ฉากประทับใจในหนังเก่า SPOILER ALERT

[SILA]

           จบเรื่องเล่าคำให้การของซามูไร คนตัดฟืนก็นั่งไม่ติด ต้องลุกเดินไปมา ก่อนที่จะบอกว่า

                            ไม่จริง ไม่มีมีด เขาถูกฆ่าด้วยคมดาบต่างหาก

            ชายคนที่สามจึงทั้งขอและโน้มน้าวให้คนตัดฟืนเล่าเรื่องที่เขาได้พบเห็นแต่ไม่ได้ให้การ
เพราะไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้อง
 
            คราวนี้ คนตัดฟืนเล่าว่า เมื่อไปถึงเขาได้ทันเห็นเหตุการณ์ตอนที่นางร้องไห้ ซามูไรถูกจับมัด
และโจรขอโทษนาง

[SILA]

           วอนขอให้นางไปอยู่ด้วยกัน จะให้แต่งงานและเลิกเป็นโจรก็ยอมเพราะ
ตอนนี้มีเงินเก็บไว้มากแล้ว

[SILA]

            นางฟุบหน้าร้องไห้คร่ำครวญก่อนจะบอกโจรว่าจะให้นางตอบตกลงได้อย่างไร
ว่าแล้วก็ฉวยมีดไปตัดเชือกที่มัดสามีนางออก
            โจรจึงเข้าใจความนัยว่านางหมายถึงการเปิดศึกชิงนาง

[SILA]

            ฝ่ายสามีเห็นท่าไม่ดี รีบยกมือห้ามบอกว่า จะไม่ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อหญิงโสเภณีไร้ยางเช่นนี้
นางต่างหากที่น่าจะเป็นคนที่สมควรตายมากกว่า ถ้าเจ้าอยากได้นางก็เอาไปเลย เสียม้าข้ายังเสียดาย
กว่าเสียนาง

[SILA]

           โจรได้คิดแล้วออกเดินจากไป นางจึงใช้น้ำตาคร่ำครวญก่อนแล้วตามด้วยอาการแค้นเคือง
นางเดินเข้าหาสามี บอกว่าถ้าเขาเป็นชาติชายแท้จริงเขาต้องฆ่าโจรก่อนแล้วค่อยมาบอกให้นางฆ่าตัวตาย
แต่นี่เขาไม่ใช่ นางจึงเสียใจร้องไห้
           แล้วนางก็หันมาหัวเราะเยาะหยันใส่โจรที่นางผิดหวัง ไม่ยอมทำเพื่อปกป้องเกียรตินาง ทั้งๆ ที่
นางตั้งใจไว้แล้วว่าจะพร้อมยอมเป็นคู่ครองของเขา
             ทั้งสองคนไม่ใช่ชาติชายแท้จริง
 
             ผู้หญิงรักผู้ชายที่แท้จริง ผู้ที่ชนะด้วยพละแห่งฝีดาบคือคนที่ได้ครองหญิง
          
เจ้าโจรโดนวาจาหญิงเล่นงาน

[SILA]

             ทั้งสองมือสั่นเงื้อง่าเงอะงะ วาดดาบฟาดอากาศแล้วถอยหลบ ล้มลุกคลุกคลาน
น่าขันแต่ก็ดูจริงจังจนนางเริ่มหวาดกลัว

[SILA]

          โจรพลาดท่าดาบหลุดมือ วิ่งหนีหัวซุกหัวซุนแต่ซามูไรไล่ฟันไม่ถูกจนดาบติดตอไม้
โจรหลบไปแล้วคว้าได้ดาบของตัวกลับคืน
           แม้จะลังเลแต่สุดท้ายโจรก็ใช้ดาบแทงซามูไรที่จนมุมร้องขอชีวิตว่าข้ายังไม่อยากตาย    
           ถึงตอนนี้นางก็เกิดความหวาดผวารีบวิ่งหนีจากไป ในขณะที่โจรหมดเรี่ยวแรงจะไล่ตาม

[SILA]

             ชายคนที่สามฟังจบแล้วก็หัวเราะและถามว่า ตกลงนี่คือเรื่องจริงหรือ 
             พระหนุ่มแย้งว่า ถ้าคนเราไม่พูดความจริง ไม่เชื่อใจกัน โลกใบนี้ก็คือนรกนั่นเอง
ตัวท่านยังเชื่อในมนุษย์อยู่
             ชายคนที่สามหัวเราะต่อและถามพระว่า แล้วท่านเชื่อเรื่องของใคร

