บทกวี "แด่.. (ว่าที่)นายกหญิงคนแรกของไทย !!! ของ นภาลัย สุวรรณธาดา

[เทาชมพู]

สองทุ่มสามกรกฎาปีห้าสี่                      หนึ่งสตรียิ้มรับกับหัวโขน
ไม่พลิกความคาดหมายไปตามโพล           ไม่ต้องโหรทำนายก็ได้มา
 
เปลี่ยนนายกเปลี่ยนพรรคประจักษ์ชัด          แต่อย่าเปลี่ยนนิติรัฐจงรักษา
นำชาติไทยให้เป็นรัฐพัฒนา                    เป็นประชาธิปไตยเต็มใบจริง
 
“จะแก้ไข ไม่แก้แค้น” จำแม่นไว้               เพื่อคนไทยใช่เพื่อพรรคที่รักยิ่ง
เรื่องญาติมิตรชิดใกล้ให้ประวิง                 เรื่องโคลนนิ่ง.. นิ่งไว้อย่าได้ย้ำ   
 
เสียงส่วนน้อยคนดีมีไม่น้อย                     อย่าได้ปล่อยลอยแพและเหยียบย่ำ   
โลกการเมืองหมุนเวียนเปลี่ยนประจำ           อย่าหลงคำสรรเสริญหลงเดินตาม
 
ชนะใจฝ่ายเดียวกันนั้นง่ายนัก                   แต่ยากจักชนะใจฝ่ายตรงข้าม
แม้นทำได้จะได้ชื่อระบือนาม                    ตอบคำถามคนได้ไม่สะทก
 
จงเป็นตัวของตัวเองอย่าเกรงกริ่ง               เป็นคนจริงเป็นคนกล้าอย่าตระหนก
จงเดินหน้าอย่าหลงเข้าพงรก                   แด่นายกผู้หญิงชื่อ “ยิ่งลักษณ์”

[bangplama]

๐นายกหญิงเป็นจริงแล้วไม่แคล้วคลาด      แต่ยังหวาดมือที่สองมองไม่เห็น
พรรคที่สองที่ชอกช้ำน้ำตากระเซ็น            มาอ้อนเป็นรัฐบาลทหารคุม
พรรคที่สามยามนี้ยี้เพื่อชาติ                     เหมือนมีดบาดดวงใจถูกไฟสุม
มิอยากออกไปไหนคนไม่รุม                    นอนกลัดกลุ้มอยู่ที่บุรีรัมย์
พรรคที่สี่ว่าที่จักเป็นพรรคร่วม                  ไม่กำกวมสวมบทใหม่ให้คนขำ
คือบทเก่าที่เจ้าเล่นเป็นประจำ                   บทต้มยำทำปลาไหลไปวันวัน
พรรคที่ห้าหน้าเก่าเขาทำได้                     ยังไม่หายจากโคราชวาดสวรรค์
เป็นพรรคร่วมรัฐบาลประสานกัน                บูชายัญให้น้าชาติราชสีมา
พรรคที่หกยกให้เห็นเป็นตัวอย่าง               พรรคที่สร้างเพื่อท้องถิ่นถวิลหา
กำลังเหมาะถูกเจาะจงลงนาวา                  เป็นใบเฟิร์นเสริมสง่าในแจกัน

[siamese]

"การแก้แค้น" มีแน่คงมาถึง    สักวันหนึ่งแปรเปลี่ยนเพี้ยนความหมาย
เรียกให้เพราะเหมาะใหม่มิให้อาย    เพื่อเป้าหมายให้งานราบรื่นพลัน

เป็นตรรกะสามัญแต่นานมา        ปรับโยกย้ายซ้ายขวาทำนองมั่น
ดั่งไม้ใหญ่ต้องมีรากแข็งแรงพลัน   เพิ่มพลังกระจายรากให้งอกงาม

จงก้าวข้ามฝ่าฟันอุปสรรค์         จงเป็นหลักยืนให้ได้ทั้งสองขา
มิควรให้ทางไกลครอบงำนา       จงนำพาบ้านเมืองรุ่งเรืองไกล

แผ่นดินนี้มีรักแลทั้งเกลียด         จงสำเนียกจำไว้ห้ามไถล
จงยืนหยัดด้วยแรงตนจำขึ้นใจ     อย่าต้องให้ผู้ใดมาบัญชา

จงเทิดทูนบูชามหากษัตริย์        อันเป็นหลักแห่งแผ่นดินถิ่นสยาม
ให้แซ่ซ้องสรรเสริญพระเกียรตินาม   ทั่วเขตคามจะสงบแลร่มเย็น

