มองมาเลย์ แล้วเหล่ดูไทย

[srisiam]

ขอบพระคุณอ.เทาชมพูมากครับ


นึกไม่ถึงว่าโรคระบาดแยกสีเหลืองแดง จะลามไปถึงทุเรียนมาเลย์...

น่าตัดต่อพันธุกรรมให้มีสองสีในพูเดียว   

[srisiam]

กราบคารวะ อ.เทาชมพูและท่านเจ้าของกระทู้ด้วยทุเรียนพันธุ์ล่าสุด

 

อย่าลืมแบ่งให้คุณWandee บ้างนะครับ

[เทาชมพู]

คุณศรีสยามใช้โปรแกรมตัดต่อภาพอะไรคะ   ชอบตั้งแต่ภาพแมลงใส่สูทแล้ว

[NAVARAT.C]

วาว..น่ารับทานแท้

แต่ขอประทานโทษครับ ทานไปแล้วมันจะเข้าไปป่วนในท้องกระผมหรือไม่
หรือมันสมานฉันท์กันเรียบร้อยแล้ว?

[เทาชมพู]

คุณศรีสยามคงจะทดลองแล้วว่า ทุเรียนพันธุ์นี้ปรองดองกัน ถึงผลิตออกมาให้เห็นในกระทู้นี้
แต่ถ้าใครรับประทานเข้าไป  แล้วเกิดพลิกล็อค  ไปเผากระเพาะและไหม้ลามไปถึงลำไส้    ดิฉันก็จะร่างนิรโทษกรรมให้คุณศรีสยามเอง

อยากได้ทุเรียนไร้สีอีกสักลูกค่ะ   เผื่อแก้ปัญหา

[เทาชมพู]

ดิฉันเป็นคนเดียวในบ้านที่ไม่กินทุเรียน คนอื่นๆชอบกินกันทั้งนั้น  สามีดิฉันอธิบายถึงความแตกต่างของหมอนทอง ชะนี ก้านยาว กระดุม รวง ได้หมด
ส่วนคุณแม่มีวิธีแก้ร้อนในจากทุเรียน คือเอาน้ำเย็นเทใส่ในลูกทุเรียนที่แกะเม็ดออกแล้ว   แล้วดื่มน้ำจากพูทุเรียน  จะทำให้ไม่ร้อนใน
สูตรอีกอย่างของคุณแม่คือ กินทุเรียนแล้วต้องกินมังคุดควบไปด้วย   มังคุดทำให้เย็น ตรงข้ามกับทุเรียนทำให้ร้อน
สามีเล่าว่าทุเรียนมีดอก สีขาวสวย   ไปเจอรูปในเน็ตก็เลยเอามาลงให้ดู  ตัวเองไม่เคยเห็นค่ะ

[เทาชมพู]

ย้อนกลับมามาเลเซีย
เมื่อตึกเปโตรนาสสร้างเสร็จใหม่ๆ  คนไทยพลอยตื่นเต้นไปด้วย      ดิฉันไปเห็นแล้ว ตื่นเต้นน้อยกว่าที่ควร
เพราะไปเห็นตึกอลังการในเซี่ยงไฮ้มาก่อนหน้านั้นไม่นานนัก   ความตื่นเต้นครั้งก่อนเลยกลบความตื่นเต้นครั้งหลัง
แต่ฝีมือสร้างตึก ที่อลังการงานสร้างมากกว่า คือเมือง Putrajaya   เป็นที่ทำการของรัฐบาล
ตอนไปเห็น  คำบรรยายในใจ  คือ หิน  คอนกรีต และน้ำ 
เป็นอาคารอลังการหลายแห่ง  ตั้งอยู่กลางความแห้งแล้งของภูมิประเทศ    โล่งกว้าง ไม่เขียวชอุ่มอย่างต่างจังหวัดบ้านเรา    แต่มีแอ่งน้ำใสกว้างขวางรองรับอยู่
เห็นฝีมือสร้างและออกแบบของเขาแล้วก็ทึ่ง เมื่อนึกว่าเขาหาโลเคชั่นที่บ่งความอลังการงานสร้างได้
อย่างใจถึง    ต่อไปเขาก็คงเนรมิตรอบๆให้กลายเป็นสวนสวยงาม  หาเงินจากนักท่องเที่ยวได้มหาศาล
นึกถึงรัฐสภาแห่งใหม่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาของเรา  ที่ร.ร.โยธินบูรณะต้องถูกรื้อหลีกที่ให้     ยังวาดภาพไม่ออกว่าจะสวยได้แค่ไหน

