หม่อมเสมอ สวัสดิวัฒน ณ อยุธยา

[Wandee]

คุณเพ็ญชมพูที่คิดถึง

       ตั้งใจค่ะว่าจะไปตามหา  ราชินีบำรุง  เพื่อค้นเรื่องคุณพ่อขายาว    เวลาที่พิมพ์หนังสือไม่เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด

กระดาษหนังสือพิมพ์ในระยะนี้พอใช้ได้

[Ruamrudee]

มาช่วยเล่าเรื่องด้วยภาพค่ะ ภาพนี้ท่านชิ้นเรียกว่า "ลูกเมีย"

[Ruamrudee]

และใครอยากทราบว่าหม่อมเสมองามเพียงใด ก็ชมภาพนี้ต่อนะคะ

[เพ็ญชมพู]

หนังสือ มหามกุฎราชสันตติวงศ์ หน้า 130 สะกดว่า "กรมพระสวัสดิวัดนวิศิษฏ์"
ไม่ใช่ ต เต่า แต่เป็น ด เด็กค่ะ

อ้างว่าเป็นพระนามตามที่ปรากฏในพระสุพรรณบัฎตั้งพระนามกรม ในรัชกาลที่ 7 พ.ศ.2468 ที่มาของข้อมูลนี้ มาจาก หนังสือเรื่องเฉลิมพระยศเจ้านาย เล่ม 2 (แบับแก้ไขเพิ่มเติม) พ.ศ.2538 หน้า 234

ใน ราชกิจจานุเบกษา, พระบรมราชโองการ ประกาศ ในการพระราชทาน พระสุพรรณบัตร, เล่ม ๑๕, ตอน ๓๓, ๑๓ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๔๑, หน้า ๓๔๑ เป็น ต เต่า ไม่ใช่ ด เด็ก

[Wandee]

       เมื่อท่านชิ้นกลับมาเมืองไทย  แทนที่จะได้ไปทำงานที่กรมตำรวจ  กลับโปรดเกล้าฯ ให้เป็นทหารรักษาวัง

มีหน้าที่ดูแลรักษาความปลอดภัยของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและพระบรมวงศานุวงศ์โดยตรง     ในการรักษา

ความปลอดภัยองค์พระมหากษัตริย์ในเวลานั้น  ย่อมมีการสอดแนมเรื่องราวต่าง ๆ ในบ้านเมือง  ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายรัฐบาล

หรืออื่น ๆ   การทำงานก็มีขัดกับทางรัฐบาลบ้าง       ท่านชิ้นจึงถูกเพ่งเล็งจากทางฝ่ายรัฐบาลมาก   

ยิ่งเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่เรียกว่ากบฎบวรเดชใน พ.ศ. ๒๔๗๖  ท่านชิ้นคุมทหารเข้าชิงขบวนรถไฟ  เพื่อนำเจ้านายผู้ใหญ่ตามเสด็จ

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระบรมราชินี  ซึ่งเสด็จพระราชดำเนินโดยเรือพระที่นั่งไปจังหวัดสงขลาก่อนแล้วนั้น 

ตำรวจสันติบาลเข้าค้นบ้านคุณหญิงเนื่อง  เพราะขณะนั้น  ครอบครัวของท่านชิ้นพักอยู่ที่นั่น


       ฉะนั้น   เมื่อพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวพร้อมสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณีพระบรมราชินีตัดสินพระทัย 

เสด็จดำเนินไปต่างประเทศเพื่อรักษาพระเนตร  ได้โปรดเกล้า ฯให้ท่านชิ้นและหม่อมเสมอ  ตามเสด็จไปด้วย  เพื่อความปลอดภัยของท่านชิ้น


       หม่อมเสมอจึงจำต้องทิ้งลูก ๆ ไว้กับมารดาอีกครั้งหนึ่ง  โดยเฉพาะลูกคนเล็กเพิ่งมีอายุได้เพียง ๔ เดือน        จนกระทั่งเมื่อ

พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าฯ ทรงสละราชสมบัติแล้ว       ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ท่านชิ้นและหม่อมเสมอนำลูกมาอยู่ด้วย ๒ คน

