|
willyquiz
|
|
ความคิดเห็นที่ 255 เมื่อ 24 ก.ค. 11, 01:49
|
|
เถอะ อย่าถ่วง ฤกษ์พา มาเถิดลูก ประเดี๋ยวถูก ถุยถ่ม สมน้ำหน้า
ขืนยังทำ ชาเฉย เลยเวลา พระจะว่า เอาได้ ไม่ควรการ
โธ่! แม่จ๋า อย่าบังคับ มาจับผูก หัวใจลูก งุนงง จงสงสาร
ลูกนี้แสน ทดท้อ ทรมาน จะให้ด้าน หน้าแต่ง เหมือนแสร้งเมิน
แม่ตกปาก รับคำ เขาทำไม เขาหลอกใส่ ป้อนย้ำ คำสรรเสริญ
แม่ก็หลง คำคน จนฟังเพลิน แล้วยังเดิน ดุ่มด้น ตามก้นมัน
อ้ายช้างชั่ว ตัวนี้ เหมือนผีห่า เดี๋ยวจะพา กันเลว ลงเหวนั่น
มันโกหก พกลม จมขี้ฟัน ลูกนี้หวั่น หวาดไหว คนใจทราม
แม่จงอย่า เชื่อคน จนขึ้งเคียด ลูกทั้งเกลียด ทั้งกลัว อ้ายหัวง่าม
มันล่อหลอก ลวงปลิ้น จนสิ้นความ สันดานห่าม หุนหัน อันตราย
แม่วันทอง น้องจ๋า อย่าด่านัก พี่นี้รัก เหลือล้น จนยอมพ่าย
ถึงว่าเฉียด เสียดสี พี่ไม่อาย ขอเพียงชาย ตามอง ใจพองโต
พี่ยอมน้อง ทุกอย่าง ไม่อ้างเลี่ยง มิขอเถียง นงคราญ พาลโมโห
เอาพี่เทียบ เทียมไถ แทนควายโค ไม่ร้องโอ้ แอะคำ ให้รำคาญ
จะตีเฆี่ยน ขว้างขู่ อย่างหมูหมา หรือจะพา ผูกไว้ ใต้ถุนบ้าน
ทำอย่างไร ก็ได้ เอาให้อาน เพียงนงพาล แต่งกับพี่ ก็ดีใจ
พี่รักน้อง นงคราญ ปานฉะนี้ ยังจะมี จิตตอบ ชอบบ้างไหม
ขอเพียงอยู่ เคียงข้าง ไม่ห่างไกล เพราะรักใคร่ ดอกหนา อย่างวยงง
ใครจะรัก น้องนี้ เท่าพี่รัก หัวใจปัก เททุ่ม สุดลุ่มหลง
น้องด่าว่า อย่างไร ไม่พะวง พี่ยังคง รักเจ้า เท่าชีวี
อย่ามาพล่าม พูดพ่น ชักขนลุก ดูหัวสุก ใสแดง เหมือนแต่งสี
ไม่คิดอยาก มองหน้า หรือพาที ขืนจู้จี้ จะจ้ำ ด้วยด้ามเคียว
มันรู้ทัน กันทุกอย่าง พี่ช้างบ้า ช่วยหลบหน้า อย่าให้เห็น แสนเหม็นเขียว
สุดจะแค้น ขึ้งเคียด เกลียดนักเชียว พี่มันเลี้ยว ลดนัก ชักเหม็นคาว
โธ่! อีนี่ พูดหวาน พาลออกลาย ต้องชักหวาย เกลือซ้ำ ทำสามหาว
เขาดีด้วย ไม่ใส่ใจ ลูกไม้พราว เหลือจะกล่าว สอนสั่ง ไม่ฟังเลย
พ่อช้างก็ พูดไป ทำไมหนา อย่าเสียหน้า งอนง้อ เลยพ่อเขย
หาวิธี กันใหม่ ให้ลงเอย คงได้เชย ชิดนาง อย่างสมใจ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
willyquiz
|
|
ความคิดเห็นที่ 256 เมื่อ 24 ก.ค. 11, 20:08
|
|
พ่อช้างก็ พูดไป ทำไมหนา อย่าเสียหน้า งอนง้อ เลยพ่อเขย
หาวิธี กันใหม่ ให้ลงเอย คงได้เชย ชิดนาง อย่างสมใจ
แล้ว 'หนู' ควร หาทาง อย่างไรดี เชิญแม่นี้ ช่วยแจ้ง แถลงไข
หนูทดท้อ ขอแม่ ช่วยแก้ไป ทนไม่ไหว ยอมแพ้ แม่วันทอง
ทุด! อ้ายช้าง อ้ายบ้า อ้ายหมาหลง มาพูดหนง พูด 'หนู' กูสยอง
