นิยายเก่าเล่าใหม่

[เทาชมพู]

สวัสดีค่ะ   ขอต้อนรับเข้าร่วมวงอีกหนึ่งท่าน

คุณอ.สายสุวรรณแปลเชอร์ล็อคโฮล์มส์ได้ละเอียดถี่ถ้วนเหลือเกิน    อ่านกี่หนก็ไม่เบื่อ    ดิฉันเป็นคนชอบอ่านหนังสือเล่มโปรดซ้ำไปซ้ำมา ไม่เบื่อ ก็เลยจำเรื่องได้
พอโตขึ้นไปอ่านฉบับภาษาอังกฤษ ก็เลยเข้าใจง่าย เพราะรู้แล้วว่าคำนี้แปลว่าอะไร จากในฉบับภาษาไทย 

ในเรื่อง "หมาผลาญตระกูล" เป็นเรื่องยาว ๑ ใน ๔ เรื่องของเซอร์อาเธอร์ โคแนน ดอยล์ผู้แต่ง    บรรยายถึงฉากตอนใต้สุดของอังกฤษ ที่คอร์นวอลล์      มีทุ่งร้างมหึมาอยู่ที่นั่น เป็นที่สิงสถิตย์ของตำนานหมาปีศาจ
คุณอ.แปลไว้จนเห็นภาพ   มีโอกาสไปอังกฤษ ลงไปถึงใต้สุด Land's End  ผ่านทุ่งที่คอร์นวอลล์   ต้องร้องโอ้ก   เหมือนจริงๆ ที่บรรยายไว้   ถ้าเป็นกลางคืนคงยิ่งเปล่าเปลี่ยวน่าสะพรึงกลัว 

หาหน้าปกเรื่องนี้ไม่เจอ  เจอแต่ หุบเขาแห่งภัย เป็นชุดของเชอร์ล็อคโฮล์มส์เหมือนกัน    เรื่องนี้เล่าย้อนไปใช้ฉากคาลิฟอร์เนีย  ตัวเอกเป็นนักสืบจากสำนักงานพิงเกอร์ตัน  ซึ่งมีจริงในอเมริกา   

[เทาชมพู]

ขอเลี้ยวกลับมาที่ นักสืบพราน ของ 4411 หรือพ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ
เรื่องนักสืบพราน  เคยทำเป็นหนังไทย  เป็นการผจญภัยตอนหนึ่งของพราน เจนเชิง ชื่อ "จำเลยไม่พูด" แต่เรื่องเป็นไงจำไม่ได้เลย    จำหนังไทยได้แต่ว่าแสงในเรื่องมืดมาก  ดูไม่รู้เรื่องสำหรับเด็กอายุไม่ถึง ๑๕
ชุดนักสืบพราน มีชื่อแปลกๆ เช่น จำเลยไม่พูด  นมถ้วยสุดท้าย   
ต่อมาอ่านเรื่องแปล นิยายสืบสวนของทนายความเอก ชื่อ เพอรี่ เมสัน มีเลขาคู่ใจสาวสวยชื่อเดลล่า สตรีท และนักสืบประจำสำนักงานชื่อพอล เดรค  รู้สึกว่ามีกลิ่นอายคล้ายนักสืบพราน
แต่เนื้อเรื่องไม่เหมือนกัน      ของคุณ 4411 มีอะไรเป็นไทยร่วมสมัยมากกว่า แต่ออกไปทางเท่แบบสากล ที่จำได้คือนักสืบพรานสวมหมวก และเสื้อนอกด้วย

นึกได้เลยลองไปถามคุณกู๊กดู  ก็เลยได้ประวัติของผู้แต่งมา   หลังจากสงสัยเสียนานว่า นักเขียนคนนี้หายไปไหน   ไม่เห็นวงวรรณกรรมเอ่ยถึงเลย
http://4411daughter.blogspot.com/2009/05/blog-post.html

[tony_hui]

นักสืบพรานเข้าใจว่าตีพิมพ์เป็นตอน ๆ คราวแรกที่ นิตยสารอาชญากรรม(CRIME) ภายใต้การนำของอธิบดีเผ่า ก่อนจะมาพิมพ์เป็นเล่มๆภายหลัง

[tony_hui]

ไปจูงคุณแต๋งแต๋งมาฝากครับ

[Wandee]