[srisiam]

ขอบพระคุณครับที่นิรโทษกรรมให้.....กำลังเกรงว่าจะเข้ากระทู้นี้ไม่ได้ซะแหล่ว

รับประกันครับดุเรียนพันธุ์นี้กินแล้วท้องไส้ไม่ปั่นป่วนแน่ 99% หากท่านอยู่ในข่าย 1 % ที่เหลือ ให้กินพันธุ์ลายพรางนี้เข้าไปกระชับพื้นที่ทันที....ครับผ๊ม


 


ตัดต่อพันธุกรรมด้วย Photoshop ครับอาจารย์  ลูกสาว/ลูกชายเขาเมตตาสอนให้

[เทาชมพู]

ทุเรียนลายพราง  กินแล้วขอคืนพื้นที่ได้ด้วยใช่ไหมคะ   ไม่ใช่แค่กระชับ 

ยังติดใจเมือง ปุตราจายา    (ถ้าแปลเป็นไทยน่าจะเป็น ชัยบุตร)  เลยไปหารูปมาให้ดูกันอีก

[เทาชมพู]

ในเมื่อชอบการวางผังเมืองของมาเลเซีย   และชอบตึกรามบ้านช่องใหม่ๆ  ทำให้เชื่อว่าวิศวกรโยธา และสถาปนิกด้าน landscape ของเขาน่าจะเก่งมาก
เอารูปทาวน์เฮาส์ของเขามาให้ดูกันค่ะ    มองเฉพาะตัวบ้านก็งั้นๆ ไม่ได้โดดเด่นไปกว่าของไทย  แต่พื้นที่และบริเวณเขา ทำได้เรียบร้อยเป็นระเบียบ ชวนมองและชวนอยู่
ถ้าเป็นบ้านจัดสรรของเรา   จะไม่มีทางเห็นท้องฟ้าและต้นไม้แบบนี้   ดูแบคกราวน์ยังไงเสียก็ต้องมีอาคารพานิชย์ และชุมชน แทรกปะปนเข้ามาจนได้

[Diwali]

เข้ามาปั่นกระทู้ต่อ

เม้าท์เรื่องมาเลย์ทีไร ผมเห็นความขัดแย้งในตัวเองทุกที
รอบนี้ขอเปิดประเด็นเรื่องการศึกษาครับ

เพื่อนผมคนหนึ่ง ทำงานในกรุงชาอลาม มีลูกสองคน ลูกสาวคนโตจบมัธยมที่เคแอลแล้วไปต่อที่เอ็นยูเอส
ลูกชายคนเล็กกำลังเรียน มอปลายที่เคแอล
เพื่อนผมบอกว่าจะต้องเคี่ยวเข็นลูกคนเล็กให้เข้าเอ็นยูเอสให้ได้

ผมก็ไม่เข้าใจ ถามเพื่อนไปว่ามหาวิทยาลัยของมาเลเซีย ไม่ดีหรือ
เพื่อนผมก็ตอบว่ามหาวิทยาลัยมาลายาก็ดีอยู่ แต่ถ้าลูกได้จบที่เอ็นยูเอสจะดูดีกว่า ถ้ากลับมาสมัครงานที่บ้านจะหางานได้ง่ายกว่า

นี่แหละครับ ที่ผมบอกว่าคนมาเลย์เชื้อจีนหลายๆบ้าน ที่ต้องการส่งลูกไปจบนอกกลับมาแล้วจะดูเหนือกว่าชาวบ้าน
แต่ถ้าเป็น คนมาเลย์-มาเลย์ หรือ คนจีน-มาเลย์ ที่มีฐานะสูงๆ อาจจะต้องไปไกลกว่านั้นครับ
คือ
เพื่อนผมอีกก๊กหนึ่ง ที่บ้านเป็นคหบดีแห่งเปรัก พ่อเป็นสมาชิกใหญ่ของหอการค้าอิโป้ ล้วนแล้วแต่ไปเรียนจบจากสหราชอาณาจักรครับ
ทั้งๆที่อิโป้เป็นเมืองเล็กๆ เมืองหลวงของเปรัก ถ้าเทียบแล้ว ความเจริญคงพอๆ ตัวเมืองระยอง หรือตัวเมืองจันทร์ฯ ได้กระมังครับ
(แต่สาวอิโป้ สวย น่ารัก เซอร์วิสไมน์ดีมากๆ บริการได้น่าประทับใจกว่า บริกริณีไทยส่วนใหญ่เสียอีก นี่มาจากประสบการณ์ตรงนะครับ อิอิอิ  )
แต่ลูกหลานคนใหญ่โตที่นั่น ต้องระเห็ดไปเรียนไกลหลายพันกิโลเมตร ไปไกลถึง หลั่นดั้นสกูล ออกฟ้อด เข้มบริดเฉอะ ฯลฯ


