ราวกับว่าชาติที่แล้วท่านอาจารย์จักรพันธุ์ได้มีส่วนในการสร้างหุ่นวังหน้าไว้ ชาตินี้จึงได้กลับมาซ่อมแซมให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง
จะเห็นได้ว่าเรื่องลงตัวทุกอย่างไม่ว่าจะเป็น วัสดุอุปกรณ์ที่ท่านได้สะสมไว้ตั้งแต่ยังไม่เห็นประโยชน์ เพราะเล็กเกินไปสำหรับหุ่นหลวงที่ซ่อมก่อนหน้านี้ รวมถึงจังหวะเวลา กำลังคนที่มีความสามารถเหมาะสม ฯลฯ และท่านอาจารย์จักรพันธุ์ท่านก็เชื่ออย่างนั้นจริงๆ ค่ะ
อ.จักรพันธุ์เล่าว่านอกจากท่านกับอ.วัลลภิศร์ สดประเสริฐแล้ว คนอื่นๆไม่เคยมีใครทำงานด้านนี้มาก่อน หลายคนเป็นช่างเขียน ซึ่งหมายความว่าสามารถหล่อ เหลา และแกะสลักได้ด้วย บางคนไม่ได้เป็นช่างเขียน แต่ปัก เย็บ ชุนได้ บางคนก็มาทำเฉพาะชิ้นงานที่ถนัด
ทุกคนมีงานประจำอยู่แล้ว จึงปลีกตัวมาเฉพาะวันหยุด
บางท่านก็บริจาคอุปกรณ์มาให้ อุปกรณ์บางอย่างเช่นลูกปัดแก้วหลากสีจากซานฟรานซิสโก ไหมสำหรับทำผมสีขาวเงินจากญี่ปุ่น ซึ่งไม่สามารถใช้ได้กับงานก่อนหน้านี้ ก็นำมาใช้กับงานนี้ได้เหมาะเจาะลงตัว
จนกระทั่งงานซ่อมหุ่นวังหน้า สำเร็จบริบูรณ์
