มาตามอ่านอีกรอบค่ะ ขอบพระคุณคุณหลวงเล็กค่ะที่ให้หลักพิจารณาคำให้การของชาวกรุงเ่ก่า
ดิฉันอ่านเจอคนพม่าที่มาอยู่เมืองไทย ติติงคนไทยว่า ชอบเอา"ตำนาน" มาเป็น "ประวัติศาสตร์" โดยไม่พิสูจน์ความน่าเชื่อถือให้ชัดเจน หนังสือของท่านคือ "โยเดียกับราชวงศ์สยาม" ค่ะ
อ่านแล้ว ทำให้สงสัยว่าประวัติศาสตร์ที่เราเรียนกัน มีส่วนจริงเพียงใด
ตำนานมีทั่วทุกมุมโลก ตำนานลางเรื่องก็มีที่มาจากเรื่องจริง
แต่เพราะการถ่ายทอดแบบมุขปาฐะและการจดเป็นลายลักษณ์อักษรหลายๆ ทอด
จึงทำให้เรื่องจริงถูกเสริม เพิ่ม แปลง และแปรเนื้อหาไป
ถ้าจะไม่เอาตำนานมาศึกษาเลย เราก็ขาดเอกสารที่บันทึกความเชื่อของคนสมัยก่อน
ในบางท้องถิ่นมีแต่ตำนาน ไม่มีงานเขียนประวัติศาสตร์ที่เป็นหลักฐานวิชาการ
ถ้าจะไม่เอาตำนานเลย ท้องถิ่นนั้นก็จะไม่มีประวัติศาสตร์ที่มาให้ศึกษาย้อนกลับไปได้
คนพม่าก็เชื่อตำนานพอๆ กับคนไทย
การจะพิสูจน์ตำนานว่าจริงหรือแต่งขึ้นมาลอยๆ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก
เพราะถ้าเป็นตำนานเก่ามากๆ มีหลายสำนวนที่เก่าพอๆ กัน
หลักฐานที่ตรวจสอบได้ยิ่งหายากหรือหาไม่ได้
ประวัติศาสตร์ที่เราเรียนมา นั่นคือพื้นฐานในการเรียนรู้และค้นคว้าต่อในระดับที่สูง ลึก กว้างขึ้นไปหลังจากนั้น
จะไปโทษว่าตำราหรือครูอาจารย์ สอนไม่ดีคงไม่ได้ทั้งหมด เพราะเราไม่ขวนขวายที่จะศึกษาค้นคว้าต่อเอง
มัวแต่คิดว่าห้องเรียนจะเป็นแหล่งให้ข้อมูลความรู้ทั้งหมด ความรู้ของเราจะงอกเงยได้อย่างไรกัน
การบันทึกข้อมูลในหนังสืองานศพที่คุณ Wandee และคุณ Luanglek กำลังทำ จะทำให้โลก Cyber มีข้อมูลเก็บไว้
บางทีวันข้างหน้า มีคนจะต่อ Jigsaw กดถาม อากู๋(Google) แป๊ปเดียวได้ Jigsaw มากองโต
ดังนั้น ช่วย ๆ กันใส่ข้อมูลลงไปเถอะค่ะ มีประโยชน์มากมายจริง ๆค่ะ
สิ่งที่ผมได้เขียนลงไปก็ดี คุณวันดีเขียนลงก็ดี
เป็นเพียงบางส่วนของหนังสือเล่มที่เอาเสนอ
รายละเอียดทั้งหมดต้องไปหาหนังสือมาอ่าน
(ไม่ได้หมายความว่าต้องหาซื้อมาเป็นเจ้าของทั้งหมด)
วัตถุประสงค์ของกระทู้นี้คือ ปรารถนาให้คนที่ได้อ่านกระทู้
เกิดแรงกระตุ้นความสนใจให้ท่านทั้งหลายเห็นความสำคัญของหนังสืองานศพ
(บางท่านเรียกให้เพราะหนังสืออนุสรณ์ผู้วายชนม์)
และได้ต่อยอดไปศึกษาค้นคว้าต่อ
ส่วนที่จะให้กระทู้นี้เป็นแหล่งข้อมูลเยี่ยงอากู๋เกิลนั้น
เห็นว่า คงจะเป็นไปได้เพียง ๑๐ ใน ๑๐๐๐ ส่วนเท่านั้น
อากู๋เกิลเป็นเพียงเครื่องมือในการเสาะหาความรู้ชนิดหนึ่ง
อย่าเพิ่งไปฝากผีฝากไข้ว่า โลกไซเบอร์จะเป็นดั่งแก้วจินดามณีเลย
พระท่านว่า อัตตาหิ อัตตโน นาโถ - ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนะโยม
