ฉากประทับใจในหนังเก่า SPOILER ALERT

[SILA]

          พวกเขาก็อยากจะทำเช่นนั้น แต่ติดปัญหา คือ ในหมู่บ้านตอนนี้ไม่มีคนหนุ่มอยู่อีกแล้ว
เนื่องจากต่างก็ออกไปทำงานในเมืองกันหมดเหลืออยู่แต่คนแก่กับเด็กๆ
               ผมรับปากจะพูดกับแม่เรื่องการพาพ่อกลับด้วยรถ แต่แม่ไม่อยู่
          ผู้ใหญ่บ้านบอกว่า แม่อยู่ที่โรงเรียนของพ่อ เธอไปที่นั่นทุกวัน นั่งนิ่งไม่ยอมรับฟังใคร
               ผมไปตามแม่มาจากโรงเรียน แม่คร่ำครวญถึงพ่อและบอกให้ผมจัดการเรื่องซ่อม
เครื่องทอผ้าเพื่อที่ว่าแม่จะได้ทอผ้าคลุมหีบศพพ่อ มิใยผมจะทัดทานบอกว่าจะหาซื้อผ้ามาให้
แต่แม่ไม่ยอม

ตัวแสดงล้วนมีหน้าตาและท่าทางดูเป็นชาวบ้านอาศัยอยู่ในบ้านจริงๆ - ไม่ใช่ดารามาเข้าฉาก

[SILA]

           และเมื่อผมบอกว่าจะพาพ่อกลับบ้านทางรถยนต์ แม่ก็ตอบกลับอย่างมั่นใจว่า
                ไม่ต้องห่วง พ่อเป็นครูอุทิศตนสอนหนังสืออยู่ที่นี่มา 40 ปี มีลูกศิษย์
หลายต่อหลายรุ่น พวกเขาควรจะได้แสดงความกตัญญูต่อพ่อ แต่ถ้าพวกเขาไม่ทำ
เราสองคนก็จะไปแบกพ่อกันเอง

[SILA]

           คืนนั้น ในขณะที่แม่ตั้งหน้าตั้งตาทอผ้าให้เสร็จ ผมเข้าไปในห้องทำงานของพ่อ
ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ วางอยู่เรียงราย แต่ชิ้นหนึ่งซึ่งมีความหมายเหนืออื่นใด คือ
                  รูปถ่ายในกรอบเป็นภาพของพ่อและแม่ในวันแต่งงาน

[SILA]

และแล้ว
               ภาพอดีตที่งดงามของพ่อและแม่ที่เคยเล่าให้ผมฟังก็หวนกลับคืนมาเป็น
ภาพสีสวยสด
             เรื่องราวความรักของพ่อและแม่เป็นที่กล่าวขานรับรู้กันทั้งหมู่บ้านเล็กๆ นั้น

             เมื่อพบกัน พ่อเป็นครูหนุ่มวัย 20 ปีมาจากต่างหมู่บ้าน ส่วนแม่อายุได้ 18 ออกไป
ยืนต้อนรับครูคนใหม่กับคนอื่นๆ แทบทั้งหมู่บ้าน  

[SILA]

           นักแสดงสาวชื่อดังจากจีนแผ่นดินใหญ่ในวันนี้ - จางซื่อยี่ รับบท เจ้าตี้ -
แม่ในวัยแรกรุ่นดรุณีสดใส (ผลงานการแสดงหนังโรงเรื่องแรกของเธอ) ส่วนพ่อ - รับบทโดย
นักแสดงหนุ่มไม่หล่อ หน้าตากลมกลืนเข้ากับตัวแสดงที่ดูเป็นชาวบ้านคนอื่นๆ

            ภาพจากหนังเรื่องนี้หาได้ไม่ยากจากเน็ท แสดงว่าหนังเป็นที่นิยมพอสมควร
ส่วนใหญ่จะเป็นภาพจางซื่อยี่ที่วันนี้เป็นนักแสดงโด่งดัง เธอคือผู้รับภาร(ะ)กิจพาหนังเรื่องนี้
เข้าสู่หัวใจคนดูทั้งโรง

[SILA]

           สาวน้อยสบตาคุณครูครู่หนึ่ง

[SILA]

            ก่อนจะวิ่งกลับบ้าน

[SILA]

           แล้วเปลี่ยนเสื้อตัวใหม่สีแดงสดที่สวมใส่ไปรับครูคนใหม่เป็นชุดเดิม

[SILA]

           แม่อาศัยอยู่กับยาย(ของผม)ซึ่งตาบอดเนื่องจากการร้องไห้อย่างหนัก
เมื่อตอนที่ตา(ของผม)ตาย

[SILA]

          ตอนนี้แม่มีภารกิจสำคัญคือการทอผ้ามงคลสีแดงเพื่อนำไปผูกบนคานหลักของอาคาร
โรงเรียนที่กำลังก่อสร้าง เป็นประเพณีที่หน้าที่การทอผ้าผืนนี้จะตกอยู่กับสาวโสดสวยที่สุดของหมู่บ้าน

[SILA]

           ในหมู่บ้านมีบ่อน้ำอยู่สองที่เรียกว่า บ่อหน้าและบ่อหลัง ตั้งแต่พ่อมาแม่ก็ลงทุน
เดินไปตักน้ำบ่อหน้าที่อยู่ไกลกว่าเพื่อที่ว่าจะได้เดินผ่านโรงเรียนของพ่อ  

[SILA]

           ประเพณีอันดีงามอีกอย่างของหมู่บ้านคือ การเตรียมอาหารโดยผู้หญิงเพื่อนำ
ไปให้พวกผู้ชายที่ลงแรงทำงานก่อสร้าง(โรงเรียน) แม่ทุ่มเทปรุงอาหารอย่างเต็มฝีมือ
ด้วยความหวังว่าอาหารชามที่แม่เตรียมนี้พ่อจะได้ลิ้มรส

[SILA]

             อาหารที่พวกผู้หญิงปรุงเสร็จแล้วถูกนำมาวางเรียงรายรอผู้ชายมาหยิบไปรับประทาน

[SILA]

           เหล่าแม่ครัวได้แต่ไปนั่งเมียงมองอยู่ห่างๆ เพราะถือกันว่าถ้าหากผู้หญิงเข้าไปใกล้
จะนำโชคไม่ดีมาสู่งานการก่อสร้างได้ แม่นั่งลุ้นว่าสักมื้อหนึ่งชายที่หยิบชามอาหารของแม่ไป
รับประทานจะเป็นคุณครู

[SILA]

            หลังจากการร่วมแรงร่วมใจกันจนสำเร็จลุล่วง โรงเรียนก็เปิดสอนได้
วันแรกชาวบ้านต่างมาชุมนุมเพื่อฟังคุณครูคนใหม่สอนหนังสือ
              แน่นอนว่าแม่ก็เป็นหนึ่งในผู้คนเหล่านั้น แม่ซึ่งอ่านหนังสือไม่ออก
บอกว่าเสียงของพ่อไพเราะกังวาน