รบกวนช่วยตรวจสอบด้วยครับว่าแต่งกลอนผิดตรงไหน

[lumos-sparks11]

ส่งกลอนไปให้อาจาร์ยหลายรอบแล้วครับไม่ผ่านสักที่ 
ช่วยตรวจสอบให้หน่อยนะครับว่าสมควรที่จะแก้ตรงไหน

                            รักดีรักที่อุ่น            สุขใจ จริงเอย
                ที่บ่เหมือนรักใด            ทั่วหล้า
                  คือรักแม่อยู่ใน             ดวงฤ  ทัยลูก      
         จันแม่สิบสองนี้            กราบเท้า๐๐๐แม่ลั้ง

[เทาชมพู]

เขาเรียกว่าโคลงสี่สุภาพค่ะ ไม่ใช่กลอน
ดูตามแผนผังข้างล่างนี้นะคะ   จะได้เข้าใจว่าคุณแต่งสัมผัสผิด  และเอกโทผิด ตรงไหนบ้าง
หมายเหตุ  คำที่ลงไม้เอก  ใช้คำตายแทนได้

[siamese]

วรรคล่าง ๆ ดีครับหมายถึง วันแม่ ให้กราบเท้า

แต่ช่วยวรรคต้น เกริ่นนำความ ควรเกลาให้มากกว่านี้ครับ

[lumos-sparks11]

ขอโทษด้วยครับพิมพ์ผิด บรรทัดสุดท้ายคือคำว่าวันไม่ใช่จัน
ตอนนี้กำลังพยายามแต่งอีกรอบครับ ขอบคุณที่แนะนำทุกท่านครับ

[luanglek]

รักดีรักที่อุ่น                 สุขใจ จริงเอย
ที่บ่เหมือนรักใด            ทั่วหล้า
คือรักแม่อยู่ใน              ดวงฤ  ทัยลูก     
วันแม่สิบสองนี้            กราบเท้าแม่ลั้ง

.................................................

โคลงสี่สุภาพที่คุณlumos-sparks11 แต่งนั้น

บาทแรกวรรคหน้า  ตรงคำว่า อุ่น  เป็นตำแหน่งคำโท  แต่คุณใช้คำเอก  ผิดฉันทลักษณ์

บาทที่สาม  วรรคหลัง  คุณฉีกคำ  ดวงฤ  ทัยลูก  ไม่ควรฉีกคำ  ถึงไม่ผิด  แต่ก็ไม่นิยมแต่งกัน
ในการแต่งโคลง คำว่า ฤทัย  ให้นับเป็น ๑ คำ  และถือว่าเป็นคำเป็น 
ถ้าคุณลองเปลี่ยนเป็นคำว่า  จิต  เป็น  ดวงจิต   ลูกเอย  ก็จะไพเราะ  ความกระชับดี
และ  คุณใช้คำว่า ลูก มาลงตำแหน่งคำสร้อย  ซึ่งคำว่า ลูก  ไม่นับเป็นคำสร้อย
คุณนำมาใส่ตรงนี้ไม่ได้ 

บาทที่สี่ วรรคหน้า  คำว่า  นี้  ไม่รับสัมผัสกับว่า หน้า ที่ส่งสัมผัสจากคำสุดท้ายวรรคหลังบาทที่สอง
ถือว่าผิดฉันทลักษณ์
และ วรรคหลังในบาทนี้  คุณลงท้ายด้วยคำที่มีเสียงวรรณยุกต์ตรี    แม้จะไม่ผิด
แต่ก็ไม่เป็นที่นิยมลงท้ายโคลงด้วยคำที่มีรูปวรรณยุกต์   
การลงท้ายโคลงควรใช้คำที่ไม่มีรูปวรรณยุกต์
และไม่ใช่คำตาย   การที่คุณลงท้ายโคลงด้วยคำว่า ลั้ง   
เวลาอ่านเป็นทำนองเสนาะ  จะไม่ไพเราะ  อ่านยาก
เพราะคนอ่านอ่านทอดเสียงตอนจบไม่ได้  ดีไม่ดี เสียงหลงอีกต่างหาก
ฉะนั้นคุณควรลงท้ายจบโคลงด้วยคำไม่มีรูปวรรณยุกต์  ที่ไม่ใช่คำตาย
โดยมากนิยมคำที่มีเสียงวรรณยุกต์สามัญ หรือคำที่มีวรรณยุกต์จัตวา