ละครในราชสำนักสยามไปสู่ราชสำนักเขมร

[NAVARAT.C]

ดูคล้ายๆนะครับ

แต่หนุมานลืมตาโพลง ไม่ได้หลับพร้อมกับมีพลับพลาพระรามพระลักษณ์อยู่ในปาก
อาจแต่งเรื่องขึ้นมาใหม่ก็ได้

[เทาชมพู]

ท่าน NAVARAT อินเทอร์มิชชั่น    ดิฉันขอคั่นเวลาด้วยรำฉุยฉายของคุณเจิม



กับฉุยฉายพราหมณ์ของไทย  รำโดยศิลปินแห่งชาติ

[NAVARAT.C]

ท่ารำใน The Glass Box นี้ คุณเจิมดัดแปลงจากฉุยฉาย แต่ใส่ดนตรีที่มีท่วงทำนองกระแทกกระทั้นเร้าใจ

แต่เออนะ เครื่องแต่งกายของเธอจะดูเทอะทะไปหน่อย เสื้อหนายังกับเสื้อรักบี้ก็พอจะเข้าใจว่ามันหนาว แต่ผ้านุ่งทำไมมันยับยังงั้น แถมบานยังกับกระโปรง

รึคุณเจิมเธอจะชื่อคุณเฉิ่มก็ไม่รู้

[เทาชมพู]

แต่ภามิณาก็จุดประกายขึ้นบนเวทีในอเมริกา ทำให้การแสดงชุดอื่นๆของเธอเช่น “สัมฤทธิจักร” ( Samrittechak) ตามเค้าโครงเรื่อง Othello ของ Shakespeare  และ The Glass Box  ติดตามมา ชื่อเสียงของเธอโด่งดังเป็นพลุ ได้รับเชิญไปแสดงในหลายต่อหลายประเทศ แต่ถือว่าไม่ประสพความสำเร็จในบ้าน เมื่อได้มาแสดงตามคำเรียกร้องของคนเขมรในพนมเปญ ถูกนักวิจารณ์ยำเสียเละเทะ

พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่ เคยทรงดัดแปลง Othello ของ Shakespeare  เป็นละครเรื่อง พระยาราชวังสัน  แต่ในรัชสมัยรัชกาลที่ ๖ ดูเหมือนจะไม่ได้นำออกแสดง 
ส่วนเรื่อง The Glass Box  พอฟังท่าน NAVARAT เกริ่นมาก็น่าสนใจ  เพราะนึกไม่ออกว่ามาจากวรรณคดีเรื่องไหน  ไปค้นในกูเกิ้ล  พบว่าเป็นเรื่องคุณเจิมแต่งขึ้นมาใหม่
เนื้อหา น่าจะถูกใจคนอเมริกัน  เป็นแนว Man Against Environment  ที่ฝรั่งเข้าใจดี  และถ้าเป็นแนวการค้นหาตัวเองในฐานะปัจเจกชน ให้พบด้วย ก็ยิ่งเป็นที่เข้าใจกันมากขึ้น เพราะวรรณกรรมตะวันตกจำนวนมากเป็นเรื่องแบบนี้

Inspired by the story of a friend who was gunned down on a Phnom Penh street, presumably for having an affair with another woman's husband, The Glass Box features a goddess who is hiding from danger, having been accussed of behaving disreputably. Sick of her situation, she resigns herself to her fate and emerges from her retreat into a beautiful garden. As she enjoys her freedom, she becomes aware of her vulnerability. At first she tries to escape from the garden but finds that she cannot. She struggles to save her life but loses the battle. Finally, her spirit is able to leave the garden, wounded.

