ไม่มีค่าควรแก่การสนทนาหรือ

[ไพจิตร]

กระทู้ "รังสีตกกระทบและรังสีสะท้อนสอนคุณธรรม" ไร้ความหมาย ไร้คุณค่า หรือไร  เอาไปแปะไว้ที่รายการ "คุณช่วยแต่ง" ก็ไม่มีใครสนใจ  เอามาแปะไว้ที่นี่ ก็ยังไม่มีใครสนใจเช่นเดิม  แต่เจ้าของกระทู้เองคิดว่ามันมีคุณค่ามากนะ  มันเป็นการเรียนรู้ที่ทะลุทะลวงกำแพงที่ขวางกั้นระหว่างความรู้ในเชิงวิชาการและความรู้ในเชิงคุณธรรม   ที่เรียกว่า "ความรู้คู่คุณธรรม" ไงคะ  ช่วยส่งเสียงมาให้ความเห็นบ้างเถิดนะคะ

[นกข.]

ใจเย็นครับ ให้เวลาหน่อย
บางกระทู้ต้องค่อยๆ เผาหัวครับถึงจะสตาร์ทติด ไม่เปิดปุ๊บติดปั๊บ

เรื่องของคุณทำให้ผมนึกถึงคำฝรั่งว่า Love makes the world go round. คนโน้นแสดงความเมตตาต่อคนนี้ คนนี้รูสึกดีก็ไปแสดงความรู้สึกที่ดีต่อคนนั้น แล้วคนนั้นก็แสดงความรู้สึกดีๆ ต่อคนอื่นๆ ต่อๆ ไปเรื่อย ๆ...

[เทาชมพู]

ขออภัยถ้าทำให้คุณขุ่นข้องหมองใจเพราะไม่ได้ตอบ ทั้งที่เป็นคนเฝ้าเรือนไทยอยู่  ควรจะเข้ามา
อ่านเรื่องที่ยกมาแล้วไปติดอยู่ที่พฤติกรรมของคนในเรื่อง   แล้วตะขิดตะขวงใจบางอย่าง
แม้จะดีใจไปกับพี่ไผ่ที่หายขุ่นมัวเป็นปลิดทิ้ง แถมยังได้ข้อคิดเรื่องคุณธรรม   แต่ดิฉันก็จะไม่ทำอย่างที่น้องน้อยทำ
ดิฉันจะวิ่งช่วยตัวเองไม่ให้เป็นภาระแก่คนอื่นเสียก่อน   มากกว่าจะวิ่งช่วยคนอื่น แล้วยกภาระของตัวไปให้อีกคนมาช่วย
แม้เขาคนนั้นจะรู้สึกอะไรดีๆขึ้นมา  มันก็ยังไม่ลบความจริงว่าดิฉันทำบางอย่าง ผิดกาละ และ เทศะ อยู่นั่นเอง

สรุปแล้ว ดิฉันไม่เห็นด้วยน่ะค่ะ ก็เลยยกตัวอย่างทำนองเดียวกันไม่ออก
เลยคิดว่าไม่ตอบดีกว่า  รอความเห็นของคนอื่นๆที่อาจจะคิดอะไรดีๆได้มากกว่าดิฉัน

[คุณพระนาย]

คุณยกเรื่องที่เล่ามาเป็นเรื่องของคุณเองหรือเปล่า คุณคิดว่าเรื่องของคุณ มีค่าควรจะมีคนรีบเข้ามาตอบ ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ ทำไมไม่มีคนตอบเลย คุณคิดเหมือนคุณพี่ไผ่ ในตอนแรกนี่ครับ ไม่ได้คิดว่า คุณเสนอเรื่องดี ๆ แล้วจะมีคนอ่านหรือไม่อ่านก็ขอให้ได้เสนมอก็พอแล้วน่ะครับผม

[ไพจิตร]

ขอบคุณมากนะคะ  ขอบคุณข้อคิดเห็นและคำแนะนำอันมีค่าของท่านทั้งสามค่ะ  ขอบคุณคุณ นกข.ที่ช่วยเสริมความหมายและความมั่นใจให้แก่ดิฉันด้วยคำว่า "Love makes the world go round." ขอบคุณคุณเทาชมพูที่ช่วยให้ข้อคิดแก่น้องน้อย  โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณพระนายที่ช่วยเตือนสติของดิฉันไม่ให้คิดแบบพี่ไผ่ในตอนแรก  ขอบคุณมากค่ะ  และยินดีน้อมรับคำชี้แนะจากท่านอื่น ๆ อีกค่ะ

