สายสกุลจีนของ เจ้าคุณจอมมารดาเอมในพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ

[เทาชมพู]

เดาว่าหลานย่าบนตัก ในรูปข้างบนนี้ คือพระองค์เจ้าชายไชยรัตนวโรภาส  เช่นเดียวกับในภาพแรก
ในภาพแรกเจ้าคุณจอมมารดาเอมสวมรองเท้าสลิปเปอร์แบบฝรั่ง   ส่วนภาพที่สอง รองเท้าแปลกมากอย่างที่คุณหนุ่มสยามตาไวมองเห็น 
รองเท้าแบบนี้สวมเดินกันอย่างไร

[benzene]

ส่วนตัวผมคิดว่าคุณจอมคงจะเป็นสตรีสูงศักดิ์ที่นำแฟชั่นในสมัยนั้นอยู่เอาการนะครับ
ดูจากการถ่ายรูปที่มีหลายภาพมากๆ แล้วก็มักมีอะไรให้เราแปลกใจเสมอ รูปล่าสุดที่คุณ NAVARAT.C โพสต์ ผมชอบมากๆ ครับ
เห็นแล้วกระหยิ่มใจเลย ขอบังอาจจินตนาการเล่นๆ นะครับ....
ว่าถ้าหากรองเท้าแบรนด์ PRADA เกิดทันในยุคนั้น คุณจอมคงไม่พลาด
ชะรอยพวกชาววังหน้าคงจะขานชื่อเจ้าคุณจอมว่า "คุณจอมสวม PRADA"
 

[piyasann]

ตั่ง แบบเดียวกับ ค.ห. ที่ ๑๒๒ ที่คุณจอมเอม ท่านนั่งอยู่

[piyasann]

แต่จะเป็นตัวเดียวกัน หรือไม่ ไม่ปรากฏ .........

สภาพสวยสมบูรณ์ เพียงแต่ส่วนปลายของลายฉลุ หลุดหายไป (ดูได้จากว่า ยังมีปลายของลายหลงเหลืออยู่ในมุมอื่น)

[piyasann]

เคยเป็นสมบัติของ แม่ดุ๊ก หรือ Doris Duke มหาเศรษฐีนี ชาวอเมริกัน ผู้วายชนม์ ......

ข่าวแว่วหูมาว่า ปัจจุบันกลับมาอยู่ที่เมืองไทยแล้ว และอาจจะยังอยู่ที่ร้านของเก่าของ นักสะสมท่านหนึ่งในศูนย์การค้าดัง.......

[NAVARAT.C]

เทียบดูแล้ว ไม่น่าจะเป็นตัวเดียวกันน่ะครับ

[siamese]

เทียบดูแล้ว ไม่น่าจะเป็นตัวเดียวกันน่ะครับ

งานคนละฝีมือ กันครับ คอนเฟอร์มมมมม 

[piyasann]

ดูจากรูป ไม่เห็นตัวจริง ,ตัวตั่งนั้น เป็นของเดิม แต่ผ่านการซ่อมมาแล้ว (ทำสีลงทองใหม่) ส่วนลายฉลุนั้น ดูไม่อ่อนช้อยเป็นสกุลช่างเดียวกันกับตัวตั่ง เหมือนในรูปคุณจอมมารดาเอมที่ ลายฉลุ กับตัวตั่ง งามเสมอกัน

ผมคาดเดาเอง(เพราะไม่ได้เห็นของจริง, ดูแต่ในภาพ) ว่า ฉลุอาจจะทำขึ้นใหม่หมด

วงการค้าของเก่านี้ เมื่อเปลี่ยนของมือมายังพ่อค้าคนกลางแล้ว จะถูก "ย้อมแมว" กันทั้งนั้น หมายความว่า พ่อค้าจะทำการเสริม เติม แต่ง ให้สภาพ เหมาะแก่การขาย ก่อนที่จะนำออกโชว์ เพราะจะได้ราคาดีกว่า (นี้คือเทคนิคการค้าของเก่า ในยุคก่อน ที่คนชอบของ "สมบูรณ์" หรือ "ใกล้สมบูรณ์" ผิดกับปัจจุบัน ที่ชอบของสภาพ "เดิม เดิม" คือไม่ต้องซ่อม ก็จ่ายแพงได้เช่นกัน), ของแม่ดุ๊กเอง เธอถึงกับจ้างช่างคนไทย ไปอยู่ที่ นิวเจอร์ซี่ เพื่อซ่อมแซมของไทยให้เธอ จนช่างไปตายที่อเมริกา จึงหยุดไป .........

