เรื่องของคน ๕ แผ่นดิน ท่านผู้หญิงดุษฏี มาลากุล

[V_Mee]

ให้ตกเป็นคนของหลวงด้วย

คุณวีหมีก็พูดซะอย่างกับถูกริบราชบาตร

สีดาก็ยังอยู่บ้านเดิมนั่นแหละครับ บ้านนี้สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระองค์นำมาให้เช่าทำร้านอาหารหรู คนเช่าคือพวกธรรมวัฒนะ สีดาก็ช่วยดูแลอาคารสถานที่เต็มที่ คนยังนึกว่าเป็นเจ้าของ คนแถวนั้นไม่มีใครไม่รู้จักสีดา

มิได้หมายว่าถูกริบราชบาตรครับ  เพียงแต่จะเล่าว่า ท่านผู้หญิง้ท่านเป็นห่วงสีดา  เกรงว่า ถ้าท่านและท่านหม่อมหลวงปิ่นแล้ว  สีดาจะไม่มีที่พึ่ง  จึงไดถวายไว้เป็นข้าในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  ให้ได้รับพระตราชทานพระมหากรุณาชุบเลี้ยงไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ครับ

[luanglek]

เรื่องรูปนั้น  ผู้อาวุโสจะไปยืมห้องสมุดพรุ่งนี้  และจะนำรูปแม่ตุ๊กตางาและรูปเจ้าบ่าวหน้าตามีความสุข

ที่สุดในโลกมาลงนะคะ

เจ้าของกระทู้เรียกหาท่านผู้อาวุโสมาช่วย  ผมอาวุโสไม่มากแต่อยากช่วย  
คงไม่ว่ากันนะครับ

รูปท่านผู้หญิงตอนยังเยาว์

[luanglek]

ท่านผู้หญิงตอนอายุ ๑๙ ปี

[luanglek]

ท่านผู้หญิงเมื่อได้รับดปรดเกล้าฯ ให้เป็นนางพระกำนัล
(โปรดสังเกตดอกไม้ที่ประดับ)

[luanglek]

ท่านผู้หญิงดุษฎีแต่งงานกับหม่อมหลวงปิ่น มาลากุล

[luanglek]

เจ้าพระยามหิธร  (ลออ  ไกรฤกษ์)และท่านผู้หญิงกลีบ มหิธร
บิดาและมารดาของท่านผู้หญิงดุษฎี

[Wandee]

หม่อมหลวงปิ่นท่านเป็นสุภาพบุรุษ   สมัยเรียนหนังสือนาน ๆ ท่านจะเอ่ยถึงสุภาพสตรีที่ผมเขียนจดหมายถึง

ท่านไม่เคยเอ่ยชื่อ  หรือพาดพิงใดๆทั้งสิ้น

โปรดสังเกตว่าทรงผมท่านผู้หญิงเมื่อสาวน้อยแรกแย้มนั้นงามเลิศเฉิดเฉลาขนาดไหน  ด้วยมารยาทที่น้อยนิดติดตัวมา

เราจะไม่พูดถึงผม หรือศรีษะท่านผู้ใหญ่กันนะคะ

[Wandee]

ขอบคุณคุณหลวงเจ้้าค่ะ

จะระลึกพระคุณไม่เรียกคุณหลวงด้วยชื่ออื่น ๆ ไปอีก ๗ วัน

ถึงอยากจะกระเซ้าแต่ก็เกรงบารมีอยู่

คุณหลวงอย่าลืมนำหนังสือที่ท่านผู้หญิงเขียนถึงพี่ชายมาลงกระจาย ๆ แถวนี้ด้วยนะคะ

ดิฉันจะพยายามนำข้อมูลที่เกี่ยวข้องจากหนังสืออนุสรณ์ท่านผู้หญิงเสงี่ยม พระเสด็จสุเรนราธิบดี ท.จ. มาลงในกระทู้นี้บ้าง

[Wandee]

การเล่าเรื่องนั้นจะเล่าหมดก็ไร้รส   


ท่านผู้หญิงนั้นท่านต่อว่าต่อขานจอมพลป.  แบบทันทีทันควันหลายครั้ง


วันหนึ่งได้ดื่มน้ำชากัน  จอมพลป.ถามว่าเล่นกอล์ฟไหมหมู่นี้หรืออะไรทำนองนั้นนะคะ

ท่านผู้หญิงตอบว่าไม่ได้เล่นมาตั้งแต่ปี ๒๔๗๕ เมื่อเปลี่ยนแปลงการปกครองนั่นแหละ



รายชื่อภรรยาของคณะรัฐมนตรีก็ไม่มีชื่อเข้ารับทุติยะจุลจอมเกล้า  โดนผ่านหลายครั้งด้วยข้ออ้างต่าง ๆ

