เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: 1 2 [3] 4 5 ... 12
  พิมพ์  
อ่าน: 78125 นิยายเก่าเล่าใหม่
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 30  เมื่อ 30 มิ.ย. 10, 21:03

" ปริศนา" แต่งขึ้นเมื่อผู้นิพนธ์ พระองค์เจ้าหญิงวิภาวดี  มีพระชันษาแค่ ๑๔ ปีเท่านั้น   เริ่มเขียนในช่วงสงครามมหาเอเชียบูรพา   คือกลางสงครามโลกครั้งที่ ๒
แต่บรรยากาศในปริศนา  น่าจะเป็นบรรยากาศก่อนสงคราม   เพราะไม่มีการเอ่ยถึงภัยสงครามในกรุงเทพเลย  ผู้คนยังดำเนินชีวิตสุขสงบ    เว้นแต่มีการเอ่ยถึงตัวละครประกอบที่เป็นยุวชนทหารอยู่นิดหน่อย  ทำให้รู้ว่าอิงยุคสมัยสงครามอินโดจีน ก็ประมาณ ๒๔๘๒-๒๔๘๔

ในประเทศไทยช่วงนี้ เป็นช่วงอลหม่านและมืดมนทางการเมืองช่วงหนึ่งก็ว่าได้      เป็นยุคที่พระบรมวงศานุวงศ์ต้องเสด็จลี้ภัยออกนอกประเทศ   พระราชโอรสในรัชกาลที่ ๕ คือกรมขุนชัยนาทฯ ตกเป็นนักโทษประหารแต่ลดโทษเป็นจำคุกตลอดชีวิต   อย่างที่คุณนวรัตนเล่าไว้ในกระทู้ พระยาทรงสุรเดช
เป็นยุคที่รุ้ง จิตเกษมถูกตำรวจสะกดรอยตามทุกฝีก้าว     กระดิกตัวแทบไม่ได้เลย  เพียงเพราะเขาเป็นนักโทษการเมืองมาก่อน
แต่โลกในนิยายของปริศนา  เป็นอีกโลกหนึ่ง สงบราบรื่น  สวยสะอาด    ม.จ.พจนปรีชา ครองวังศิลาขาวอยู่อย่างสง่างาม   มีสังคมรอบตัวที่หรูอลังการ   มีพระยศพระเกียรติบรรเจิด    เป็นชายหนุ่มเนื้อหอมที่สุดในสังคมไทย

บรรยากาศของผู้คนในเรื่อง ปริศนา  น่าจะย้อนกลับไปสมัยรัชกาลที่ ๖  หรืออย่างช้าก็ต้นรัชกาลที่ ๗ มากกว่าจะเป็นยุค ๒๔๘๐ กว่าๆ 
ค่านิยมในเรื่องเป็นสมัยอดีต   ความละเมียดละไม และชีวิตชนชั้นสูงที่มีเค้าตะวันตก    เป็นชีวิตที่พระองค์เจ้าหญิงวิภาวดีน่าจะทรงคุ้นเคยมาแต่ทรงพระเยาว์
ไม่ใช่บรรยากาศของบ้านเมืองที่ตึงเครียดหลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง และสงครามโลกที่ลำเค็ญอยู่ถึง ๔ ปีเต็ม
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 31  เมื่อ 30 มิ.ย. 10, 21:16

ขอเลี้ยวออกนอกซอย ยูเทิร์นกลับไปหาวิลเลี่ยมและจ้อนกับแดงอีกนิด
จ้อนกับแดง พิมพ์ใหม่แล้วโดยสนพ.เพื่อนดี    ดิฉันก็เลยมีจ้อนกับแดงมาเป็นเพื่อนในตู้หนังสือ ค่อยหายคิดถึงบ้าง
ส่วนคลิปวิดีโอวิลเลียม   ไม่รู้ว่าเจ้าอ้วนเป็นคนไหนในแก๊งค์ "นอกกฎหมาย"ของวิลเลี่ยม     ซึ่งประกอบด้วยจินเจอร์  ดักลาส เฮนรี่ และตัววิลเลี่ยมหัวหน้ากลุ่ม
ดูท่าทีเป็นลูกผู้ดี สวมแจ๊กเกท   ไม่ใช่เด็กบ้านๆอย่างอีกสามคนนั่น

สาวน้อยในคลิปนี้น่าจะเป็นนางเอกจอมกวนของวิลเลี่ยม ไวโอเล็ต เอลิซาเบธ บ๊อตต์

บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 32  เมื่อ 30 มิ.ย. 10, 22:11

กลับมาที่ปริศนา   ดูคลิปกันไปพลางๆก่อน   เวอร์ชั่นของฉัตรชัย หมิว เป็นเวอร์ชั่นลงตัวเรื่องพระเอกนางเอกมากที่สุด


