รถที่จอมพลผ้าขาวม้าแดงแจกคือรถฟอร์ดเทานุสค่ะ กระทรวงการคลังซื้อมาประมาณปี ๒๕๐๒ - ๒๕๐๓
ผู้บริหารของโรงงานยาสูบได้รับแจกเป็นรถประจำตำแหน่งกันหลายคน
ผู้คนมักจะจ้องมองหญิงสาวที่นั่งรถเทานุส เรียกกันว่ารถเมียน้อย
เรื่องนี้ต้องอาศัยโคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานครยุคไทยพัฒนา ตอนหนุมานอมพลับพลา ของ จิตร ภูมิศักดิ์ มาขยาย
กลอนเพลงฉ่อย
โอ…งงโหงย
ฉ้อราษฎร์บังหลวง ตักตวงมือเติบ
ฉวยใช้เฉิบเฉิบ ฉาวฉ่า
กองสลากกินแบ่ง เพื่อนก็แกว่งตีนกวาด
คุมเสร็จเด็ดขาด "ของข้า"
โอ้เงินรัฐไหงริบ ไปงุบงิบง่ายง่าย
ไปกินแบ่งกันสบาย จริงบา
ยังสลากสองชุด เพื่อนกินรุดสองชั้น
ปากมอมจนเป็นมัน เหมือนปากม้า
อ้างราชการลับ เสวยฉับเซ็นเช็ค
ให้คุณหนูเล็กเล็ก ของป๋า
ให้เธอนั่งเทานุส มีบ้านชุดคนใช้
แหวนเพชรเม็ดใหญ่ วาวตา เงินนับร้อยร้อยล้าน ราชการของลับ
จ่ายเพลินจริงเจียวพับ เอ๋ยผ่า
โควต้าทัพบก เอาไปกกเสียสบัด
ไอ้เสือฟิตอมยัด เอาวา
เงินสวัสดิการ ของทหารชัดชัด
ไหงถึงยักเอาไปยัด เอ๋ยห่…
สวัสดิการของรัฐ มาเป็นสวัสดิกู
เป็นสร้อยเพชรสีชมพู ของเมียข้า
โอ้ว่าแสนสงสาร เพื่อนทหารของชาติ
ไม่ได้เห็นเลยสักบาท อนิจจา
รักษาการณ์หาญฮึก รักษาศึกทรหด
ต้องเหนื่อยอ่อนนอนอด อกอา
ยังถูกเสือกถูกไส เป็นคนใช้อีหนู
โอ้นี่กูหนอกู ทหารกล้า
เกียรติทหารของชาติ ถูกประมาทชอกช้ำ
ศักดิ์ศรีก็จะต้องต่ำ เอ๋ยช้า
โอ้รักษาเอกราช ยอมเป็นทาสนางบำเรอ
มารักษาอีเป๋อ ของป๋า
โอ้แว่นแคว้นแดนไทย ว่ากว้างใหญ่นั้นจริงหรือ
ไหงมีที่เท่าฝ่ามือ ให้รักษา
โอ้เจ้าดอกขจร ตอนรุ่ง
หอมหวลแต่ในมุ้ง หุยฮา
โอ้ว่าเงินสวัสดิการ ผลาญสิ้น
ทหารเอ๋ยจะต้องกิน น้ำตา
ชา…เอ๋ฉาชา ฉ่า ชา…หนอยแม่ เอย
