ชอลงจากเรือนไทยชั่วคราว(อีกที)

[นกข.]

คุณภูมิคงหมายถึงเรื่อง เงา ของโรสลาเรน ครับ ที่ว่าชาลินีหลงรูปท่านชายวสวัต ทำทุกทางจนได้ท่านชายมาแล้วก็พบว่าแท้ที่จริงท่านชายเป็นยมบาล แต่ว่า ถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่ curiosity kills the cat อยู่ดี เพราะชาลินีเธอไม่ได้อยากรู้อยากเห็นจะค้นคว้าหาความจริงเบื้องหลังท่านชาย เธอเพียงแต่หลงเสน่ห์ท่านชาย ตามกรรมเก่าของเธอเท่านั้น

เรื่องที่จะเป็นทำนองนี้หรือเปล่าไม่ทราบ คือ Rebecca ครับ ที่นางเอกพยายามค้นหาความจริงเกี่ยวกับรีเบคกา ภรรยาเก่าของพระเอก ที่ตายไปแล้ว ค้นไปค้นมาจนเจอดีพระเอกเกือบติดคุกแน่ะ ดูเหมือนในพากย์ไทยจะชื่อเรื่อง คุณหญิงสีวิกา

[เทาชมพู]

นิยายแบบRebecca เรียกว่า Gothic Romance ค่ะ  พล็อตจะคล้ายๆกัน คือ ประเดิมด้วยคฤหาสน์ใหญ่ที่มีความลึกลับอะไรแฝงอยู่  
มักจะมีเจ้าของเป็นหนุ่มใหญ่(ก็พระเอกน่ะค่ะ) มีอดีตคือเมียตาย หรือไม่ก็แม่ตาย หรือไม่ก็น้องสาวตาย แบบไม่ได้ตายดี   หรือหายสาบสูญ
 นางเอกเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์นั้น ถ้าไม่ใช่ในฐานะเมียใหม่ ก็เป็นครูสอนลูกสาวพระเอก
แล้วค้นพบว่าคนที่ตายไม่ได้ตายจริง หรือตายด้วยสาเหตุฆาตกรรม
พระเอกเกือบจะติดคุกว่าเป็นตัวการ แต่แล้วฆาตกรตัวจริงก็เผยโฉมออกมาจนได้

นิยายไทยแบบนี้เท่าที่นึกออกอีกเรื่องคือ "เคหาสน์มืด" ของจุลลดา ภักดีภูมินทร์ (ศรีฟ้า ลดาวัลย์) นอกจากนั้นก็มีอีกหลายเรื่องที่ก๊อปของฝรั่งมา เปลี่ยนแต่ชื่อเท่านั้น ไม่ต้องยกตัวอย่างนะคะ

[ภูมิ]

ใช่แล้วครับ เรื่องเงาของโรสราเลน

คุณนกข ทําไมเก่งจัง จําชื่อตัวละครได้หมดเลย ผมละจําไม่ค่อยจะได้เลย

[wsc]

วันศุกร์ แล้ว ดีใจค่า ห่างไกลคอมพิวเตอร์มานาน
ก็เลยมาต้อนรับคุณเทาชมพูกลับเรือนไม่ทัน มาช้า
ไปหลายวันค่ะ  ยินดีต้อนรับกลับเรือนไทยค่ะ  

เห็นพูดถึงเรื่องนิยายกัน  ต้องยอมรับเลยว่าไม่ค่อย
รู้เรื่องเท่าไหร่ค่ะ แต่ตั้งแต่อ่านมาเรื่องที่ทำเอา
ร้องไห้กระซิกๆ คือ โสมส่องแสง กับ รอยอินทร์
นอกนั้นก็คิดไม่ออกแล้วค่ะว่ามีเรื่องไหนที่ อ่านแล้ว
เรียกน้ำตาได้มากกว่านี้อีกค่ะ หลังจากนั้นเวลามี
ใครให้อ่านนิยาย ก็จะขอให้เล่าเรื่องย่อให้ฟังก่อน
ถ้าจบไม่ แฮบปี้ ก็จะไม่อ่านในทันที เพราะเดี๋ยว
น้ำตาเล็ด (ฮา)  ต้องเรื่องฮาๆ ขำๆ  ไม่ต้องคิดมาก
แบบ แก้วกลางดง  หรือไม่ก็ ปัญญาชนก้นครัว
แบบนี้ค่ะ  แต่จำคนแต่งไม่ได้เลยซักที

ว่าแต่ว่า นิยาย กับ นวนิยาย ต่างกันตรงไหนคะ

[ภูมิ]

จนบัดนี้ผมยังไม่เคยร้องไห้เพราะอ่านนิยายเลย
เคยแค่ซึมๆไปตอนอ่าน๔แผ่นดินจบเพราะคิดถึงบรรยากาศเมืองไทย
โสมส่องแสง ไม่น่าร้องไห้นะ :-) คงจะร้องตอนรอยอินทร์ มากกว่า
แต่รอยอินทร์จบรวบรัดเหลือเกิน น่าจะมี ต่อภาค๓ ให้เจ้านางออกสงคราม  :-)
นิยายของทมยันตรี หลายเรื่องที่อ่านเเล้วค่อนข้างเซ็ง เพราะอยู่ดีๆก็จบ ทีรู้สึกมากก็เรื่อง ฌาน
(แต่ก็อ่านของท่านเกือบทุกเรื่องละ)

เวลาอ่านหนังสือรวมเล่ม ดูจากปริมาณหน้ากระดาษที่เหลือก็แทบจะเรียกว่า
เดาได้เลยว่าเรื่องจะไปได้อีกกี่มากน้อยเพียงไร อ่านจากวารสารน่าจะให้รสชาติมากกว่า แต่ก็ขี้เกียจรอ

เดียวนี้รู้สึกอีกอย่างหนึ่งว่า นิยายไทยสั้นลงเรื่อยๆ ไม่ทราบมีใครเห็นเหมือนผมบ้างหรือเปล่าครับ

[เทาชมพู]

ตอบคุณ wsc
นิยาย ก็คือเรื่องเล่า เรื่องสมมุติ  ไม่ใช่เรื่องจริง
คำว่านิยายน่าจะตรงกับคำว่า fiction คือจะเป็นเรื่องยาวหรือเรื่องสั้นก็ตาม  ถ้าเป็นเรื่องแต่งขึ้นจากจินตนาการ ก็ถือว่าเป็น fiction หมด  ตรงกันข้ามกับ non-fiction คือพวกสารคดี
นวนิยาย แปลว่า นิยายใหม่
นว=ใหม่
ตรงกับคำว่า novel ค่ะ

ตอบคุณภูมิ
คนรุ่นใหม่ไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆแล้วค่ะ เพราะไม่มีเวลาพอ