มัคสินไทยเขษม ๒๔๗๕ ของขวัญของโยคีิ

[Wandee]

นิทานบุญของอินเดีย    เขียนโดย พรรนะแพทย์

อ่านแล้วนำมาเล่าเพราะเห็นว่าน่าสนใจ


        พระราชาองค์หนึ่งมีมเหสี ๓ องค์  แต่ไร้ซึ่งโอรสธิดา   ประชาชนไม่พอใจมาก  แม้แต่คนเข็ญใจที่กวาดถนนก็

หลีกเลี่ยงไม่อยากเห็นพระพักตร์ในเวลาเช้าเพราะเกรงว่าจะโชคร้ายไม่มีความสุขไปด้วย

วันหนึ่งชายเข็ญใจปลุกภริยาขึ้นหุงหาอาหาร  เพราะกินแล้วจะรีบไปทำงาน  จะได้ไม่ต้องเห็นพระพักตร์อันบูดบึ้งพระราชา

กินอาหารแล้วเขาก็ไปทำงานตามหน้าที่         ชาววังผู้หนึ่งเห็นคนเข็ญใจเคี้ยวหมาก  เป็นประเพณีีที่เคี้ยวหมากหลังจากกินอาหาร

จึงทักว่า  กินอาหารแต่เช้าเชียวนะ

       
(นิทานเรื่องนี้    อ่านไป  เล่าไปตามสำนวนคนอ่าน   มิได้คัดลอกมาเต็มที่)

[Wandee]

คนเข็ญใจตอบ   เสร็จแล้ว   ขืนเห็นหน้าพระราชาผู้ไร้บุตรก็จะกินไม่ลงเท่านั้น

พระราชาได้ยินการสนทนา  เสด็จเข้าห้องปิดทวาร  ไม่ให้ใครเข้าเฝ้าเลย


       โยคีตนหนึ่งผ่านมา  แจ้งกับนายประตูว่าอยากเข้าเฝ้าพระราชาให้ได้  เพราะทราบว่าพระราชาทรงเศร้าเพราะไร้พระโอรส

ในที่สุดพระราชาก็ยอมให้โยคีเข้าเฝ้า

โยคียืนยันว่าพระราชาไม่ต้องร้อนพระทัยเลย   แล้วถวายยาวิเศษให้ราชินีเสวย   โดยมีข้อแม้ว่าพระโอรสองค์หนึ่งต้องเป็น

ของโยคี

ต้นฉบับบอกว่าโยคีพเนจรมา  แต่คนอ่านหนังสือเก่าไม่ไว้ใจใครก็ตามที่มาแจกแถมถึงบ้านอยู่แล้ว   ขนาดขนหนังสือมาให้ดูสิบกว่าลัง

ยังไม่ไว้ใจ


       พระราชาดีพระทัย  มอบยาให้มเหสีสามองค์  ตรัสว่าให้แบ่งกัน        มเหสีองค์ที่หนึ่งและที่สองไม่ได้คิดจะแย่งให้มเหสีที่สามเลย

เพราะท่านก็ดูหนังไทยและเกาหลีเป็นประจำ   แบ่งโอสถเสวยคนละครึ่ง        มเหสีที่สามเมื่อทรงทราบเรื่องก็เสียพระทัยมาก  วิ่งวุ่น

ไปทั่ววัง   สงสัยว่าคงทรงร้องหวีดไปด้วย

[Wandee]

เผอิญสะดุดถ้วยยาที่มเหสีอีกสององค์โยนทิ้ง    ก็รีบกวาดยาที่เหลือติดถ้วยเสวย

ต้นฉบับบอกว่าเลียถ้วยทั้งนอกและในจนสอาดสุกใสดุจล้างเช็ดไว้เรียบร้อย


       มเหสีทั้งสามก็ทรงครรภ์กัลยา  เกิดพระโอรสสององค์   องค์ที่ได้รับยาน้อยนั้น

คลอดหอยสังข์ออกมา

พระโอรสสององค์นั้นก็ทรงเจริญเติบโตเล่าเรียนวิชาอันควรกับราชตระกูลตามธรรมเนียม

ประเพณีในเวลานั้น

       พระบิดามารดาก็ทรงแก่เฒ่าไปตามกาล         ลืมเรื่องข้อแม้ของโยคีไปแล้ว

นึกถึงนิทานของฝรั่งซึ่งก็คงจำ ๆ มาจากกลาสีท่องสมุทรเรื่องคล้าย ๆ กัน     ฝรั่งนี่ไม่ใช่ว่าจะเจริญนัก