อุ๊ยตาย!    โทนี่  ฮุย    มาก็ไม่ให้เสียง

ส่งรูปมาโดยเร็ว   ปริศนาที่นุ่งกระโปรงบานแฉ่ง มีไหมคะ    รูปน้าพุฒและเพื่อนอีกสองคนที่ได้รับแหวนเพขรรุ่นแรกพอมีหรือไม่

หนังสือที่ยืมมาสองกล่องเอาไว้ก่อนนะสหาย

[เทาชมพู]

ชุดขาวของปริศนา  ติดดาวสีเงินทั่วตัว จากอเมริกา  ใช้ผ้า ๓๐ เมตร เป็นแบบนี้ค่ะ   สมัยนี้สวมกันในโอกาสเดียวคือวันวิวาห์

[เทาชมพู]

หลังจากความสำเร็จเรื่องปริศนา  ก็มีนิยายในชุดเดียวกันตามมาอีก ๒ เรื่องคือรัตนาวดี และเจ้าสาวของอานนท์
รัตนาวดีเป็นเรื่องของท่านหญิงรัตนาวดี น้องสาวของท่านชายพจน์ พระเอกของปริศนา
ในเรื่องปริศนา ท่านหญิงยังเป็นสาวรุ่นอายุ ๑๖ ซนและเฮี้ยว      แต่ในรัตนาวดี ท่านหญิงเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว   เสด็จไปเที่ยวยุโรปโดยมีแชปเปอโรนเป็นป้าชาววังหัวโบราณ  ชื่อคุณป้าสร้อย ติดตามไปด้วย
พระเอกเป็นหม่อมเจ้าเหมือนกันชื่อท่านชายดนัยวัฒนา   แต่ว่าปลอมตัวมาเป็นคนขับรถ   
(ซึ่งเป็นพล็อตฮิท ติดอันดับอีกพล็อตหนึ่ง     ขอให้รู้ว่าในโลกของนิยายรัก  หากมีคนขับรถ สาวใช้ คนสวน  หน้าตาดีๆละก็   เชื่อขนมกินได้ว่าเป็นลูกคนใหญ่คนโตปลอมตัวมาหารักแท้กันทั้งนั้น  ไม่มีใครเป็นแรงงานต่างด้าว เหมือนในโลกแห่งความเป็นจริง)
แต่พล็อตรัตนาวดี เป็นการตกกระไดพลอยโจนของท่านชาย  ไม่ได้ตั้งใจจะปลอมตัวแต่แรก 

เส้นทางท่องเที่ยวยุโรปโดยทางรถ  จากอังกฤษไปฝรั่งเศส เยอรมัน   สวิส อิตาลีและจบลงที่โรม  เป็นเส้นทางที่พระองค์หญิงเคยเสด็จท่องเที่ยวกับท่านชายปิยะรังสิตเมื่อไปฮันนีมูนหลังสงครามโลก
เป็นเส้นทางสวยน่าอัศจรรย์    ชวนให้ฝันตามอยู่หลายสิบปีเชียวละค่ะ   

[เทาชมพู]

[NAVARAT.C]

อ่านบทความที่ไหนจำไม่ได้แล้ว เล่าว่าที่มาของท่านชายพจน์ คือท่านจันทร์ หม่อมเจ้าจันทร์จิรายุ รัชนี เจ้าพี่ของพระองค์หญิงเอง     เกิดไม่ทันเห็นท่านจันทร์ตอนหนุ่ม เลยตอบไม่ได้ว่าท่านหล่อขนาดไหน

ตอนแรกผมว่าจะชวนคุยเรื่องท่านจันทร์ ไหง๋เลี้ยวเข้าบ้านเจ๊หนอมไปได้ยังไหง๋ก็ไม่รู้สิเอ้า

