ช้่างกินต้นกล้วยอย่างไร

[Wandee]

        ข่าวหนังสือพืมพ์ฉบับหนึ่ง วันนี้  หน้า ๑๕  ลงข่าวว่า


       เตือนชาวบ้านระวังช้างป่า 'เขาชะอม'

       เมื่อเวลา ......... วันที่ ..............นาย................นายอำเถอเขาสมิง จ.ตราด เปิดเผยว่า   ได้รับแจ้งจาก ผู้ใหญ่บ้านหมู่ ๔  ต.แสนคุ้ง  อ.เขาสมิง

ว่า  มีช้างป่าพลัดหลงจากโขลงที่ลงมาจากเขาชะอม  ต.แสนคุ้ง รอยต่อเขาปีกกา  อ.ขลุง  จ. จันทบุรี         หลงเข้าไปในสวนผลไม้ของชาวบ้าน

จึงรุดไปตรวจสอบ   พบชาวบ้าน  ซุ่มดูช้างป่าเพศผู้ อายุ ๔ -๕ปี  กำลังกัดกินต้นกล้วยในสวนของ นาย ............................. บ้านเลขที่ ...................     

จากการตรวจสอบทราบว่า   มีช้่างป่าพลัดหลงมาจากเขาชะอมจำนวน ๓ ตัว



ชอบข่าวนี้มาก  เพราะรักช้าง  ได้ข่าวว่าประเทศเรายังมีช้างป่าก็ยิ้มออก  เรื่องความเสียหายที่ช้างก่อ ก็รู้สึกเสียใจแทนชาวบ้านชาวสวนเหมือนกัน


สะดุดใจ เรื่องรายงานตอน  ช้างกำลังกัดกินต้นกล้วย        นึกไม่ออกว่าจะรายงานอย่างไรดี  เพราะช้างไม่ใช่ตัวด้วงมะพร้าว ที่จะเหมาะกับ การ "กัดกิน"



เท่าที่จำได้  ช้างจะดึงหรือถอนต้นกล้วย(ต้นอ่อนถ้ามีให้เลือก)  ออกมาฟาด ๆ กับขา เพื่อให้อ่อนนุ่ม  ก่อนม้วนๆ อัดเข้าปาก

เคยแจกแตงโมให้ช้าง  ช้างเอางวงจับแล้วทุบกับพื้นพอแตก  แล้วค่อนป้อนเข้าปาก  เคี้ยวอยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยกลืน


เผลอรักคนเขียนข่าวไปแป๊บหนึ่งที่นับช้างป่า เป็น ตัว

ทีหลังตัดเวลาที่นายอำเภอ แถลงข่าวเสียก็ได้    น่าจะบอกว่า ช้างลงมาที่สวนผลไม้เวลาเท่าไร  ในสวนมีผลไม้อะไรบ้าง  ยังไม่มีผลหรืออย่างไรช้างจึงไม่บุกทำลาย

นึกนิยมนายอำเภอ ชื่อคุณ สมหมาย  เมฆกล่อมที่รุดไปตรวจสอบ  แสดงว่ามีจิตใจของนักปกครอง

ถ้าไม่รีบไปก็คงไม่ได้เห็นช้าง


ช้างวัยรุ่นขนาดนี้มีเดินยุ่มย่ามอยู่ในป่า  ก็แสดงว่าบ้านเมืองเรายังจะได้เห็นช้างป่าต่อไปอีกนาน

ขอบคุณคนเขียนข่าว  บอกก็ได้ว่า มติชน        ขอบคุณนายอำเภอสมหมาย  เมฆกล่อมที่เห็นว่าเป็นเรื่องสำคัญ


        ถามจริง ๆ ค่ะ   ว่า ช้างกินต้นกล้วยอย่างไร

[เทาชมพู]

คนเขียนข่าวคงไม่คุ้นเคยกับช้างเท่าไร   เขียนคำเดียวว่า กิน  ไม่ต้องมี กัด  ก็น่าจะถูกกว่า
ช้างกินต้นกล้วยทั้งต้น หรือว่าทึ้งเอามาแต่เครือกล้วย คะ

[Wandee]

ถ้ามีเครือกล้วย  ก็คงกระชากลงมาก่อนกระมังคะ

จำเป็นเพราะความหิวบีบบังคับ    คงไม่มีโอกาสเลือก


       