หนังสือนิยายปริศนาเล่มพิมพ์ครั้งแรก  มีภาพถ่ายขาวดำแทรกอยู่เป็นระยะ    เป็นภาพผู้แสดงแบบเป็นปริศนา
เธอชื่อคุณวาสนา กระแสสินธุ์  เป็นลูกสาวทูต  อายุไม่เกิน ๒๐ ได้ในตอนนั้น   
คุณวาสนาสวยและน่ารักมาก    ร่างโปร่งบาง  ตากลมโต ผมหยิกประบ่า     เมื่อพระองค์เจ้าหญิงวิภาวดีทอดพระเนตรเห็นครั้งแรก  รับสั่งว่า "นี่ปริศนาของฉันนี่นา"
คุณวันดีน่าจะมีหนังสือเล่มนี้นะคะ    ถ้าไม่มี เพื่อนนักสะสมของคุณต้องมีแน่
ดิฉันหารูปและประวัติคุณวาสนาเท่าไรก็หาไม่เจอ      เจอแต่รูปและประวัติพี่สาวของเธอ ชื่อคุณมารยาท กระแสสินธุ์
คุณมารยาทคือ เอมมานูแอล อาซานน์  นักประพันธ์สตรีเจ้าของเรื่อง Emmanuelle เขียนเป็นภาษาฝรั่งเศส  ขึ้นชื่อว่าอีโรติคสุดๆ    เธอเคยเล่นหนังฮอลลีวู้ดด้วย
บันทึกการเข้า
NAVARAT.C
หนุมาน
********
ตอบ: 11307


ความคิดเห็นที่ 33  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 07:33

รูปนี้ใคร พอแก้ขัดได้ไหมครับ


บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 34  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 07:48

รูปคุณมารยาท กระแสสินธุ์ค่ะ   
รูปนี้จากภาพยนตร์ที่เธอเล่นให้ฮอลลีวู้ด


บันทึกการเข้า
SILA
หนุมาน
********
ตอบ: 6362


ความคิดเห็นที่ 35  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 09:31

กระทู้เก่าเรือนไทย ที่อาจารย์เล่าเรื่อง พระเจ้าวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าหญิงวิภาวดีรังสิต ครับ

    http://www.reurnthai.com/index.php?topic=1399.0

          นิยาย(ขนาดสั้น) ที่น่าจะเป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านตลอดจนจบเมื่อครั้งเป็นเด็ก น่าจะเป็น
งานของคุณชูวงศ์ ครับ
           
            ลาก่อนเมลเบิร์น  เล่าเรื่องความรักที่ไม่คู่ควรระหว่างหนุ่มนักเรียนไทยกับไอวี่ แม่พันธุ์ไม้เลื้อย
สาวออสเตรเลียนผู้เสียสละเพื่อคนรัก
           จำบรรยากาศอารมณ์ของเรื่องได้ว่า ละเมียดละไม สละสลวย และเศร้า

         ข้อมูลจากหนังสือเล่มนั้นทำให้ได้ทราบว่า นามปากกาชูวงศ์นี้เป็นชื่อจริง ที่ได้จากชื่อคุณแม่ (ช่วง > ชูวงศ์)

        น่าเสียดายที่ในที่สุด คุณชูวงศ์ไม่ ลาก่อนเมลเบิร์น หากแต่เป็น ลาก่อนเมืองไทย
และตัดสินใจใช้ชีวิตบั้นปลายอยู่ที่นั่น
บันทึกการเข้า
Wandee
หนุมาน
********
ตอบ: 4006


ความคิดเห็นที่ 36  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 10:43

     ตอนเด็ก ๆ  ไม่เคยมีสตังค์ซื้อหนังสือเลยค่ะ  ได่อ่านก็เพราะญาตินำมาทิ้งไว้ให้อ่านในเวลาจำกัด

อาวุโสก็น้อย  กว่าหนังสือจะว่างให้อ่านก็จวนเจียนจะถึงเวลาคืนหนังสือแล้ว     เมื่อทำงานมีรายได้ก็ซื้อหนังสือต่างประทศ

เพราะรู้สึกว่ามีความจำเป็นจะต้องปรับปรุงตนเองอยู่เสมอ   เปลืองสตังค์ไปมหาศาล


     อ่านที่คุณเทาชมพูเล่า  ชีวิตแว่บหนึ่งก็ถอยหลังไปสู่อดีต  เพราะวิสัยรักการอ่านแล้วก็ตะเกียกตะกายได้อ่านอยู่เสมอ

เสื้อผ้าของบังอรสุวรรณีสีเขียวดูเหมือนจะเปลือกข้าวโพด  ยังจำได้   รู้สึกว่าพี่ชายต่างมารดาจะซื้อมาให้           เสื้อของปริศนา

นั้นเหมือนฝันคือเป็นผ้าโปร่งบานแฉ่งมีประกายเงิน        


     อย่างหนึ่งที่จำแม่นคืออาหารหรือขนมในเรื่อง   ในงานเลี้ยงหนหนึ่ง  ใครก็ไม่รู้ บอกกับใครคนหนึ่ง ว่าตักสลัดมันไปให้ประวิช

