ฉากประทับใจในหนังเก่า SPOILER ALERT

[SILA]

           ปลีกตัวนอนนิ่งเงียบในห้องสลัว

[SILA]

           เช้าวันหนึ่งเขาถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ร้านถ่ายรูปจึงปิดเงียบโดยไม่มีกำหนด ไม่มีป้ายชี้แจง

           ถึงยามนี้ใบไม้ได้ร่วงไปไม่น้อยแล้ว เธอแวะเวียนไปที่ร้านของเขาเพื่อที่จะได้พบว่าร้านปิด

[SILA]

ใบไม้ร่วงจากชายคาร้านขณะที่เธอเดินผ่าน

[SILA]

เวลาล่วงไปนานแต่เธอยังคงยืนคอย ใบไม้ทยอยร่วงหล่น

[SILA]

ยังแวะเวียนมาหาแต่ร้านยังคงปิด จึงเขียนจดหมายสอดไว้ด้วยใจหวัง

[SILA]

          แต่ไร้คำตอบ  ในที่สุดเธอจึงระบายอารมณ์กับกระจกหน้าร้านจนแตกร่วงกราว

[SILA]

          ราวกับว่ากระจกนี้เป็นจำเลยตัวการกั้นกางขวางทางเขากับเธอ

[เทาชมพู]

เตรียมผ้าเช็ดหน้าให้คุณวัฒนชัย

[:D :D]

ถ้ามองในแง่ของผู้หญิง เขาเป็นผู้ชายที่ใจร้ายมากนะคะ
มาทำให้ผู้หญิงรัก กำลังมีความสุข แล้วจู่ๆ ก็จากไป
น่าจะบอกให้ทำใจก่อน ทำเหมือนหลอกเพื่อให้ตัวเองมีความสุข
แต่ไม่คิดถึงจิตใจผู้หญิง...

[SILA]

         คนเขียนบทคงจะตระหนักถึงข้อหาที่คุณ :D :D กล่าวไว้
จึงจัดให้หนังจบลงอย่างที่จะได้เล่าต่อไป ครับ

         ถ้าผ้าเช็ดหน้าของอาจารย์ผืนเล็กไปไม่พอใช้ เตรียมกระดาษทิชชูสำรอง
เผื่อไว้ให้คุณวาตานาไชด้วย  :)

[watanachai4042]

ขอบพระคุณอาจารย์เทาชมพูและคุณศิลามากฮะ  ได้ใช้แน่ๆเลย แต่ละเรื่องของคุณศิลาทำไมเศร้าอย่างนี้ 

เรียนถามอาจารย์ว่าการที่นักแสดงไม่ห่ลอไม่สวยเหมือนดารา มีส่วนทำให้ผู้ชม "อิน" กับเรื่องราวได้มากกว่านำดาราดังๆหล่อๆสวยๆมาเล่นไหม เพราะเหมือนเราดูชีวิตคนจริงๆ ใกล้ๆตัวเราไหมฮะ

[เทาชมพู]

เรียนถามอาจารย์ว่าการที่นักแสดงไม่ห่ลอไม่สวยเหมือนดารา มีส่วนทำให้ผู้ชม "อิน" กับเรื่องราวได้มากกว่านำดาราดังๆหล่อๆสวยๆมาเล่นไหม เพราะเหมือนเราดูชีวิตคนจริงๆ ใกล้ๆตัวเราไหมฮะ

แน่นอนค่ะคุณวัฒนชัย      เรื่องราวที่พระเอกนางเอกดูพื้นๆใกล้ความจริง  จะโน้มน้าวจิตใจคนดูให้เชื่อถือได้มากกว่า

[SILA]

            หนังดำเนินเรื่องช่วงท้ายด้วยภาพ ปราศจากคำพูด (จนนาทีสุดท้ายจึงมีเสียงบรรบาย
ความในใจของตัวเอก) คนดูอ่านความรู้สึกนึกคิดจากสีหน้าท่าทางของตัวละคร

             ชายหนุ่มออกจากโรงพยาบาลกลับมาที่ร้าน
มองดูกระจกร้าว

[SILA]

              อ่านจดหมายที่เธอเขียนถึง
               หนังไม่บอกกล่าวว่าข้อความเป็นอย่างไร ให้คนดูตีความเองจากรอยยิ้มขณะอ่าน
และใบหน้าของเขาหลังอ่านจดหมายจบ เขาเขียนจดหมายตอบแต่คนดูไม่อาจรู้ข้อความ

[SILA]

           ชายหนุ่มเข้าเมืองเพื่อจะได้ไป "เห็นหน้านงลักษณ์" อีกสักครั้งเป็นครั้งสุดท้าย
เขาเลือกที่นั่งริมหน้าต่างร้านอาหารรอเธอ
          ในที่สุด รถเจ้าหน้าที่จราจรก็แล่นมาจอดบนถนนใกล้ร้าน เธอลงจากรถมาปฏิบัติหน้าที่
ในขณะที่เขาได้แต่มองดูอยู่ห่างๆ ทางหน้าต่าง