จอมพลป.2 ไม่ผ่านขึ้นป.3

[เพ็ญชมพู]

การออกจากเขตแคว้น               กัมพูชา
วันที่สองธันวา                        กำหนดไว้
ปีทีท่านจำลา                         ออกจาก  ไทยพ่อ
เพราะคณะปฏิวัติ                     ชนะล้มรัฐบาล

สองพันห้าร้อยพุทธ                  ศักราช  นั่นเฮย
ที่ท่านจอมพลประกาศ               หลีกให้
เพราะความห่วงชีวาตม์               พลฯ ย่อย  ยับพ่อ
ตนปลีกเพื่อเพื่อนได้                 สิทธิ์พร้อมดังแถลง

ชี้แจงจำแนกให้                      ท่่านนัก  ศึกษาเอย
ได้ทราบแจ้งประจักษ์                จิตไท้
ปลีกตัวเพราะใจภัำก-                 ดีต่อ  ชาตินา
สู่ประเทศญี่ปุ่นได้                    อยู่ด้วยไมตรี

ไมตรีมีผูกไว้                         สัมพันธ์  มิตรแฮ
มิตรไป่คิดเดียดฉันท์                 ท่านไท้
ท่านอยู่อย่างสุขสันต์                 สะดวก  สบายพ่อ
สบายอยุ่เกือบปีได้                   สู่ด้าวอเมริกา

ได้ศึกษาสิ้งรู้                         เพิ่มเติม  มากเฮย
ล้วนก่อเกิดสร้างเสริม                 สุขซ้อน
พัฒนาถิ่นที่ประเดิม                   อุตสาห  กสิแล
การเพาะปลูกพืชร้อน                 อีกทั้งพืชหนาว

[Wandee]

ทั้งปาดและเลี้ยวตามท่านผู้นำเทาชมพู    ด้วยความอยากคุย



ระหว่างซอยสมคิดกับชิดลม  ท้ายซอยมีซอยเล็ก ๆ เชื่อมโยงมานานมากแล้วนะคะ

เวลาเข้าซอยสมคิดสามารถทะลุขวาไปถนนวิทยุได้โดยผ่านโรงแรมฮิลตัน  ไก๋ว่าไปแวะที่ร้านกาแฟที่อยู่ติดสวน

ถ้าจะทะลุออกชิดลมก็เข้าซอยเล็กนี้  มีร้านซ่อมรถฝีมือดีแต่แพงอยู่ปากซอย

(ร้านคุณเรณูนั้นมีสหายอาวุโสไปตัดเสื้อ  ก่อนที่จะมีฉลุเป็นลูกไม้  คอลเลคชั่นคือเพ้นท์ดอกกุหลาบ

ผู้สั่งตัดไม่บังควรออกความเห็นว่าอยากได้ดอกกุหลาบชนิดไหนใหญ่เล็กปานใด  เพราะคุณณูเธอจะคิดให้เอง

เคยเห็นงานของคุณณูบางชิ้นที่บ้านมนังคสิลา  ตลึงอยู่นานในงานฝีมืออันรังสรรค์

เรื่องชุดลูกไม้นั้นอยู่เหนือความคาดหมาย     แต่ไม่ชอบผ้าลูกไม้ที่แพงกว่าสวนหลายขนัด

ได้เห็นผ้าเช็ดหน้าฉลุมุม  เพ้นท์ทอง  ติดวัสดุอย่างหนึ่งน่าจะเป็นเพชร      คิดไม่ออกว่าจะมีไว้ทิ้งให้ใครเก็บมาส่งให้ได้)


เยื้องๆ กับร้านคุณณูฝั่งตรงกันข้ามมีประตูเก่า  เป็นทางเข้าสู่บ้านท่านจอมพลค่ะ

ที่จำได้นั้นเพราะเมื่ออายุเยาว์  มีญาติเกี่ยวดองพาไป ๒ หน      คงจะเข้าประตูนี้กระมัง  

ส่วนที่ว่าที่ของขีตสังคะเดิมจะติดคลองแสนแสบหรือไม่  ไม่ทราบค่ะ

จำได้ว่าในห้องนอนห้องหนึ่งจะเป็นของธิดาท่านหรืออย่างไร(คงไม่ใช่ห้องนอนใหญ่แน่)  มี  อ่างอาบน้ำแบบฝัง  