โอ......อยากรู้จังว่าสลัดมันคืออะไร    ไม่มีทางเลย    พวกสตู เสต้ค หรือ แยมโรลนี่รู้จักค่ะ   เรื่องกินไม่เคยแพ้ใคร

จ้อนชอบหยิบคุ้กกี้ใส่กระเป๋า         วันดีก็เทจากโหลใส่เลยค่ะ   ออกจากบ้านเดินเที่ยวจนขนมหมดก็กลับบ้านเสียทีหนึ่ง


     เคยเห็นรูปคุณ ก. ศยามานนท์ หรือ คุณ กาญจนา  ศยามานนท์   เธองามมาก   แต่งหน้าทำผมเลิศวิไล        พูดแล้วก็คิดถึงจ้อนกับแดง

จ้อนนี่คงปาเข้าไป ๖๓ - ๖๔  แล้วกระมัง

เรื่องการเล่นเป็นคาวบอยนั้น  ไม่ยากอะไร         กางเกงยีนสีต่างๆ ดำ  น้ำเงิน  แดง   มีขายที่สหกรณ์บางลำภู     เสื้อเชิ้ตนพรัตน์บางลำภูอีกนั่นแหละ(มารดาซื้อให้เพราะไม่มีเวลาตัดเย็บ)

คุ้กกี้ราคาถูก มีขายที่ม่อนโลว์เฮียงบางรัก   มีคุ้กกี้เนย(ที่แท้มาการีน)  คุ้กกี้ลูกเกต(เจ้าคนทำขยันเป็นบ้า  หั่นลูกเกตเป็นชิ้นเล็ก ๆ)     เพื่อนรุ่นน้องมีปืนแพง ๆ อยู่เต็มบ้าน

วันดีได้รับการเชื้อเชิญให้ไปเล่นกับคุณชาย(ที่หาเพื่อนเล่นไม่ค่อยได้)  แน่นอนที่คุณชายนั่นต้องเล่นเป็นผุ้ร้ายตลอดกาล  อิอิ
บันทึกการเข้า
Wandee
หนุมาน
********
ตอบ: 4006


ความคิดเห็นที่ 37  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 11:13


       มีเพื่อนสนิทอยู่ในชมรมสามเกลอหลายคน  เคยพากันไปป่วนตามที่ต่างๆ        หลายคนนี่เกิดเป็นนักสะสมเสียด้วย

เราสนทนากันเป็นภาษาของคุณลุงป. บ่อยไป       จึงไปถามเพื่อน ๆ มาว่าทำไมสามเกลอมตะนิรันดรกาล  มีแฟนวัยเด็กเพิ่มขึ้นทุกที


คุณชมด ซึ่งเป็นตัวการทำให้ราคา สามเกลอวิ่งกระฉูดอยู่ทุกวันนี้  อธิบายให้วันดีฟังเสียงแจ๋วว่า

ชอบเพราะ

๑.   เนื้อหา   เบาสมอง   อ่านได้ทุกชั้นทุกวัย
      สามัญชนเข้าถึงได้   สร้างฝันได้
      ภาษากระชับ   ง่าย     สัมพันธ์กับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นจริง    ราวกับบันทึกของสังคมไทยเป็นขั้นตอน
      สร้างจินตนาการจากการอ่าน
      มีภาษาของตนเอง   ศัพท์ของตนเอง เป็นพิเศษ  ไม่มีผู้เสมอเหมือน

๒.   มี skill  ไม่สามัญที่นำ ดร.ดิเรก เข้ามา

๓.   สร้างความอบอุ่นของครอบครัวและมิตรสหาย  ที่คนอ่านโหยหา
      คนอ่านส่วนใหญ่มีความผูกพัน

๔.   ไม่มีชนชั้น        คนจนอ่านแล้วก็ขำครอบครัวคนรวยได้
      กรรมกรอ่านเรื่องเสี่ยหงวนแล้วก็ไม่รู้สึกต่ำต้อยน้อยหน้า      บางคน เผลอคิดว่าเสี่ยหงวนมีตัวตนจริงก็มี
      ศิลปินใหญ่จากเชียงรายเล่าให้วันดีฟังเองว่า เขานึกว่าเสี่ยหงวนอยู่กรุงเทพจริง ๆ  จึงคิดจะไปหา

๕.   มาแนวตลก

๖.   รูปสวย   
     เสน่ห์ คล้ายเคลื่อนลงรายละเอียดเยอะ
     อาภรณ์  วาดตามจินตนาการของพี่ชายได้ดี     งานรุ่นแรกงามมาก   

     ดิฉันถามคุณชมดไปว่า   นวนิยายที่เขียนถึงการซื้อประเวณีโดยเปิดเผยนั้น  ไหวหรือ  หรือจะเป็นการบอกเล่าว่า  การซื้อประเวณีเป็นเรื่องธรรมดา

