ใช่ค่ะ อาจารย์ม.ร.ว.ดวงใจ ราชสกุลเดิม จิตรพงศ์
ขอพาทัวร์ออกจากจุฬาไปสนามศุภชลาศัย เพื่อไปดูงานใหญ่ของชาวจุฬา ที่น้องใหม่สมัยโน้นตั้งตาคอยตั้งแต่เริ่มเข้ารั้วมา - ฟุตบอลประเพณีจุฬา-ธรรมศาสตร์
ถ้าเล่าถึงชีวิตนิสิตจุฬาสมัยโน้นแล้วไม่เล่าถึงฟุตบอลประเพณี ก็เหมือนคุณนวรัตนเล่าเรื่องการเมืองไทยในอดีตแล้วไม่เล่าถึงรัฐประหาร มันจะขาดสาระสำคัญไป
ฟุตบอลประเพณีจุดไฟฝันให้เด็กเตรียมอย่างดิฉันฝันอยากย้ายรั้วมาเข้าจุฬา เพราะวันบอลประเพณีเป็นวันบิ๊กเบิ้มของปี ตื่นเช้าไปร.ร.เห็นพี่ๆเขาใส่เสื้อยืดสีชมพูสว่างโร่มาแต่ไกล เบียดเสียดกันมาในรถกระบะเปิดประทุนซึ่งสมัยนี้จะมีได้ก็แต่เล่นน้ำสงกรานต์เท่านั้น แล่นไปแล่นมาอยู่ตลอดเช้าเพื่อตอนบ่ายจะไปเข้าสนามศุภ ร้องเพลงเชียร์กันสนั่น สวนทางกับรถของพี่ๆธรรมศาสตร์ที่สวมเสื้อยืดเหลือง ก็บูมเข้าใส่กันอย่างครึกครื้น เป็นเป้าสายตาประชาชน ในสายตาเด็กอย่างเรา เกิดมาไม่เคยเห็นอะไรเท่ขนาดนั้นเลยในชีวิต พี่ๆก็ดูเท่เสียยิ่งกว่าซูเปอร์สตาร์
สมัยนั้นรถยังไม่ติดเท่าไร ลื่นไหลไปได้สะดวก จึงไม่มีประชาชนออกมาบ่นด่ารถพวกนิสิตนักศึกษาว่าเพิ่มจำนวนรถในถนน น้ำมันก็ถูกมากจนไม่รู้สึกว่าผลาญ
ในที่สุดเมื่อเข้ารั้วสีชมพูได้ ก็ตั้งหน้าตั้งตาคอยวันบอลประเพณี
