ผู้ชนะสิบทิศ .. อมตะนิยายที่ยังแต่งไม่จบ

[ลุงไก่]

ผู้ชนะสิบทิศ นิยายปลอมพงศาวดารอันเกิดขึ้นจากข้อความสำคัญของพงศาวดารเดิมเพียง ๘ บรรทัด ตามที่ "ยาขอบ" ได้กล่าวไว้ในคำนำของผู้ประพันธ์ (เมื่อตีพิมพ์ครั้งแรก) จากชื่อเรื่องเดิม "ยอดขุนพล" จากคำแนะนำของ "ศรีบูรพา"

ทำให้เกิดอมตะนิยายขนาด ๕,๐๙๖ หน้า ที่บรรจุคำประพันธ์กว่า ๑ ล้าน ๔ แสนคำ ... และยังเป็นนิยายที่ยังแต่งไม่จบ

ผมเคยคิดว่าอยากจะให้ "โชติ แพร่พันธ์" จะกลับมาเกิดใหม่ เพื่อท่านจะได้แต่งเรื่องที่ค้างไว้นี้ให้จบสมบูรณ์ซะที

[ลุงไก่]

มีข้อข้องใจอยู่ประการหนึ่งว่าคุณประกายศรี ศรุตานนท์ ท่านเป็นหลานของคุณโชติ (จากหนังสือที่คุณประกายศรี เขียนไว้เกี่ยวกับเรื่องของยาขอบ ผมมีหนังสือเล่มนี้อยู่ แต่ขณะนี้ยังหาไม่พบ จึงเขียนไว้ในกระทู้นี้เท่าทีจำได้) แต่นักเขียนและนักวิจารณ์บางท่านกล่าวว่า คุณประกายศรี เป็นภรรยาคนสุดท้าย ซึ่งอยู่ดูแลคุณโชติ จนวาระสุดท้าย .. เป็นอย่างไรกันแน่?

และอีกเรื่องหนึ่งที่คุณประกายศรีเล่าไว้ถึงเหตุที่คุณโชติไม่ได้เขียนเรื่องผู้ชนะสิบทิศต่อ เนื่องจากว่าในตอนที่ยาขอบจะเขียนถึงคราวที่บุเรงนองปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพชรเพื่อจะลอบเข้าไปสืบความในเมืองยะข่าย คุณประกายศรีเล่าว่าคุณโชติไม่มีความรู้เรื่องเพชรพลอยเลย จึงขอยืมหนังสือเกี่ยวกับเรื่องเพชรพลอยจากคุณหญิง  ? .. (ผมจำชื่อท่านผู้นั้นจากหนังสือไม่ได้) .. เพื่อมาศึกษาหาความรู้ก่อน คุณหญิงท่านก็รับปากกับคุณโชติ แต่คงจะลืมจึงไม่ได้ส่งหนังสือมาให้คุณโชติยืม ทำให้คุณโชติเกิดติดขัด ไม่สามารถแต่งเรื่องต่อไปได้ เรื่องของผู้ชนะสิบทิศจึงมีอยู่เพียงเท่านี้ ...

[Wandee]

คุณประกายศรี  ศรุตานนท์  เล่าไว้ในหนังสือ  ยาขอบ  ผู้ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน

พิมพ์เมื่อปี ๒๕๒๒  หน้า ๓๐ - ๓๒  ว่า


     "ในตามพล้อตเรื่อง  กะจะให้จะเด็ดปลอมเป็นพ่อค้าเพชรไปเมืองย่ะข่าย   จะเด็ดก็จะต้องรอบรู้ว่าเพชรนั้นเป็นมาอย่างไร  

ตระกูลของเพชรนั้นมีมากมายหลายชนิด  กำเนิดนั้นมาจากไหน   และก็จะต้องเป็นเพชรน้ำหนึ่งชั้นเอกด้วย

จึงจะเข้าถึงพระเจ้าแผ่นดินพระมเหสีเพื่อถวายเพชรนั้นเป็นบรรณาการ   และก็พร้อมจะบรรยายคุณค่าแห่งเพชรได้  

เป็นถึงพี่เขยพระเจ้าแผ่นดิน  ไม่รู้จักเพชร  แต่กลับไปเป็นพ่อค้าเพชร   มันจะสมเหตุสมผลได้อย่างไร

