สร้อยมาลีปีขาล

[chupong]

เรียนท่านอาจารย์เทาชมพู รวมถึงท่านสมาชิกเรือนไทยทุกท่านขอรับ

   จวนจะสิ้นปีขาลอยู่รอมร่อแล้ว พ.ศ. ๒๕๕๓  มีเรื่องให้จดจารมากมาย ผมจึงขออนุญาตเรียนเชิญทุกท่านมาร้อยกานท์รำลึกถึงยุบลอันกำลังจะพ้นผ่านในอีกมิกี่วารวัน โดยท่านนึกสิ่งใดที่เกิดขึ้นได้ แวบวาบปลาบพลันในห้วงคำนึงก็ลิขิตประดิษฐ์ความเลย ไม่ว่าเรื่องดี หรือเรื่องร้าย ผมเชื่อว่าล้วนมีคติแฝงทั้งสิ้นครับ

   แหละเพื่อให้เกิดอรรถรสทั้งในการเขียนแลอ่าน ผมขออนุญาตใช้ฉันทลักษณ์เข้ามาเป็นเครื่องช้อนชูสักหน่อยนะครับ เลือกกลอนดอกสร้อยมาใช้ เพราะกลอนรูปแบบดังกล่าวไม่ต้องเขียนยาว จะใช้สักวา ในระเบียงกวีมีอยู่แล้ว เลยขอเปลี่ยนเป็นฉันทลักษณะอันแตกต่างออกไปครับ

   สำหรับตัวผมเอง ถ้าคิดถึงปีขาล ๒๕๕๓ จะนึกถึงสิ่งนี้ขึ้นมาเป็นอย่างแรกครับ

   ปีเอ๋ยปีขาล
พอเริ่มวารก็ถวิล แผ่นดินไหว
ที่เฮติปริทั่วทุกหัวใจ
มหันตภัยโรคร้อนมิผ่อนปรน
   เมื่อคนจ้องปองร้ายทำลายภพ
จึ่งประสบความวิบัติเข็ญขัดสน
ธรรมชาติฉกาจครันลงทัณฑ์คน
มาเริ่มต้นดับวิโยคกู้โลกเอย

   สืบไปก็สุดแต่ทุกท่านจะกรุณาร่วมเล่นตามอัธยาศัยครับผม

ขอแสดงความนับถืออย่างสูงยิ่ง
ชูพงค์ ตรีวัฒน์สุวรรณ
๒๖ ธันวาคม ๒๕๕๓








 

[nokbindeaw]

    ปีเอ๋ยปีเสือ
ช่างร้ายเหลือเสือดุระอุอ้าว
ปีวิกฤตการเมืองหลากเรื่องราว
ซ้ำยังหนาวน้ำท่วมอ่วมอุรา
น้ำทะเลหนุนซ้ำอาจช้ำชอก
กลับหนุนออกด้วยน้ำใจยิ่งใหญ่กว่า
พี่น้องไทยยังรักกันทุกวันมา
กี่ปัญหาไทยก็ไม่ทิ้งไทยเอย

[เทาชมพู]

ปีเอ๋ยปีเก่า
ปีเสือเฒ่าอาละวาดพิฆาตฆ่า
จนเลือดนองท้องถนนปนน้ำตา
ทั่วพารามืดคลุ้มเหมือนคลุมควัน

ปีสีแดงแรงฤทธิ์ด้วยพิษร้าย
กรุงแก้วแทบแตกทำลายไม่เหลือขวัญ
ไทยช่วยซับน้ำตาไทยปลอบใจกัน
รอถึงวันฟ้าใหม่ ยิ้มได้เอย

[bangplama]

ปีเอ๋ยปีขาล
ปีคลานปีคล้อยถอยหลัง
ปียุปีแยกแตกพัง
ปีฝังปีเผาเศร้าใจ
ปีศอปีออปีฉอ
ปีจอปีต่อปีไก่
ปีอูปีจ้อต่อไป
ปรองดองปีไหนนะเอย

[chupong]

กราบขอบพระคุณครับ คุณ nokbindeaw
 ท่านอาจารย์เทาชมพู แหละคุณbangplama

   ทั้งสามท่านร่วมบันทึกทุกบรรทัดจากใจ ซึ่งก็ตรงกับใจผมทุกประการครับ ฉะนั้น จึงขออนุญาตเข้ามาต่อสักนิดครับผม

   ปีเอ๋ยปีพยัคฆ์
ดูดั่งรักร้าวรอยจนร่อยหรอ
โลหิตไทยไหลบ่าน้ำตาคลอ
โปรดเถิดก่อสานรักคล้องถักเกลียว

   อย่า “ปรองดอง” ต้องการแค่หวานถ้อย
แล้วแอบคอยซ่อนเร้นลอบเข่นเขี้ยว
นักกินเมืองเยื้องยัก เกลียดนักเชียว
เป็นหนึ่งเดียวสามัคคีเสียทีเอย





 

[เพ็ญชมพู]

ปีเอ๋ยปีเสือ
คอยจนเบื่อเมื่อไหร่จะไปพ้น
แดงกับเหลืองพาร้าวรวดปวดกมล
ประชาชนรากหญ้าเบื่อจะเชื่อใคร

