ก่อนที่จะพูดเรื่องโครงสร้างคานของหลังคา ขอพูดถึงทรงหลังคาก่อน
เพราะไหนๆก็ได้เขียนเรื่อง "ว่าด้วยหลังคาจีน" ไปสดๆร้อนๆ
ตามลิงค์ต่อไปนี้
http://www.reurnthai.com/index.php?topic=4716.0หลังจากดูโครงสร้างหลังคา
พอจะสันนิษฐานได้ว่า
ประการแรก ช่างที่เข้ามาสร้าง รู้สึกเกรงใจลึกๆว่ากษัตริย์ไทยอย่างไรก็ไม่ใช่จักรพรรดิจีน บุญต่างๆกัน ดั้งเดิมหลังคาใช้กระเบื้องห้าสี ไม่ได้ใช้สีเหลือง
และตัวพระที่นั่ง ไม่ได้ใช้หลังคาแบบปั้นหยา ไม่มีหน้าจั่ว เรียกว่า “อู้เตี้ยนติ่ง” (庑殿顶：wu dian ding )
หากแต่ใช้หลังคาแบบ หลังคาปั้นหยาหักมุข มีหน้าจั่ว เรียกว่า “เซี้ยซันติ่ง” (歇山顶：xie shan ding) ใช้สำหรับสถานที่ราชการหรือศาสนสถานสำคัญ
ผสมกับหลังคาแบบหลังคาจั่วหน้าทึบ เรียก “อิ้งซันติ่ง” (硬山顶：ying shan ding) มาผสมกันในตัวอาคารเดียวกัน
เห็นได้จากทางหลังคาท้องพระโรงจะเป็นแบบ “เซี้ยซันติ่ง” ส่วนด้านหลังจะเป็น “อิ้งซันติ่ง” แม้จะดูมีชายคารอบๆทำให้ดูคล้าย “เซี้ยซันติ่ง” ก็ตาม แต่ตัวของข้าพเจ้าเองคิดว่าชายคารอบๆไม่ได้เกี่ยวกับตัวหลังคาแต่อย่างใด
นอกจากนี้ยังมีการแบ่งหลังคาเป็นสามส่วนอย่างที่เรียกว่า หลังคาแบบ “ซานฉวนจี่” (三川脊：san chuan ji ) แปลตรงๆว่าหลังคาแบบสายน้ำสามสาย
แล้วถ้าพิพิจเข้าไปใกล้ๆ ก็จะจัดได้ว่าเป็นโครงสร้างแบบ ยกส่วนตรงกลางขึ้นมา แล้วชายคาขาดไม่เสมอกัน โดยตรงกลางที่ยกสูงขึ้นมาจะสูงกว่าส่วนอื่นๆ เรียกว่า
“ต้วนหยานเซิงเหยียนโคว่” (断檐升箭口：duan yan sheng jian kou)
เมื่อก่อนนิยมใช้เป็นอาคารบริวารของอาคารประธานที่สำคัญๆ แต่ภายหลังในยุคสาธารณรัฐของจีนเริ่มแพร่หลายใช้กันทั่วไปไม่จำกัด
ถ้าช่างผู้สร้างไม่ได้คิดอะไรมาก แต่เอาความนิยมในยุดดังกล่าว ก็ถือว่าพระที่นั่งองค์นี้เป็นตัวแทนศิลปะจีนทางใต้ด้านโครงสร้างหลังคาอย่างดี
ปล.ท่านใดอ่านแล้วนึกภาพไม่ออก หรือท่านใดมีเวลาจะภาพจากเรื่อง "ว่าด้วยหลังคาจีน" มาลงจะดียิ่งนัก