นี่แหละครับ ที่ผมบอกว่าสับสนมากๆ
ตกลงว่า ภาครัฐฯของมาเลเซีย จัดมาตรฐานการศึกษาไว้ดีพอจริงหรือไม่
ประเด็นนี้ ผมก็ไม่มีอะไรจะเถียงกับเพื่อนๆ เพราะมองย้อนดูไทยแล้วก็  เฮ่อ....

รอท่านอื่นๆ มาเปิดประเด็นต่อแล้วกันนะครับ

[เทาชมพู]

ค่านิยมด้านการศึกษาของคนเอเชีย คือเห็นการศึกษาของยุโรปตะวันตก และอเมริกา สูงกว่าของประเทศตัวเอง
เป็นมาร่วมร้อยปีได้แล้วมั้งคะ  และก็ยังเป็นต่อไป
ดิฉันไม่ได้บอกนะคะ ว่า มาตรฐานการศึกษาในประเทศพวกเขา(และเรา)ดีหรือไม่ดี    แต่บอกว่าค่านิยมเป็นยังงั้น

ลูกๆของเพื่อนคุณที่ไปเรียน NUS  (มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์)  เหตุผลก็ชัดเจนอยู่ในตัว คือกลับมาหางานง่ายกว่า  แสดงว่าการศึกษาจากสิงคโปร์ เครดิตดีกว่า
แต่ทำงานไปแล้ว ใครจะก้าวหน้ากว่ากัน คนจบจากมาเลย์ หรือจบจากสิงคโปร์   ไม่รู้     ไม่มีสถิติให้อ่านพบ

เหล่มาดูบ้านเรา(ตามชื่อกระทู้)      ได้ข่าวว่าบริษัทบางแห่งก็เลือกรับบัณฑิตที่จบจากที่นั่นที่นี่ มากกว่าที่โน่นที่นู่น   คือเชื่อถือภูมิรู้และสติปัญญามากกว่า
แต่มันก็ไม่ได้เป็นหลักประกันว่าพวกเขาจะรุ่งเรืองมากกว่าบัณฑิตจากสถาบันอื่นๆ   เมื่อทำงานไปสัก ๑๐-๒๐ ปี 
เพราะการทำงาน ใช้ IQ ไม่พอ  ต้องมี EQ  เดี๋ยวนี้ก็ดูเหมือนจะมีอีกหลาย Q  จนดิฉันจำไม่ได้แล้วละค่ะ

[CrazyHOrse]

ขอขอบคุณทุกท่านครับ เป็นกระทู้ที่อ่านสนุกได้ความรู้และคติเตือนใจในเวลานี้ได้ดีมากครับ

โดยส่วนตัวผมเคยไปเหยียบมาเลเซียแบบเฉี่ยวๆแค่สองครั้ง ห่างกันราว ๑๐ ปี และใช้เวลาส่วนมากอยู่ใน KL และได้เดินทางออกไปใกล้ๆบ้างครับ

รู้สึกได้เลยว่าโครงสร้างพื้นฐานของบ้านเขาเหนือกว่าเรา (เมื่อเทียบว่า KL เล็กกว่ากรุงเทพมาก)

แต่ฟากเอกชน ในโลกทัศน์อันคับแคบของผมที่ประเมินจากที่เห็นด้วยตาใน KL เห็นว่าน่าจะอ่อนแอกว่าบ้านเราครับ