[ส้มหวาน]

คุณไพจิตรคะเรื่องน้องน้อยไม่เห็นจะเป็น"ความรู้คู่คุณธรรม" ตรงไหนเลยค่ะ ตรงกันข้ามน้องน้อยไม่ค่อยมีคุณธรรมเลยนะคะ ตนมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบกลับผลักภาระไปให้คนอื่น

การที่น้องน้อยไปช่วยคนอื่นนั้น คนอื่นอาจจะชมน้องน้อยจนหน้าบานไปเลย แต่พี่ไผ่ต้องตาลีตาเหลือกเป็นภาระให้น้องน้อยอย่างนี้ไม่ค่อยจะดีเลยนะคะ ดูเหมิอนกับว่าน้องน้อยจะสนุกเพลิดเพลินกับการได้หน้าจนลืมหน้าที่ของตน

ไม่อยากให้เด็กไทยเป็นอย่างนี้เลยค่ะ...เรื่องของน้องน้อยควรจะนำมาประจานให้เจ้าตัวได้อาย มากกว่านำมาโพสต์ให้คนชื่นชมนะคะ

ขอโทษที่พูดแรงไปหน่อยค่ะ เพราะโดยส่วนตัวดิฉันไม่ชอบเด็กแบบนี้เป็นที่สุดค่ะ ยิ่งถ้าโตไป ไปทำงานในองค์กรต่างๆคนแบบนี้จะเป็นภาระให้เพื่อนร่วมงาน เห็นใจคนรอบข้างคนเช่นนี้ค่ะ

[ไพจิตร]

อ่านบทวิเคราะห์เชิงคาดคะเนของคุณส้มหวานแล้ว  นึกเห็นภาพและสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของตัวละครเลยค่ะ

[เทาชมพู]

มีความคิดเพิ่มค่ะคุณไพจิตร
ความเข้าใจว่าเป็นคุณธรรมในแง่นี้ เป็นภัยแก่น้องน้อยและพี่ไผ่ได้นะคะ ถ้าหากว่าไปยึดถือว่ามันคือสิ่งที่ดีควรปฏิบัติ
เรื่องของน้องน้อยดิฉันพูดไปแล้ว ว่าเธอไม่ควรทำเพราะอะไร
จะแย่กว่านี้ถ้าหากว่าเธอคิดว่าการกระทำของเธอเป็นสิ่งดีแล้ว ควรปฏิบัติต่อไปเช่นนี้อีก กับคนอื่นๆ
เพราะยังไงเสีย จะไม่มีวันมีพี่ไผ่ หมายเลข ๒ หรือพี่ไผ่หมายเลข ๓ มาทำและคิดซ้ำแบบกับพี่ไผ่คนแรก
อาจจะมีพี่ไผ่ที่โมโหเธอเป็นการใหญ่กว่าไม่รู้จักทำหน้าที่ตัวเอง...พี่ไผ่อีกคนที่ทำวิทยานิพนธ์ล่าช้าเสียหายแก่ตัวเอง...พี่ไผ่ที่เข็ดคนแบบเธอ
แล้วมุมตกกระทบนั่นคืออะไร  ในเมื่อเธอก็ทำอย่างที่เคยทำกับคนแรก?

ผลเสียต่อพี่ไผ่ก็คล้ายกันนะคะ   คือเรื่องแบบนี้มันจะไม่ซ้ำ ถ้าเกิดในรอบต่อไป กับคนอื่นๆที่ไม่ใช่น้องน้อย
ถ้าพี่ไผ่ไปยึดแบบนี้ ผลออกมามันไม่เหมือนกันล่ะคะ  มันตรงกันข้ามขึ้นมาล่ะจะว่ายังไง

ดิฉันว่ามุมตกกระทบอะไรนั่นมันไม่จริงเสมอไป  มีโอกาสที่แสงจะถูกดูดกลืนหายลงไป ไม่สะท้อนขึ้นมาก็ได้

ถ้าทำความดีนะคะ  ก็ทำในสิ่งที่ไม่หนือบ่ากว่าแรง  เต็มใจจะทำ  ทำแล้วมีความสุขที่ได้ทำ อย่างนี้ดิฉันว่าเจ้าตัวจะได้เรียนรู้คู่คุณธรรมมากกว่าไปคิดถึงสูตรอะไรแบบนั้นค่ะ

