เชิญร่วมร่ายคำกลอน "วันทอง"

[siamese]

เรียนสมาชิกทุกท่าน

เนื่องด้วยกระผมได้รับภาพจากศิลปินท่านหนึ่ง ซึ่งดูโดยองค์รวมเป็นการกล่าวถึงเรื่อง "วันทอง" แห่งวรรณกรรมขุนช้าง-ขุนแผน ภาพดังกล่าวมีลีลาสวยงาม เค้าโครงภาพสมยุคสมัย

ซึ่งภาพพวกนี้ได้เข้าร่วมงานนิทรรศการ และเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินได้ร่วมเสด็จในงานดังกล่าวด้วย เห็นว่าภาพมีความงาม ได้อารมณ์แห่งภาพทั้งปวง


จึงขอเชิญชวนเพื่อนสมาชิก ร่ายเสภา ร่ายกลอนทั้งหลาย ไม่จำกัดประเภทคำกลอน เพื่อเป็นการประลองฝีมือแห่งตนเอง แต่ละภาพก็ร่ายกลอนซ้ำกันได้โดยไม่ผิดกติกาแต่อย่างใด

ภาพจะลงทุกๆต้นสัปดาห์ จำนวน ๑๕ ภาพจนครบครับ

[เทาชมพู]

 ขอต้อนรับด้วยความยินดีค่ะ

[siamese]

ภาพที่ ๑ ระหว่างวันที่ ๓๐ พฤษภาคม - ๕ มิถุนายน ๒๕๕๔

"ดูซิเจ้าน้องพิมพิลาไลย  เหตุไฉนต้องมาร้องเพราะสองศรี
กำลังเล่นสนุกอยู่ดีดี       แก้มเต็มปรี่นองไปด้วยน้ำตา"

[siamese]

๑.๑

[siamese]

๑.๒

[siamese]

๑.๓

[siamese]

๑.๔

[siamese]

๑.๕

[siamese]

๑.๖

[siamese]

อ้ายขุนช้างไว้แกละตั้งแต่เด็ก   ขี้มูกเล็ดหัวโนปูดแดงใส
ถูกพลายแก้วกระชากเปียหงายหัวไป  ทั้งเจ็บใจทั้งอายระคนกัน
มือหนึ่งนั้นจิกลงจนตองปริ         มือหนึ่งรั้งพสุธากันหงายหลัง
แต่ด้วยโซ่สุวรรณหลายบาทอัน   ค้ำคอนั้นให้อกตกแผ่นดิน         

[chupong]

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพูที่เคารพยิ่งครับ และเรียนคุณ siamese ด้วยครับ

   ผมเป็นอีกคนที่รักวรรณคดีขุนช้างขุนแผนมาก อยากร่วมสนุกกับกระทู้นี้ แต่มองไม่เห็นภาพครับ (ฮือ ฮือ) ฉะนั้น เมื่อปรารถนาเล่นแล้วอดใจไม่อยู่ ก็ขอเสนอทัศนะบางประการเกี่ยวกับ “วันทอง” สักหนึ่งชิ้นงานครับ ขอตั้งสัจจะว่า จะเข้าร่วมแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ที่เหลือซึ่งเป็นภาพ ผมคงได้แค่อ่านครับ

   ถ้อย “วันทองสองใจ” จำได้แน่
นางเพียงแต่ลังเลใช่เฉไฉ
รักขุนแผนแน่นหนักเกินรักใด
แต่ก็ไม่เลือนขุนช้างเคยสร้างคุณ

   วันทองจึงถึงวันถูกบั่นเกล้า
เหตุจากเขาแย่งครองทั้งสองขุน
โอ้ไยคำพร่ำด่าไร้การุณย์
โปรดอย่าขุ่นเคืองขวางค่อนนางเลย

   ทุกวันนี้มีนักชอบยักเยื้อง
”นักการเมือง” หลายใจพิษภัยเผย
คอยโอกาสพาดตะกายปีนป่ายเกย
มิอยู่เฉย ก้าวก่ายมุ่งหมายโกง

