การระลึกชาติได้จะระลึกได้ตั้งแต่ยังเล็ก ไม่ใช่ว่าอยู่มาจนแก่ถึงเพิ่งระลึกขึ้นมาได้
ทั้งนี้ไม่เกี่ยวกับว่าคนนั้นเคยบรรลุญาณ หรือปฏิบัติภาวนาอะไรมาแต่ชาติก่อน จึงระลึกได้ แต่เป็นคนธรรมดาๆ มีดีมีชั่วอย่างทั่วๆไปนี่เอง
การจำชาติที่เพิ่งตายจากไปได้ เป็นการระลึกได้เพียงชาติสุดท้ายก่อนชาติปัจจุบัน ไม่จำเป็นต้องมีอภิญญา ขอเพียงมีความติดยึด ผูกพัน ฝังใจ หรือ สะเทือนใจ ก็ย่อมทำให้ความจำติดแน่น อาการจึงเหมือนการจำได้ และ มักจะจำได้เมื่อเป็นเด็ก โตขึ้นก็ค่อย ๆลืมไป เว้นแต่มีเรื่องผูกพันฝังใจมาก เช่น กรณีที่มาออกตีสิบเป็นต้น
สำฟรับการระลึกได้ด้วยอำนาจจิตทีี่่ฝึกดีแล้ว ที่เรียกว่า อภิญญานั้น เรียกกันว่า ปุพเพนิวาสานุสติญาน หรือ บ้างก็เรียกว่า อตีตะตังสะญาน(อาจสะกดไม่ถูกนะคะ)
อภิญญานั้น เลือกค้นหาไปได้หลาย ๆชาติตามกำลังของฌาน ไม่ใช่จำได้แค่ชาติสุดท้ายที่เพิ่งตายจากเท่าันั้น
ไม่พบว่าการระลึกชาติได้มีผลต่อการดำเนินชีวิตใหม่ของคนนั้น ในแง่บวกหรือลบ ดูเหมือนว่าพวกนี้ก็ดำเนินชีวิตไปได้ตามปกติ ไม่ได้รับกระทบกระเทือนมากมายจากชีวิตเก่าที่เขาระลึกได้
การระลึกชาติได้
ในบางรายมีผลกระทบ เพราะเจ้าตัวเองนั่น ต้องการ "แก้แค้น หรือแก้ไข" ก็มีค่ะ บางคนคิดว่าเป็นหน้าที่ ๆ ต้องมาทำต่อให้แล้วเสร็จก็มี
แต่ส่วนใหญ่ เมื่อเวลาผ่านไป ก็ลืม และไม่ใส่ใจติดตามอีก พ่อแม่ของคน ๆ นั้น ก็มักจะพยายามให้ลูกที่ระลึกชาติได้ลืม เพื่อทำปัจจุบันชาติให้ดีต่อไป