พอได้ออกมาหายใจนอกประเทศ  เจอสยามเข้าก็ร้องว่า  ไม่เจริญ ๆ  ๆ

[Wandee]

พระมเหสีที่ ๓  ก็รักษา พระโอรสหอยสังข์อยู่ในห้องของพระนาง  ไม่ยอมพรากไปทั้งๆที่เห็นว่าเป็นหอย

นิทานอินเดียเรื่องนี้   นักอ่านหนังสือเก่าติดใจมาก  เพราะไปอ่านคำถามในเว็บใหญ่แห่งหนึ่ง

ถามเรื่องสังข์ทองว่า  ทำไมพระสังข์ไม่ถอดรูปเสียที  ทำให้พระมารดาต้องลำบากกรากกรำจำระทม

เลยไปถามสหายนักอ่านคนหนึ่ง   สหายหัวเราะ เหอ  เหอ  เหอ   ตอบว่าเพราะพระสังข์นั้นเป็นผู้มีบุญมาเกิด

ทราบว่าต้องเผชิญผลกรรมอีกมาก  จึงซ่อนตัวอยู่เพื่อปกป้องผ่อนกรรมไปบ้าง  เป็นการช่วยเหลือพระมารดาต่างหาก


(จนบัดนี้นักอ่านหนังสือเก่าก็ยังไม่ได้แจ้งไปว่าเจอพระสังข์อินตระเดียเข้าแล้ว          เพราะพวกเขานั่งอยู่คนเดียวก็แทบจะเป็น

วิทยาลัยในตนเองไปแล้ว  เมื่ออยู่สองคนก็รู้ทั่งพิภพจบสากล   ไม่ทราบอยู่อย่างสองอย่างเท่านั้นคือหนังสือสามเกลอเล่มแรกชื่ออะไร

และ ก.ศ.ร. กุหลาบพิมพ์หนังสือไว้กี่ร้อยเล่ม)



       คืนหนึ่งในเวลาดึกสงัด  พระมเหสีเหลือบไปเห็นหอยสังข์แตกเป็นสองเสี่ยง  มีบุรุษรูปงามครบถ้วนคุณลักษณะในสมัยนั้นปรากฏขึ้น

นางนิ่งดูไม่กะโตกกะตาก            เช้าขึ้นหอยสังข์ก็เป็นหอยสังข์ตามเดิม         นางเฝ้าดูอยู่สามคืน  และในที่สุดก็ฉวยเปลือกหอยสังข์

โยนเข้ากองไฟ         เพราะอยากได้พระโอรสไว้ในก้อมกอด        พระสังข์กลับมาก็ไม่มีหอยสังข์ไว้ซ่อนตัวอีกแล้ว

[Wandee]

       ฤาษีกลับมาทวงคำมั่นสัญญา

ไม่มีพระมเหสีองค์ไหนยอม   ก็เลยส่งลูกชายของโขลนไปแทน

ฤาษีพาไปและทดสอบว่าเป็นเจ้าชายจริงไหม  ไม่ผ่านค่ะ   เลยมามาส่งคืน

ฤาษีโกรธมาก  ขู่ว่าจะสาปพระราชาไปทั้งโคตรชาติ   พระราชาก็เลยมอบเจ้าชายหองสังข์ให้ไป


       พระมเหสีไม่กล้าขัดพระสวามี  จึงไปบูชาพระสังกฏะนารายณ์  ทรงพิลาปอ้อนวอนขอให้ช่วยให้

พ้นทุกข์   พระผู้เป็นเจ้าโปรดปราน  ปรากฏกายในสุบิน  ว่าพระองค์รับรู้ในความระทมของพระนางและฟัง

คำอ้อนวอนแล้ว   ในไม่ช้าเจ้าชายจะกลับมา    ขอให้หยุดร้องไห้  และบูชาพระองค์ต่อไป


       นี่แสดงว่าพระมเหสีทรงกรรแสงทั้งหลับและตื่น    น่าสงสารจัง   ท่านคงหลับไม่สนิทเท่าไร

(รีบอธิบายไว้ล่วงหน้าเพราะสหายเก่ง ๆ แถวนี้เรียนหนังสือแบบกวดวิชามา    พอใจที่จะปาดกระทู้ที่สนุก ๆเสมอ)

