เด็ก ๆ สมัยนี้อาจเคยได้ยินกลอนดอกสร้อยบทนี้
ตุ๊ดเอ๋ยตุ๊ดตู่
ในเรี่ยวในรูช่างอยู่ได้
ขี้เกียจนักหนาระอาใจ
มาเรียกให้กินหมากไม่อยากคบ
ชาติขี้เกียจเบียดเบียนพวกเพื่อนบ้าน
การงานสักนิดก็คิดหลบ
ตื่นเช้าเราหมั่นขยันพลบ
ไม่ของพบชาติขี้เกียจเกลียดนักเอย
แต่คงไม่ทราบว่า
ตุ๊ดตู่ (Red-headed Monitor, Harlequin Monitor) หน้าตาเป็นอย่างไร
ตุ๊ดตู่เป็นวรานุสประเภทหนึ่ง มีถิ่นอยู่ทางใต้ แต่ก็น่าสงสัยไยจึงไปเป็นอาหารของชาวเหนือพร้อมกับตะกวด
วันทองหรือแม้แต่ขุนแผนจึงตั้งข้อรังเกียจลาวทอง ดังในบทละครเรื่องขุนช้างขุนแผน พระนิพนธ์สมเด็จกรมพระราชวังบวรมหาศักดิพลเสพย์ ความว่า
เมื่อนั้น ขุนแผนป่วนจิตคิดสับสน
เปลี่ยนใจนึกไขว่อลวน เหลียวมายลดูบ้านรำคาญครัน
พิศดูเมียใหม่ที่ได้มา ทรวดทรงขนงหน้าดูคมสัน
ปรนนิบัติอื่นอื่นดีทั้งนั้น แต่สำคัญทรลักษณ์ด้วยการกิน
อึ่งตะกวดตุ๊ดตู่งูเงี้ยว ช่างกระไรเลยเคี้ยวกินเสียสิ้น
อาหารหยาบคายเป็นอาจิณ มลทินรังเกียจเกลียดระอา
พิมเอ๋ยพี่ยังอาลัยอยู่ การกินรู้สารพัดจัดหา
ไม่เปื้อนเปรอะเหมือนลาวชาวพนา น้ำมือโอชาอร่อยรส
จะเพราพริ้งก็ไม่ยิ่งหย่อนแก่กัน สิ่งสำคัญลับลี้ล้วนดีหมด
ไทยงอนลาวอ่อนระทวยทด กัลเม็ดปรากฏทั้งสองนาง
บุณาณว่าอย่าให้มีเมียสอง ทีนี้ต้องตำราไขว่ใจหมาง
แสนคำนึงรำพึงมาตามทาง หน้าเผือดเลือดจางพลางถอนใจฯ
พี่พี่จงสงสาร โปรดทำทานอย่ากินหนู
ตุ๊ดตู่คงรำพึงอย่างนั้น
