วีรเวร-วีรกรรมของร.ล.ธนบุรีในยุทธนาวีที่เกาะช้าง

[NAVARAT.C]

นี่อาวุธร้ายแรงของเรือครับ เทียบสมัยนี้ก็เท่ากับจรวดนำวิถีจากพื้นถึงพื้น แต่เสียดายไม่มีโอกาสใช้สักลูกในสงครามที่ไม่ได้ประกาศครั้งนั้น

แต่ยังดีนะครับ ทหารเรือบอกว่าถ้ากระสุนฝรั่งเศสมาโดนตอร์ปิโดบนเรือของเราเข้าแล้วระเบิดขึ้น ก็คงตายทั้งลำ แต่โดยข้อเท็จจริงเราก็สูญเสียชีวิตไม่มากเทียบกับสภาพเรือ

[NAVARAT.C]

นี่เป็นภาพปืน ๗๕ มม.เหมือนกันของเรือลามอตต์-ปิเกต์ ติดกราบเรือข้างละ๒กระบอก เขาบรรยายภาพว่าเป็นปืนใหญ่ต่อสู้อากาศยาน มีหอเล็งควบคุมการยิงอยู่ตรงกลาง ทำให้ยิงแม่นยำกว่าเล็งเป้าด้วยสายตา

[NAVARAT.C]

นี่อาวุธหนักของเขา ปืนใหญ่ขนาด ๑๕๕ ม.ม.คู่ ๔ป้อม ยิงตับหนึ่งออกไป๘นัดราวกับลูกปราย ถ้าอยู่ในระยะยิงแล้วเล็งด้วยอุปกรณ์ในหอ มันต้องโดนเข้าสักลูก
 
อาวุธปืนเรือสมัยใหม่(ในยุคโน้น) ครูฝึกญี่ปุ่นย้ำกับทหารเรือไทยตอนไปรับเรือว่า ถ้าเห็นกันแล้วยิงไม่ถูกเขาภายใน๘นาที ก็เตรียมโดนยิงได้เลย

[NAVARAT.C]

หอเล็งปืนใหญ่ มีทั้งด้านกราบซ้ายและกราบขวา

[NAVARAT.C]

ปืนต่อสู้อากาศยาน ติดตั้งเพิ่มจากรายการอาวุธมาตรฐาน จำนวนกี่กระบอกไม่มีคำบรรยาย

[NAVARAT.C]

หอสังเกตุการณ์ในส่วนท้ายของสะพานเดินเรือ

[NAVARAT.C]

๐๖๔๕ หลังจากโดนกระสุนเข้าไปนับไม่ถ้วน ปืนกระบอกไหนยังยิงได้ ทหารประจำเรือก็ช่วยกันยิงต่อไป ที่เหลือก็ช่วยลำเลียงกระสุนออกมาจากท้องเรือที่น้ำทะเลเริ่มทะลักรูกระสุนเข้ามามากขึ้น หรือคอยช่วยเหลือผู้ที่บาดเจ็บให้อยู่ในที่กำบัง เมื่อเรือเริ่มแปล้น้ำและกระสุนที่นำขึ้นมาได้หมดลง ปืนของร.ล.สงขลาจึงเงียบเสียง เรือเริ่มเอียงวูบลงทางกราบซ้าย ร.ล.สงขลาจึงสละเรือใหญ่ ทหารเรือพากันกระโจนลงน้ำเพื่อว่ายเข้าฝั่ง ผู้บาดเจ็บถูกนำลงเรือเล็ก น.อ.เบรังเยร์บันทึกว่าเรือรบของฝรั่งเศสเห็นดังนั้นจึงยุติการยิง แต่แล้วอีกสองสามนาทีเรือแอดมิรัล ชาร์แนร์กับเรือดูมองต์ ดูวิลล์ก็เริ่มยิงใหม่ไปที่เรือไทยที่กำลังจมอยู่นั้น นัยว่าเพื่อจะเผด็จศึกให้เรือจมอย่างเด็ดขาดสิ้นเชิง