ซึ่งเด็กหญิงวันดีตกใจมากเพราะไม่เคยเห็น

เคยแต่อาบน้ำในตุ่ม

[เพ็ญชมพู]

เรื่องราวประวัติศาสตร์ดั้ง             เดิมกาล  เรียนพ่อ
เริ่มก่อตั้งประเทศสถาน               ถิ่นกว้าง
ต่อสู้เผ่าเดิมงาน                      เสียสละ
จวบประกาศอิสระอ้าง                 ระบบถ้วนธิปไตย

ทางไกลขับรถด้วย                    ตนเอง
จากเบิ้คเลย์ไป่เกรง                   เหนื่อยไซร้
ถึงเมืองบอสตั้นเชวง                  เกียรติศึก  ษาแฮ
ทางตลอดระหว่างถึงได้               แต่ล้วนสนใจ

อยู่ในประเทศอ้าง                     อเมริกา
เกือบหนึ่งปีจึ่งปรา-                   รภเร้า
กลับสู่ประเทศอา-                    ทิตย์อุ  ทัยนอ
เมื่อคิดถึงลูกเต้า                       อยู่ใกล้ได้เยือน

ไป่แชเชือนกล่าวถ้อย                 อำลา
มวลมิตรในอเมริกา                    สนิทใกล้
เดินทางสุ่เคหา                         ในญี่  ปุ่นนอ
หนึ่งเก้าห้าเก้าใช้                       ศักราชคริสต์สิงหา

ใช้เวลาล่วงพ้น                         ตามสบาย
เรื่ยนพูดญี่ปุ่นหมาย                    มุ่งหน้า
หัดเขียนอ่านกับสหาย                 ครูญี่  ปุ่นพ่อ
ยามว่างเล่นกอล์ฟท้า                  เพื่อนให้แข่งขัน

[เทาชมพู]

สบายอยุ่เกือบปีได้                   สู่ด้าวอเมริกา

ได้ศึกษาสิ่งรู้                         เพิ่มเติม  มากเฮย
ล้วนก่อเกิดสร้างเสริม                 สุขซ้อน
พัฒนาถิ่นที่ประเดิม                   อุตสาห  กสิแล
การเพาะปลูกพืชร้อน                 อีกทั้งพืชหนาว

การขับธันเดอร์เบิร์ดไปทั่วอเมริกา  ท่านผู้หญิงคงจะเห็นเป็นการดูงาน เพื่อกลับมาพัฒนา "กอุพากรรม" ตามนโนบายของท่านจอมพลป. เมื่อก่อนสงครามโลกด้วย

ป.ล.ศัพท์การพัฒนา  "กอุพากรรม" เป็นศัพท์ไทยที่ได้ตัดมาเฉพาะคำหน้ามารวมกัน  คือ ก-กสิกรรม อุ-อุตสาหกรรม พา-พาณิชยกรรม  

ชนกลางอากาศกับคุณเพ็ญชมพู
ท่านขับรถเที่ยวจากเบิร์กเลย์(คาลิฟอร์เนีย) ไปบอสตัน(แมสสาชูเส็ตต์) ท่องเที่ยวเป็นเวลาเกือบหนึ่งปี    นับว่าแข็งแรงมากสำหรับคนวัย ๖๐ ปี  สุขภาพท่านคงดีมากในช่วงนั้น

[เพ็ญชมพู]

คืนวันล่วงผ่านพ้น                       หนึ่งปี
เราอยู่อย่างสุขขี                        ค่ำเช้า
ทุกข์โคกโรคไป่มี                       มาเบียด  เบียนเลย
ยึดพระธรรมพุทธเจ้า                    ปกป้องครองตน

จอมพลมีจิตตั้ง                          ปณิธาน
เพิ่มศักดิ์ชายชาติทหาร                 เก่งกล้า
อุปสมบทในกาล                        กิจว่าง
สาวกในพระพุทธเจ้า                    เจิดแก้วองค์สาม