[เทาชมพู]

ท่ารำใน The Glass Box นี้ คุณเจิมดัดแปลงจากฉุยฉาย แต่ใส่ดนตรีที่มีท่วงทำนองกระแทกกระทั้นเร้าใจ

แต่เออนะ เครื่องแต่งกายของเธอจะดูเทอะทะไปหน่อย เสื้อหนายังกับเสื้อรักบี้ก็พอจะเข้าใจว่ามันหนาว แต่ผ้านุ่งทำไมมันยับยังงั้น แถมบานยังกับกระโปรง

รึคุณเจิมเธอจะชื่อคุณเฉิ่มก็ไม่รู้

ยังจับไม่ได้ว่าท่วงทำนองฉุยฉายของคุณเจิม ค่อนไปทางมโนห์ราบูชายัญหรือเปล่า   ต้องรอคุณ Siamese  เห็นด้วยว่าเครื่องทรงของเธอไม่สวยเลยค่ะ   บนปก The Glass Box  ไม่มีเสื้อรักบี้   ผ้านุ่งก็จีบสวยกว่าในคลิป     คุณเจิมเห็นคลิปแล้วน่าจะเปลี่ยนชุด

เจอรูปเธอในชุดธรรมดา ไม่ใช่นางรำ ก็เลยเอามาฝากค่ะ

[เทาชมพู]

จากราชสำนักเขมร    รำพระราชาไปสู่สถาบันสมิธโซเนียนของอเมริกาแล้ว
รำที่เห็นในคลิปชื่อว่าเทพมโนรม  สาวๆที่รำ อายุยังน้อย  หน้าตาแสดงว่าเกิดยุคหลังเขมรแดง    คงเป็นลูกหลานชาวเขมรที่อพยพไปอยู่ในอเมริกา  และตั้ง Cambodian-American Heritage Dance troupe ขึ้นมา



Based in the Washington DC metropolitan area and under the direction of Mme. Sam-Oeun Tes and dance masters Devi Yim Dos and Sochietah Ung, members of the Cambodian-American Heritage Dance troupe (http://www.cambodianheritage.org ) perform on May 17, 2008 as part of Asian-American Heritage Month at the National Museum of Natural History's Baird Auditorium (Smithsonian Institution).

[NAVARAT.C]

ผมนำท่านผู้อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว ถึงเวลาต้องปิดประเด็น

ไม่ว่านาฏกรรมเขมรที่คุณเจิมแกจะเพี้ยนหรือไม่เพี้ยนไปจากแบบฉบับอย่างไร ต้องเข้าใจว่า ฝรั่งทั่วไปจะต้องชื่นชม เห็นเป็นของดี ของวิเศษ เวทีของเขาเป็นเวที Performing Arts ในขณะที่เวทีละครในฟิ๊ฟอาเวนิวที่นิวยอร์ค ซึ่งต่ำชั้นกว่า ทำมาหากินกับคิงแอนด์ไอ ด้วยการเอาภาพพจน์ของเราไปบิดเบือน เพื่อความบันเทิงของเขา

ผมไปรื้อสูจิบัตรละครเรื่องนี้ ผมเคยไปดูมาเมื่อสิบกว่าปีก่อน ก็อปเอารูปมาให้ท่านดูภาพพจน์ของนาฏศิลป์สยาม ที่อเมริกันชนเห็นจนติดตา แม้จะแก้ตัวว่ามันเป็นเพียงการแสดงก็เถอะ แต่มันก็สะท้อนอคติในใจนั่นเอง

[NAVARAT.C]

ละครเรื่อง Uncle Tom's Cabin

[NAVARAT.C]

ครับ ดู สักแต่ว่าดู
ไม่ต้องจิตตก

[NAVARAT.C]

ลองไปถามฝรั่งในประเทศของเขาเถิดครับ เค้าคิดว่า นาฏศิลป์เขมร หรือของไทย คู่ควรกับการเป็นมรดกโลก

ชมคลิ๊ปจากภาพยนต์ตอนนี้หน่อย ทนดูให้จบนะครับ แล้วท่านก็คงจะมีคำตอบ

[NAVARAT.C]

ถ้ายังไม่เบื่อ ก็ดูตอน2ต่อครับ

[siamese]