ท่านจันทร์ผมรู้จักเพราะท่านเป็นพ่อของเพื่อน ท่านชายพจน์ผมไม่ได้อ่านเพราะไม่สนใจจะอ่าน เลยไม่ทราบว่าสององค์นี้เหมือนกันตรงไหน แต่ท่านจันทร์ท่านเป็นartistที่หาตัวจับยาก เรียนอยู่ที่เคมบริดจ์ ขณะนั่งอยู่ในห้องสอบ เกิดแดดออกท้องฟ้าแจ่มใส ปกติอากาศในอังกฤษจะเลวมาก อากาศมืดครึ้มเย็นยะเยือก ฝนตกปรอยๆ ตลอดวัน ท่านจันทร์จึงทนไม่ได้ ต้องออกจากห้องสอบไปรับแฟนเพื่อพายเรือกรรเชียงเล่นในแม่น้ำรับแสงแดด ไม่แคร์แม้น้อยที่จะต้องสอบซ่อม คุณชายยอดเถาเพื่อนผมก็ประมาณนั้น ฉลาดปานอัจฉริยะกลับเรียนสถาปัตย์เสียแปดปี ได้แค่อนุปริญญา แต่ได้ภรรยาเป็นอาจารย์ในคณะที่ใช้สีเทากะสีชมพูนี่แหละ แต่น่าอัศจรรย์ยิ่งกว่านั้น คุณชายยอดมีกรรมพันธุ์เรื่องสายตา มองโลกแทบไม่เห็น แต่ทุกวันนี้ยังใช้ใบอนุปริญญาประกอบอาชีพสถาปนิกอิสระ ทำงานคนเดียวอยู่ที่เชียงใหม่ มีคนเอางานมาจ้างให้ออกแบบเสมอ ไม่รู้ทำกันไปได้อย่างไร แต่ชอบงานร้องเพลงให้ฟรีๆในร้านขายเหล้ามากกว่า

ท่านจันทร์เคยมาเยี่ยมลูกชายที่จุฬาครั้งหนึ่ง เป็นเวลาที่เขาซ้อมรักบี้กัน ท่านทนไม่ได้อีกแล้ว ต้องลงไปวิ่งส่งลูกรับลูกกับเขาด้วยทั้งๆที่ใส่รองเท้าแตะฟองน้ำ คือท่านเก่งรักบี้มาตั้งแต่อยู่ที่อังกฤษน่ะครับ มาเมืองไทยก็เล่นให้ทีมชาติไทยด้วย แต่วันนั้นท่านหอบซี่โครงบาน แต่ดูจะทรงมีความสุขมาก ใกล้ค่ำจึงชวนลูกชายกับเพื่อนๆไปทานข้าว ใกล้ๆแถวสามย่านก็ไม่โปรด นั่งเบียดกันไปในรถถึงซอยวรพงษ์ บางลำพูโน่น เพราะจะเสวยข้าวต้มกับปูดอง แกล้มเบียร์

ปกติท่านจันทร์ท่านจะว่ากวีอยู่ที่ร้านมิ่งหลี หน้ามหาวิทยาลัยศิลปากรที่พวกศิลปินเขามาชุมนุมกินเหล้า ประสาทวิชาศิลปะนอกหลักสูตรจบกันไปหลายรุ่นก็ที่นั่นจนเรียกว่าสถาบันมิ่งหลี ต่อมาอังคาร กัลยาณพงศ์ดังขึ้นมาด้วยเชิงกวีที่ไม่ซ้ำแบบใคร พอเทียบกับท่านจันทร์ได้ เพื่อนก็เลยเรียกท่านอังคาร ให้คู่กันแล้วฟังดูดี ตอนแรกท่านอังคารโกรธมาก หาว่าเพื่อนล้อ แต่ตอนหลังก็ชินๆไป ยอมรับเป็น“ท่าน”โดยดี

ไม่ทราบท่านพจน์สู้ท่านจันทร์ได้หรือเปล่า..?

[Wandee]

ท่านชายพจน์องค์จริง  หล่อมาก


       ไม่ได้สงสัยเรื่องซอยกลางมีสำนักโสเภณีหรอกค่ะคุณ  Navarat.C   พยายามคิดตามว่าบ้านหลังไหนหนอ 

ขนาดพี่สมร ใน สนิมสร้อย ของ 'รงค์  วงษ์สวรรค์ ตั้งสำนักอยู่บางกะปิเหมือนกัน    เดิมเธอก็อยู่ซอยทองหล่อ

ราคา ๓๐๐ บาท  ในขณะที่  ป้าหยิบ และ ที่แถวแพร่งสรรพศาสตร์  ๑๐ บาท    หม่อมแข ๒๐ บาท

อ่านตลุยมาทั้ง หญิงคนชั่ว   สนิมสร้อย  และ รอยมลทิน


       ชอบสนิมสร้อยมาก

       เคยเก็บหนังสือของ 'รงค์  วงษ์สวรรค์   ไว้ได้หลายตั้ง

[เทาชมพู]

