คำไทยที่หายไป

[bangplama]

แสดงว่าลุงไก่ไม่เคยใช้หมาตักน้ำแน่ๆ

[เพ็ญชมพู]

เรียนคุณลุงไก่

ส่งรูปและคำอธิบายเรื่องหมาตักน้ำมา

จึงเรียนมาเพื่อทราบ

ขอแสดงความนับถือ

 

[ลุงไก่]

เหอะ เหอะ ... ไม่รู้จักจริงๆ ครับ กับหมาตักน้ำนี้ บัดนี้ก็ได้ทราบและรู้จักแล้ว

ผมไม่เคยใช้หมาตักน้ำจริงๆ เพระไม่รู้จัก เคยตักน้ำจากบ่อด้วยตัวเอง ตามในภาพ แต่ใฃ้ถังสังกะสีผูกเฃือกที่หูถัง แล้วหย่อนลงไปตักครับ

ผมเคยทำแต่หาข้าวให้หมา แล้วก็ตักน้ำใส่ขันให้มันกินน่ะครับ

ขอแสดงความนับถืออย่างสูง

[เทาชมพู]

คำที่บอกการเคลื่อนไหวของร่างกาย  ไม่เห็นในคำบรรยายมานานแล้ว
- ยงโย่ยงหยก
- โก้งโค้ง
- ชะเง้อชะแง้
- ย่างสามขุม
- เสือกตัว
- คลานเข่า  
- คลานศอก
- เอี้ยว
- ผงก

[POJA]

ขอเพิ่มอีกคำค่ะ

นอนหวด

เพิ่งเห็นเจ้าเหมืยวมันนอนอยู่ เลยนึกได้

[เทาชมพู]

เบ่ง               =  กร่าง
เมาลม            =  ปลื้ม
ตกม้า             =  อกหัก

[เทาชมพู]

แก่นแก้ว  = ซุกซน     มักใช้กับเด็กผู้หญิงมากกว่าเด็กผู้ชาย

[:D :D]

หลากใจ ค่ะ แปลว่า แปลกใจ, ประหลาดใจ
เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ยินใครพูดนะคะ
(ไปได้ยินคุณ luanglek จากกระทู้นู้นมาค่ะ )

[เทาชมพู]

หูดับตับไหม้     =  เสียงดังอย่างประทัด
หูฉี่               =  ใช้ประกอบคำว่าแพง
จิ้มลิ้ม            =  หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู    เดี๋ยวนี้ใช้ หน้าใส
ปากนิดจมูกหน่อย   =  หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู
อ้อนแอ้น         =  รูปร่างระหง เดี๋ยวนี้ใช้ ร่างบาง

[:D :D]

ราไฟ = ทำให้ไฟในเตาลดความร้อนลงโดยการดึงฟืนหรือถ่านออกบางส่วน
ปัจจุบันใช้เตาแก๊สกะเตาไฟฟ้า จากราไฟ จึงกลายเป็นหรี่ไฟ ลดไฟ....

[:D :D]

- ภูธร
- นครบาล
- ไกลปืนเที่ยง
- กระแทะ
- ทิด
- สมี
- อำแดง
- จังกอบ
- ให้ท่า

[เพ็ญชมพู]

นึกถึงชื่อไทย ๆ อยู่ชื่อหนึ่ง ที่คำยังอยู่แต่ความหมายหายไปเสียแล้ว

คื่อ "เชย"

ความหมายเดิม รอยอินท่านว่าไว้ดังนี้

เชย  ก. สัมผัสเบา ๆ หรือช้อนขึ้นเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูหรือรักใคร่ เช่น เชยแก้ม เชยคาง; โปรยปรายลงมา ในคําว่า ฝนเชย; พัดมาเฉื่อย ๆ (ใช้แก่ลม); สกัดงาเอานํ้ามันเรียกว่า เชยนํ้ามันงา.

ความหมายแรกแทบไม่ไม่ใครรู้จักเสียแล้ว ความหมายเลื่อนไปอยู่ที่บุคลิกของลุงเชยในเรื่อง พล นิกร กิมหงวน  รอยอินท่านว่า

เชย (ปาก) ว. เปิ่น, ไม่ทันสมัย.

 

[เพ็ญชมพู]

เห็นภาพนี้จากกระทู้โน้น

คำบรรยายบรรทัดสุดท้ายมีว่า อาจารย์ เพี้ยน สมบัติเปี่ยม ศิษย์เก่าสวนกุหลาบฯเป็นสถาปนิก

เกิดความสงสัยว่า คำว่า เพี้ยน นี้อาจจะไม่ได้มีความหมายอย่างที่เราใช้ในปัจจุบัน เช่นเดียวกับคำว่า เชย

หรือเปล่า

 

[เทาชมพู]

รอยอินตอบคุณเพ็ญชมพู ว่า

เพี้ยน   ว. ผิดแปลกไปเล็กน้อย เช่น หน้าเพี้ยน, คลาดเคลื่อน เช่น พูดเพี้ยน
   เสียงเพี้ยน, ผิดเพี้ยน ก็ว่า, โบราณใช้ เพียน ก็มี; (ปาก) ไม่ค่อยปรกติ
   (มักใช้แก่คน) เช่น เขามีท่าทางเพี้ยน ๆ.

         โบราณใช้ในความหมายว่า ผิดเพี้ยน  = ไม่เหมือนต้นแบบเสียทีเดียว  มากกว่าใช้อย่างปัจจุบัน

[เทาชมพู]

กล้องแกล้ง   คำนี้หายไปนานแล้ว
รอยอินให้ความหมายว่า   มีรูปร่างเอวเล็กเอวบาง, อ้อนแอ้น; มีท่าทางเป็นเชิงเจ้าชู้.   กวีบรรยายโฉมพระลอว่า  พระองค์กลมกล้องแกล้ง เอวอ่อนอรอรรแถ้ง ถ้วนแห่งเจ้ากูงาม บารนี ฯ   
แปลว่าพระลอเป็นชายหนุ่มรูปงาม  หุ่นบอบบาง  ไม่ใช่ผอมบาง แต่บอบบางอย่างอ้อนแอ้นสะโอดสะอง(คำนี้ก็เป็นอีกคำที่หายไป)  พระเอกในปัจจุบันที่ลักษณะค่อนไปทางนี้ นึกออกแต่ไชยา มิตรชัย 
พระเอกวรรณคดีไทยไม่ว่าขุนแผน อิเหนาหรือพระลอ  ล้วนแต่กล้องแกล้งกันทั้งนั้น    ใครวาดภาพว่าขุนแผนน่าจะหุ่นเหมือนผู้พันเบิร์ด  โปรดทราบว่าเข้าใจผิด