ชายคนที่สามสะใจ ในขณะที่คนตัดฟืนยืนก้มหน้านิ่ง ส่วนพระหนุ่มต้องยืนพิงเสา

[SILA]

          ไร้เสียงตอบนอกจากเสียงฝนกระหน่ำ ตามมาด้วยเสียงเด็กทารกร้องอยู่ด้านใน

           ชายคนที่สามวิ่งเข้าไปพบทารกนอนแบเบาะอยู่เพียงลำพังจึงจัดแจงหยิบฉวยชุดกิโมโน
ที่อยู่ในตะกร้าเด็กมาเป็นของตัวด้วยข้ออ้างว่า ถ้าเขาไม่ทำคนอื่นก็ทำ
           เมื่อคนตัดฟืนประณามว่าเป็นปีศาจร้าย คนเห็นแก่ตัว
           เขาก็ถามกลับว่าแล้วพ่อแม่ที่ทิ้งลูกล่ะเป็นอะไร

[SILA]

           เขายังกล่าวต่อไปว่า โลกก็เป็นอย่างนี้ คนเราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ทำในสิ่งที่คนตัดฟืนเรียกว่าเห็นแก่ตัว

            คนตัดฟืนรำพึงถึงคนเราว่า ต่างก็เห็นแก่ตัวและไม่ซื่อตรง ทุกคนมีข้ออ้างทั้งนั้น โจร สามี ภรรยา
และคนเห็นแก่ตัวคนนี้

            คนตัดฟืนโดนคนเห็นแก่ตัวตอกกลับว่า น่าขันที่แกบอกว่าแกไม่ได้โกหก แกอาจจะตบตาตำรวจได้
แต่ไม่ใช่ฉัน จากนั้นก็ยังโดนรุกไล่ให้บอกมาว่ามีดอยู่ที่ไหน  ใครขโมยไป

[SILA]

           ถูกคำถามนี้เล่นงานเข้าคนตัดฟืนก็พูดไม่ออก

           ชายคนที่สามเดินฝ่าสายฝนออกไปพร้อมกิโมโนของทารก

          

[SILA]

           ทิ้งให้พระหนุ่มที่ได้เห็นได้ยินได้ฟังมาโดยตลอดบังเกิดความสังเวชใจในตัวมนุษย์

[SILA]

             ทั้งสองยืนนิ่งเงียบจนกระทั่งฝนเริ่มซา ทารกร้องไห้จ้า พระหนุ่มจึงอุ้มทารกออกเดิน
คนตัดฟืนเดินตามไปขออุ้มต่อ พระหนุ่มตะคอกใส่ว่าจะมาขโมยของทารกที่เหลืออยู่หรือ
คนตัดฟืนส่ายหน้าและตอบว่า เขามีลูกหกคนแล้ว มีเพิ่มอีกหนึ่งก็คงไม่ลำบากมากไปกว่าเดิม

[SILA]

           พระหนุ่มขอโทษที่เข้าใจผิดและบอกว่ารู้สึกละอายใจ
           คนตัดฟืนปลอบว่า ทุกวันนี้ท่านไม่อาจจะไว้ใจมนุษย์หน้าไหนได้ และตัวเขาเอง
คือผู้ที่รู้สึกละอายใจในสิ่งที่ได้กระทำลงไป(การขโมยมีด)
           พระหนุ่มตอบกลับว่า ท่านรู้สึกขอบใจในตัวเขา ที่ทำให้ท่านยังคงความศรัทธาในมนุษย์
ได้ต่อไป แล้วจึงยื่นทารกน้อยให้คนตัดฟืน
 
            ฟ้าสว่าง สายฝนหยุดตกแล้ว คนตัดฟืนอุ้มทารกด้วยสีหน้าชื่นบานเดินออกจากราโชมอน

[SILA]

         กล่าวว่า แต่เดิมคุโรซาวาตั้งใจรอเมฆก้อนใหญ่เพื่อจะให้หนังจบลงด้วยภาพท้องฟ้า
ที่ไม่สดใสเต็มที่เพราะยังมีเมฆครึ้ม ประหนึ่งว่าอาจจะเกิดฟ้ามืดฝนกระหน่ำในเวลาต่อมา
ไม่ช้าก็เร็ว
         แต่ในที่สุดแล้วเมื่อถึงวันถ่ายทำ วันนั้นท้องฟ้าเปิดไร้เมฆ หนังจึงจบลงด้วยความรู้สึก
สดใส โล่งใจ มองโลกในแง่ดีและมีความหวัง