[เพ็ญชมพู]

ภาพจาก "The Elephant's Child"

Kipling, Rudyard. Just So Stories for Little Children. Illustrated by the Author. London: Macmillan, 1926.



http://www.boop.org/jan/justso/elephant.htm

[เทาชมพู]

รูปที่คุณเพ็ญนำมาลง   ช้างน่าจะเล็งกล้วยมากกว่าเล็งทั้งต้นนะคะ

[SILA]

        เมื่อคืนเห็นสารคดีชีวิตสัตว์ ปลาว่ายทวนน้ำเพื่อไปผสมพันธุ์และวางไข่
          ตรงทางน้ำที่ลาดชันเบื้องล่างจะมีจระเข้ไปลอยคออ้าปากรอปลาที่ว่ายทวนน้ำไม่ไหว ถูกกระแสน้ำพัดเข้าปาก
ให้จระเข้เขี้ยวใหญ่งับๆ แล้วกลืน พอมาอ่านข่าวตรงส่วนนี้

        

ช้างจะดึงหรือถอนต้นกล้วย(ต้นอ่อนถ้ามีให้เลือก)  ออกมาฟาด ๆ กับขา เพื่อให้อ่อนนุ่ม  

          ทำให้นึกถึงตอนจบของนิยายเรื่อง จำปูน ที่อ่านแล้วอึ้ง ครับ
            เมื่อคนพายเรือเล่าให้พระเอกฟังถึงวิธีกินเหยื่อของจระเข้ สัตว์ซึ่งมีฟันกรามแข็งแรงจะงับเหยื่อตัวใหญ่ๆ
แล้วฟาดกับต้นไม้เพื่อให้เหยื่อแหลกเป็นชิ้นเล็กพอเข้าปากได้
             แล้วก็ชี้ให้ดูซากชิ้นส่วนของเหยื่อที่ค้างอยู่บนต้นไม้ เห็นเป็นขาที่ถูกล่ามโซ่

             เป็นตอนจบที่ลืมไม่ลงจริงๆ

[Wandee]

       ดูรูปมิสจูลี่เพลิน  รู้สึกช่วงขาจะสั้นไปหน่อย   จรเข้แบ่งกันไม่พอ
   


ลพบุรี เขียนเรื่องจระเข้ไว้เหมือนกัน   พระเอกใช้กำมะถันสู้  ตามด้วยมีด    แน่นอนค่ะพระเอกชนะ


ขอบคุณคุณเพ็ญชมพู 


คุณศิลาคะ   ดิฉันไปคุยกับคนที่เคยเห็นช้างกินต้นกล้วย     

วันดี                ช้างมันทำยังไง
เพื่อน               มันหักต้นค่ะ
ว                    หักได้ยังไง  ต้นกล้วยใหญ่เหนียวจะตาย
เพื่อน               มันดึงก่อน
ว                   ...ด้วยงวงรึ?   (พูดออกไปได้อย่างไรก็ไม่ทราบ)
พ                   มันเลือกต้นอ่อนแล้วหักมา
ว                   (...ชักตื่นเต้นว่าสายข่าวมีประสบการณ์ตรง)  มันเหยียบแล้วกวาดเข้าปากหรือ
พ                   ไม่ค่ะ   ไม่เหยียบ      เหยียบก็น้ำหวานออกหมด  แถวนั้นเป็นดิน
ว                   (อือ  แฮะ  จริงของเขา)
พ                   มันฟาดกับขา ปั้บ ๆ  แบบนี้ค่ะ  (ทำท่าด้วย.....ไม่ต้องก็ได้น่า)
ว                   เธอเคยเห็นช้างกินต้นกล้วยนา......ไม่ใช่กล้วย
พ                   หนูเคยเห็นบ่อยค่ะ   ตอนหนูอยู่อยุธยา  แม่หนูอนุญาตให้ช้างมากินได้
ว                   เหวอ.........หมายความว่าแม่เธอยอม
พ                  ชาวบ้านยอมทั้งนั้นค่ะ  ไม่ว่าอะไร

[เทาชมพู]

คงจะแบบเดียวกับลิงที่ศาลพระกาฬ  ชาวบ้านยอมให้ทำอะไรก็ได้ ไม่ดุไม่ว่ากันกระมังคะ คุณวันดี