เคยคุยกับคนมาเลย์เชื้อสายจีนที่มาทำงานในไทย เขาบอกว่านักธุรกิจเชื้อจีนในมาเลย์ ถ้ามีโอกาสจะพยายามออกมาลงทุนในต่างประเทศ เพราะรัฐบาลจับตาธุรกิจคนจีนที่มีขนาดใหญ่ โตเกินไปสรรพากรจะมาเยี่ยมโดยไว

เรื่องนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจว่า ธุรกิจเหล่านั้นมีอะไรไม่ชอบมาพากลหรือไม่ แต่ถ้ามองอย่างเห็นใจเขาหน่อย การที่สรรพากรเข้ามาตรวจสอบนั้น ก็ทำให้คนทำงานเสียเวลาและพลังงานไม่น้อยทีเดียว ต่อให้ไม่ได้ทำอะไรผิดก็ถือเป็นความเดือดร้อนอย่างหนึ่งครับ

เอาเรื่องน่ารักๆบ้าง

ไปมาเลย์หนหลังนี้ได้ใช้แท็กซี่ใน KL หลายครั้ง มีอยู่สองครั้งที่ผมเจอคนขับแท็กซี่ที่พาภรรยามานั่งรถเล่นด้วย ตอนขึ้นไปก็รู้สึกแปลกๆ แต่พบว่าโชเฟอร์ที่พาภรรยามาด้วยจะอารมณ์ดี คุยเก่งเป็นพิเศษ ทำให้บรรยากาศในการนั่งรถสนุกสนานมากขึ้นครับ

: )

[NAVARAT.C]

ขอบคุณคุณม้าครับ
ในมาเลเซียมีเรื่องจะพูดอีกอย่างหนึ่งคือเกนท์ติ้ง ไฮท์แลนด์ สวรรค์และนรกของนักพนันนั่นเอง เมื่อผมไปกับคณะทัวร์ของคุรุสภาตอนสิบกว่าขวบนั้นยังไม่ได้สร้างเลย  โครงการนี้เกิดขึ้นจากการมองการณ์ไกลของเถ้าแก่รับเหมาก่อสร้างคนหนึ่งชื่อลิ้ม โก๊ะ ตง(ตอนหลังได้เป็นตันศรี) นายคนนี้มีประสพการณ์จากการรับจ้างรัฐบาลอังกฤษทำเขื่อนผลิตกระแสไฟฟ้าในคาเมรอน ไฮท์แลนด์ ซึ่งเป็นเมืองพักตากอากาศบนยอดเขาอีกแห่งหนึ่งของมาเลเซีย เขาชอบอากาศที่นั่นมากและมองเห็นว่าสถานที่ที่มีความหนาวเย็นในประเทศที่อากาศร้อนตับแตกอย่างนี้ไม่ใช่เฉพาะคนอังกฤษเท่านั้นที่แสวงหา คนมาเลเซียเองก็เป็นอย่างนั้นด้วย ดังนั้นเขาจึงเริ่มมองหาภูเขาใกล้ๆเมืองหลวง และเลือกจุดนั้นที่ห่างจากกัวลาลัมเปอร์แค่85กิโลเมตรแต่สูงกว่าน้ำทะเลถึง1800เมตร อยู่ท่ามกลางป่าดิบเขาและภูมิประเทศที่เต็มไปด้วยหุบเหวและหน้าผาสูงชัน นั่นเป็นปีพ.ศ.2507 ที่เขาตัดสินใจเดินหน้าในโครงการที่ผู้คนส่วนใหญ่คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง

แต่เถ้าแก่โก๊ะตงก็ได้ตันศรี หะญี มูฮัมมัด นอร์ หุ้นส่วนภูมิปุตราชั้นเลิศไปวิ่งเต้นขอประทานบัตรป่าไม้มาจากได้จากสุลต่านรัฐปะหัง30,000ไร่ รัฐซารังงอร์7000ไร่ (โอ้โห ใครจะไปกล้าคิดว่าจะทำได้) หลังจากนั้นก็ใช้เวลาถึง4ปีในการสร้างถนนขึ้นภูเขา ทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างทั้งเงินทองทรัพย์สมบัติของครอบครัวและเวลาทุกนาทีในชีวิตของตน ซึ่งปลายทางตอนนั้นก็มีโรงแรมในฝัน(ของเถ้าแก่โก๊ะตง)เพียงโรงแรมเดียว

