อัตลักษณ์ของอาหารไทย

[naitang]

เคยอ่านพบว่า อาหารไทยเป็นประเภทอาหาร Acid base ไม่ทราบว่าจะแปลเป็นไทยอย่างไร
ก็คงจะจริงนะครับ อาหารไทยนั้นหากทำการอุ่นดีๆ ก็สามารถเก็บได้ข้ามวันหรือสองถึงสามวัน ไม่บูดเน่าเสีย แม้จะเป็นแกงกะทิ หรือผัดต่างๆ เหลือเชื่อสำหรับการเก็บอาหารในเขตร้อน อันนี้ไม่ทราบเหตุผลจริงๆ  จะเป็นเพราะกระเทียมหรือเปล่าครับ   

[เทาชมพู]

มีรูปอาหารไทยในอังกฤษมาฝากคุณตั้งและผู้ร่วมวงในกระทู้นี้ค่ะ
น่ายินดีว่าอาหารไทย แพร่หลายไปในเมืองท่องเที่ยวของอังกฤษ มากมายแบบยั้งไม่หยุดฉุดไม่อยู่แล้ว   เมืองนี้เป็นเมืองชายทะเลชื่อทอคี (Torquay) 
ร้านอาหารไทยตกแต่งสวยงาม

[เทาชมพู]

ภายในร้านตกแต่งแบบนี้  ขนาดวันธรรมดา ลูกค้ายังทะยอยกันเข้ามาเต็มร้าน  รูปนี้ถ่ายก่อนลูกค้ามากันค่ะ 
เขาถือว่ามากินอาหารไทยเป็นโอกาสพิเศษ ออกหน้าออกตา   ไม่เหมือนเราไปกินอาหารตามสั่ง

[เทาชมพู]

จากซ้ายคือแกงเขียวหวานไก่ ใส่หน่อไม้    ส้มตำ  ขนมปังหน้ากุ้ง  และผัดถั่วกับกุ้ง   รสชาติเป็นไทยๆดีค่ะ  มีโอเลี้ยงให้กินด้วย
ที่ขาดไม่ได้คือน้ำปลาพริก  (ไม่เคยเรียกพริกน้ำปลา)   ถ้ากินอาหารไทยแล้วขาดน้ำปลาพริก  มันเหมือนขาดเครื่องปรุงสำคัญ

[siamese]

^
ชอบขนมปังหน้ากุ้งมากเลยครับ ส่วนน้ำในแก้วเห็นใส่ผลไม้อะไรในแก้วครับผม ส่งเข้าประกวด "เครื่องดื่มไทย" เลยขอรับ

เสน่ห์ของร้านอาหารไทยที่เห็นจากภาพจะเน้นการตกแต่งร้านที่โชว์ความเป็นไทยคือ เฟอร์นิเจอร์ไม้ และเครื่องกระเบื้อง (จาน ชาม) อย่างจานลายคราม - เบญจรงค์ - จานเชิง - ผอบ - โถทรงยอดใส่แกงต่าง ๆ ทำให้เห็นว่านอกจากอาหารไทยแล้ว
บรรดาองค์ประกอบเหล่านี้ ต่างช่วยเสริมให้อาหารไปเข้าไปถึงเอกลักษณ์ไทยมากขึ้น

[naitang]

ดูภาพของคุณเทาชมพู และข้อสังเกตของคุณหนุ่มสยามแล้ว

ผมเห็นต่อไปว่า พวกเครื่องลายสับปะรดบนโต๊ะอาหารในร้านอาหารไทยในต่างประเทศนี้ กำลังจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของอัตลักษณ์ของอาหารไทยไปแล้ว หรือเป็นไปแล้ว
ผมเห็นมีการใช้เคื่องถ้วยชามลายนี้ในร้านอาหารไทยระดับแพงทั่วไปมากว่า 20 กว่าปีแล้ว ทั่วโลก กลายเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่ง แทบจะไม่ต้องดูภาพอาหารก็รู้ทันทีว่าเป็นร้านอาหารไทย แม้กระทั่งในร้านอาหารไทยระดับพื้นบ้านเล็กๆก็ยังใช้ถ้วยชามลายนี้ครับ

[เทาชมพู]

ความจริงน้ำผลไม้ อย่างน้ำลำใย  น้ำมะตูม น้ำตะไคร้ ก็น่าจะเป็นอัตลักษณ์ของไทยได้นะคะ