เรื่อง จำปูน เป็นเรื่องสั้นหักมุมจบ สะเทือนขวัญเรื่องหนึ่งของไทย  ที่ยังไม่มีใครเขียนได้อีกจนบัดนี้
คนเขียนใช้ขาของจำปูนที่เหลืออยู่บนกิ่งไม้ เป็นการชี้ให้คนอ่านใช้จินตนาการเองว่า วาระสุดท้ายของสาวสวยอย่างจำปูน ร่างของเธอถูกจระเข้ฉีกเป็นชิ้นๆสยดสยองแค่ไหน
ไม่ต้องบรรยาย  ให้คนอ่านนึกเอง   จะสยองกว่า   
และคนที่ควรสะเทือนใจที่สุดคือพระเอกของเรื่อง   เพราะความมักง่ายหลายใจของเขา เป็นต้นเหตุให้จำปูนต้องตาย
อ่านครั้งแรก นึกต่อว่าผู้เขียนว่า ไม่แฟร์  น่าจะให้เจ้าหนุ่มนั่นแหละถูกจระเข้กินเสียมากกว่า

ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมนักเขียนชาย เขียนถึงความไม่เอาไหนของพระเอกทีไร  เรื่องไหนเรื่องนั้น นางเอกเป็นฝ่ายตายทุกที
 ไม่ว่าข้างหลังภาพ ดรรชนีนาง   หรือจำปูน  และอีกหลายๆเรื่องที่ยังนึกไม่ออกตอนนี้    ส่วนพระเอกตัวการนั้นอยู่สบายดีทุกคน

[เพ็ญชมพู]

ส่วนนักเขียนหญิง ก็เขียนให้พระเอกตายตอนจบ

ในสายตาของชาวญี่ปุ่น คงเห็นว่า "โกโบริ" ไม่เอาไหนเอามาก ๆ

 

[เทาชมพู]

ส่วนนักเขียนหญิง ก็เขียนให้พระเอกตายตอนจบ

ในสายตาของชาวญี่ปุ่น คงเห็นว่า "โกโบริ" ไม่เอาไหนเอามาก ๆ

 

หายกัน!!
ทำไมล่ะคะ คุณเพ็ญ    ถ้าเอาไหน อังศุมาลินต้องเป็นฝ่ายตายเสียเองยังงั้นหรือ

[luanglek]

ช้างคงเลือกกินเฉพาะต้นกล้วยที่ยังไม่มีหัวปลีและไม่มีเครือกล้วย   และคงเป็นกล้วยที่ไม่สูงมากนัก

เพราะต้นกล้วยต้นใหญ่ มีหัวปลี หรือ มีเครือแล้ว   ตลอดต้นจะมีแกนหยวก  ต้นกล้วยอย่างนี้น้ำหนักมาก

และเหนียว   รสชาติคงไม่ดีเท่าต้นกล้วยสาวๆ  ที่ต้นเล็ก  และหยวกอ่อนดี

ต้นโตเต็มที่ กินยากเพราะช้างใช้งวงจับต้นฟาดให้แหลกไม่ไหว ไม่ถนัด  และคงต้องฟาดไม่แหลกง่ายๆ

ช้างไม่ว่าจะกินหญ้าหรือต้นกล้วยหรือต้นพืชอื่นๆ  มักจะเอางวงจับแล้วฟาดกับขา
จนพืชนั้นแหลกพอสมควรก่อนจะเอาเข้าปาก   
ทั้งนี้เพราะช้างแต่ฟันกรามที่ใช้เคี้ยวบด  ฟันกรามช้างก็เคี้ยวบดได้ไม่ดีกับสัตว์กินพืชประเภทอื่น
อย่าง  วัวควาย  ม้า  เป็นต้น  และช้างก็ไม่มีการเคี้ยวเอื้องอย่างวัวควายด้วย
จึงต้องทำให้พืชที่กินอ่อนนุ่มมากที่สุด  ก่อนนำเข้าปาก

การฟาดหญ้าหรือต้นพืชอื่นๆ ของช้าง  ยังเป็นการกำจัดมดแมลงต่างๆ ที่แฝงอยู่ในอาหารของช้างด้วย
เพราะช้างกลัวมดมาก   อันนี้ผู้ใหญ่ท่านบอกมาครับ  คงจะจริงตามท่านกระมัง