คุณชมดตอบว่า         การซื้อการบริการทางเพศเป็นเรื่องสามัญในสังคมไทยมานานช้าแล้ว
บันทึกการเข้า
Wandee
หนุมาน
********
ตอบ: 4006


ความคิดเห็นที่ 38  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 11:38


     ไปถาม คุณหน่อย   เจ้าของ su-used book  เรื่องซ่องในสามเกลอ 

แถมบอกว่าคุณเทานำรูปสามเกลอมาลง         คุณหน่อยหัวเราะกรี๊ดด้วยความดีใจ  ฝากเรียนคุณเทาชมพูว่ารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

เพราะเขาก็ตามอ่านอยู่เหมือนกัน  เช่นกระทู้คุณเปรมเป็นต้น


ถามว่า       ซ่องไหนที่อยู่ซอยกลาง

ตอบ         เจ๊หนอม

วันดี         บ้าเหรอ        ซอยกลางสมัยก่อนเปลี่ยวจะตาย         คุณลุงป. เริ่มเขียน ๒๔๘๒
              ๒๕๐๐  ซอยกลางยังมีทุ่งนา   มีกระต๊อบเต็มเลย  หรือบังกาโลริมแสนแสบ

หน่อย       มีหม่อมแข
              ป้าอบ

วันดี         อือม์  ป้าอบที่สามเกลอไปงานศพบ่อยเชียวนั่นเหรอ

หน่อย       หลุดปากหัวเราะลั่น......

วันดี        แล้ว...แล้ว ซ่องพวกนี้อยู่แถวไหนล่ะ

หน่อย      อ่า...รับประทาน อาจเป็นนางเลิ้งกระมังครับ

วันดี        เฮ่อ!     ซอยกลางน่ะมีบังกาโล  ที่นายทหารชั้นผู้ใหญ่เก็บนางเล็กๆ    คนที่ขี่ธันเดอร์เบิร์ดไง

หน่อย      อุ...อุ...อุ

วันดี        ซ่องอยู่แถวสี่แยกคอกวัวก็มากนะ    แถวโบสถ์พราหมณ์ก็มี   อิอิอิ

หน่อย      ในสามเกลอหรือครับ?

วันดี        เจริญกรุงเต็มเลย......สมัยรัชกาลที่ ๕ นะ

หน่อย      ครับผม

บันทึกการเข้า
srisiam
สุครีพ
******
ตอบ: 857


ความคิดเห็นที่ 39  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 12:16

หากถามเด็กบ้านนอกสมัยยังทันท่านผู้นำผ้าชะม้าแดง....ก็คงอ่าน เสือดำ...เสือใบ...เสือมเหศวร......แต๋งแต๋งผจญภัย......สามเกลอ.....


แต่ที่ยังติดใจ....และตามหาอยู่คือ..เจ้าชายผมทอง(การ์ตูน)....
                                   ...นิทานพื้นบ้านไทย(การ์ตูน) เรื่องสี่สหายผจญภัย(ถ้าจำไม่ผิด)   หูกาง/มือปาล์ม/ขี้มูกมาก/ตูดแหลม   ยิงฟันยิ้ม ยิงฟันยิ้ม ;


ต่อมาสมโภชน์ แสงเดือนฉายทำเป็นหนังตอนหนึ่งของซีรี่ย์มนุษย์คอมพิวเตอร์

เมื่อไม่นานซื้อสามเกลอ..ป.อินทปาลิต 10 เล่ม ติดมือกลับมาบ้าน(พิมพ์ใหม่-กระดาษปอนด์อย่างดี) 

ลูกสาวมัธยมต้นเธออ่านรวดเดียวจบ...พร้อมซาวน์ดเอฟเฟ็ก..หุๆๆๆๆ  หึๆๆๆๆ   ก๊ากๆๆๆๆๆ  ตลอดรายการ
พร้อมถามแทรกเป็นระยะถึงศัพท์เก่าๆที่ไม่คุ้น



บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 40  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 13:51

ดีใจที่วงสนทนาชักขยายกว้างขึ้น      สมาชิกประจำ ยังเหลือคุณเพ็ญชมพูกับคุณหลวงเล็กที่ไม่เข้ามาตอบสักที
ว่าตอนเด็กๆอ่านหนังสืออะไร  การ์ตูนเรื่องไหน

ขยายความกันคุณวันดีเสียหน่อย  ซอยกลางของสุขุมวิท เมื่อ ๕๐ กว่าปีก่อนได้ชื่อว่าเป็นซอยเมียน้อยค่ะ   ผู้ใหญ่ชอบมาปลูกบ้านให้หนูๆอยู่แถวชานเมือง

คุณศรีสยาม อ่านแต๋งแต๋ง เหมือนเพื่อนดิฉันเลย      แต่ดิฉันเองไม่ค่อยชอบอ่านเท่าไร    ชอบนักสืบอื่นมากกว่าค่ะ