เป็นนายกปกครองนานตามใจเถิด    ขอให้ซื่อสัตย์เถิดคนได้เห็น
คอรัปชั่นผลประโยชน์ตัดให้กระเด็น  เธอจะเห็นแก่ชาติแลบ้านเมือง

พวกพ้องทั้งหลายรายรอบข้าง        ย่อมเดินกร่างเข้าสภาหนาแน่นเนือง
เคยกราบไหว้ประชาทุกเย้าเรือน     อย่าบิดเบือนอหังกาให้มากมาย

[han_bing]

       แรงชนนั้นอาจเลื่อน    ลบเดือน ดาวเฮย
แม้นหมื่นผาอาจเฉือน         เชือดล้าง
แรงรักสิอาจเบือน             เบนเกลียด ได้แฮ
ชนเลือกชนอาจอ้าง           ลบได้ด้วยชัง

   หวังสิหวังอย่าได้           ลืมชน         
ขออย่าหลงลืมคน             "รากหญ้า"
ที่ได้ทุกข์แลทน               เพื่อพวกท่านนา
ความรักอาจกลายบ้า          มาตรแม้นท่านลืม

         

[ลุงไก่]

               เลือดแดงแรงฤทธิ์กล้า          โรมรัน
          น้ำเปล่าใสดุจอัน                     บริสุทธิ์
          พี่น้องคลานตามกัน                  จากอุทร   แม่นา
          ดูดดื่มกษีราร่วมเต้า                  ย่อมเข้าใจกัน       

               บริวารรายรอบล้อม              เจรจา
          วาทีโวหารพา                        อ่อนคล้อย
          น้ำลายสอมุมปากอ้า                 เขี้ยวงอก ออกแฮ
          ผลประโยชน์(ส่วน)ของข้า          (นาย) อย่าได้แชเชือน

[bangplama]

ขออนุญาตนะครับ
น้ำเปล่าใสดุจอัน                     บริสุทธิ์ ตรงนี้หลุดบังคับเพราะพิมพ์เพลินหรือเปล่าครับลุงไก่  

[han_bing]

ออกจะหลุดบังคับโคลงสี่อยู่บางจุด แต่ไม่เป็นไรถือว่าเป็นกลอนเปล่าก็เพราะดี
 

[chupong]

กระผมขออนุญาตท่านอาจารย์นภาลัย สุวรรณธาดา ท่านอาจารย์เทาชมพู และท่านสมาชิกเรือนไทยทุกท่าน แสดงความเห็นบางประการผ่านกลอนสองบทครับ

   ผู้นำที่ดีจริงคนยิ่งรัก
ยิ่งมั่นหลักธรรมมิ่งย่อมยิ่งใหญ่
สร้างชาติเพริศเชิดพริ้งเกียรติยิ่งไกร
ละชั่วได้เด็ดดิ่งช่างยิ่งยง

   ผู้นำที่ผีสิงนั้นยิ่งลัก
โกยทรัพย์หนักไม่ประวิงจนยิ่งหลง
ทำตัวเป็นเช่นปลิงก็ยิ่งลง
วิบากส่งสู่สิ่งที่ยิ่งโทรม

ชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ


 

[ลุงไก่]

ขออนุญาตนะครับ
น้ำเปล่าใสดุจอัน                     บริสุทธิ์ ตรงนี้หลุดบังคับเพราะพิมพ์เพลินหรือเปล่าครับลุงไก่  

ไม่หลุดหรอกครับ แต่ผมคิดคำที่จะใช้ไม่ออก อ่านแล้วคงจะเข้าใจนะครับว่า ผมเพียงจะสื่อความหมายว่า "เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ"

[natadol]

กระผมขออนุญาตท่านอาจารย์นภาลัย สุวรรณธาดา ท่านอาจารย์เทาชมพู และท่านสมาชิกเรือนไทยทุกท่าน แสดงความเห็นบางประการผ่านกลอนสองบทครับ

   ผู้นำที่ดีจริงคนยิ่งรัก
ยิ่งมั่นหลักธรรมมิ่งย่อมยิ่งใหญ่
สร้างชาติเพริศเชิดพริ้งเกียรติยิ่งไกร
ละชั่วได้เด็ดดิ่งช่างยิ่งยง

   ผู้นำที่ผีสิงนั้นยิ่งลัก
โกยทรัพย์หนักไม่ประวิงจนยิ่งหลง
ทำตัวเป็นเช่นปลิงก็ยิ่งลง
วิบากส่งสู่สิ่งที่ยิ่งโทรม

ชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ

ขอประทานอภัยคุณชูพงษ์ นะครับ ผมหนีออกจากพันทิพ เพราะเบื่อการแตกแยก มาหาความสุขกับการดูรูปเก่าๆ ฟังผู้ใหญ๋เล่าเรื่องในอดีตให้ฟ้งมีความสุขกว่า  อย่าเอาเรื่องนี้มาทำไว้เวปเรือนไทยเสื่อมเลยคร้บ ขอร้อง....
 