[SILA]

            นึกขึ้นมาได้ครับ ว่าเคยมีข่าวช้างกินพืชไร่แล้วถูกไฟฟ้าที่รั้วกั้นช็อร์ตจนถึงตาย

เป็นข่าวเก่าปีก่อน  กันยายน 16, 2552

เผลอรักคนเขียนข่าวไปแป๊บหนึ่งที่นับช้างป่า เป็น ตัว

ข่าวชิ้นนี้เมื่อปีที่แล้วก็ใช้ ตัว ครับ

          บ้านป่าแดง ต.ป่าเด็ง อ.แก่งกระจาน จ.เพชรบุรี มีช้างป่าบุกเข้ามากินพืชในไร่และ
ถูกไฟฟ้าชอร์ตตาย
         ที่เกิดเหตุเป็นไร่ปลูกกล้วย มะนาวและพืชผักสวนครัวประมาณ 10 ไร่ มีตอไม้ขึงลวดปักไว้
ข้างทางพบซากช้างป่าเพศผู้ 1 ตัว อายุ 20 ปี หนักประมาณ 3 ตัน ความยาวจากหางถึงงวง
ประมาณ 6.10 เมตร สูงกว่า 3 เมตร ที่งาด้านขวามีรอยหัก ที่กะโหลกส่วนหน้าและที่งวงมีเศษลวด
พันกับรอยไหม้เล็กน้อย ชาวบ้านมาตั้งเต็นท์และทำพิธีสวดมนต์อุทิศส่วนกุศลให้กับช้างเนื่องจาก
เป็นความเชื่อของหมู่บ้าน

          ปกติชาวบ้านมักจะขึงลวดให้ตึงเวลาที่สัตว์เข้ามาโดนก็จะถูกกระแสไฟฟ้าดูด เล็กน้อย สัตว์จะตกใจและหนี
แต่ในลักษณะนี้ คาดว่าลวดที่ขึงน่าจะหย่อนทำให้ช้างที่ถูกไฟฟ้าชอร์ตตกใจและงวงไปพันกับลวด และหนีไปไม่ได้
เป็นเหตุทำให้ช้างเสียชีวิต

[SILA]

        ข่าวช้าง"บุก" ชุมชนที่ขยายเขต "รุก" เข้าไปในบริเวณป่า คงจะปรากฏขึ้นเป็นระยะๆ อีกต่อไป

บทความนี้มาจากไทยโพสต์ 20 มิถุนายน 2553 เล่าถึงปัญหาช้างป่ากับชาวบ้าน ครับ

               ช้างป่าในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าสลักพระออกมาหากินและทำลายพืชไร่ของชาวบ้าน
               จากการที่พื้นที่ป่าธรรมชาติที่เคยอุดมสมบูรณ์ลดจำนวนลง และ ที่ทำกินของชาวบ้านอาจจะ
เคยเป็นแหล่งอาหารดั้งเดิมของช้าง เมื่อช้างกลับมาหากินจุดเดิม แต่กลับพบเจอผลผลิตทางการเกษตร
ขยายอาณาเขตหากินไปเรื่อยจนถึงรอบบ้านของชาวบ้าน จนกลายเป็นความขัดแย้งของคนกับช้างป่า
 
               อุทยานฯ เฉลิมรัตนโกสินทร์ มีพื้นที่ติดเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าสลักพระ ช้างที่อยู่ประเมินไว้ว่า
มี 200 ตัว เดิมเป็นผืนป่าใหญ่ แต่เปลี่ยนสภาพไปมาก มีเขื่อนศรีนครินทร์ ถนน บ้านเรือน ช้างป่าที่นี่เหมือนติดเกาะ
เพราะด้านหนึ่งเป็นหมู่บ้าน อีกด้านเป็นถนนและอ่างเก็บน้ำ เกิดปัญหาช้างออกมาหากินทำลายพืชผล
เส้นทางอพยพเดิมของช้างถูกตัดขาด เป็นไปได้ว่าป่าอาหารการกินน้อยลง บ้านแสวงบ่าอยู่ในพื้นที่ต้นน้ำ มีกล้วยป่า
และไผ่อุดมสมบูรณ์ ช้างจึงทะลักมาที่นี่ปี 2552 จากนั้นก็กลับมากินตลอด
    