คุณชูวงศ์เป็นคนสวย  และเชื่อว่าแต่งตัวเก่ง   คุณบังอรสุวรรณีนางเอกในตำรับรัก สวมเสื้อจากปารีสเชียวนะคะ
 ชุดแพรสีเปลือกข้าวโพดที่คุณวันดีเอ่ยถึง เป็นเสื้อจากปารีส     ร้านตัดเสื้อในกรุงเทพ เจ้าของเป็นชาวฝรั่งเศส
ส่วนชุดราตรีขาวบานติดดาวเงินทั้งตัวที่คุณวาสนาสวมถ่ายแบบลงหนังสือปริศนา เล่มปกแข็ง  เป็นฉลองพระองค์ของพระองค์เจ้าหญิงวิภาวดี    ใช้ผ้าโปร่งขาวถึง ๓๐ เมตร
อ่านบทความที่ไหนจำไม่ได้แล้ว เล่าว่าที่มาของท่านชายพจน์ คือท่านจันทร์ หม่อมเจ้าจันทร์จิรายุ รัชนี เจ้าพี่ของพระองค์หญิงเอง     เกิดไม่ทันเห็นท่านจันทร์ตอนหนุ่ม เลยตอบไม่ได้ว่าท่านหล่อขนาดไหน
แต่รู้ว่าเออรอล ฟลินน์ ที่พระองค์หญิงทรงย้ำว่าท่านชายไว้หนวดเหมือนเออรอล ฟลินน์ เป็นดาราฮอลลีวู้ดที่เท่และหล่อสุดๆ
บันทึกการเข้า
Wandee
หนุมาน
********
ตอบ: 4006


ความคิดเห็นที่ 41  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 14:32


    ถอนหายใจเมื่อนึกถึงความเก่า  ตอนท่านชายพจน์ผัดข้าวผัด   ท่านจันทร์คงทำอาหารเก่ง 

พ่อครัวแม่ครัวที่เก่งแล้ว  สามารถประกอบอาหารรสดีได้จากของสดที่มีอยู่



     อรวรรณเชี่ยวชาญอาการการกิน    จ้างครูสาวไปเลี้ยงลูกชายจอมแก่น  แวะที่ตลาดซื้อเนื้อหมูไปก้อนใหญ่

ทำกับข้าวได้หลายแบบ   แถมทำหมูอบใช้ฝารังถึงครอบไว้ให้เดือดปุด ๆ   เนื้อหมูจะได้เปื่อย  ส่งกลิ่นหอมฉุย        สมควรแล้วที่ครูสาวได้เลื่อนชั้นเป็นแม่เลี้ยงไปในที่สุด

บางทีท่านก็ส่งเรือเร็วพาสาวบ้านนอกไปซื้อเครื่องกระป๋องที่สพานหัน   มีแฮม  เนยเค็มตราสัปปะรสหรือถังทอง   ขนมปัง   ขนมปังกรอบ

มีอยู่ตอนหนึ่ง  ดิฉันขัดใจมาก  เพราะพระเอกยิงไก่ชาวบ้าน ๑ ตัว(จ่ายเงิน)    เพื่อมาทำแกงไก่กินกับข้าวมันส้มตำ

ไก่ตัวเดียวจะไปพอที่ไหน  คนไปตั้งเจ็ดแปดคน  จะให้ตักคนละช้อนหรือ

น้อง ๆ และ หลาน ๆ ที่ทำงานไม่รู้จักข้าวมันที่กินกับส้มตำเสียแล้ว  ต้องกินส้มตำกับใบทองหลางด้วยถึงจะเข้ากันค่ะ

บันทึกการเข้า
เพ็ญชมพู
หนุมาน
********
ตอบ: 12599



ความคิดเห็นที่ 42  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 15:13

ดีใจที่วงสนทนาชักขยายกว้างขึ้น      สมาชิกประจำ ยังเหลือคุณเพ็ญชมพูกับคุณหลวงเล็กที่ไม่เข้ามาตอบสักที
ว่าตอนเด็กๆอ่านหนังสืออะไร  การ์ตูนเรื่องไหน

ส่งการบ้านคุณครูเทาชมพู  ยิงฟันยิ้ม

ตอนเด็ก ๆ จำได้ว่าเมื่อไปซื้อกาแฟ (โบราณ) ให้คุณพ่อที่ร้าน ระหว่างรอก็เปิดไทยรัฐหน้าวิทยาศาสตร์อ่านด้วยความสนใจยิ่ง

หนังสือพล นิกร กิมหงวน ก็พอได้อ่่านบ้างด้วยความสนุกสนาน และ่จำได้แม่นเป็นอย่างยิ่งว่าเมื่ออยู่โรงเรียนตอนมัธยมต้น รายการหนังสือยืมจากห้องสมุดมีแต่นิทานชาติต่าง ๆ 

เรื่องปริศนามารู้จักตอนที่คุณหมิว และคุณเทย่าเป็นนางเอก

อ่านเรื่องกฏแห่งกรรมของคุณ ท. เลียงพิบูลย์ สนุกดี

นิยายจีนของหลินยู่ถังก็สนุก รู้สึกจะเป็นเล่มนี้



หนังสือการ์ตูน ของไทยก็อ่าน ตุ๊กตา หนูจ๋า เบบี้ ของฝรั่ง ก็ แต๋ง แต๋ง



นิยายไทยเท่าที่นึกได้รู้จักศรีธนญชัย

นวนิยายไทย สารภาพว่าไม่ใคร่ได้อ่าน

จะมารู้จัก ก็ตอนมาทำเป็นละครทีวีแล้ว

จะได้คะแนนจากคุณครูเกินครึ่งไหมหนอ ?