นิทานเรื่องกระต่ายแข่งกับเต่า^*
เป็นเรื่องเก่าดึกดำบรรพ์ไม่ทันสมัย
จะแข่งขันประชันไปทำไม
มารวมใจร่วมด้วยเราช่วยกัน

กระต่ายน้อยคล่องแคล่วแผล็วกระโดด
ขี่เต่าโลดเกาะอยู่ดูขบขัน
กระต่ายคล่องเต่าอายุยืนหมื่นพัน
ปีเถาะนั้นขอท่านเพลินเจริญชนม์

สมเด็จพระเทพฯท่านประทานไว้
หวังเพื่อให้ชนคิดพินิจผล
จะประชันไปทำไมให้ร้อนรน
ร่วมกมลสร้างชาติเถิดประเสริฐเอย

^*พระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี  สวัสดีปีเถาะ ๒๕๕๔

 

[เพ็ญชมพู]

และขอเชิญฟัง

นิทานเรื่อง

กระต่ายกับเต่าและนกแสงตะวัน

ของคาราวาน

กระต่าย เต่า แข่งขัน
หลักชัยอยู่ไกลแสนไกล
สองคนต่างไม่ท้อใจ
แข่งขันไปในเส้นทาง

ต่างมุ่งในเส้นทาง.....

ขาเต่ากระต่ายมันต่างกัน
สั้นยาวไม่มีสัมพันธ์
กระต่ายประมาทพลันมันหลับใหล
เต่าถึงเส้นชัย เพราะพากเพียร

หันหน้าไปคนละทาง
สร้างดาวกันคนละดวง
ช่วงชิงไปสู่สวรรค์
ใครไม่ทันเป็นคนหลงทาง

กระต่ายพ่ายเต่า......

เจ้านกแสงตะวันบินผ่านมา
มันส่งเสียงเจรจา
ทำไมเกิดมาเพื่อแข่งขัน
น่าจะร่วมกันสู่เส้นชัย
ปลุกเพื่อนจากการหลับใหล
เพื่อสร้างสมชัยร่วมกัน



 

[chupong]

ขอบพระคุณครับคุณเพ็ญชมพู อ่านเพลงของคาราวานแล้ว อดไม่ได้ (ตามนิสัย) สิน่า ขออนุญาตชวนคุณเพ็ญฯ คุยสักหน่อยนะครับ

   เพลงนี้ ผมเคยทราบที่มาว่า เกิดขึ้นหลังเหตุการณ์ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖ ศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาแห่งประเทศไทยซึ่งเคยกลมเกลียวกันดีกับเหล่านักเรียนอาชีวะ บันดลให้มีเหตุแตกร้าว คาราวานจึงเตือนสติด้วยเพลงดังกล่าว ข้อนี้จริงเท็จประการใดขอรับ
 

[เพ็ญชมพู]

ตอบเอ๋ยตอบถ้อย
ด้วยข้าน้อยด้อยปัญญาหาคำตอบ
น้าหงาคงแต่งเพลงไว้ตามใจชอบ
เพื่อประกอบความคิดให้พิด-นา

ฟังเพลงนี้ครั้งคราเยาว์แล้วเฝ้าคิด
เรื่องชีวิตควรเดินไปอย่างไรหนา
เพื่อตนเองหรือเพื่อเหล่าชาวประชา
ชาติก้าวหน้าต้องอาศัยร่วมใจเอย

 

[chupong]

ฟังคำคุณเพ็ญชมพูแล้ว ผมขออนุญาตแสดงความคิดบางอย่างครับ   

   ยินเอ๋ยยินพจน์
จิตกำหนดจดจำในคำขาน
ทำสิ่งใดให้ชอบประกอบงาน
พึงตั้งฐานใหญ่หลวง “เพื่อปวงประชา”

   แต่อย่าให้ใครขยันคอยปั่นหัว
ทำด้วยตัว โดยตระหนักประจักษ์ค่า
แสงศรัทธาจ้าจรัสส่องศรัทธา
ย่อมถือว่าเที่ยงแท้แน่วแน่เอย

[เพ็ญชมพู]

นึกเอ๋ยนึกถึง
เพลงเพลงหนึ่งซึ่งกล่าวขานนานหนักหนา
ชื่อว่าเพลงแสงดาวแห่งศรัทธา
มาเรามานั่งฟังอย่างตั้งใจ

พร่างพรายแสงดวงดาวน้อยสกาว
ส่องฟากฟ้าเด่นพราวไกลแสนไกล
ดั่งโคมทองผ่องเรืองรุ่งในหทัย
เหมือนธงชัยส่งนำจากห้วงทุกข์ทน

พายุฟ้าครืนข่มคุกคาม
เดือนลับยามแผ่นดินมืดมน
ดาวศรัทธายังส่องแสงเบื้องบน
ปลุกหัวใจปลุกคนอยู่มิวาย

ขอเยาะเย้ยทุกข์ยากขวากหนามลำเค็ญ
คนยังคงยืนเด่นโดยท้าทาย
แม้ผืนฟ้ามืดดับเดือนลับละลาย
ดาวยังพรายศรัทธาเย้ยฟ้าดิน (เอย)