ท่านชายพจน์ในเรื่องเป็นนักเรียนเก่าอังกฤษ   เรียนจบแพทย์ เป็นหมอผ่าตัด(ศัลยแพทย์) ร้องเพลงฝรั่งได้เพราะมาก
เป็นคนขรึม ไว้องค์   มีระเบียบ   ภูมิฐานจนผู้คนหาว่าหยิ่งยโส  เพราะท่านไม่ชอบสุงสิงกับใคร  ไม่โปรดสังคมกินเหล้าเคล้าข้าวต้ม    ไม่ไปไหนนอกจากที่สปอร์ตคลับ
โดยนิสัยท่านเป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียดนิ้ว  สุขุม ไม่วู่วาม  อดกลั้นอดทน
สรุปแล้ว  ดูเท่าไรๆนอกจากเป็นหม่อมเจ้าเหมือนกันแล้ว   ดิฉันก็ไม่เห็นท่านมีอะไรเหมือนท่านจันทร์เลยสักนิด
ท่านชายพจน์เป็นประเภทจะนั่งทำข้อสอบอยู่จนจบ  ต่อให้พายุกระหน่ำฟ้าคะนอง      ถ้าไม่ผ่าลงมาที่โต๊ะของท่านตรงๆ ท่านต้องทำหน้าที่ให้จบเสียก่อน
โปรดเล่นเทนนิส  ไม่เห็นพูดถึงรักบี้

ดิฉันกลับไปเดาว่า ท่านพจน์น่าจะมีที่มาจากม.จ.ปิยะรังสิต  พระสวามีของพระองค์หญิงวิภาวดีมากกว่าค่ะ

[เทาชมพู]

ต้องขอร้องเรียนคนอ่านอื่นๆในกระทู้ว่า คุณนวรัตน ทำเอาดิฉันนอนไม่หลับไปครึ่งคืน   เพราะมัวสงสัยตัวเอง  จากคำถามว่า  ทำไมเรื่องที่ดช.นวรัตน สงสัยเวลาอ่านนิยาย  ดญ.เทาฯ ไม่เห็นจะสงสัย  
แล้วเราไปสงสัยอยากรู้เรื่องอะไร
คำตอบที่ว่า ถ้าสงสัยก็ถามแม่  ก็เป็นเพียงคำตอบส่วนหนึ่ง  เพราะเรื่องถามแม่มีน้อยมาก    อ่านหนังสือนิยายอย่างเงียบๆอยู่คนเดียวเสมอ    
เพราะร.ร.ดิฉันหยุดวันพฤหัส   ไม่เหมือนที่อื่นที่เขาหยุดเสาร์อาทิตย์ หรือหยุดวันพระ     วันพฤหัสจึงเป็นวันอยู่บ้านคนเดียว  พ่อแม่ไปทำงาน    นั่งอ่านนิยายนิทานอยู่คนเดียว

คิดอยู่หลายช.ม. จึงได้คำตอบว่า   เด็กชายกับเด็กหญิงสงสัยใคร่รู้ไม่เหมือนกัน
เรื่องเจ๊หนอม ซอยกลาง พวกนี้ ผ่านสายตาไปโดยไม่สะดุดเลย
กลับไปสงสัยว่า ปริศนาแต่งชุดราตรีผ้า ๓๐ เมตร มีดาวเงินติดทั่วตัว   เวลาถูกแสงไฟในงานก็แวบๆทั่งตัว  
พระองค์หญิงวิภาวดีทรงบรรยายว่า ปริศนาเดินผ่านแสงไฟสีแสด   ดาวก็เปลี่ยนเป็นสีแสด   ผ่านต่อไปถึงไฟสีเขียว ดาวก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว  ซึ่งเป็นภาพที่ท่านชายเห็นว่าน่าดูที่สุด

สงสัยมากว่าดาวพวกนั้นทำด้วยอะไร
ทีแรกคิดว่าเป็นกระดาษเงิน    ก็สงสัยต่อว่า กระโปรงชุดนี้เวลาเอาไปซัก  ดาวมิเปื่อยหลุดหมดหรือ
หรือว่าเป็นโลหะสีเงินบางๆ  สมัยนั้น เขากรุในกล่องขนมปังครีมแครกเกอร์  พอเปิดฝากล่องจะเห็นแผ่นโลหะบางแต่แข็งปิดอยู่ข้างบนขนม อีกที    
ดาวเงินเป็นพวกนี้หรือเปล่า  คงจะตรึงเอาไว้บนผ้ากระโปรง     ดาวพวกนี้ต้องผิวเรียบสะท้อนแสง  เวลาไฟสีส่องกระทบ  มันถึงสะท้อนสีเดียวกันออกมา

