SILA
|
ความคิดเห็นที่ 870 เมื่อ 09 ก.ย. 11, 09:35
|
|
ที่สุดของการพรากจากกัน ถึงวันที่พ่อกลับมา แม่แต่งตัวสวมชุดกันหนาวสีแดงตัวเดิม ไปรอรับพ่อที่ถนนทางเข้าหมู่บ้าน และ จากวันนั้นเป็นต้นมา พ่อก็ไม่เคยจากแม่ไปไหนอีกเลย
(ยังมีต่อครับ)
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
    
ตอบ: 33477
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 871 เมื่อ 09 ก.ย. 11, 18:10
|
|
โรแมนติคจริงๆค่ะ. จนเกรงว่าจะจบเศร้าเคล้าน้ำตา. 
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 872 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 10:14
|
|
จบด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง ครับ
(หนังเปลี่ยนสีเป็นขาวดำและนำคนดูกลับสู่ยุคปัจจุบัน) เส้นทางสายนี้ คือ ถนนหนทางแห่งความรักและความหลังของพ่อกับแม่ ที่แม่ต้องการจะเดินไปบนถนนสายนี้กับพ่อเป็นครั้งสุดท้าย
ผมตัดสินใจที่จะทำตามความปรารถนาของแม่ ผู้ใหญ่บ้านกะประมาณ ต้องใช้คนแบก 35 คน มีค่าใช้จ่ายราว 4,000 หยวน
ครั้นถึงวันนั้นปรากฏว่ามีคนนับร้อยมาร่วมในพิธีพาพ่อกลับบ้าน พวกเขาเป็นนักเรียน ที่พ่อเคยสอนเมื่อรู้ข่าวต่างก็ตั้งใจมาร่วมพิธี บางคนมาจากในเมือง บางคนก็มาไกลจากเมืองอื่น ผู้ใหญ่บ้านนำเงินค่าจ้างมาคืนเพราะไม่มีใครยอมรับเงิน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 873 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 10:17
|
|
หนังให้เวลากับฉากนี้อย่างนาน โดยที่คนดูไม่รู้สึกเบื่อ แต่กลับซาบซึ้งไปกับความตั้งใจ และน้ำใจอันงดงามของผู้คนและลูกศิษย์ที่มารวมกันด้วยใจเพื่อคุณครูของเขา แม้จะเหนื่อยหนัก อากาศจะหนาว และหนทางจะยาวไกลแต่เมื่อร่วมแรงร่วมใจกันพิธีก็สำเร็จลงได้ด้วยดี
แม่ขอให้ฝังพ่อไว้ใกล้กับบ่อน้ำเก่าเพื่อที่ว่าจากที่นี่พ่อจะได้มองลงไปเห็นโรงเรียนของพ่อ และเมื่อเวลาของแม่มาถึง แม่ก็ขอให้ฝังร่างไว้เคียงข้างกัน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 874 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 10:44
|
|
แม่นำเงินที่เก็บสะสมไว้มอบให้ผู้ใหญ่บ้านเพื่อร่วมสร้างโรงเรียนหลังใหม่ เราสองคนไปดูโรงเรียนเก่าของพ่อที่ปีหน้าจะกลายเป็นอดีต
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 875 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 10:47
|
|
แม่บอกกับพ่อว่าไม่ต้องห่วง ฤดูใบไม้ผลิหน้าเราจะสร้างโรงเรียนหลังใหม่ และแม่จะทอผ้ามงคลผืนใหม่มาพันบนคานอีก ขอให้พ่อพักผ่อนให้สบายเถิด
แม่ยังบอกผมอีกว่า พ่อหวังไว้ว่าผมจะมาเป็นครูรับช่วงต่อจากพ่อ ผมจบจากวิทยาลัยครู แต่ก็ไม่ได้ทำงานเป็นครู ถ้าผมได้ทำหน้าที่ครูสักวันหนึ่งก็คงดี ฝันของพ่อจะได้เป็นจริง
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 876 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 10:48
|
|
ผมปรึกษาอยากพาแม่ไปอยู่ในเมืองใหญ่ด้วยกัน แต่แม่ปฏิเสธ แม่ไม่ยอมจากพ่อไปไหน
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 877 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 10:50
|
|
วันรุ่งขึ้น ก่อนจะกลับเมืองใหญ่ ผมไปโรงเรียนเพื่อทำตามความฝันของพ่อสักครั้ง ผมยืนตรงที่พ่อเคยยืน สอนเด็กๆ อ่านหนังสือเล่มเดียวกับที่พ่อใช้สอนเด็กในวันแรก หนังสือเล่มนี้พ่อแต่งขึ้นเอง ชาวบ้านและแม่มายืนดูผมสอนหนังสือ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 878 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 10:55
|
|
เหมือนวันวานเมื่อครั้งแม่ยังเป็นสาวน้อย แม่มาฟังพ่อสอนหนังสือ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 879 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 10:59
|
|
แม่ดักรอพ่อไปส่งนักเรียนกลับบ้าน แม่วิ่งไปบนถนนหนทางแห่งความรักของพ่อกับแม่
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
SILA
|
ความคิดเห็นที่ 880 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 11:02
|
|
หนังจบลงอย่างงดงามประทับใจคนดูทั่วหน้า โดยไม่ขัดใจคนดูด้วยการเขียนบท ฝืนแคแร็คเตอร์ให้ ผม - ผู้เล่าเรื่อง เกิดซาบซึ้งอดีตถึงกับเปลี่ยนใจอยู่เป็นครูในหมู่บ้านตามความฝันของพ่อ โชคดีที่ได้มีโอกาสดูหนังเรื่องนี้ตอนเข้าฉายในโรงใหญ่(โรงเดียวช่วงสั้นๆ) ทำให้ได้ชม ภาพสวยงามเต็มตา อิ่มใจกับเนื้อเรื่องที่เรียบง่าย การดำเนินเรื่องเนิบนาบแต่ซาบซึ้งซึมลึก เรียกได้ว่า เป็นหนังเล็กที่ยิ่งใหญ่ และ เป็นหนังในดวงใจของใครๆ หลายคน ครับ
พ่อและแม่ของผม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
watanachai4042
อสุรผัด