เมื่อตนกูอับดุล เลาะห์มานได้รับเชิญมาวางศิลาฤกษ์โรงแรมแห่งแรกดังกล่าวหลังจากเปิดถนนใช้การได้แล้ว ท่านประทับใจในความวิริยะอุตสาหะของเถ้าแก่โก๊ะตง ที่สามารถทำโครงการที่จะเป็นประโยชน์ต่อประชาชนได้ถึงขนาดนี้ โดยที่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากภาครัฐแม้น้อย แต่ท่านก็เป็นห่วงว่าโรงแรมในฝันจะกลายเป็นฝันสยอง ทำอย่างไรจึงจะมีคนมาพักได้จำนวนเยอะๆและเร็วๆพอที่จะคุ้มกับทุนที่ลงไปกับถนนอันเป็นเงินมหาศาล อาศัยประสพการณ์สมัยเป็นเพลย์บอยตัวพ่อตอนเป็นหนุ่มลันดั้น ท่านแนะนำสิ่งที่คนจีนมาเลย์ที่อาศัยประเทศเขาอยู่ไม่กล้าคิด เพราะขัดกับหลักศาสนาอิสลาม คือให้ทำคาสิโนที่ห้ามขาดไม่ให้คนมาเลย์เข้าไปเล่นการพนัน ตั้งเป้าล่อเฉพาะเจ๊กกับไทยก็รวยเละแล้ว ท่านตนกูตอนนั้นชี้ไม้เป็นนก ชี้นกเป็นไม้คนก็ขอรับกระผม เถ้าแก่โก๊ะตงก็เหมือนเทวดามาโปรด ได้รับใบอนุญาตให้ประกอบกิจการสถานการพนันโดยง่าย ชีวิตเปลี่ยนจากการเป็นเศรษฐีกำลังลุ้นการเป็นยาจก เป็นกระโดดไปขั้นมหาเศรษฐี และโครตมหาเศรษฐีตามลำดับๆไป

"ความพยายามเป็นเรื่องของมนุษย์  ความสำเร็จเป็นเรื่องของเทวดา"

[NAVARAT.C]

ผมไปเที่ยวเกนติ้งบ่อยพอสมควร แต่จุดหมายไม่ได้อยู่ที่การพนันเพราะขัดกับอุปนิสัย แต่พวกเพื่อนๆมาเลย์ชอบจัดพาไปค้างคืนและตีกอล์ฟที่นั่น แต่ทุกครั้งที่ไปก็จะมีคนลากไปคาสิโน เดินผ่านห้องระดับนักท่องเที่ยวก็ได้ยินเสียงพี่ไทยขรม พอเข้าประตูชั้นในสู่ระดับวีไอพีจึงจะเห็นระดับที่เขาเอาเป็นเอาตายกัน อาเสียอาเจ้ทั้งนั้นที่ขนเงินมาแลกกับความความบันเทิงระดับที่หัวใจอาจจะวายได้ แทบทุกครั้งจะได้ทักกับคนรู้จักที่ตีรถมาจากภูเก็ต กระบี่ ตรัง หรือหาดใหญ่ในเย็นวันศุกร์แล้วกลับในกลางดึกของคืนวันอาทิตย์ ได้เสียกันเป็นล้าน

สิ่งที่เปลี่ยนแปลงในระยะสิบยี่สิบปีมานี้ก็คือ เกนติ้งได้เปลี่ยนจากภาพลักษณ์ของบ่อนการพนันไปเป็นสถานบันเทิง(theme park)สำหรับครอบครัวทุกเพศทุกวัยทุกศาสนา มีโรงแรมผุดขึ้นมาหลายหลังสำหรับความต้องการของคนในวัยต่างๆ มีภัตตาคารเสริฟอาหารทุกชาติ กลางคืนจะมีโชว์ดีๆที่สั่งมาจากนอกเช่นเดียวกับลาส เวกัส ดาราดังๆในเมืองไทยก็ไปรับจ็อบที่นี่เยอะ เกนติ้งได้เป็นสถานที่ให้ความสุขความบันเทิงกับคนมาเลเซียได้จริงๆสมกับที่ผู้มีส่วนสร้างและมีส่วนนำความสำเร็จมาให้โครงการนี้วาดฝันไว้

เอ้า..ใครจะเหล่ดูเมืองไทยอย่างไรก็เชิญครับ