ก็เรียนให้ทราบแล้วว่า  คุณโชติจะปล่อยบทประพันธ์ชุ่ย ๆ ออกมาไม่ได้   คุณโชติเองก็ไม่เคยมี

ประสบการณ์ทางเพชรด้วย   เมื่อกำหนดตัวจะเด็ดเป็นพ่อค้่เพชร   แล้วคุณโชติก็ต้องวิ่งหาตำนานเพชรให้ควั่กไป"



       คุณโชติลงมือเขียนไปบ้างแล้ว  แต่ไม่ทราบว่าต้นฉบับหายไปไหน

ได้ออกไปตลาดกาตุ๊กตาเล็กๆ มามากมาย   วางแผนค่ายคูประตูรบไว้พร้อมสรรพ     ว่าจะเด็ดจะตีโต้จากเมืองไหนไปเมืองไหน

โดยใช้โต๊ะตัวหนึ่งเป็นที่วางแผน"



ขออนุญาตคุณประกายศรี  คัดลอกข้ามไปที่ ย่อหน้าที่สองของหน้า ๓๑ โดยความเคารพในข้อมูล


       "อยู่มาวันหนึ่ง  มีแขกแปลกใหม่มาเยี่ยมเยียน  ท่านนุ่งผ้าห่มสีฝาดทั้งชุด   ท่านผู้นั้นคือ

แม่ชีวรมัย  กบิลสิงห์           ท่านก็มาด้วยกิจของท่าน   คุยกันไปกันมาก็เหลือบไปเห็นตุ๊กตาชุดนั้นเข้า

คุณโชติก็เรียนให้ทราบ           ท่านก็อธิบายเรื่องเพชรให้ฟัง   และพร้อมกันนั้นก็บอกว่าจะส่งตำนานเพชรมาให้

ท่านรับปากด้วยความเต็มใจจนทำให้เราทั้งหมดดีใจ


       คุณโชตินับวันรอไปด้วยความลิงโลเใจ   รอและก็รอตำนานเพชรจากแม่ชีวรมัย     จนคุณโชติสิ้นชีวิตไป

ก็ยังไม่ได้รับ  ไม่ทราบว่าท่านลืมไปหรืออย่างไร"

[Wandee]

       ประมาณปี พ.ศ. ๒๕๐๑ - ๒๕๐๓     มีหนังสือนิตยสาร รายปักษ์เล่มหนึ่ง

ชื่อนารีนารถ  หรือนารีนาถ     

ด.ญ.วันดียังเป็นเด็กหญิงอยู่  และเป็นหัวหน้าอนุกาชาดของโรงเรียนก็ยังถูกขานชื่อว่าเด็กหญิง

ในหนังสือนารีนาถ  มีบัญชรเรื่องเพชรพลอย  เขียนโดย วรมัย กบิลสิงห์

ใช้ตำราต่างประเทศมากมาย

จำได้ว่า มีเรื่องมรกตต้องมีลายแตกเรียกว่าลายผักชี เป็นต้น

ด.ญ. วันดีอ่านหนังสือเป็นตั้ง ๆ เหล่านี้สลับกับสตรีสาร และศรีสัปดาห์     หลังจากนั้นก็ไม่ได้อยู่เมืองไทย

จึงไม่ทราบว่า นารีนาถหายไปไหน  ตอนไหน   จำได้ว่า ศรีสัปดาห์มีเรื่อง  แปลดีๆทั้งนั้น

พอไปเรียนหนังสือเกรด ๑๑   ก็เจอวรรณคดีอเมริกันเหล่านี้ในห้อง

ถ้าไม่ได้เป็นนักอ่านมาตั้งแต่อยู่ชั้นประถมสอง  ก็คงตกม้าตายไปแล้ว

พูดภาษาอังกฤษไม่ออก  แต่ อิอิ...อ่านวรรณคดีมาพร้อมจากเมืองไทยแล้ว


ถ้าคุณลุงไก่  อยากจะคุยเรื่องเพื่อน ๆ ของยาขอบเป็นบางคน  หรือตัวละครบางตัวในเรื่อง  คิดว่าพอจะรับไหว

ทั้งๆ ที่ไม่ได้อ่าน ผู้ชนะสิบทิศ มา............นานนนนส์มากแล้ว

[Wandee]