ขอแยกซอยออกไปหน่อย   ถ้าไปต่างประเทศ   หาอาหารไทยไม่ได้   ตัวสำรองที่ดีที่สุดคืออาหารจีน    ในลอนดอน เป็ดย่างที่คนไทยรู้จักดีที่สุดคือเป็ดโฟร์ซีซั่น   อุดหนุนกันขนาดมีป้ายภาษาไทยอยู่ในร้าน   พนักงานเสิฟพูดไทยได้     
ร้านเดิมอยู่ที่ Bayswater   แต่ก็มีอีกร้านอยู่ในโซโห   

[เทาชมพู]

เป็ดโฟร์ซีซั่นเนื้อนิ่มและหนังหนา ย่างมาเป็นมันย่อง    สามารถเพิ่มน้ำหนักคนกินได้ทันตาเห็นในมื้อเดียว    ผัดผักบุ้งก็น่าจะเรียกว่าผักบุ้งต้มน้ำมัน มากกว่าผัดน้ำมัน
ส่วนเกี๋ยวน้ำอาจจะค่อยยังชั่วหน่อย  แต่ชามใหญ่เกือบเรียกได้ว่าอ่าง  และน้ำซุปก็มันย่องอยู่ดี

[naitang]

คุณเทาชมพูทำให้ผมนึกถึงร้านอาหารจีนในย่านไชน่าทาวน์ของเมลเบิร์น ออสเตรเลีย สั่งข้าวมันไก่ เขาให้น้ำซุบด้วย เป็นน้ำซุบที่ใส่ผักกาดดองครับ มาเป็นถ้วยที่แทบจะเรียกว่าอ่างเหมือนกันครับ กินน้ำซุบแล้วก็นึกอยู่ในใจว่าื เออ มันช่างไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ

จะว่าไป ข้าวมันไก่ของไทย แม้ว่าจะมาจากจีนก็ตาม ของเราอร่อยกว่ามาก มีอยู่ร้านหนึ่งในโตเกียว เขาขายข้าวมันไก่และข้าวมันไก่ทอด และโฆษณาว่าเป็นของสิงคโปร์ พอกินก็รู้เลยว่าใช้ข้าวหอมของไทย ใช้น้ำจิ้มแบบไทย เพียงแต่แยกถ้วยน้ำจิ้มเป็นซีอิ้วขาวผสมซีอิ้วดำถ้วยหนึ่ง ขิงซอยถ้วยหนึ่ง และน้ำส้มพริกตำถ้วยหนึ่ง พอรู้จักกันดี ถามไปถามมาก็ได้ความว่า ก็เอามาจากไทยนั่นแหละ และต้องใช้ของจากไทยเกือบทั้งหมด ยกเว้นไก่เท่านั้นเอง

จานผัดผักบุ้งที่ร้านโฟร์ซีซั่นนั้น ทำให้นึกย้อนไปได้เช่นกันว่า แม้ว่าเราจะเอามาจากจีน แต่วิธีการทำของไทยนั้นต่างไปและทำให้อร่อยกว่ามาก ผัดผักของจีนนั้นหลายๆอย่างใช้วิธีเอาไปลวกในน้ำมันก่อน แล้วจึงเอามาผัดปรุงรส ก็ถูกต้องในแง่หนึ่งที่ว่าหากเอาไปลวกน้ำให้พอสุกก่อน จะทำให้ผักเหี่ยว ลดความกรอบ ลดความสดและไม่น่ากิน เขาก็นำผัดไฟแดงโช้งเช้งเหมือนกัน แต่ผลที่ได้ไม่เหมือนกัน ผัดผักของไทยเกือบทั้งหมดจะไม่ผ่านกระบวนการลวกทำให้พอสุกก่อน เราผัดจากผักสดเลยโดยใช้น้ำมันร้อนๆ ผักที่ล้างมาก็ทำเพียงให้สะเด็ดน้ำเสียหน่อย น้ำมันร้อนๆถูกน้ำก็กระเซ็นไปถูกไฟ เกิดไฟลุกท่วมเป็นไฟแดง ผลที่ได้ก็คือผักสดกรอบเหมือนกัน แต่ก็ต่างกันที่ของจีนกรอบแบบกัดไม่กัดขาด ของไทยกรอบแบบกัดขาด 

เรื่องเหล่านี้น่าจะพอยืนยันได้ว่า ที่เรียกว่าเป็นอาหารไทย ไม่ว่าจะทำแบบฝรั่ง แบบจีน แบบแขกนั้น มีเอกลักษณ์อยู่ในแทบจะทุกอณูของการทำอาหารนั้นๆ