[Wandee]

เล่านิทานแล้ว  ก็จะคัดลอกแบบเปิดเครื่องหมายคำพูดที่ต้นประโยค  และปิดที่ท้ายความ

เรื่อง  พิธีบูชาสังกฏะ   ปฎิบัติทุกวันอังคาร


และคงเล่าเรื่องประวัติการพิมพ์ของ  ไทยเขษม   ไว้ให้สำนักพิมพ์ที่ลอกต่อๆกันมา  ไม่เคยอ่าน  ลอกต่อไป

มีเรื่องสำคัญ ๆ  และตำรากับข้าวของกุ๊กจีนที่ทำอาหารฝรั่งอย่างหรู  และตำราทำกับข้าวของหลานแม่ครัวหัวป่าก์อีกด้วย

ฉบับหลังนี้  เคยนำมาเล่าแล้ว  จึงจะขอข้ามไป

[siamese]

สนุกมากครับ พระสังข์อินเดีย ไม่มีแกงจืดสลักให้รับประทานหรือ.....อยากทราบว่าคลอดเป็นหอยสังข์เอาด้านไหนออกมาก่อน 

[luanglek]

 

[Wandee]

     เด็กโดยทั่วไปก็เอาหัวออกก่อน



 

[Wandee]

         โยคีพาพระสังข์มายังอาศรมในป่าใหญ่     สั่งเจ้าชายว่าให้เสวยอาหารในอาศรมได้ตามพระทัย

ไปเที่ยวในป่าก็ได้  แต่อย่าไปทางทิศใต้ขณะที่โยคีไม่อยู่

โยคีปลีกตัวไปที่สถานที่ภาวนาณสุสานบนเขาห่างออกไป         อาหารในอาศรมก็มีผลไม้ รากไม้

เจ้าชายอยากไปทางทิศใต้ที่โยคีห้ามไว้   ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ          เจ้าชายก็ออกเดินทางไป

ไม่นานนักก็เห็นอาคารอันสวยงามล้อมรอบด้วยสวนดอกไม้อันส่งกลิ่นหอม


       เจ้าชายไปเคาะประตู   คนที่มาเปิดก็คือหญิงสาวที่สวยน่าพิศวง   สาวน้อยเอียงอาย

เจ้าชายก็ประหม่า            เจ้าชายก็เล่าชีวิตของพระองค์ให้หญิงสาวฟัง         หญิงสาวใส่ใจฟัง

พอเธอเล่าเรื่องบ้าง   ก็เป็นเรื่องที่สยดสยอง


       โยคีนั้นเป็นตันตริก   บูชาเจ้าแม่กาลีด้วยการมนุษย์บูชายัญ   และผู้ที่จะโดนฆ่าต่อไปก็คือหญิงสาวกับเจ้าชายนั่นเอง

ทิ้งศพไว้ในสระใกล้ๆนั้น


       เจ้าชายไปดูที่สระ   ประหลาดพระทัยมากที่เห็นหัวมนุษย์ที่ตายแล้วหัวเราะได้ดังและนาน       ตัวที่ไร้หัวก็ลุกมาเต้น

ระบำ(แน่นอนต้องเป็นระบำแขกที่วิ่งไปทางโน้น  แล้วถลากลับมาทางนี้)


       พระสังข์ปรึกษากับสาวน้อยอยู่หลายวันถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น

       วันคืนล่วงไปตามลำดับ

[Wandee]

       วันที่เจ้าชายจะต้องถูกบูชายัญก็มาถึง


       โยคีสั่งให้เจ้าชายสรงน้ำให้สะอาดและเว้นอาหาร   และสั่งไม่ให้ไปไหน

โยคีก็ไปที่สุสาน  ก่อไฟเตรียมพืธีบูชายัญ         เจ้าชายรอคอยเวลาอยู่

มิได้พรั่นพรึงเลยเพราะได้ปรึกษากับสาวน้อยไว้แล้ว


      ถึงเวลาเย็น  โยคีก็มารับเจ้าชายไปที่สุสาน      เจ้าชายได้ยินพวกโครงกระดูกก็ส่งเสียงกันรื่นเริง

แบบรับน้องใหม่          ในสุสานมีเทวรูปเจ้าแม่กาลี  มีดอกไม้หมากพลู  ตะเกียง  ธูป และเครื่องบูชาอื่น ๆ