 ยิงฟันยิ้ม



 
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 43  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 15:24

นึกถึงตัวเองตอนเด็กๆ เคยนุ่งยีนส์ไหม  คำตอบคือไม่เคยค่ะ    เวลาออกนอกบ้านต้องนุ่งกระโปรงเท่านั้น   ไม่มีลูกพี่ลูกน้องผู้ชายวัยเดียวกัน เลยไม่เคยจำได้ว่าเด็กผู้ชายคนไหนนุ่งยีนส์อย่างจ้อนกับแดง
เด็กหญิง ถ้านุ่งกางเกง  ก็เป็นพวกสแล็ค  กางเกงขาสั้นเรียกว่า ช็อทสแล็ค  

เมื่อเอ่ยถึงปริศนา ก็ต้องเอ่ยถึงบ้านทรายทองด้วย    Theme ของเรื่องเป็นซินเดอเรลลาเหมือนกัน    แต่พจมานเป็นซินเดอเรลลาที่ไม่อยู่กับกองขี้เถ้า   เธอเล่นเปียโนเป็น    รู้จักเพลงฝรั่ง  Claire de Lune  เป็นนางเอกที่เท่มาก

ย้อนมาถึงเสน่ห์ปลายจวักของพระเอกนิยาย   นอกจากท่านชายพจน์ที่ผัดข้าวเก่งจากของติดก้นครัวแล้ว    ก็มาถึงนวนิยายที่เชื่อว่านักอ่านทุกคนในเรือนไทยรู้จัก   แม้แต่คุณเพ็ญชมพูผู้ไม่อ่านนิยายไทย
"เพชรพระอุมา"
นอกจากเดินป่าเก่ง    รพินทร์ ไพรวัลย์ยังทำกับข้าวเก่ง  ย่างไก่ป่า ย่างหมูป่า  ให้นางเอกกินได้ในยามเดินป่า  เรียกได้ว่าดารินทร์อยู่ในป่ากับเขาก็ไม่อดตาย
บันทึกการเข้า
เพ็ญชมพู
หนุมาน
********
ตอบ: 12599



ความคิดเห็นที่ 44  เมื่อ 01 ก.ค. 10, 15:29

เรื่อง เพชรพระอุมา ทราบแต่ว่า นำโครงเรื่องมาจาก KING SOLOMON'S MINES เขียนโดยนักประพันธ์อังกฤษ คือ SIR H. RIDER HAGGARD

พนมเทียนเขียนเล่าที่มาของโครงเรื่อง "เพชรพระอุมา" ไว้ดังนี้

"พล็อต" หรือที่มาของโครงเรื่อง

การจะเขียนนวนิยายขึ้นมาสักเรื่องหนึ่งก็ต้องมี "โครงเรื่อง" หรือที่เราเรียกกันง่ายๆว่า "พล็อต" นั่นเอง เรื่อง เพชรพระอุมา ก่อนจะลงมือเขียน ก็ต้องมีการวางโครงเรื่องเหมือนกัน นอกจากโครงนอกที่หยาบที่สุด คือ โครงใน ของเรื่องราวการผจญภัยในป่า ของพรานคนหนึ่ง

ที่นี้ พรานป่าคนนั้น รวมทั้งเรื่องราวที่เกิดขึ้นในป่าเหล่านั้น จะดำเนินไปอย่างไร นี่คือจุดสำคัญของเรื่อง ส่วนประกอบอันเป็นรายละเอียดต่าง ๆ ที่จะมาสนับสนุนการดำเนินเรื่องไปนั้น มีอยู่ครบถ้วนเต็มเปี่ยมแล้ว ศิลป์ของการล่าสัตว์ และพื้นภูมิประเทศในป่าดงพงไพร ที่ตนเองเคยผ่านมาก่อน พล็อตของเรื่องนี้ซิ จะเอายังไง ก่อนที่จะลงมือเขียน