ผู้ชนะสิบทิศที่เมืองหนังสือ  ที่อยู่ในกล่อง  ลดจาก กี่พันก็จำไม่ได้เหลือ สองพัน

ว่าจะไปที่งานหนังสือ  ซื้อที่คุณฉลามพิมพ์ใหม่คงจะดีเป็นแน่แท้ทีเดียว

ถ้าไม่พิมพ์ตัวติดกันเป็นพรืดไป


คุณลุงไก่จำได้ไหมคะว่า  ยาขอบ  รักตัวละครตัวไหนในผู้ชนะสิบทิศมากที่สุด

[Wandee]

มีหนังสือยาขอบอนุสรณ์   ที่  สมาคมหนังสือพิมพ์แห่งประเทศไทย

จัดพิมพ์  เมื่อวันที่ ๒๕  พฤษภาคม  ๒๕๐๐

บทความน่าอ่านเหลือหลาย


คุณ ประกายศรี  ศรุตานนท์  เล่าไว้ในหนังสือ  ยาขอบผู้ไม่เหมือนใคร  และไม่มีใครเหมือน  ว่า

ยาขอบได้ย่อเรื่อง "กามนิต"  "อติรูป  และ  "มหาภารตะยุทธ"  ลงพิมพ์ในประชาชาติ เมื่อ ๑ เมษายน ๒๔๗๗

พิมพ์ด้วยกระดาษสา      แทบไม่มีใครเห็น

ยอมรับค่ะ  ว่าเพื่อน ๆ ไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องย่อทั้งสามนี้เลย

สามารถพูดได้ว่า  นวนิยายปี ๒๔๖๐  หลายร้อยฉบับ  กลุ่มนักอ่านก็แบ่งปันกันอ่านอย่างร่าเริง

แต่กระดาษสา  อาจจะเป็นปัญหาใหญ่ที่ทำให้หนังสือสูญไป

ดิฉันเคยมีอยู่สองสามเล่ม  กระดาษหนา สีเทาเข้ม  ทำให้รูปทรงของตัวเล่มพอง บานออกทุกขวบปีที่ผ่านไป

[Wandee]

ในหนังสือพิมพ์ศรีสัปดาห์     คุณโชติใช้นามปากกา "กรทอง"

เขียนเรื่องความรักของสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว

ใช้ชื่อเรื่องว่า "ลมย่อมเลือกทางพัดได้เอง"

เรื่องนี้เขียนไม่จบ  เพราะคุณโชติป่วย

(ยาขอบผู้ไม่เหมือนใคร  และไม่มีใครเหมือน  หน้า ๔๓)

[Wandee]

ยามเมื่อหญิงนั่งเมือง(ซูซีไทเฮา)

คุณสัคค์ ศรีเพ็ญ หอบหนังสือภาษาอังกฤษ  เขียนโดยลูกทูตจีนในฝรั่งเศส

ลงพิมพ์ในศรีกรุงอยู่พักหนึ่ง จนเลิกกิจการ

เป็นหนังสือคนละตอนกับของคุณคึกฤทธิ์และแปลก่อนด้วย

เขีนรถึงความเป็นผู้หญิงของซูสี  ว่ามีอาหารตั้งโต๊ะเป็นร้อยชนิด

ผ้าคลุมเตียงก็มีลวดลายวิจิตรพิสดารปักด้วยไข่มุก ๕๐๐ เม็ด

หนังสือเล่มนี้จบแล้วแต่ไม่ได้พิมพ์เป็นเล่ม

(หน้า ๔๓)

[ลุงไก่]

ทิ้งกระทู้ของตัวเองไปซะนาน เพราะมัวไปค้นหนังสือที่คุณประกายศรี เขียนไว้ แต่ก็ยังหาไม่พบ คุณวันดีท่านก็ได้กรุณาเฉลยให้แล้ว และสำหรับการคุยเรื่องตัวละครบางตัวนั้น ขออนุญตไม่รับครับ เนื่องจากผมเป็นนักอ่านหนังสือแบบสะเปะสะปะครับ ได้เล่มใหม่ก็ลืมเล่มเก่า เพิ่งมาจับหนังสือเก่าๆ อ่านเมื่อไม่กี่ปีนี้เอง