ฝ่ายไทยก็บันทึกตรงกัน แม้การต่อสู้จะยุติลงแล้ว ฝรั่งเศสก็หาได้หยุดไม่ ยังระดมยิงมายังกลุ่มลูกเรือที่กำลังว่ายน้ำเห็นหัวดำๆเกลื่อนทะเล กระสุนบางลูกบรรจุแกส พอกระทบน้ำก็ระเบิดออกเห็นเป็นควันสีต่างๆทั้งเหลืองครามดำ ทหารกลัวจะเป็นพิษต้องคอยดำผลุบดำโผล่ พวกที่อยู่บนเรือเล็กก็กลัวจะเป็นเป้า พากันกระโดดน้ำว่ายหนีให้ห่างเรือ การที่ถูกระดมยิงชุดส่งท้ายนี้ ทหารร.ล.สงขลาเสียชีวิตไปอีกหลายคน จนในที่สุดร.ล.สงขลาก็พลิกคว่ำหงายท้องก่อนที่จะจมอย่างรวดเร็ว เสียงปืนด้านนี้จึงสงบ

เลิกสงครามกันแล้วฝ่ายไทยได้ประท้วงฝรั่งเศสเรื่องนี้ว่าโหดเหี้ยมไร้มนุษยธรรม ไม่ช่วยเชลยขึ้นจากน้ำแล้วยังซ้ำเติม ฝรั่งเศสแก้ตัวว่าตั้งใจยิงเรือไม่ได้ยิงคน และที่ไม่ช่วยก็เพราะเห็นเรือประมงของคนไทยมารอช่วยอยู่แล้ว

[NAVARAT.C]

พลประจำเรือ ร.ล.สงขลาจำนวน๙๘คนที่เข้าทำการรบ เสียชีวิตครั้งนั้น๑๔คน
ผมขอจารึกชื่อไว้ด้วยความเคารพ

นายเรือโท สวาสดิ์ สุริเย
นายเรือตรี สวง ไชยพลับ
นายเรือโท ชั้น ฤทธิวรรณะ
นายเรือตรี เที่ยง ยู่อี่
นายเรือตรี วรรณะ มุ่งเพียร
พันจ่าเอก ภักดิ์ สุดใจ
พันจ่าเอก พริ้ง นิลพัฒน์
พันจ่าเอก สำราญ นันธิโพธิ์
พันจ่าเอก ชั้น น้อยแดง
พันจ่าเอก แล เพียรหาสิน
พันจ่าเอก ประวิทย์ วัชรากร
พันจ่าเอก จ้อย สุขแจ้ง
พันจ่าเอก ทองสุก จานสี
พันจ่าเอก จำรัส มูลศิริ

ทหารประจำเรือหลวงสงขลา ๒ นาย ได้รับเหรียญหล้าหาญจากการรบ

จ่าเอก นาค เจริญศุข
จ่าเอก วงศ์ ชุ่มใจ

[NAVARAT.C]

๐๖.๕๐  ร.ล.ชลบุรีที่โดนยิงไฟลุกท่วมอยู่นั้น ท้ายเรือเรื่มจมน้ำลงไป กระสุนไม่สามารถถูกลำเลียงขึ้นมาจากท้องเรือได้ ปืนเรือก็เงียบเสียง ผู้บังคับการเรือสั่งสละเรือใหญ่ และมีเวลาพอที่จะขนผู้บาดเจ็บลงเรือเล็ก ส่วนผู้ที่เสียชีวิตแล้วได้ฝากร่างของพวกเขาไว้กับเรือ พวกที่ยังไหวก็ลอยคอเข้าฝั่งในช่วงจังหวะใกล้เคียงกับทหารเรือร.ล.สงขลา และโดนระดมยิงจากเรือรบฝรั่งเศสในคราวเดียวกัน

ทหารเรือยังโชคดีอยู่บ้างที่มีเรือประมงของชาวบ้านที่หากินอยู่ในบริเวณนั้น เมื่อได้ยินเสียงตูมตามแทนที่จะกลัว กลับสวมวิญญาณไทยมุงแห่กันเข้ามาลอยลำรอดูเหตุการณ์อยู่หลายลำ ครั้นเห็นเรือรบฝรั่งเศสยุติการยิงด้านนี้ หันหัวเรือมุ่งหน้าสู่ตะวันตกตามเสียงปืนที่ดังขึ้นอีกทางด้านนั้น จึงรีบแล่นเรือเข้าไปช่วยเหล่าดอกประดู่ขึ้นจากน้ำอย่างทันท่วงที ถ้าไม่ได้ชาวประมงเหล่านี้แล้ว ทหารเรือคงตายอีกมากเพราะเริ่มจะสิ้นเรียวแรงกันแล้ว

[NAVARAT.C]