ทำตามตั้งจิตด้วย                        ศรัทธา
สู่วัดพุทธคยา                            ท่านสร้าง
เดินทางสู่กัลกัตตา                       ตามกำหนด
พักผ่อนปวดเมื่อยร้าง                    ร่างแล้วแข็งขัน

ก่อนบรรชิตตั้ง                           ดวงมาน
ถึงที่ปูชนียสถาน                         สี่ถ้วน
จักใคร่นมัสการ                          ทุกแห่ง
ท่านฯ ลูกจีร์ ข้อย ล้วน                   จิตล้นศรัทธา

ไคลคลาครบสี่แล้ว                       นมัสการ
กลับพุทธคยาสถาน                      แท่นแก้ว
วัดไทยก่อสร้างตระการ                  ก่องเกียรติ  ไทยพ่อ
พ่อ แม่ ลูก ผ่องแผ้ว                     ตริพร้อมเตรียมงาน

[เทาชมพู]

ตอบคุณวันดี
บ้านนั้นน่าจะเป็นบ้านท่านผู้หญิงละเอียด พิบูลสงคราม จริงๆด้วย

[เพ็ญชมพู]

การอุปสมบทไท้                        ท่านพิบูลฯ
วันที่สาม สิงห์ คูณ                      ฤกษ์พร้อม
ปีชวดศกหกศูนย์                       คริสต์ศัก  ราชเฮย
สิบหก น. เศษน้อม                    นบแล้วองค์สงฆ์

ดำรงสมณเพศเพี้ยง                    พรหมจรรย์
ครบยี่สิบสี่วัน                           นับได้
จึงลาสิกขาบรร-                       จวบโฉลก
ยี่สิบเจ็ด สิงห์ ให้                       ฤกษ์สิ้นสังฆ์คาม

กว่าสามเดือนสถิตด้าว                 ชมพู  ทวีปเอย
ประกาศิตท่านเนรูห์                    ร่มเกล้า
โทรเลขท่านส่งชู                       จิตชื่น  ไม่ตรีแฮ
ขอระลึกพระคุณเจ้า                    อยู่ขั้นกตัญญูู

บูชาพระพุทธเจ้า                       อาศรม  วิสิทธิ์แฮ
อีกพระธรรมแห่งบรม-                 ศาสตร์เจ้า
พระสงฆ์ปฏิบัติพรหม-                 จรรย์เคร่ง  ครัดนา
ท่านพิบูลฯ ใฝ่เฝ้า                      ปฏิบัติพร้อมปณิธาน

สำราญสัมฤทธิ์แล้ว                     ดั่งประสงค์
เราต่างมุ่งหน้าพะวง                     กลับเหย้า
สู่ประเทศญีุ่ปุ่นตรง                      บินผ่าน  ไทยพ่อ
อยู่อย่างสุขห่างเศร้า                    ตราบท้าวอวสาน

[เทาชมพู]

ขอบคุณคุณเพ็ญชมพูสำหรับโคลงยาวเหยียด  ท่านผู้หญิงแต่งโคลงเก่งมาก

ขอย้อนกลับไปนับอีกครั้งว่า จาก 2475 ถึง 2507  รวม 32 ปี  ผู้ก่อการฯ คนไหนจากไปแล้ว และยังอยู่บ้าง
พันเอกพระยาพหล ฯ ถึงแก่กรรมด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองแตก เมื่อพ.ศ. 2490  อายุ 60 ปี
พันเอกพระยาทรงสุรเดช   ถึงแก่กรรมด้วยโรคภัยไข้เจ็บ (คุณหมอ CVT ตรวจอาการทางเน็ต สันนิษฐานว่ากล้ามเนื้อหัวใจตาย )เมื่อพ.ศ.  2487  ที่เขมร   อายุ 52 ปี
พันเอกพระยาฤทธิ์อัคเนย์  มีอายุยืนยาวกว่าคนอื่น  ถึงแก่กรรมเมื่อพ.ศ. 2509  อายุ 78 ปี
พันโทพระประศาสตร์พิทยายุทธ์  ไม่ทราบปีที่ถึงแก่กรรม
พลต.อ.อดุล   อดุลเดชจรัส อายุยืนยาวกว่าจอมพลป. หลายปี  ถึงแก่กรรมเมื่อพ.ศ. 2512 อายุ 75 ปี
นายปรีดี พนมยงค์  ถึงแก่กรรมที่ฝรั่งเศสเมื่อ พ.ศ. 2543  อายุ 83 ปี