คุณหญิงเนื่องบุรีนวราษฐ์จึงนำหลานคนโตและคนที่สาม คือ ม.ร.ว. ปิ่มสาย และ ม.ร.ว. สมานสนิท ไปส่ง




(เรื่องราวของ ม.ร.ว. ปิ่มสาย  อมระนันท์   ขอเชิญท่านที่มีเอกสาร เล่าเรื่องและใช้อ้างอิงตามสมควรด้วย    มีเสียงประท้วงแถวนี้ว่าเกิดไม่ทัน)

[Wandee]

       เมื่อพระบาทสมเด็จพระปกเกล้า ฯ เสด็จสวรรคต ณ ประเทศอังกฤษ  เป้นเวลาระหว่างสงครามโลกครั้งที่ ๒

สมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี  พระบรมราชินีในรัชกาลที่ ๗ ยังประทับในประเทศอังกฤษต่อไป

พอสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง  คุณหญิงเนื่องจึงพาหลานอีกสองคนที่อยู่เมืองไทยไปประเทศอังกฤษ 

เป็นครั้งแรกที่ครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้าเป็นครั้งแรกในเวลา ๑๒ ปี




      หลังจากที่สมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณี ฯ ทรงนำพระบรมอัฐิของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จนิวัติประเทศไทย

ท่านชิ้นและหม่อมเสมอยังอยู่อังกฤษต่อไปเพื่อให้ธิดาได้เรียนหนังสือ          ในปี พ.ศ. ๒๔๙๕  ทั้งสองกลับเมืองไทยพร้อมธิดาคนเล็ก 

คนโตกลับมาทำงานในเมืองไทยก่อนหน้านั้นหนึ่งปี   ธิดาคนที่ ๒ และที่ ๓  ให้ร่ำเรียนต่อไป

[Wandee]

       ท่านชิ้นและหม่อมเสมอไปตั้งรกรากที่ อำเภอชะอำ  จังหวัดเพชรบุรี   ทำสวนปลูกมะพร้าวน้ำหอม

และปลูกดอกไม้เช่นเฟื่องฟ้า  ยี่โถ  พังพวย  หางนกยูง   ปลูกผักสลัด  แตงหอม  ที่ดินแห้งแล้งมาก  ต้องซื้อดินและปุ๋ย

ต้นทุนสูงกว่ารายได้



       หลังจากสิ้นท่านชิ้นแล้ว  หม่อมเสมอก็สร้างบ้านหลังเล็ก ๆ มีเตาผิงในเชียงใหม่         ในชะอำก็ปลุกบ้านมุงด้วยหญ้าคา

ในกรุงเทพก็มีบ้านเล็ก ๆ ปลูกในที่ของลูกคนเล็ก

หม่อมเสมอมีรสนิยมอันเรียบง่าย  แต่งตัวไทยก็นุ่งผ้าซิ่นกรอมเท้า  เสื้อก็ออกแบบเองนำสมัยอยู่ตลอดเวลา   แบบของท่านไม่หรูหราฟู่ฟ่า

แต่เรียบและโก้   เช่นใช้ผ้าไหมเนื้อหยาบที่ดูเหมือนผ้ากระสอบ         ทำกับข้าวเก่งและอร่อย  เคยไปเรียนที่โรงเรียนคอร์ดอง เบลอในฝรั่งเศส

จนได้ประกาศนียบัตร  แต่หม่อมเสมอชอบเล่าว่าตาครูต้องการหอมแก้มเท่านั้นไม่ใช่เพราะท่านทำอาหารเก่ง

[Wandee]

หนังสืออนุสรณ์เล่มนี้    ผู้หาหนังสือเพิ่งซื้อมาในราคา ๒๐ บาท   ปกสีเงินเงางาม

ยึดไว้เพื่อนำเรื่องมาเล่าในเรือนไทย

[kulapha]

   
เรื่องราวของ ม.ร.ว. ปิ่มสาย  อมระนันท์   ขอเชิญท่านที่มีเอกสาร เล่าเรื่องและใช้อ้างอิงตามสมควรด้วย    มีเสียงประท้วงแถวนี้ว่าเกิดไม่ทัน