[vasu]

เรียน ท่านผู้มีความรู้ในเรือนไทยทุกท่านครับ ความเห็นของคุณ natadol คู่ควรกับ เรือนไทยวิชาการ หรือครับ

[เพ็ญชมพู]

ทุกทุกคนมีสิทธิ์คิดแตกต่าง    ผิดถูกบ้างต่างไปในทุกหน
ขอสิ่งหนึ่งย้ำไว้ในกมล        ค่าของคนอยู่ที่ใจให้แบ่งปัน

ความคิดมีหลายหลาก         ผิดถูกมากน้อยต่างกัน
ความคิดที่ดีนั้น                ไม่เย้ยหยันดูถูกใคร

ชีวิตมีหลายหลาก              ผิดถูกมากน้อยต่างไป
ชีวิตที่ยิ่งใหญ่                  อยู่ที่ใจให้ส่วนรวม

ความคิดบริสุทธิ์                อาจมีจุดอ่อนและหลวม
เฉลยความกำกวม              หาจุดร่วมเพื่อสังคม

 

[nakor]

 

[เทาชมพู]

พระไพศาล วิสาโล
‎"โอกาสที่เราจะได้ปฏิบัติธรรม"

ไม่ว่าผลการเลือกตั้งจะออกมาอย่างไร หากเป็นไปอย่างบริสุทธิ์ยุติธรรมในภาพรวม เราก็ควรยอมรับผลนั้น แม้จะไม่ถูกใจเราก็ตาม เพราะนี้คือเสียงของคนส่วนใหญ่ที่เราต้องเคารพ และเป็นกติกาที่เราต้องปฏิบัติตาม การยอมรับความจริงที่ไม่ตรงกับความคาดหวังของเรานั้น เป็นการปฏิบัติธรรมอย่างหนึ่ง เพราะในชีวิตของเรานั้นย่อมมีทั้งสิ่งที่ถูกใจและไม่ถูกใจ สมหวังและไม่สมหวัง หากเราทำใจยอมรับผลการเลือกตั้งไม่ได้ เราจะยอมรับความไม่สมหวังที่จะต้องเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในชีวิตของเราได้อย่างไร

การใช้สติปัญญา โดยไม่ถูกบดบังครอบงำด้วยความโกรธเกลียดหรือมุ่งหวังประโยชน์ส่วนตน ถือว่าเป็นการปฏิบัติธรรมอย่างหนึ่ง เช่นเดียวกับการหันมาดูใจของตนและใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ไม่ปล่อยใจไปตามความอยาก ซึ่งเป็นสิ่งที่ควรทำอย่างสม่ำเสมอ และพึงทำเป็นพิเศษในเทศกาลสำคัญอย่าง วันอาสาฬบูชาและเทศกาลเข้าพรรษา

ในโอกาสอย่างนี้ อะไรที่เราหลงติดและสร้างความทุกข์แก่เรา เช่น อบายมุขต่าง ๆ เราควรฝึกใจให้ปล่อยวาง ด้วยการลดละสิ่งเหล่านี้อย่างน้อยก็ตลอดสามเดือนช่วยเข้าพรรษา นั่นเป็นเรื่องของศีล (และทาน) แต่หากทำได้มากกว่านั้น เช่น ทำสมาธิภาวนา ให้ใจสงบ มีสติ ก็จะช่วยให้เราพบความสุขอันประณีต จนสามารถเป็นอิสระจากสิ่งรัดรึงจิตใจได้

[natadol]

กราบขอบคุณ คุณวาสุ ที่ให้ความสว่างกับผม ผมคงอาจมีความรู้น้อย คงไม่คู่ควรกับเรือนไทยวิชาการ แค่อยากแสดงความเห็นจากคำกลอนที่อ่านมา หากขุ่นข้องหมองใจต้องขออภัยมา ณ ทีนี้ด้วยครับ กราบลาท่านอาจาร์ยทุกๆท่านครับ