นักเรียนมาสาย....กราบขออภัยอาจารย์ทุกท่านด้วยครับ แหะ แหะ.....
อ่านจบแล้วบู๊ดุเดือดอย่างกับหนังฮอลลีวูดเลยครับเนี่ย.....ถล่มกันอย่างไม่สนใจตัวประกันเลยทีเดียว....
นี่ถ้าท่านจอมพลท่านดวงเเข็งน้อยกว่านี้นิดหน่อย....ไม่มีโอกาสกลับมาจาก ร.ล.ศรีอยุธยา ประวัติศาสตร์คงได้จารึกท่านไปอีกแบบ....และคงไม่ต้องมีเคราะห์กรรมต้องจากบ้านไปถึงแก่อนิจกรรมที่เมืองนอก...
อ่านมาแล้วเห็นสัจธรรมของผู้มีบุญทั้งหลาย พอมีอำนาจวาสนาเขาก็ยกย่องเชิดชู ครั้นพอถึงทางลงถ้าไม่เตรียมทางลงของตนเองให้ดีก็คงต้องเตรียมตัวถูกผู้อื่นส่งลงให้.....ซึ่งมักจะเป็นไปในทางหงายท้องหงายไส้กลิ้งโค่โล่ไม่เป็นท่าลงมาเสียมากกว่า.....
น่าแปลกที่ตัวอย่างก็มีให้เห็นหลายต่อหลายท่าน....แต่ผู้ที่มีโอกาสได้รับอำนาจในรุ่นต่อๆมาพอได้รับอำนาจแล้วก็มักลืมสัจธรรมในข้อนี้....
หรือว่าจะเป็นอย่างที่ท่าน ม.ร.ว.คึกฤทธิ์กล่าวไว้ ว่าอำนาจนั้นก็เหมือนยาเสพติด.....พอลงได้รับเข้าไปแล้วก็เลิกไม่ได้ หากแต่ต้องการเพิ่มขึ้นตลอดเวลา...
ยังคงติดตามต่อและขอบพระคุณท่านอาจารย์ทั้งหลายด้วยครับ.....