เพิ่งเข้ามาร่วมกระทู้ครั้งแรกค่ะ หลังจากเป็นฝ่ายอ่านอย่างเดียว
วันนี้ได้อ่าน Brunch ซึ่งเป็นฉบับแยกตัววันอาทิตย์ของ Bangkok Post
พูดถึงหนังสือชีวประวัติอันสมบูรณ์ของหม่อมราชวงศ์ปิ่มสาย สวัสดิวัตน์
ซึงเขียนและเรียบเรียงโดยลูกชายช่างภาพของเธอ ปิง อัมระนันทน์
"Siamese Memoirs : The Life and Times of Pimsai Svasti"
ลองอ่านตามลิงค์นี้นะคะ
http://www.bangkokpost.com/lifestyle/family/222528/voice-of-the-past-heard-at-last

ในบทความกล่าวว่าเป็นงานเขียนย้อนรำลึกเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์บ้านเมืองของเราช่วงเปลี่ยนผ่าน
จารจารึกโดย มรว. ปิ่มสาย  แต่บทบันทึกไม่จบสิ้นลง
ก็เกิดเหตุการณ์เศร้าสลดกับคนเขียน  
ซึ่งเป็นบาดแผลที่ทำให้คนทั้งตระกูลเจ็บปวดและเปลี่ยนวิถีชีวิตไปเลย

จนกระทั่งบาดแผลนั้นถูกกาลเวลาเยียวยาให้คนในตระกูล
กลับมารำลึกและจรดปากกาบันทึกให้จบเล่ม
โดยตัวลูกชายคือ คุณปิง นั่นเอง

หนังสือเล่มนี้ มีวางจำหน่ายแล้วค่ะ
ไม่ทราบมีท่านใดได้จับจองเป็นเจ้าของหรือยังคะ
ตัวเองว่าจะไปเปิดพลิกดูเหมือนกัน

[siamese]

หนังสืออนุสรณ์เล่มนี้    ผู้หาหนังสือเพิ่งซื้อมาในราคา ๒๐ บาท   ปกสีเงินเงางาม

ยึดไว้เพื่อนำเรื่องมาเล่าในเรือนไทย

เข้ามาอ่านครับ และฝากกล้วยแขกนางเลิ้งแสนอร่อยให้ทาน ๗ ชิ้น ๒๐ บาท เช่นกัน 

[art47]

อยากจะกินกล้วยแขกข้างบนจัง

คุณไซมีสซื้อเลี้ยงหน่อย

[Wandee]

ขอบคุณ คุณ Kulapha  ค่ะ

คงต้องออกไปหาวันสองวันนี้

มีสหายในเรือนไทย  นำหนังสือเล่มเบ้อเริ่มของ  ท่านชิ้น   มาทิ้งไว้ให้     ต้องขอศึกษาอีกพักหนึ่ง

จึงจะคัดย่อมาให้เพราะเป็นภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่         เรื่องราวของเสรีไทยในอังกฤษและอเมริกา

ที่มีอยู่ก็ได้ยกเอกสารสำคัญ ๆให้สหายไปแล้ว       

สนใจหม่อมเสมอเพราะท่านสง่างาม  เด่นในวงสังคม  แม้นว่าจะแต่งตัวเรียบและสีขรึมปานใด

ความประทับใจของเด็กที่เพิ่งเริ่มทำงาน  มองสุภาพสตรีสูงอายุ  มาปรากฏกายคนเดียวในงานแสดงภาพสมัยใหม่

แล้วศิลปินใต้ฟ้าเมืองไทย  ต่างไปน้อมตัวทำความเคารพท่านเป็นแถว    ท่านไม่ประดับอาภรณ์ แต่ถือกระเป๋าไหมไทยใบเล็กๆเรียบๆเพียงใบเดียว

โชคดีที่ตามอ่านประวัติท่านได้ทัน


ขอบคุณคุณ kulapha   อีกครั้งค่ะ




คุณไซมีส  และคุณ อาร์ต 47

       เมื่อวานไปหาหนังสือ     ได้ไปหลายแห่ง  จบที่จตุจักร     ได้หนังสือมาจากริมขอบฟ้าบนถนนราชดำเนินสองตั้ง

