ประวัติพระสุวรรณรัศมีหรือพระยาสีหราชฤทธิไกร (ทองคำ สีหอุไร) ที่ยกเอามาแสดงนี้
เป็นตัวอย่างของขุนนางผู้มีความจงรักภักดี แม้ว่าจะไม่ได้รับราชการจนถึงที่สุดแห่งชีวิต
แต่ก็ยังได้สนองพระเดชพระคุณด้วยการบวชถวายเป็นพระราชกุศลพระบรมศพ
เรื่องอย่างนี้ ทำให้นึกถึงสุนทรภู่ได้บวชเมื่อสิ้นรัชกาลที่ ๒
แม้หลายคนจะว่า สุนทรภู่บวชหนีราชภัย
ด้วยได้เคยทำเหตุไม่ต้องพระราชอัธยาศัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว
ครั้งยังเป็นพระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นเจษฎาบดินทร์
แต่จากงานเขียนของสุนทรภู่ที่แต่งในสมัยรัชกาลที่ ๓ แสดงให้เห็นว่า
สุนทรภู่ยังจงรักภักดีรัชกาลที่ ๓
ฉะนั้นการที่ท่านออกบวชน่าจะเป็นเพราะเหตุผลอื่น เช่น
ท่านเห็นว่า ความเติบโตในหน้าที่ราชการที่ท่านเคยทำในสมัยรัชกาลที่ ๒
คงจะหมดไปเมื่อผลัดแผ่นดิน แม้รัชกาลที่ ๓ จะโปรดเกล้าฯ ให้รับราชการต่อไป
ท่านก็คงไม่มีประสงค์จะทำราชการต่อไป
ด้วยพระราชนิยมและพระราชกิจในรัชกาลใหม่ไม่เหมือนกับรัชกาลก่อน
ท่านจึงเบนทางชีวิตไปอยู่ฝ่ายวัด เป็นต้น
นอกจากนี้ ยังทำให้คิดต่อไปว่า เอ ยังมีข้าราชการในรัชกาลอื่น คนใดบ้าง
ที่ได้บวชอุทิศกุศลถวายพระเจ้าแผ่นดินที่เขาจงรักภักดีและเคยรับใช้ใกล้ชิดพระยุคลบาท