ท่านเจอจอมพลสฤษดิ์เข้า  ท่านก็ถาม       ท่านจอมพลตอบว่าก็พี่ได้หลายเหรียญแล้วนี่


การที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงเขียนลงด้วยพระองค์เองว่าพระราชทานเลื่อนตราให้ได้รับทุติยะจุลจอมเกล้า

พร้อมท่านทั้งสามที่เป็นภรรยานายกและรองนายก ๒ คนนั้น  สร้างความตื้นตันให้ท่านผู้หญิงมาก

ท่านบันทึกไว้ว่าฉันเพิ่งเคยได้รับความยุติธรรมเป็นครั้งแรก



เรื่องที่ประทับใจนักอ่านหนังสือเก่าเป็นที่สุดคือเรื่องเมื่อหม่อมหลวงปิ่นไปดูที่นาสุดซอยประสานมิตรที่กระทรวงได้ซื้อทำมหาวิทยาลัย

ท่านผู้หญิงก็ไปด้วย    เห็นรวงข้าวอ่อนๆก็อยากจะเก็บมาทำข้าวยาคู     หม่อมหลวงปิ่นก็ว่าไปเก็บมาได้หรือของชาวนาเขานะ

ท่านผู้หญิงก็บอกว่าปลูกในที่ของเรานี่       หม่อมหลวงปิ่นเตือนว่าที่ของเราที่ไหน  ที่ราชการ       

พอพากันเดินออกมาหม่อมหลวงปิ่นก็เดินย้อนกลับไป   ปาดินสองก้อนที่ถือติดมือมากันสุนัขไล่       คือไม่นำดินออกมาจากที่

เรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตที่จะต้องพูดกัน   แต่แสดงความประพฤติของคนโบราณที่ซื่อสัตย์ต่อตนเองแม้นแต่สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆปานนี้

[Wandee]

ในหนังสืออีกเล่มหนึ่งในชุดนี้   ท่านผู้หญิงเล่าว่า หลังจากได้เป็นท่านผู้หญิงแล้ว  มีโอกาสรับเสด็จ

พระเจ้าโบดวงกับพระราชินีฟาบิโอล่า

ควีนได้ทักทายท่านผู้หญิงภรรยาท่านนายกและรองนายกซึ่งประดับเครื่องเพชรงดงาม  ว่าสวย
ท่านผู้หญิงก็ได้ยินว่า เยส  เยส

พอถึงคราวของท่านซึ่งไม่มีเครื่องประดับวาววับแต่อย่างใด
ท่านกราบทูลว่าเคยอ่านหนังสือที่ควีนทรงแต่งเป็นนิทานเด็กหลายเรื่องเมื่อครั้งเป็นครูอนุบาล
ควีนประหลาดใจว่าเคยอ่านด้วยหรือ  ยังจำได้ด้วยหรือ
เลยทรงสนทนาด้วยเป็นนาน



ขอจบเรื่องหนังสือ  "เรื่องของคนห้าแผ่นดิน"  ไว้เพียงนี้  เพราะเป็นการชวนอ่านหนังสือเท่านั้น 

[NAVARAT.C]

อ้าว

อย่างนี้เรียกว่าจบแบบหักมุม คนอ่านคิดไม่ถึงหรือเปล่าครับ?

[V_Mee]

คุวันดีท่านชวนอ่านหนังสือ  แล้วจู่ๆ ท่านก็จบแบบหักมุม  ผิดหลักการภาพยนตร์ไทยเสียสิ้น  เลยขอนุญาตปิดกระทู้นี้แบบ Happy Ending ครับ

ภาพข้างล่างนี้  ท่านหม่อมหลวงปิ่นเคยเล่าให้ฟังว่า เมื่อท่านสมรสกับท่านผู้หญิงมาครบ ๕๐ ปี  วันหนึ่งท่านผู้หญิงได้มีโอกาสเฝ้าทูลละอองธึลีพระบาท  เลยได้กราบบังคมทูลพระกรุณาว่า เมื่อท่านสมรสกับหม่อมหลวงปิ่นนั้น  ท่านเจ้าคุณบิดาเกรงว่าจะเป็นการรบกวนเบื้องพระนุคลบาทล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๗  ท่านทั้งสองจึงไม่เคยได้รับพระราชทานน้ำสังข์สมรสเลย  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระมหากรุณามีพระราชกระแสว่าจะพระราชทานให้  นทั้งสองจึงได้เฝ้าทูลละอองธุลีพระบาทรับพระราชทานน้ำสังข์เมื่อสมรสกันมาครบ ๕๐ ปี  ในวันนั้นทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานเหรียญรัตนาภรณ์ ภ.ป.ร. ชั้นที่ ๒ เป็นที่ระลึกแก่คู่บ่าวสาวด้วย

