ผมตามไปอ่าน เรือประจัญบานเซาท์ดาโกต้า รบกับ เรือประจันบานคิริชิม่า เรือลาดตระเวนหนักอะทาโกและทาเกา. เมื่อ 14-15 พ.ย. 1942 มีรายงานผลการสำรวจความเสียหาย อ่านดูยังไม่เข้าใจทั้งหมด. คล้ายว่ากระสุนเจาะเกราะฝ่ายญี่ปุ่นจะใช้ชนวนถ่วงเวลานานกว่าทางสหรัฐ. ทำให้เมื่อยิงโดนตัวเรือที่ไม่หนามากกระสุนทะลุไปก่อนที่จะระเบิดทำความเสียหายในตัวเรือ เห็นว่าโดนยิงไปอย่างน้อย 26 นัด 1 นัดจากปืนขนาด 5 นิ้ว/6 จาก 6 นิ้ว/18 จาก 8 นิ้ว
และ 1 นัด จาก 14 นิ้ว. น่าสนใจที่ โดนขนาด 8 นิ้วไป 18 นัด. จะเป็นขนาด 8 นิ้วเดียวกับเรือธนบุรีเราที่ต่อจากญี่ปุ่นในช่วงเวลาก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 หรือไม่ รบกวนท่านผู้ทราบช่วยอ่านและแปลให้ทราบด้วยน่ะครับ. ผมเอาที่อยู่มาแปะไว้
http://www.history.navy.mil/library/online/wardamagereportno57.htmลองอ่านดูตรง หน้า 3 น่ะครับ ขออนุญาตคัดลอกมาบางส่วน// เข้าไปจะมีรูปประกอบด้วยครับ
SECTION III
DISCUSSION
A. Type of Projectile
11. During the engagement described above, SOUTH DAKOTA sustained at least 26 projectile hits. It is estimated that one hit was 5-inch, six were 6-inch, eighteen were 8-inch and one was 14-inch. The caliber of these hits was estimated from the damage produced and fragments recovered of one projectile. In many cases the size of the entry hole of the projectile almost gave a direct measure of its caliber. Although structural damage was extensive, it was considerably less than would be generally expected from this number and caliber of hits. That damage was not more extensive can be attributed to the fact that most projectiles passed through the ship's structure without detonating. SOUTH DAKOTA reported that fragmentation was chiefly due to impact rather than detonation. After a study of the fragments, one 8-inch projectile was classified in reference (e) as a common projectile. From reference (f), however, it appears that this was probably a Japanese 8-inch AP projectile. From the damage produced it appears that the majority of the hits were AP projectiles. Reference (f) reported that the Japanese used a fuze with a time delay of 0.4 second in 8-inch and larger AP projectiles and a time delay of 0.08 second in 6-inch AP projectiles as compared with a time delay of about 0.02 second to 0.035 second in U.S. Naval AP projectiles. This relatively long time delay was used to allow time for penetration of the lower side belt after the fuze action had been initiated on water impact for a near-short. Because of this long time delay, most projectiles passed through the superstructure without detonating.
12. Japanese AP projectiles were designed to continue an undisturbed trajectory under the water with the hope of striking the target below the waterline and possibly below the armor belt. To prevent deflection upon striking water, the forward section of the projectile was weakened so that when it struck water the windshield and cap head would break off leaving a flat end. It would be expected that when striking structure above
--3--
the waterline, these parts would break off and make fragment holes in the vicinity of the hole made by the body of the projectile. This is believed to be the reason that, even when there was no detonation, fragment holes were frequently found near the projectile hole. Also the hole made by the hardened cap head would be expected to be round and slightly smaller than the hole made by the body of the projectile as noted in hits Nos. 9 and 10.
