คำของพี่
กวีที่ใครทุกผู้ก็รู้จัก
ชื่อ จิตร ภูมิศักดิ์ สอนฉันว่า
กลอนน้องงามมี”สามดี”ที่อ่านมา
ไปภายหน้าพึงตระหนักจักน่าชม
หนึ่งใช้ “คำสามัญ”อันอ่านง่าย
แต่พริ้งพรายเลือกคำเพราะได้เหมาะสม
สองเสน่ห์ที่ “จริงใจ”ในอารมณ์
ไม่แสร้ง ”ข่ม”เพื่อให้คำสัมผัสพราว
สาม “ใจความสร้างสรรค์”ชัดจุดหมาย
เข้าใจง่ายจุดประสงค์ตรงย่างก้าว
ไม่ต้องเสียเวลาตีความยาว
อ่านทุกคราวเข้าใจได้ทันที
จงรักษาสามดีตรงนี้ไว้
แล้วต่อไปค่อยเพิ่มเติมเสริมวิถี
เช่น “สำนวนโวหาร”สรรวจี
และพึงมี “สะเทือนใจ”ให้ตราตรึง
อาจไม่ได้ทุกครั้งเป็นดั่งนี้
แต่ถ้ามีครบครันนั้นเป็นหนึ่ง
เคร็ดทั้งห้าสัมผัสใจได้ลึกซึ้ง
คนจักทึ่งพึงใจไม่ลืมเลือน
ประยอม ซองทอง
(ความทรงจำจากห้องโถงคณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อ พ.ศ.๒๔๙๙)