ตอบ: 42
|
ความคิดเห็นที่ 881 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 13:31
|
|
ขอบคุณคุณศิลามากกก ประทับใจจริงๆด้วย ฉากที่นางเอกรอพระเอกท่ามกลางหิมะทำให้นึกไปถึงเรื่อง Cold Mountain (คุณศิลากับอาจารย์เทาชมพูคงได้เคยดูแล้ว)
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
    
ตอบ: 33477
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 882 เมื่อ 10 ก.ย. 11, 14:11
|
|
เพิ่งจะไล่ตามทัน. ทั้ง อาหารเช้าที่ทิฟฟานี และพ่อกับแม่ ค่ะ ตอนดูออเดรย์กับจอร์ช. รู้สึกว่าผู้กำกับเขาเก่ง. แสดงได้ดีทั้งคู่. ออเดรย์งดงามส่งราคาให้นางเอกเรื่องนี้ดูสูงค่ากว่าสาวบ้านนอกมาแสวงโชคในเมือง แต่เรื่องนี้ดูยังไงก็ไม่เชื่อว่าผู้หญิงอย่างยัยฮอลลีจะยอมลงเอยกับหนุ่มไส้แห้ง. ต่อให้หล่อและรักจริง เพราะหล่อนสมัครใจจะท่องโลกกว้าง. อย่างในเนื้อเพลง Moon River. มากกว่าจะยอมเข้ากรง แม้จะเป็นกรงรักก็เถอะ
ส่วน พ่อกับแม่. ผู้กำกับเก่งตรงที่เล่นกับอารมณ์จากรายละเอียดเล็กๆน้อยๆในเรื่อง. เพราะโดยเนื้อเรื่องแล้วจะให้ยิ่งใหญ่อลังการก็ไม่ได้ เรือ่งแบบนี้นักแสดงต้องเล่นเก่ง. บรรยากาศสมจริง. จึงจะซาบซึ้ง ที่จริง หนังยุโรปก็มีหลายเรื่องที่เล่นกันอยู่ 2-3 คน. ฉากก็ไม่มีอะไรมาก. แต่ประทับใจ. ตอนนี้นึกออกแต่ Legend of 1900 ค่ะ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
    
ตอบ: 33477
ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม
|
ความคิดเห็นที่ 883 เมื่อ 13 ก.ย. 11, 03:44
|
|
ตอนนี้ยังใส่รูปและคลิปวิดีโอไม่ได้. ขอเป็นฝ่ายฟังคุณศิลาไปก่อนนะคะ
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
:D :D
|
ความคิดเห็นที่ 884 เมื่อ 13 ก.ย. 11, 11:24
|
|
ขอบพระคุณ คุณศิลาค่ะ  The Road Home ซาบซึ้งมากค่ะ...
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|