[เพ็ญชมพู]

นวนิยายไทย สารภาพว่าไม่ใคร่ได้อ่าน

จะมารู้จัก ก็ตอนมาทำเป็นละครทีวีแล้ว

แม้แต่คุณเพ็ญชมพูผู้ไม่อ่านนิยายไทย

ไม่ใคร่ได้อ่าน  ต่างจาก ไม่อ่าน


นวนิยายไทยอ่านบ้างตอนอยู่ระดับมหาวิทยาลัย

เรื่องในดวงใจเรื่องแรกคือ "ข้างหลังภาพ" ของศรีบูรพา

เรื่องนี้รู้จักก่อนที่่จะเป็นภาพยนตร์และละครทีวี



สงสารคุณหญิงกีรติจับใจ ซึ้งกับความสุดท้ายที่คุณหญิงสื่้อไว้ให้นพพรทราบความในใจ

ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน แต่ฉันก็อิ่มใจว่า ฉันมีคนที่ฉันรัก

คุณวิกกี้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับต้นแบบของคุณหญิงไว้ว่า เป็นที่คาดหมายกันว่าตัวละคร หม่อมราชวงศ์กีรติ น่าจะถอดแบบมาจากหม่อมเจ้าบรรเจิดวรรณวรางค์ วรวรรณ  บางคนคาดว่าถอดแบบมาจากพระนางเธอลักษมีลาวัณ แต่ชนิด สายประดิษฐ์ ภริยาของผู้แต่งระบุว่าเป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน

http://th.wikipedia.org/wiki/ข้างหลังภาพ

คุณเทาชมพู คุณวันดี คุณนวรัตน ช่วยวิเคราะห์หน่อยว่าใช่หรือไม่ หรือจะเป็นท่านอื่น

 

[เทาชมพู]

นวนิยายไทย สารภาพว่าไม่ใคร่ได้อ่าน

จะมารู้จัก ก็ตอนมาทำเป็นละครทีวีแล้ว

แม้แต่คุณเพ็ญชมพูผู้ไม่อ่านนิยายไทย

ไม่ใคร่ได้อ่าน  ต่างจาก ไม่อ่าน

แก้ไข แก้ไข   โปรดทราบ
เป็น คุณเพ็ญชมพู ผู้ไม่ใคร่ได้อ่าน 
 

ตั้งใจจะเล่าถึง "ข้างหลังภาพ" อยู่เหมือนกัน ว่าเป็นหนังสือที่อ่านสมัยเรียนมหาวิทยาลัย      หนึ่งในหนังสือแห่งอดีตกาลที่แม่ส่งให้อ่าน เป็นไฟล์ทบังคับ    ไม่ได้เลือกอ่านเองอย่างสามเกลอ
ตรงข้ามกับคุณเพ็ญชมพู   ดิฉันอ่าน "ข้างหลังภาพ" แล้วไม่ชอบ  เลยไม่อ่านซ้ำ     หลายปีต่อมา สอนวิชาสัมมนานวนิยายฯ   ต้องหยิบมาอ่านอีกประกอบการสอน  ก็ยังไม่รู้สึกชอบขึ้นมาสักเท่าไร

จำอารมณ์ตอนอ่านครั้งแรกได้ว่า    พอเห็นนางเอกอายุ ๓๕ กับพระเอกอายุ ๒๒  ( แถมนางเอกยังมีสามีแล้ว ) บอกตัวเองว่า ยังไงความรักก็ไปไม่รอด     เลยไม่รู้จะติดตามอ่านไปทำไม   
มันเหมือนเราไปฟังคำบอกเล่าของเพื่อน ที่เรารู้ว่าเรื่องเขาเป็นสิ่งที่ไปไม่ได้ตั้งแต่เริ่มต้น    เลยไม่อยากฟังต่อจนจบ
อย่างที่สองคือเมื่ออ่านครั้งแรก   โฮ้ย ทำไมพูดกันยาวจัง เป็นหน้าๆ  เลยแต่ละคน      เป็นภาษาเขียนในภาษาพูดทั้งนั้นเลย
ตอนนั้นยังไม่รู้สึกว่าไพเราะ ค่ะ