   ข้างไหนดีที่ตนรับผลประโยชน์
ก็ปรี่ลิ่วปลิวโลดกระโดดโผง
ชาติถูกพาลผลาญฉะนี้อัคคีโพลง
ก็เพราะโหงหืนกระด้างในร่างคน

   ถ้อย “วันทองสองใจ” โปรดได้เปลื้อง
”นักการเมืองหลายใจ” ฝักใฝ่ปล้น
เล่ห์สลับซับซ้อน กลซ่อนกล
มันน่าก่นคอสะบั้นกว่าวันทอง

ชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔

[siamese]

ขอบคุณคุณชูพงษ์ ที่นับถือ เมื่อข้าพเจ้าจะนำกระทู้นี้ลงยังเรือนไทย ก็ยังนึกถึงคุณชูพงษ์เช่นกัน ดังนั้นคุณชูพงษ์สามารถเข้ามาต่อคำกลอนได้ โดยผมจะบรรยายลักษณะภาพให้ทุกๆภาพที่ลงไปเพื่อให้คุณชูพงษ์จะได้จินตนาการเป็นกลอนออกมาครับ

ในภาพแรกนี้  มองภาพหลักแล้วเป็นกลุ่มเด็กสามคน คนหนึ่งนั่งร้องไห้ สวมสไบ ผมสั้นเกรียนไว้จุกเป็นเด็กหญิง ยกมือเช็ดน้ำตา ด้านข้างเป็นเด็กชายสองคน คนหนี่งคะมำกับพื้น หัวล้านไว้ผมแกละ สวมสร้อยทองเส้นโต หน้าผากปูดบวมแดง กำลังร้องไห้อยู่ ส่วนเด็กชายอีกคนกำลังเหยียบหลังคว้าเปีย เหยียบหลังพร้อมมือซ้ายเงื้อง่ากำปั้น หมายจะชกลงด้านล่าง

ด้านหลังเป็นแบล็กกราวน์มีเด็กน้อยกำลังวิ่งเข้า ส่วนอีกกลุ่มสามสีคนกำลังมองดูเหตุการณ์ ขณะเล่นม้าก้านกล้วยครับ

[bangplama]

๑.๑
๐นิ่งเถิดน้องนั่งร้องไห้เดี๋ยวไม่งาม
แก้วจะปรามชกไอ้ช้างนอนถ่างขา
กระชากเปียเสียจนหัวเนื้อตัวชา
ช้างร้องว่าข้าเจ็บจังทั้งนอกใน
๐พลายแก้วกำหมัดแน่นแค้นไอ้ช้าง
ให้รู้บ้างทำพิมน้องต้องร้องไห้
ต้องสั่งสอนก่อนมึงจึงเข้าใจ
ว่าน้องพิมพิลาไลยคือใจกู

[siamese]

๑.๖
วิ่งเข้าปรามห้ามเพื่อนอย่างแข็งขัน     พลายแก้วมันเงื้อง่ามิถอยหนี
ใจเย็นก่อนคลายหมัดก่อนชกที        ขุนช้างหนีดิ้นไม่หลุดทรุดติดดิน
มันบังอาจมาแกล้งแม่น้องพิม         ต้องวางมวยให้สิ้นมิสงสัย
เพื่อนวิ่งห้ามมาปรามแต่โดยไว      แต่ช้าไปโดนต่อยหลายดอกเอย

[bangplama]

๑.๒
๐พลายแก้วกำหมัดแน่นแค้นไอ้ช้าง
ให้รู้บ้างทำพิมน้องต้องร้องไห้
ต้องสั่งสอนก่อนมึงจึงเข้าใจ
ว่าน้องพิมพิลาไลยคือใจกู
๐ ช้างทั้งเจ็บทั้งอายแสนขายหน้า
พิมเจ้าขาไยมายังนั่งร้องอยู่
นิ่งเสียนาอย่าถือโทษโปรดเอ็นดู
เจ้าก็รู้ว่าข้าหยอกบอกแก้วที