เมื่อยังวัยรุ่น ตอนเป็นนักเรียนอักษรศาสตร์ ผมได้ไปพบกับหนังสืออ่านประกอบบทเรียนของญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง ซึ่งท่านเก็บเอาไว้ตั้งแต่ยังเป็นนักเรียนในแผนกภาษา ของโรงเรียนวัฒนาวิทยาลัย (สมัยที่ผมเรียนอักษรศาสตร์อยู่ในปี ๒๔๙๑-๒๔๙๒ นั้น เขาเลิกใช้หนังสือเล่มนี้กันแล้ว) ชื่อเรื่อง KING SOLOMON'S MINES เขียนโดยนักประพันธ์อังกฤษ คือ SIR H. RIDER HAGGARD มีเนื้อหาสำคัญของเรื่องเกี่ยวกับการเดินผจญภัยในป่าของพรานผิวขาวผู้หนึ่ง ซึ่งมีผู้จ้างวานให้ไปติดตามคนหายก่อนการออกเดินทางนั้น มีคนพื้นเมืองคนหนึ่งมาขออาสาสมัครเป็นคนใช้ติดตามไปด้วย และผลที่สุดเมื่อไปถึงดินแดนหลงสำรวจในป่าลึกนั้น ก็ปรากฏว่า เจ้าคนใช้ที่สมัครติดตามมานั้น แม้ที่จริงก็คือรัชทายาทของนครลับแล หลงสำรวจนั้น พรานนำทางกับคณะผู้ติดตามคนหาย ก็เลยช่วยกันต่อสู้กอบกู้บัลลังก์จากทรราชย์ ให้เจ้าคนใช้คนนั้นได้สำเร็จ พร้อมทั้งได้พบกับขุมทรัพย์ใหญ่แห่งนครนั้น

โครงเรื่องเพียง ๕-๖ บรรทัดแค่นี้เองแหละครับ (เฉพาะในภาคหนึ่ง) ที่ผมได้เอามาจากแนวโครงเรื่องเดิมของคิง โซโลมอนส มายน์ส ของ เซ่อร์ฯ แฮกการ์ด เพราะมันเป็นเค้าโครงเรื่องที่ดีมากในการจะนำมาเขียนถึงพฤติกรรม หรือปฏิบัติการเดินป่าของพรานในนวนิยายที่กำลังจะเขียนขึ้น เพราะจะทำให้พล็อตเรื่องมีจุดหมายที่แน่นอนลงไป ส่วนหน้าที่ในการสร้างบรรยากาศให้เป็นป่าแบบไทยความรู้สึกนึกคิด สิ่งแวดล้อมต่างๆ ของเรื่องเป็นหน้าที่ของผมเองที่จะต้องนำมาประสานกันให้กลมกลืนหมดจรด

ผมเคยทราบมาก่อนเหมือนกันว่า บทประพันธ์ของ แฮกการ์ด เรื่องนี้ นักแปลรุ่นพ่อคือ สมุทร ศิริไข ได้เคยแปลไว้ก่อนแล้ว และท่านผู้นี้ก็ใช่ใครอื่น แท้ที่จริงก็คือ บิดาของสุมิตร ศิริไข ผู้ช่วยบรรณาธิการของ นิตยสารจักรวาลปืน ในขณะนี้นั่นเอง ซึ่งเราเคยเป็นเพื่อนเรียนหนังสือมาด้วยกันแต่เล็ก ๆ จนกระทั่งโตขึ้น จับผลัดจับผลูอย่างไรไม่ทราบ เขาก็ได้มามีโอกาสร่วมงานอยู่ในกองบรรณาธิการของผม ปัจจุบันนี้ผมเรียกคุณพ่อเขาว่า "น้าหมุด" และ "น้าหมุด" คนนี้แหละ เป็นคนแรกที่สนับสนุนให้ผมก้าวเข้ามาสู่วงการนักเขียนเป็นครั้งแรก เมื่อ ๓๐ กว่าปีก่อนนี้ โดยนำเอาเรื่อง ปฐพีเพลิง ของผมไปนำลงในนิตยสาร เพลินจิตต์ ในยุคนั้น แต่ผมก็ไม่เคยมีโอกาสได้อ่านเรื่องแปลเรื่องนี้ของท่าน (ชื่อที่ท่านแปลกลับมาเป็นภาษาไทยคือ "สมบัติพระศุลี") ผมดันไปอ่านต้นฉบับภาษาอังกฤษ อันเป็นหนังสือประกอบบทเรียนของญาติผู้ใหญ่ (คุณสุวรรณา คุปตาสา) ตั้งแต่สมัยยังเด็ก ๆ อยู่ดังได้กล่าวแล้ว และท่านคงไม่สงสัยนะครับ เพราะภาษาอังกฤษของผมสบายมาก มาตั้งแต่อายุเพียง ๑๔ ปีแล้ว ซึ่งก็จำพล็อตเรื่องคร่าว ๆ ดังกล่าวนี้ได้มาตลอด จะว่าผมเขียน เพชรพระอุมาภาคแรก ขึ้นมาโดยก๊อปปี้เค้าโครงเรื่องนี้ ผมก็ยอมรับ แต่รายละเอียดของโครงภายในและปลีกย่อยการดำเนินเรื่องต่างๆ นั้น เป็นของผมเองโดยบริสุทธ์ เอาแต่โครงเรื่องสั้น ๆ ของเขามาเท่านั้น ว่าจุดมุ่งหมายของเรื่องอยู่ในแนวทางนี้ แนวทางอย่างที่ได้เขียนออกมาแล้วมีเนื้อหาแค่ ๔-๕ บรรทัดนี่แหละ