หนังสือแห่งอดีตกาลชุดที่แม่บังคับให้อ่าน  ไม่อ่านไม่ได้ คือนวนิยายของดอกไม้สด     ตอนแรกอ่านก็ไม่ชอบ เปิดเจอชายหนุ่มชื่อหลวงปราโมทย์กับหลวงนฤบาล ก็บอกแม่ว่าไม่อ่านแล้ว
คุณหลวง คุณพระ พระยา ที่ลูกสาวรู้จัก   ปาเข้าไป๗๐-๘๐ ทั้งนั้นเลย   เมื่อเข้าร.ร.เตรียม มีอาจารย์เจ้าคุณมาสอนด้วย    ชื่อพระยาอะไรลืมไปแล้ว  ทราบแต่ว่าท่านเป็นคนขับรถพระที่นั่งในรัชกาลที่ ๖   ดูเหมือนจะชื่อพระยาเทพอรชุน
ต้องถามคุณ V_Mee หากแวะเข้ามาอ่านนะคะ   
พอเข้าเรียนอักษรฯ ก็มีอาจารย์เจ้าคุณอนุมานราชธน     มีคุณพระเรี่ยมวิรัชพากย์  ๘๐ up ทั้งนั้น
เลยนึกภาพไม่ออกว่าคุณพระคุณหลวงเขาหนุ่มได้ยังไงกัน

[เทาชมพู]

กลับมาตอบคำถามคุณเพ็ญชมพู ว่าคุณหญิงกีรติมีที่มาจากใคร   

เป็นที่คาดหมายกันว่าตัวละคร หม่อมราชวงศ์กีรติ น่าจะถอดแบบมาจากหม่อมเจ้าบรรเจิดวรรณวรางค์ วรวรรณ  บางคนคาดว่าถอดแบบมาจากพระนางเธอลักษมีลาวัณ แต่ชนิด สายประดิษฐ์ ภริยาของผู้แต่งระบุว่าเป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน

ไม่รู้จักม.จ.บรรเจิดวรรณวรางค์     ส่วนพระนางลักษมีฯ เป็นเจ้านายสตรีที่ทรงพระโฉมงดงามมาก   เคยเห็นพระรูปเมื่อตามเสด็จมาซ้อมรบเสือป่าที่สนามจันทร์  ทรงกระโปรง(น่าจะเป็นกึ่งกางเกง)   ยังนึกว่าท่านสวยทันสมัย   สาวๆยุคนี้สู้ไม่ได้
แต่เมื่ออ่าน  ไม่รู้สึกว่าคุณหญิงกีรติมีตัวจริง
แต่รู้สึกว่า เป็นผู้หญิงแต่งตัวเก่ง   แต่งหน้าทาปาก อายุ ๓๕ ยังสาวพริ้งพอที่หนุ่มนักศึกษาจะหลงรักได้   
ปากที่ทาลิปสติคเป็นรูปสามเหลี่ยมเล็ก ๒ อันข้างบนและหนึ่งอันข้างล่าง บอกให้รู้ว่าเป็นปากเล็กกระจุ๋มกระจิ๋ม   
เธอคงหน้าหวาน  รูปร่างอ้อนแอ้น กะทัดรัด   เพราะผู้หญิงสวยในยุครัชกาลที่ ๗   ตัวเล็ก สูงหนึ่งร้อยห้าสิบกว่าๆ ทั้งนั้น   ดูนางสาวไทยอย่างคุณกันยาและคุณหญิงสว่างจิต เป็นแบบอย่างได้
พอมาเห็นคุณคาร่า พลสิทธิ์ซึ่งสูงใหญ่เป็นลูกครึ่ง เล่นบทนี้  เลยอึ้ง   รู้สึกว่าไม่ใช่

ดิฉันไม่คิดว่าคุณหญิงกีรติมาจากใครที่มีตัวตนจริง  คิดว่าเป็นแบบในจินตนาการของศรีบูรพาว่า สาวใหญ่ผู้ดี ที่สะสวย  ละเมียดละไมประณีตและช่างฝัน  น่าจะบุคลิกแบบนี้
เคยเห็นพระรูปเจ้านายสตรี ที่ยังสาว สมัยหลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง   หลายพระองค์ก็งามในสไตล์คุณหญิงกีรติ