พลประจำเรือ ร.ล.ชลบุรีเข้าทำการรบจำนวน๙๘คน เสียชีวิตครั้งนั้นน้อยมากเพียง๒คนเท่านั้น
ด้วยความเคารพ ขอจารึกชื่อไว้ดังนี้

นายเรือโท อำนวย แสงสมศรี
พันจ่าเอก ป๋อไล้ แซ่เฮง


ทหารประจำเรือหลวงชลบุรี๒ นาย ได้รับเหรียญหล้าหาญจากการรบ

พันจ่าเอก ป๋อไล้ แซ่เฮง
จ่าตรี ชาญ ทองคำ

[เทาชมพู]

ตามอ่านมาโดยตลอด  แต่ไม่มีความรู้พอจะออกความเห็นอะไรได้ค่ะ
รู้สึกแต่ว่ายุทธนาวีครั้งนี้เหมือนจับนักมวยไทยไปชกกับนักมวยเฮฟวี่เวทของฝรั่ง     เราสู้ด้วยน้ำใจทรหดแท้ๆ
แถมสภาพแวดล้อมก็ยังไม่เข้าข้างเสียอีก

ดิฉันอาศัยอินทรเนตรไปหาเอกสารฝรั่งมาอ่าน     เขียนถึงฝรั่งเศสซะเป็นพระเอกเชียว   แถมยังมีหนึ่งในจำนวนนั้นบอกด้วยว่าเมื่อทหารเรือไทยลอยคออยู่ในน้ำ  ฝรั่งก็ยังแวะช่วยขึ้นมา

[NAVARAT.C]

เรื่องใส่ไข่ให้พวกของตนดูดีนี่ดี เป็นกันทุกชาติแหละครับ ไทยเราก็เก่ง
 
ผมจึงอยากเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาใหม่ โดยทำใจให้เป็นกลาง เอาข้อมูลที่เชื่อถือได้ทั้งสองฝ่ายมาประมวลใหม่ ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร ก็จะเขียนไปอย่างนั้น ให้เป็นประวัติศาสตร์ไม่ใช่นิยายอิงประวัติศาสตร์

ใครถูกใจก็ดี ไม่ถูกใจก็ดี ก็หวังว่าจะพิจารณาได้ว่ามันเป็นอดีตที่ผ่านไปแล้ว ไปคำนึงถึงมันมากเกินไปก็ไม่เกิดประโยชน์
เอาแค่เรียนรู้ไว้เฉยๆก็พอ

ฉากต่อไป พระเอกของเราจะออกแล้ว ขอให้ท่านติดตามกันต่อไปก็แล้วกัน อย่ากระพริบตา

[NAVARAT.C]

^
ผมเขียนข้างบนนี้เสร็จ ก็เปลี่ยนไปดูกระทู้ข้างล่าง เห็นท่านอาจารย์เทาชมพูท่านเขียนไว้ว่า

ประวัติศาสตร์มีเอาไว้ให้เรียนรู้ถึงความถูกต้องและผิดพลาดที่เกิดขึ้นในอดีต   อดีตเป็นที่มาของปัจจุบัน   ถ้ารู้ว่าเราเดินมาจากที่ไหน ก็จะรู้ว่าบัดนี้เราอยู่ตรงไหนและอนาคตจะไปที่ใด    แต่ถ้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอดีตเสียเลย  ก็จะอยู่ไปวันๆกับปัจจุบัน  และเคว้งคว้างกับอนาคต

โดยส่วนตัว ดิฉันเห็นว่าประวัติศาสตร์การเมืองไทย ไม่ค่อยจะไปไหนไกลเลย   เหมือนเดินเป็นวงกลมกลับมาที่เดิม

ที่ท่านเขียนไว้ เอามาต่อกับของผมได้เลยครับ

[smallhands]

มาลงชื่อว่าอ่านแล้วเหมือนกันค่ะ แต่ถ้าออกข้อสอบละก็ ตกแน่ค่ะ 

[NAVARAT.C]

ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องชื่อหรอกครับ พอให้เข้าใจว่านี่เป็นฝรั่งเศสนี่เป็นไทยก็พอ เดี๋ยวถึงคิวบู๊ก็สนุกแล้ว
ดูหนังสงครามเขายังปูพื้นตั้งนาน กว่าจะรบกันได้ก็เข้าไปครึ่งหลังของเรื่องเหมือนกัน