ของกินมากมายน่าเสียดายที่ต้องออกจากบริเวณ   ซุปเปอร์ซีเนียร์ในวงการหนังสือเก่าไม่มา   ถ้านั่งเฝ้าท่านก็จะเล่าเรื่องหนังสือแปลก ๆ ให้ฟัง

ไปที่ร้าน ฅ.ฅน  ได้หนังสือพอฟัดพอเหวี่ยงมา ๓ เล่ม    กล้วยแขกได้กิน ๒ ชิ้น   กินข้าวเหนียวดำ  ขนขนมจากร้านเก้าพี่น้องกลับบ้านหลายอย่าง

แล้วจะพาไป  สัญญา

[art47]

มีสหายในเรือนไทย  นำหนังสือเล่มเบ้อเริ่มของ  ท่านชิ้น   มาทิ้งไว้ให้     ต้องขอศึกษาอีกพักหนึ่ง

หม่อมเจ้าศุภสวัสดิ์วงศ์สนิท สวัสดิวัฒน์ หรือไม่
เคยได้ยินว่าท่านเป็นลูกเมียแต่ง (หม่อมราชวงศ์เสงี่ยม สนิทวงศ์) ของสมเด็จกรมพระสวัสดิ์ (หม่อมเจ้าพูนพิศมัย-สิ่งที่ข้าพเจ้าพบเห็น)
แล้วพระองค์เจ้าอาภาพรรณีเล่า มิใช่เมียแต่งของสมเด็จกรมพระสวัสดิ์ดอกหรือครับ

[Ruamrudee]

นอนดึกอีกคืนแล้ว เพราะคุณ Kalapa มาส่งข่าวหนังสือที่อยากอ่าน
พรุ่งนี้จะต้องไปหามาครอบครองให้ได้
ขอบพระคุณค่ะ

[Wandee]

อ่านลิ้งค์แล้วค่ะ     สะท้านสะเทือนใจ


"While learning about her childhood among the entourage of King Prajadhipok (Rama VII)

and Queen Rambhai Barni in the UK, readers will also learn new aspects of

the late king's private life and political viewpoints,

especially how he coped with the dramatic changes and lived in self-exile after his abdication.



MR Pimsai wrote in the chapter, "Life with the King: England; 1937-1941": "He read mostly history books, biographies,

gardening books and the novels of Somerset Maugham, Evelyn Waugh and even PG Wodehouse. While he read,

 the cousins played records and talked. One song they liked to play was The Very Thought of You,

 and when the singer came to the line, 'I'm happy as a king,' the

king would call out, 'I'm not happy, you fool!"'


คงจะได้หนังสือเล่มนี้ก่อนเที่ยงค่ะ    เพราะจะต้องนำหนังสือบางเล่ม(เสาชิงช้า)

ที่สหายให้เกินมาไปคืนที่บ้าน  ไปหาแป้งมาทำขนมเบื้องเม็กซิกัน และหาทีรามิซึ มาเลี้ยงสมาชิกผู้เยาว์

ของชมรมหนังสือเก่าที่จะมาในวันอังคาร        เจ้าของร้านหนังสือมือสอง ๑ คนที่วัยรุ่นเจริญศรีก็อยากไปที่หอจดหมายเหตุด้วย   

ทั้งนี้ก็จะต้องอ่านหนังสือก่อน     เพราะถ้าไม่ตามใจตนเอง  ก็คงหาคนมาตามใจไม่ได้อยู่ดี


       หลังจากอ่านครบสองรอบแล้ว   อยากชวนคุณร่วมฤดีมาคุยกันเมื่อคุณร่วมฤดีว่างเว้นจากธุระทั้งปวง

ไม่มีรายละเอียดเลยว่ามีฆาตกรสองคน      ถ้าคุณ Kulapha  และท่านอื่นที่สนใจจะกรุณาแสดงความคิดเห็นหรือแวะมาเยี่ยม

ก็คงทำให้กระทู้นี้มีค่ายิ่งขึ้น        บันทึกของคุณหญิงปิ่มสายนั้น   อยากอ่านมานานแล้วค่ะ   ทราบว่ามี