ถ้าคุณ NAVARAT.C  สนใจ สามารถไปชมและเปรียบเทียบตัวจริง ได้ตามที่ได้ส่งข้อมูลให้ครับ และถ้าต้องการประวัติที่มา สามารถสอบถามไปยัง Doris Duke Charitable Foundation (DDCT) ซึ่งเขายังเก็บจดหมายที่ นายหน้าของเก่าในเมืองไทย เขียนรายงานแม่ดุ๊กไว้, บางชิ้น จะบรรยายว่า ได้ของชิ้นไหนมาอย่างไร ? จากที่ไหน ?  แต่คาดเดาไม่ได้ว่าเขาจะตอบมากน้อยแค่ไหน เพราะของได้เปลี่ยนมือแล้ว .......

[เทาชมพู]

จัดรูปของเจ้าคุณจอมมารดาเอมมาเรียงกันไว้ข้างล่าง เกิดจากข้อสังเกตว่า เจ้าคุณเอมตั้งแต่อยู่ในวัยกลางคนจนชรา ท่านนั่งหลังตรงตลอด  ไม่ว่านั่งพับเพียบบนตั่งแบบไทย   หรือนั่งห้อยเท้าบนเก้าอี้แบบฝรั่ง  นั่งได้เรียบร้อยมีสง่าเท่ากัน
ถ้าเป็นสมัยนี้คงไม่เห็นเป็นเรื่องแปลก  นั่งก็คือนั่ง   จะอะไรกันนักหนา  แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ว่าผู้หญิงสมัยรัชกาลที่ ๔ จะนั่งเก้าอี้กันเป็น   ต่อให้ช่างจัดท่าถ่ายรูปยังไงก็ตาม   เพราะทุกคนตั้งแต่เกิดมาถูกจับนั่งบนพื้น  นั่งพับเพียบ นั่งหมอบคลาน  ทำให้ไหล่ห่อ ไม่ยืดตรงผึ่งผายอย่างผู้หญิงสมัยนี้    ส่วนใหญ่พออายุมากขึ้นหลังมักจะงอไปด้วยเป็นของแถม

นางในที่ยืนนั่งตัวตรงได้สง่างามตั้งแต่สาวจนแก่คือพวกหัดละคร    พวกนี้พอหัดถอนสายบัวในรัชกาลที่ ๕ จะทำได้เร็วมาก  เพราะทรงตัวเก่งมาตั้งแต่เด็กๆ  รู้วิธีทิ้งน้ำหนักลงบนขาข้างใดข้างหนึ่งโดยไม่เสียหลัก   ลำตัวยังตรงอยู่
เจ้าคุณเอมท่านเข้าวังหน้ามาก็เป็นเจ้าจอมเลย  ไม่ได้เป็นนางข้าหลวงมาก่อน  คงไม่มีโอกาสฝึกละครวังหน้า  แต่ในเมื่อวังหน้ารับวัฒนธรรมตะวันตกไว้มาก   ท่านก็คงจะได้นั่งเก้าอี้  ได้ตามเสด็จออกรับแขกบ้านแขกเมือง  จึงสามารถฝึกอิริยาบถลุกนั่งยืนเดินแบบฝรั่งได้จนเคยชิน

อีกอย่างหนึ่ง การถ่ายรูปสมัยรัชกาลที่ 4 กว่าจะถ่ายได้แต่ละรูป เปิดหน้ากล้องนานมาก กว่าจะพร้อม   ไม่ได้กดชัตเตอร์แชะเดียวอย่างเดี๋ยวนี้นะคะ  นายแบบนางแบบทั้งหลายนั่งกันเมื่อยแล้วเมื่อยอีก กว่าจะถ่ายเสร็จ    ถ้านั่งตัวตรงไม่ได้มาแต่แรก มายืดเอาทีหลังตอนช่างภาพจะกดชัตเตอร์เห็นจะยืดไม่ไหว