^
^มุมมองฝรั่งก็พยายามทำให้เหมือนวัฒนธรรมไทย แต่คนที่เข้าใจดูยังไงก็ไม่ใช่
๑.   นึกว่ากิ่งไม้เงินทอง กลายเป็นกระพรวนไปเสียเฉยเลย
๒.   การโปรยดอกไม้ เหมือนโรยเกลือ โรยพริกไทยบนเนื้อ บนปลาแซลมอน
๓.   ตกลงรำอะไร พม่า ไทย เขมร หรือ ตลกขบขัน + รำเกอิชา + ผีจีนกระโดด

[NAVARAT.C]

แล้วเราควรจะทำอย่างไร
ผมไม่มีคำตอบ ไม่มีข้อเสนอแนะ

ขอประทานโทษด้วย

[เทาชมพู]

มันก็เป็นแด๊นซ์ของอเมริกันแต่ใส่เสื้อผ้ากับชฎาไทย   ประยุกต์จนไม่สวยอีกต่างหาก
เห็นแล้วก็ทุเรศกับฉากนี้เช่นกัน       แต่เคยทำใจแล้วว่า Siam และ The King Mongkut ในเรื่องเป็นประเทศสมมุติ ยืมชื่อสยามและพระนามพระเจ้าแผ่นดินเราไปเท่านั้น
ละครเพลงของอเมริกา ทำเสียป่นเป็นแป้งกับหลายประเทศ ไม่ว่าจีน ใน Turandot  และญี่ปุ่น  ใน  Mikado

[เพ็ญชมพู]

องค์การยูเนสโกประกาศให้ "รำพระราชา" ของเขมรขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกประเภทสืบทอดกันมาไม่สามารถจับต้องได้ (Oral and Intangible World Heritage)

ตามสมมติฐานของผม ฝรั่งในยูเนสโกให้คะแนนเขมรมาตั้งแต่ตั้งโรงเรียนสืบทอดวัฒนธรรมนี้ที่เขาอีด่างแล้ว รวมทั้งการรื้อฟื้นการดำรงอยู่นั้นให้ขึ้นมารุ่งเรืองใหม่ หลังที่ทุกสิ่งทุกอย่างในพนมเปญถูกทำลายย่อยยับ

ของไทย ที่มีผลงานลักษณะเดียวกันหลังเสียกรุงครั้งที่สอง แต่ไม่เคยสามารถทำอะไรให้เข้าตาฝรั่งได้เหมือนเขมร
เพราะอะไร?
มันก็เป็นอย่างนี้มานับร้อยปีแล้ว ลองย้อนไปอ่านตอนต้นๆดู

จริงอย่างที่คุณนวรัตนว่า

คำชื่นชมจาก UNESCO

http://www.unesco.org/culture/ich/index.php?RL=00060

The Royal Ballet of Cambodia

Renowned for its graceful hand gestures and stunning costumes, the Royal Ballet of Cambodia, also known as Khmer Classical Dance, has been closely associated with the Khmer court for over one thousand years. Performances would traditionally accompany royal ceremonies and observances such as coronations, marriages, funerals or Khmer holidays. This art form, which narrowly escaped annihilation in the 1970s, is cherished by many Cambodians.

Infused with a sacred and symbolic role, the dance embodies the traditional values of refinement, respect and spirituality. Its repertory perpetuates the legends associated with the origins of the Khmer people. Consequently, Cambodians have long esteemed this tradition as the emblem of Khmer culture. Four distinct character types exist in the classical repertory: Neang the woman, Neayrong the man, Yeak the giant, and Sva the monkey. Each possesses distinctive colours, costumes, makeup and masks.The gestures and poses, mastered by the dancers only after years of intensive training, evoke the gamut of human emotions, from fear and rage to love and joy. An orchestra accompanies the dance, and a female chorus provides a running commentary on the plot, highlighting the emotions mimed by the dancers, who were considered the kings’ messengers to the gods and to the ancestors.

The Royal Ballet practically ceased to exist under the repressive rule of the Khmer Rouge, who eliminated almost all master dancers and musicians. Immediately after Pol Pot’s defeat in 1979, dance troupes re-emerged and performances of the ancient repertory resumed. The ballet has regained much of its former splendour but still faces numerous difficulties, such as a lack of funding and suitable performance spaces, competition from modern media and the risk of becoming a mere tourist attraction.