[V_Mee]

ขอประทานโทษขอรับ  ลืมแปะรูป

[เทาชมพู]

รูปของท่านทั้งสองค่ะ

[Wandee]

ขอบพระคุณคุณเทาชมพู และท่านที่ตามอ่านทั้งปวง 


       ไม่ได้นำเสนอเรื่องในประเภทหนังสืออนุสรณ์      จึงมิได้ยืดเยื้อเหมือนรายการโทรทัศน์  เรื่องส่วนตัวของท่านไม่อยากเอ่ย

มีคนใจต่ำบางคนไปพุดกันว่าท่านไปเฝ้าสามี  ก็ไม่เห็นว่าจะต้องเล่า  สามีท่านหล่อปานนั้น เก่งปานนั้น  เป็นใครก็ต้องชำเลืองไว้บ้างเป็นธรรมดา


อยากเล่าตอนที่คนเขียนจดหมายไปสยามรัฐถาม ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ว่าทำไมท่านไปต่างประเทศเรื่อยเชียว ใช้งบใคร

คุณคึกฤทธิ์ตอบว่า  ไม่รู้หรือว่าท่านผู้หญิงเป็น "เจี" ท่าน  เพราะผู้ใหญ่ลงสำเภามาด้วยกัน  จึงนับว่ามาตะเภาเดียวกัน

คนที่เขียนไปถามคงอกสั่นขวัญแขวนไปหลายวัน  ท่านผู้หญิงเรียกคุณคึกฤทธิ์ว่า "ตี๋" ด้วยล่ะ


ที่จริงมีหนังสือของหม่อมหลวงปิ่นทั้งชุด  สหายให้มา  สั่งว่าไปหาอีกที่อื่นไม่ได้แล้วหนา



ตั้งใจว่าจะต้องเล่าที่ท่านผู้หญิงสนทนากับพระราชินีฟาบิโอล่า  และเขียนคำไหว้ครู และงานแปลหนังสือของท่าน

เห็นท่านบุกเข้าโจมตีคุณธนิต  อยู่โพธิ์ ผู้ที่วงการหนังสือเก่านับถือเป็นปรมาจารย์  แล้วคุณธนิตรอดชีวิตมาได้ เป็นความสุขอย่างยิ่ง

ไม่ได้เป็นลูกศิษย์คุณธนิต  แต่เคารพท่าน  จากฐานะนักอ่าน  ที่ได้มีโอกาศเห็นกองหนังสือมหึมากองหนึ่งที่เก็บรายการแถมจากหนังสือพิมพ์ฝรั่งในเมืองไทย

เพื่อนไม่ต้องบอกว่าเป็นกองหนังสือของใครก็ทราบได้เอง   เสียดายสุดจะเล่าออกมาได้ว่าหนังสือกระจายไปหลายทิศ

ท่านผู้หญิงนั้นใครไม่เบ่งกับท่าน  เช่นป๋าผินและครอบครัว   ท่านก็ไม่ว่าอะไร  กุลีกุจอช่วยเหลือแนะนำไป

ท่านผู้หญิงรู้จักบุคคลสำคัญมากมาย     เมื่อเห็นรายชื่อก็เกิดความรุ้สึกสนิทสนมกับเรื่องราวของท่าน  เพราะได้อ่านได้ศึกษาตามมาส่วนหนึ่ง


       อยากให้เพื่อน ๆ ในเรือนไทยได้อ่านเรื่องผู้ดีไทยตัวจริงที่มีวิชาความรู้  บิดามารดาสร้างฐานะด้วยความอดออม  แม่ต้องช่วยทำขนมขาย  เครื่องสำอางขาย

ไม่ได้อยู่เฉย ๆ  ถึงจะให้บ่าวหาบไปขายก็ตามที  วันละ ๖ หาบเชียวนะคะ

       สหายนักอ่านผู้หนึ่งสนใจดอกไม้ประดับของท่านผู้หญิงมาก   หลังไมค์มาถามเสียยาวเชียว


วันหน้ามาเล่าใหม่ก็ได้ค่ะ  แต่ตอนนี้ ที่ปรึกษาคนหนึ่งของกลุ่มนักอ่านหนังสือเก่า สั่งงานไว้  จำเป็นต้องทำให้เสร็จ

ไม่ได้หักมุมอะไรเลย 

สารภาพว่าไม่เคยคิดว่าหม่อมหลวงปิ่น มาลากุลจะหล่อขนาดนี้   สมัยเรียนหนังสือชั้นประถม  แค่ชื่อท่านก็น่ากลัวจะแย่