[NAVARAT.C]

หลังจากการบำเพ็ญกุศลฉลองอัฐิของท่านที่บ้านซอยชิดลม บ่ายวันที่30มิถุนายน2507 ก็เชิญไปบรรจุไว้ที่เจดีย์วัดพระศรีมหาธาตุตามความประสงค์ที่ท่านจอมพลเคยสั่งเสียไว้ ร่วมกับอัฐิของบรรดาผู้ร่วมก่อการเปลี่ยนแปลงการปกครอง2475 ที่เคยเป็นทั้งมิตรแท้และศัตรูถาวรในเกมการเมืองที่ทุกคนแสดงจบไปหมดแล้ว

ในบรรดาผู้แสดงนำบนเวทีนี้ จอมพลป. พิบูลสงครามเป็นคนสุดท้ายที่คำนับลาคนไทยเข้าโรงไปตลอดกาล

ผมคงต้องแก้ไขบรรทัดสุดท้ายเป็นดังนี้

ในบรรดาผู้แสดงนำบนเวทีนี้ จอมพลป. พิบูลสงครามเป็นคนล่าสุดที่คำนับลาคนไทยเข้าโรงไปตลอดกาล



พันโท พระประศาสน์พิทยายุทธ์ (วัน ชูถิ่น) ชาตะ 9 มิถุนายน 2434 มรณะ 4 ธันวาคม 2492 อายุ 58 ปี

[เทาชมพู]

พฤษภกาสร         อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง       สำคัญหมายในกายมี
นรชาติวางวาย       มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี       ประดับไว้ในโลกา


กฤษณาสอนน้อง
พระนิพนธ์ในสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส

[CrazyHOrse]

ขอขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้และผู้ร่วมอภิปรายทุกท่านอีกครั้งหนึ่งครับ เป็นกระทู้ในตำนานได้เลยครับ

[เพ็ญชมพู]

  แต่เอ๋ยแต่นี้                 เป็นหมดที่ใฝ่จิตริษยา  
        เป็นหมดที่อุปถัมภ์คิดนำพา  เป็นนับว่า "อโหสิกรรม" กัน  
           เขาจะมีดีชั่วติดตัวไป        เป็นวิสัยกรรมแต่งและแสร้งสรร  
     เรารู้ได้แต่ปวัตน์ปัจจุบัน     ซึ่งทิ้งอยู่คู่กันกับนามเอย

No farther seek his Merits to disclose,
Or draw his Frail ties from their dread Abode,
(There they alike in trembling Hope repose)
The Bosom of his Father and his God.

กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า
จากคำประพันธ์บางเรื่อง
พระยาอุปกิตศิลปสาร (นิ่ม กาญจนาชีวะ เปรียญ)

An Elegy Written in a Country Churchyard
Thomas Gray












 

[เทาชมพู]

ตำนานมหากาพย์ของเรือนไทย 

[prickly heat]

นักเรียนติดกิจกรรม ขาดเรียนไปอาทิตย์นึง กลับมาชั้นเรียนก็จบซะแล้ว

สงสัยโดนอาจารย์ปรับตกแน่ๆเลยครับ.....

ได้ติดตามมหากาพย์มาตั้งแต่ชะตากรรมพระยาทรงฯ,หลวงพิบูล-หลวงอดุลฯคู่รัก,จนมาถึงจอมพลป2.ฯ.....พอเปิดคอมพ์ต้องดิ่งมานั่งเรือนไทยก่อนเลย...

ขอบพระคุณอาจารย์ทุกท่านมากๆครับ.....

[NAVARAT.C]

ชีวิตของจอมพลป.จบน่ะครับ
ห้องเรียนยังไม่จบ ตราบเท่าที่ยังมีคนอ้อยอิ่งอยู่ ผมยินดีจะตอบคำถามหรือเพิ่มเติมเรื่องอะไรที่ท่านยังสนใจ

หรือยังงงกันอยู่ ขึ้นต้นเป็นผู้ร้าย ไหงกลายเป็นพระเอกตอนจบ