เตรียมไว้ครบ

       เจ้าชายน้อมนอบต่อเจ้าแม่  ภาวนาขอกำลัง         โยคีบอกให้เจ้าชายหมอบกราบลงกับพื้น

พระสังข์บอกว่าไม่เข้าใจ  เป็นลูกกษัตริย์ทำไม่เป็น  ทำให้ดูทีหรือ    โยคีก็ทรุดตัวลงหมอบราบ

เจ้าชายคว้าดาบหน้าแท่นบูชาก็ฟันคอโยคีขาด         โครงกระดูกทั้งหลายก็ส่งเสียงสาธุการดังยิ่งกว่าครั้งใด ๆ

ที่เจ้าชายได้ยินมา

[Wandee]

       สาวน้อยก็มาปรากฎร่าง   ทั้งสองช่วยกันฉวยเครื่องบูชาบรรดามีโปรยลงไปในสระ   ในเวลาไม่ถึง

นาที   ซากศพในสระก็กลับฟื้นขึ้นมาทั้งหมด    ต่างให้พรกับคู่หนุ่มสาวระเบ็งเซ็งแซ่

เจ้าชายกับสาวน้อยก็ได้สมรสกัน   กลับไปอยู่วัง  พระบิดาและพระมารดาต้อนรับด้วยความปรีดาปราโมทย์


     ท่านผู้ได้ฟังกถาบุญนี้แล้ว   จงเปล่งเสียงถวายชัยให้แก่  สังกฏะนารายณ์เทอญ

       อุลุ!   ขโย!            อุลุ!  ขโย!            อุลุ! ขโย!

[siamese]

ไม่ทราบว่าคุณหลวงเล็ก ตะลึงอะไร

เรียนคุณวันดีที่นับถือ ลักษณะการบูชายันต์และจับชาย หญิง รอวันบูชายันต์และทำการฆ่าโยคี ..... คลับคล้ายกับ เฮนเซลกับเกรเทล เหมือนกันนะนี่ 

[Wandee]

       พิธีบูชา  วิษณุผู้คุ้มครอง  เรียกกันว่า สังกฏะนารายณ์  

ปฎิบัติทุกวันอังคาร  ข้างขึ้นเดือน ๕ ถึงเดือน ๑๒

ผลของการบูชาที่หวังคือเพื่อให้พ้นภัยทุกชนิด  ที่กำลังเผชิญหน้าอยู่ หรือจะเกิดต่อไป


       สตรีผู้ทำบูชาต้องลำบากอยู่มาก   ต้องสอดแขนใต้เข่าแล้วชูมือประนมเสมอหน้า  อาจจะเป็น

เครื่องหมายของความลำบากหรือภัย            ในวันบูชานั้น  สตรีผู้บูชาก็จำต้องทำภักตกฤตย์ด้วย

อาการสอดแขนใต้เข่าและประนมมือเสมอหน้า         อาหารที่กินคือของเข้าพิธีแล้ว  และผักหรือปลาอีก ๖ ชิ้น

ผักและปลา ๖ ชิ้นนี้  สตรีม่ายห้ามกิน

[Wandee]

       ก็คงขอยืมกันมาค่ะ           


       ไทยเขษมเป็นหนังสือที่พอจะหาได้ในวงการหนังสือเก่า       ต้องขอดูก่อนนะคะ เพราะบางเล่มจะถูกแมลงกัด

เป็นวงเล็ก ๆ เต็มไปหมด    อ่านไปวงเหล่านี้ก็ขยายตัวเข้าหากัน  ร่วงกราว

ออกอยู่นานทีเดียวคือตั้งแต่ พฤษภาคม  ๒๔๖๗  ถึงปี ๒๔๗๘

นักสะสมมีกันคนละสิบกว่าเล่ม     ดิฉันตามอ่านอายัณโฆษ  เก็บรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ   เนื้อเรื่องทันสมัยมากค่ะ

พระเอกปลอมเป็นชาวพื้นเมืองเข้าไปอยู่ในเมืองคัง  ก่อนสมเด็จพระนเรศวรจะเข้าโจมตีเมืองคัง

มีบทความของท่านผู้มีชื่อเสียงมากทีเดียวค่ะ      เป็นข้าราชสำนักเป็นส่วนใหญ่