              สองปีมานี้ ชาวบ้านไม่พอใจ ช้างเข้ามากินผักผลไม้ ทำลายข้าวของ เหยียบท่อน้ำ รวมถึงรื้อสิ่งก่อสร้าง
แต่ก่อนเจอคนจะหนี เลี่ยงไม่เข้าบริเวณชุมชน แต่ตอนนี้เปลี่ยนไป เพราะช้างมากินเกลือที่ชาวบ้านโรยไว้
หลุมเสากุฏิวัดเพื่อป้องกันปลวกแล้วเกิดติดใจ ชาวบ้านก็แก้ปัญหาไปเสริมโป่งในพื้นที่อื่น ช้างจะได้ไม่มารบกวน
แต่เจ้าหน้าที่อุทยานฯ มาให้ความรู้ว่า การให้อาหารไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา ชาวก็เลิกทำ หลายปีมานี้ที่ปัญหารุนแรง
ชาวบ้านก็เลิกปลูกข้าวโพด มันสำปะหลัง แต่จะเลิกปลูกข้าวไร่คงทำไม่ได้ เพราะเป็นวิถีของพวกเรา

             เมื่อไม่มีใครให้อาหาร ช้างบุกไปที่วัด หลุมเสาไม่มีเกลือ ก็รื้อครัววัด จากนั้นไปรื้อครัวบ้าน
เพราะมีกะปิ ของเค็ม ช้างเริ่มเรียนรู้รื้อกระต๊อบ เราเองก็เรียนรู้ ถ้าไม่มีคนอยู่บ้านต้องเก็บเกลือให้ดี ช้างจะมาทุ่มสองทุ่ม
บางวัน 6 โมงเย็น หมาเห่าจนชาวบ้านนอนไม่หลับ และรู้สึกกลัว สวนกล้วย สวนขนุน สวนมะพร้าวที่ชาวบ้านปลูกไว้
เป็น 10 ปี รอเก็บผลผลิต ช้างกินหมด มะพร้าวต้นใหญ่ๆ ฉีกกิน กล้วยก็กินแต่ไส้ บ้านไหนมีรถมอเตอร์ไซค์ก็ติดเครื่อง
ทำเสียงดัง ถ้าไม่มีก็พยายามตะโกน เคาะปี๊ป ฉายไฟไล่ เปิดหวอ แต่ช้างเรียนรู้ว่าไม่เป็นอันตรายก็เตะหินใส่เรา

           ชาวบ้านแสวงบ่าเห็นตรงกันเรื่องการสร้างแนวรั้วไฟฟ้ารอบหมู่บ้าน อย่างที่บ้านเกาะบุกก็สร้างรั้วไฟฟ้า
แต่ได้ยินข่าวว่ามีช้างตาย บ้านแสวงบ่าอยากแก้ปัญหาได้ดีกว่านั้น ไม่อยากให้มีช้างตายในหมู่บ้าน

[jean1966]

แหม๋ถ้ามีเทพบุตรมาดีดพิณสะกดวิญญาณแบบจิตรกรรมฝาผนังวิหารพระนอนได้ถ้าจะดี

[luanglek]

แหม๋ถ้ามีเทพบุตรมาดีดพิณสะกดวิญญาณแบบจิตรกรรมฝาผนังวิหารพระนอนได้ถ้าจะดี

ไม่ใช่เทพบุตรหรอกครับ   เป็นท้าวอุเทนในนิทานอรรถกถาธรรมบท 
ซึ่งได้เรียนวิชาดีดพิณบังคับช้างจากฤาษีตนหนึ่ง (จำชื่อไม่ได้ ขออภัย)
ความสามารถในการบังคับช้างนี้  เป็นที่ลือเลื่อง  ทำให้พระเจ้าจัณฑปัชโชตหาวิธีจับตัวมา
เพื่อบังคับให้สอนวิชาบังคับช้างแก่ฝ่ายตน   และต่อมา  ท้าวอุเทนก็มาได้พระธิดาพระเจ้าจัณฑปัชโชตเป็นชายา
อยากรู้ต้องอ่านหนังสือเรื่องอุเทนคำฉันท์ หรือ อ่านนิทานธรรมบทเรื่องนางสามาวดี หรืออ่านเรื่องท้าวอุทัยน์