นักสะสมสมัยโบราณเก็บหนังสือเงียบไม่แสดง เพราะไม่อยากพูดคุยกัน ไม่อยากให้ผู้อื่นรู้เท่ากับตัว นานไปลูกก็เก็บต่อ
หลานก็ไม่สนใจเทขายต้องใช้รถ ๖ ล้อขน นี่เล่าเฉพาะเรื่องสองสามปีนี้
จึงมีหนังสือโบราณที่ไม่มีอยู่ในบันทึกอีกจำนวนหนึ่ง เรียกกันว่า หนังสือที่ไม่มีใครเคยได้ยิน
ความรู้และประวัติศาสตร์บุคคลก็บิดเบือนไป ความรู้ก็ขาดตอน ต่อไม่ติด นั่นไม่เป็นไร
แต่เรื่องที่รู้มาบ้าง นึกเอาเองบ้าง แล้วไปเล่าต่อ ไม่มีคนค้าน ก็เป็นเรื่องที่จดจำอย่างผิดๆต่อไป
นักสะสมจึงเป็นที่พึ่งของนักอ่านฉะนี้แล
เรื่องนี้ เป็นเรื่องเศร้า ในการสะสมครับ เคยโดนผู้คร่ำหวอดในวงการ บอกว่า "อย่างเอาหนังสือมาแห่" ต้องเก็บซุ่มๆ ไว้ ซึ่งดูน่าจะผิดกับวัตถุประสงค์ในการทำหนังสือ คือเผยแพร่ความรู้ให้ออกไปมากที่สุด ฉนั้นผมจึงรุ้สึกยินดีมากที่ในเว็บไซด์นี้ ทุกท่าน ไม่เคยหวงแหนความรู้เลย แถมยังกรุณาช่วยสืบค้น ข้อสงสัย หรือเอกสาร ให้อีกด้วย เป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ
เรื่องกรุหนังสือแตก ผมประสบเรื่องเศร้าด้วยตัวเอง ท่านผู้ใหญ่ นักสะสมหนังสือ ที่ผมสนิทด้วย ท่านหวงสมบัติมากจนไม่ได้สั่งเสียว่า ท่านสิ้นลง จะทำอย่างไรกับมรดกหนังสือ ที่เก็บสะสมมา 3-4 ชั่วคน นับหมื่นเล่ม แถมของสะสมอีกมหาศาล แม้แต่ชุดตุ๊กตาตะกั่วทหารของ สมเด็จพระบรมฯ องค์ใหญ่ และกาน้ำชา เลี่ยมทอง ของพระเจ้ากรุงธนฯ หรือเหรียญ ๑ บาท ตราอาร์มแผ่นดิน มีจารหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ที่เจ้าคุณพัศดี (โหม่ง) ได้รับพระราชทานมาจาก ในหลวงองค์ 5 ซึ่งมีอยู่เพียง 12 เหรียญในโลก เพราะเป็นชุดตัวอย่างที่ฝรั่งส่งเข้ามาถวาย ....... ของเหล่านี้ กระจัดกระจาย สาบสูญ เสียดายที่ไม่ได้รวบรวมเป็นชุด และมีประวัติ ที่ถูกต้อง สืบไป ..........
คุณเพ็ญชมพูครับ ถ้าพบฉบับพิมพ์ครั้งที่ 7 ค.ศ. 1894 โปรดทำลิงค์ให้ด้วยครับ เพราะแต่ละฉบับ คุณ วิลเลี่ยมเธอจะแก้ไขเพิ่มเติมตลอดเวลา อยากทราบว่าในฉบับที่ท่านคนไทยใช้เป็นหนังสืออ้างอิง มีความว่ากระไรบ้างครับ ขอบพระคุณครับ