ช่างหน้าด้าน ไม่อาย น้ำลายนอง คอยแต่จ้อง ประจบ บัดซบคน
มึงปะเหลาะ อย่างไร กูไม่ว่า แต่มึงอย่า หวังเห็น จะเป็นผล
หนอยพูด 'หนู' กูอาย อ้ายสัปดน มันสุดทน ฟังแล้ว ขอแจวลา
จะไปไหน ไม่ได้ อีวันทอง มึงลองมอง ดูบ้าง ที่ข้างหน้า
นั่นแขกเดิน ยืนนั่ง ประดังมา ขืนชักช้า เชือนแช แม่ฆ่ามึง
นี่เวลา เลยพ้น จนมากโข ชักโมโห มัวมา ทำหน้าบึ้ง
ยังออกท่า ออกทาง อย่างกังกึง แกล้งมาดึง ถ่วงถู ให้กูอาย
ถ้าไม่รีบ ขึ้นตั่ง ไปนั่งข้าง เคียงพ่อช้าง กูจะมัด ซัดด้วยหวาย
แม่จะเถือ ถกหนัง ให้หลังลาย มึงอย่าหมาย ร้องหา ความปรานี
ค่อยค่อยพูด ค่อยจา เถิดน่าแม่ อย่าเอาแต่ อารมณ์ เข้าข่มขี่
น้องวันทอง หมองเศร้า ไม่เข้าที ขืนเซ้าซี้ มากนัก เดี๋ยวหักกลาง
ช้างจะพูด จากล่อม ให้ยอมเห็น ความจำเป็น ให้ลดวาง อางขนาง
ค่อยพูดปลอบ บางที พอมีทาง ฝีปากช้าง ดีแน่ แม่อย่ากลัว
เฮ้ย! อ้ายช้าง ทางนี้ มานี่หน่อย อย่าเพิ่งอ่อย อ้อนอยู่ กูช้ำรั่ว
จงแหกตา ดูตะวัน มันตรงตัว มึงเอาหัว ล้านใส โผล่ไปดู
อะไรอีก ล่ะเจ้าคุณ ทำฉุนเฉียว วุ่นนักเชียว ตาเข ปากเบ้บู้
ให้พูดได้ แค่ถาม ห้ามขันคู อย่าสอดรู้ อีกด้วย ช่วยใส่ใจ
อ้ายห่าจิก! ทะลึ่งจัง กูชังหน้า มึงแหกตา มองตะวัน มันอยู่ไหน
เถียงกันจน ลืมพระ จะเป็นไง กูนั้นไส้ กลวงกิ่ว หิวตาลาย
พอกันที กูพอ ขอกลับวัด จะกำจัด ของเก่า เข้าเว็จถ่าย
มึงจะเถียง กูไม่ถาม เชิญ (มึง) ตามสบาย ขอทิ้งท้าย กลับวัด สวัสดี ฯ
"สนทนา" ร้อยแปดบท ก็หมดลง ดังประสงค์ คงไม่กวน มาชวนชี้
ต้องรักษา สัจจา ที่วาที อย่าจ้ำจี้ จ้ำไช ให้รำคาญ
เพียงภาพเดียว เขียนกลอน อักษรศิลป์ ไม่หมดสิ้น แต่ต้องฝึก ให้ฮึกหาญ
เขียนให้บ่อย ใช้ถ้อยคำ ให้ชำนาญ จินตน์การ ร่วมด้วย ช่วยแต่งเติม
อย่ามัวหลง ท้อถอย คอยหลบฉาก คิดว่ายาก มันเลยยาก ไม่อยากเสริม
คิดว่าง่าย ต้องรีบแข่ง แต่งประเดิม จะช่วยเพิ่ม พูนพจน์ ให้งดงาม ฯ
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
siamese
|
|
ความคิดเห็นที่ 257 เมื่อ 18 ส.ค. 11, 14:10
|
|
ว่างแล้ว บรรเลงทางกลอนกันต่อครับ คุณ Willyquiz
ภาพประจำสัปดาห์หน้าฝน
๑.
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
siamese
|
|
ความคิดเห็นที่ 258 เมื่อ 18 ส.ค. 11, 14:11
|
|
๒.
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
siamese
|
|
ความคิดเห็นที่ 259 เมื่อ 18 ส.ค. 11, 14:11
|
|
๓.
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