เรียนมาทางสายวิทย์ ทำงานทางสายวิทย์ สมัยเรียนมัธยม โดดเรียนวิชาภาษาไทย วรรรคดีไทย กับประวัติศาสตร์เป็นกิจวัตร มาเริ่มมีความสนใจในภาษา วรรณกรรม และประวัติศาสตร์ เมื่อวัยเริ่มแหงนหน้าดูยอดเมรุนี่แหละครับ

กับคำถามของคุณวันดีที่ฝากไว้ว่าตัวละครในผู้ชนะสิบทิศ ยาขอบรักตัวละครตัวไหนมากที่สุด ตอบว่า ยาขอบรัก "ไขลู" มากที่สุดครับ เพราะว่า .. (ติดนิสัยต้องลอกต้นฉบับมาลงมากกว่าแต่งเอง) จำได้ว่าเขียนอยู่ในบทสรุปของผู้ชนะสิบทิศ ในท้ายเล่มที่ ๘

สมัยที่เป็นละครโทรทัศน์ ที่"คุณสมจินต์ ธรรมทัตศ์" แสดงเป็นไขลู - พ่อผมชอบไขลูมากกว่าบุเรงนองซะอีก แต่ผมกลับไปชอบ"เนงบา" ที่แสดงโดยคุณอดินันท์ สิงห์หิรัญ

ซูสีไทเฮา ตอนนี้มีอยู่ในความครอบครองสามเล่ม สามสำนวน คือ ของ น.ม.ส., อาจารย์เสถียร โพธินันทะ และ ท่านอาจารย์ ม.ร.ว. คึกฤทธิ ปราโมช ฉบับคุณลักศ์ ศรีเพ็ญ ผมไม่เคยทราบข้อมูลครับ

[Wandee]

       ชอบเนงบาเหมือนกันเลย

เนงบาเข้าใจผิดไปว่า จะเด็ด ไม่ให้ กันทิมา     แต่ยาขอบมีเหตุและผลและมีตะละแม่

ที่แจ้งว่า กันทิมาไม่เคยชอบเนงบา


       เพื่อนนักอ่านชอบประวัติการพิมพ์กันมาก       เมื่อซักไซ้แล้วดิฉันบอกว่า

ซื้อชุด พ.ศ. ๒๕๐๐  ทุกคนก็ไม่อยากคุยต่อ  เพราะพวกเขาจะคุยเรื่อง ยอดขุนพล

ถามว่าไม่ชอบตอนเนงบาไม่ยอมพบหน้าจะเด็ดจนตายหรือ    ที่สั่งเด็กว่าเมื่อตายในสงคราม

ให้หันหน้าลงดิน เพราะบุเรงนองผู้ยกทัพมาจะต้องมาดูศพ     ทุกคนทำหน้าเอ๋อ

ดิฉันเลยยึดพื้นที่เล่าเรื่องจะเด็ดกรีดหน้าไขลู   กันทิมาคาดดาบอ่อน  นางตองสาอร้าอร่าม

หลายคนจะหนีก็ไม่ได้เพราะมาดื่มกาแฟที่ห้องดิฉันนี่   

[ลุงไก่]

เห็นแว๊บๆ จากกระทู้ไหน จำไม่ได้ มีคำถามตั้งมาลอยๆ ว่า "เหตุใดกุสุมาจึงไม่ได้แต่งงาน" ก็เพิ่งไปอ่านพบจากหนังสือ "สินในหมึก" ซึ่งจะเด็ดได้ชี้แจงไว้ พอจับความได้ว่าตัวการที่ขัดขวางไม่ให้กุสุมาเข้าสยุมพรกับบุเรงนองพร้อมกับจันทราคือ "พระองค์เฉิดโฉม" ที่ทรงบุกเข้าไปหายาขอบถึงโรงพิมพ์ และทรงชี้แจงถึงราชประเพณีบางประการ ทำให้ยาขอบต้องเกรงพระทัยจนต้องเขียนเรื่องออกแนวใหม่ตามพระประสงค์

ผมเองก็ต้องตามหาว่า "พระองค์เฉิดโฉม" นี้คือผู้ใด ลองเปิดหาดูในหนังสือ "เจ้านายพระชันษายืน" พบชื่อพระองค์หนึ่ง คือ พระองค์เจ้าหญิงเฉิดโฉม พระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว

อธิบายด้วยกระทู้ในพันทิปแทนหละครับ ...

http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2007/08/K5705915/K5705915.html