 

[:D :D]

พูดถึงเครื่องดื่ม กาแฟเย็น ชานมเย็น ที่ใส่น้ำแข้ง ใส่นมข้นหวาน
ใส่นมสดราดหน้าเยอะๆ ก็เป็นอัตลักษณ์อย่างหนึ่งของเครื่องดื่มไทยนะคะ 

[hobo]

เป็ด Four Season นี้ ที่อร่อยจริงๆ ต้องที่ Bayswater ครับ
ส่วนที่โซโหผมว่ารสชาติพอใช้ได้ คนแน่นถึงขนาดปีที่แล้วต้องเปิดอีกร้านใกล้ๆ กัน
แต่ผมกลับรู้สึกว่ารสชาติไม่เหมือนกันสักร้าน ไม่ทราบว่าเป็นอุปาทานเหรอเปล่า
ร้านนี้มีคนไทยอยู่แทบทุกนาที ผลัดเปลี่ยนกันมาตลอด ไม่ทราบว่ามีท่านใดอยู่ลอนดอนนานๆ
ย้อนไปหลายสิบปีบ้างครับ ได้ยินวีรกรรมของคนไทยมามากต่อมาก ตั้งแต่ระดับนายกรัฐมนตรี
เคยได้ยินป้าๆ เล่าผ่านหู เสียดายไม่ได้ตั้งใจฟังครับ

[hobo]

พูดถึงเครื่องดื่ม กาแฟเย็น ชานมเย็น ที่ใส่น้ำแข้ง ใส่นมข้นหวาน
ใส่นมสดราดหน้าเยอะๆ ก็เป็นอัตลักษณ์อย่างหนึ่งของเครื่องดื่มไทยนะคะ 

หนุ่มน้อยฝรั่งเมื่อมาเมืองไทยครั้งแรก อยากกิน ice tea พอมีคนยกแบบใส่นมมาก็หน้าแบ้
เพราะปกติเคยดื่มแต่ชาใส่นมร้อนๆ ไม่เคยกินชาเย็น พอได้ลองแล้วก็ติดใจครั้งหลังๆ สั่งแต่
Thailand ice tea ลืม Long island ice tea ไปเลย
ไม่ทราบว่าท่านใดรู้จักยี่ห้อของชาสีน้ำตาลบ้างครับ
ผมลองทำหลายครั้งแล้วรสชาติไม่ใกล้เคียงเลย รสเป็นฝรั่ง
ขาดกลิ่นหอมเย็นแบบที่ขายในเมืองไทย

เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครัลว่าชาแบบนี้หาทานได้ที่ไทยที่เดียว

แต่ผมคิดว่าที่เป็น trade mark จริงๆ ต้องชานมเย็นสีชมพูครับ

[:D :D]

นมเย็นชมพู..หวานมัน มาแล้วค่ะ..

[เพ็ญชมพู]

แต่ผมคิดว่าที่เป็น trade mark จริงๆ ต้องชานมเย็นสีชมพูครับ

นมเย็นไม่น่ามีส่วนผสมของชา

ได้สูตรนี้มาจากร้าน Cafe' de Pon

๑. เตรียมถ้วยตวงของเหลวขนาด ๘ ออนซ์
๒. เทน้ำหวานสีแดง (หรือสีเขียวก็ได้ถ้าชอบ) ๑ ออนซ์ลงไปในถ้วยตวง
๓. เทน้ำเย็นลงไปผสมน้ำหวานจนถึง ๑/๓ ถ้วย
๔. เทนมข้นหวานปริมาณเกือบ ๑ ออนซ์ลงในถ้วยตวง
๕.เ ทนมข้นจืดลงไปผสมกับส่วนผสมที่กล่าวไปแล้วข้างต้นจนถึง ๕ ออนซ์
๖. เทนมสด ๑ ออนซ์ผสมลงไปเป็นอย่างสุดท้าย เสร็จแล้วคนให้เข้ากัน(ที่ต้องใส่นมสดลงไปเพื่อช่วยเบรกความเข้มข้นของนมข้น ถ้าไม่ใส่เวลาดื่มจะรู้สึกเหนียวที่ลำคอ)
๗. เทใส่แก้วขนาด ๑๖ ออนซ์ที่มีน้ำแข็งอยู่เต็มแก้ว

หมายเหตุ  ๑ ออนซ์ เท่ากับประมาณ ๓๐ ซีซี

 

[hobo]

ขอบพระคุณทุกท่านที่กรุณาตอบครับ