บทประพันธ์เรื่อง คิง โซโลมอน'ส มายน์ส เป็นเรื่องที่ไม่ยาวครับ หนาแต่ปกแข็งเล่มเดียว ซึ่งครั้งแรก ผมก็กะ (อย่างที่บอกไว้ในฉบับก่อน) ว่าจะเขียนออกมาเป็นปกแข็งเพียง ๑ เล่ม หรือไม่เกิน ๒ เล่มเท่านั้น แต่แล้วในที่สุดโครงเรื่องมันก็กว้างใหญ่ไพศาลเป็นจำนวนถึงปกแข็ง ๕๓ เล่ม ดังได้เรียนแล้ว

เป็นอันว่า ท่านกระจ่างแจ้งละว่าโครงเรื่องย่อ ๆ เฉพาะภาคหนึ่งนั้น ผมได้มาจากไหน คราวนี้ ว่าถึงโครงเรื่องละเอียด ที่นำเรื่องให้ขยายกว้างไกลออกไปลิบลับ สมมติว่า ท่านได้อ่านนิยายผจญภัยของ แฮกการ์ด เรื่องนี้มาก่อนแล้ว (ถ้าหาต้นฉบับเดิมไม่ได้ ผมก็แนะให้ไปหาเรื่องแปล สมบัติพระศุลี ตามห้องสมุดต่างๆ อ่านดู) ท่านจะเห็นได้ชัดเจนว่า นอกจากพล็อตเรื่องสั้น ๆ นี้แล้ว อย่างอื่น ๆ จะไม่มีอะไรใกล้เคียงกันเลย แม้กระทั่งลักษณะอุปนิสัยของตัวละครในเรื่องทุกตัว ฉาก, สถานที่, พฤติกรรมที่มันเกาะเกี่ยวประสานกัน ในต้นฉบับเดิมนั้น คณะเดินทางไม่มีผู้หญิงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเลย เป็นเรื่องผจญภัยล้วน ๆ ในกาฬทวีปของผมก็สร้างตัวเองฝ่ายหญิงของเรื่องขึ้นมา คือ ม.ร.ว.หญิง ดาริน วราฤทธิ์ เพื่อให้ร่วมเดินทางเป็น "ขมิ้นกับปูน" หรือ "คู่ปรับสำคัญ" ของพรานนำทางไปด้วย และตัวคนพื้นเมืองลึกลับที่มาสมัคร เป็นคนใช้ของคณะเดินทาง ในต้นฉบับเดิมของเรื่องเก่า จะไม่มีบทบาทอะไรมากนัก แต่ท่านที่อ่านนวนิยายเรื่องเพชรพระอุมาแล้วนั้น ท่านคงจะรู้จักแงชาย หรือ จักราช ดี โดยไม่ต้องอธิบายเปรียบเทียบอะไรมาก ว่าแพรวไปด้วยกลเม็ดเด็ดพรายขนาดไหน เชือดเฉือนหักเหลี่ยมเล่นเชิงกับ รพินทร์ อยู่ในทุกบททุกตอน ทำท่าจะเป็นตัวเอกสำคัญกว่าตัวรพินทร์เองเสียอีก ในนิยายเรื่องนี้ เหมือนมี "พระเอก" อยู่สองคน แงชายจะไม่ดูว่าเต็มไปด้วยเล่ห์ไหวพริบ เก่งกาจ น่ารักน่าชัง ถ้าหากไม่มีตัวรพินทร์ และแม้รพินทร์เอง ก็จะไม่เป็นพรานป่า ระดับ "จอมพราน" ไปได้เลย ถ้าหากไม่มีแงชายมาเป็นตัวช่วยเสริมบทให้ และท่านผู้อ่านบางท่านอาจชอบ "แงชาย" มากกว่ารพินทร์เสียอีก ดูคล้าย ๆ กับว่า ไม่ว่าจะฝีมือชั้นเชิงเขาเหนือรพินทร์ไปเสียหมดทุกอย่าง แต่แท้ที่จริงแล้ว เขายังด้อยกว่าในส่วนลึก ๆ ซึ่งในเนื้อหาของเรื่อง ท่านผู้อ่านคงจะดูดซับรับจินตนาการ ที่ผมเจตนาจะให้เป็นไปเช่นนี้ได้อยู่แล้ว

http://petprauma.com/content/inside02.html

King Solomon's Mines โดย SIR  H. Rider Haggard
http://www.pagebypagebooks.com/H_Rider_Haggard/King_Solomons_Mines/

บันทึกการเข้า
หน้า: 1 2 [3] 4 5 ... 12
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.078 วินาที กับ 20 คำสั่ง