[ส้มหวาน]

เสริมคุณเทาชมพูค่ะ

ในการทำความดี ต้องไม่เป็นภาระของผู้อื่นด้วยค่ะ  

[ไพจิตร]

ขอบคุณคำแนะนำเพิ่มเติมจากคุณเทาชมพูและคุณส้มหวานมากค่ะ  พี่ไผ่คงจะไม่เคยคิดถึงภาพน้องน้อยสนุกเพลิดเพลินกับการได้หน้าจนลืมนึกถึงหน้าที่ของตัวเอง   กลับไปนึกตำหนิตัวเองว่ายุ่งอยู่แต่กับงานของตัวเองจนมีความรู้สึกขุ่นมัวในตอนแรก

[tonphai]

อาจารย์กชอบบอกครับว่าอย่าแค่เรียนเก่งอย่างเดียวต้องมีคุณฑรรมด้วย(อาจารย์พูดกับคนอื่นนะครับ  แอบได้ยินมา)เพราะว่าประเทศเราตอนนี้คนเก่งๆมีเยอะ  แต่คนดีๆมีศีลธรรมมันน้อย.....มาก  บ้านเมืองเราถึงได้เป็นอย่างทุกวันนี้  เพราะคิดว่าอยากเก่ง  อยากอยู่เหนือคนอื่นอยู่เสมอ  แต่ด้านจิตใจเรากลับตกต่ำลงไปเรื่อย  เพราะงั้นอาจารย์ก็บอกต่อว่า"อย่าเก่งมากจนกระทั่งมองไม่เห็นหัวใครหรอก  แต่จงดีให้มันมากพอที่จะเข้าใจจิตใจตัวเองและคนรอบข้างก็พอ"

[มิ้นท์]

ดิฉันไม่เห็นด้วยกับคุณไพจิตรเป็นอย่างยิ่งค่ะ
เรื่องวิทยาศาสตร์กับเรื่องของคุณธรรมมันคนละเรื่องกัน
แต่หลักความเป็นจริงของทุกศาสนาก็คือมนุษย์ทุกคนต้องช่วยตัวเองก่อน
เมื่อไม่สามารถช่วยตัวเองได้แล้วจึงจะขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น
ในกรณีนี้  น้องน้อยไม่ช่วยตัวเองเลย พี่ไผ่ต้องทำให้ทุกอย่าง
และยังเพิกเฉยต่อการช่วยเหลือของพี่ไผ่ในบางครั้ง
เมื่อถูกทักท้วงต่อว่า  ก็อ้างว่า
เป็นเพราะตัวเองไปช่วยเหลือผู้อื่น
ตัวเองก็เลยได้รับความช่วยเหลือจากพี่ไผ่
พี่ไผ่ได้รับลูกยอเข้าเต็มเปา ก็เลยเป็นอันปลื้มสุดๆ  

แต่ขอพูดจากใจจริงด้วยความหวังดี  คำพูดนั้นคือ คำพูดหลอกใช้
ดิฉันเห็นมามากในสังคม  น้องน้อยกะล่อนและฉลาดพูด
เรียกว่ามีจิตวิทยาในการพูด มีคารมคมคายอันไพเราะ
ที่จะใช้คำพูดที่สวยงาม  ให้ฟังดูน่าประทับใจ
คุณรู้เห็นมากน้อยแค่ไหนว่าน้องน้อยช่วยคนอื่นอย่างจริงจังและจริงใจหรือเปล่า  และช่วยเพราะหวังอะไร  หวังชื่อเสียง  ต้องการอยากดัง  อยากเอาหน้ากับเพื่อนฝูง
ซึ่งเหตุผลต่างๆเหล่านี้เป็นไปได้ทั้งนั้น  

คุณควรให้เขาช่วยตัวเองและอธิบายให้เขาฟังว่าควรช่วยตัวเองบ้าง
พี่ไผ่มีงานที่ยิ่งใหญ่และต้องช่วยตัวเองเหมือนกัน
(หรือพี่ไผ่ปลาบปลื้มว่าจะมีคนมาช่วยพี่ไผ่เหมือนกันเพราะพี่ไผ่ได้ช่วยน้องน้อยไปแล้ว)
ถ้าคิดอย่างนั้นคิดผิดนะคะ  โดยเฉพาะเรื่องการเรียน
ถ้าเราทำเองได้  เราจะเข้าใจในงานที่เราทำทุกขั้นตอน
ความรู้ก็คือเราได้รับ  ไม่ใช่คนที่มาช่วยเราได้รับ
และอย่าไปหวังความช่วยเหลือจากคนอื่นเลยค่ะ
นอกจากอยู่ในภาวะที่จำเป็นจริงๆ

ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ไม่ใช่ต้องการให้พี่ไผ่ไม่ช่วยเหลือใคร
การช่วยเหลือเอื้ออาทรกันเป็นสิ่งที่ดีค่ะ
แต่ควรช่วยกันในหนทางที่ถูกต้อง
และไม่ต้องไปหวังเรื่องการได้รับการช่วยเหลือตอบแทน โดยเฉพาะ
เรื่องรังสีตกกระทบอะไรนั่น  มันไม่ใช่ประเด็นที่จะนำมาเชื่อมโยงกับเรื่องที่คุณเล่ามาทั้งหมดนี้เลย

[ไพจิตร]

ขอบคุณค่ะ  คำตอบนี้อาจทำให้พี่ไผ่ซึมไปหลายวัน
 แต่อาจจะฟื้นคืนขวัญมาได้เมื่อย้อนกลับไปอ่านคำตอบแรก ๆ  
คำตอบนี้น่าจะช่วยให้พี่ไผ่มองสิ่งต่าง ๆ อย่างรอบด้านมากขึ้น
อย่างไรก็ตาม  ตามท้องเรื่องบอกว่าพี่ไผ่กับน้องน้อยเป็นเพื่อนสนิทกัน  
สันนิษฐานได้ว่าพี่ไผ่กับน้องน้อยต้องเป็นคนที่รู้จักและรู้ใจกันอย่างดี
ดังนั้น  ความรู้สึกที่มีต่อกันจึงแตกต่างกับความรู้สึกของคนทั่วไปที่มีต่อเรื่องนี้

[นกข.]

ต่อหน่อย
ในส่วนของพี่ไผ่ พี่ไผ่เข้าใจหาวิธีคิดให้ตัวเองไม่ขุ่นมัวในใจ ดีแล้วครับ ความดีน่ะ ทำไปเถอะครับ โดยไม่ต้องหวังผลหรอก

แต่น้องน้อย น่าจะอาทรพี่ไผ่มากอีกนิด ไม่ต้องถึงกับตอบแทนก็ได้ เพราะพี่ไผ่คงไม่ได้หวังผลอยู่แล้ว เพียงแค่ทำตัวให้พี่ไผ่หาตัวได้ ช่วยได้ง่ายๆ ไม่สร้างความลำบากกับพี่ไผ่เพิ่มในการที่ที่ไผ่อุตส่าห์ช่วย ก็ยังดี เรื่องนี้น้องน้อยยังน่าตำหนิอยู่ การที่น้องน้อยไปช่วยคนอื่นนั้น ก็เป็นสิ่งที่ดี แต่ ไม่เกี่ยวกัน
 
ประเด็นนี้ ผมมองแบบคนนอก และเป็นประเด็นที่แฟนของน้องน้อยเองก็เห็น ดุน้องน้อยไปแล้วด้วยความเกรงใจพี่ไผ่ด้วยซ้ำ

สรุปว่า พี่ไผ่ทำต่อไปเถอะ ดีแล้ว ไหนๆ จะช่วยก็ช่วยต่อไปให้ถึงที่สุด ไม่ต้องหวังผล และพยายามทำดีที่สุดในการช่วย ในส่วนของพี่ไผ่ขออย่าเสียกำลังใจ แต่ในส่วนน้องน้อยอาจต้องขอให้แฟนน้องน้อยคุยอีกทีครับ ในฐานะที่น้องน้อยเป็นฝ่ายรับความช่วยเหลือ ควรจะ "ช่วย" ให้พี่ไผ่ได้ช่วยตัวเองง่ายๆ หน่อย

[ไพจิตร]

ขอบคุณคุณ นกข. มากค่ะ  คำแนะนำของคุณ นกข. มีประโยชน์มากในการให้ขวัญและกำลังใจแก่พี่ไผ่  โดยเฉพาะช่วยสะกิดน้องน้อยซึ่งโดยพื้นฐานก็คงจะเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่งซึ่งรักและไว้วางใจในความรักที่พี่ไผ่มีต่อตัวมากจนลืมไปว่าพี่ไผ่ยังเป็นปุถุชนที่ยังรู้จักน้อยใจในบางครั้ง