มณโทโสภาหกสามี สองกระบี่สี่ยักษ์รักระดม

[Wandee]

     เพลงยาวของกรมหลวงภูวเนตรนรินทรฤทธิ์  ถึง เจ้าจอมมารดาลูกจันทน์  ตอนนี้  ไม่เข้าใจค่ะ

เคยถามอาจารย์ทางวรรณคดี    เธอหัวเราะ   ตอบว่า   กวีนับผิด


กวีไม่นับผิดหรอก  เถียงในใจ      คงมีสัญญลักษณ์ซ่อนเร้นบางอย่างที่เป็นรหัสลับและลึก เกินความเข้าใจของนักอ่านชาวบ้าน



อ่านวรรณคดี เช่น   อิเหนา  รามเกียรติ์    ขุนช้างขุนแผน(มีแทบทุกสำนวน เว้น พระไวยต้องเสน่ห์ของครูแจ้ง)

ไม่เคยมีปัญหา




     บ่ายหน้ามาขอความเห็นและคำแนะนำจากเรือนไทย  ว่า  สี่ยักษ์ นี่ มีใครบ้าง

สองกระบี่ไม่ถามค่ะ    


     หารามเกียรติ์มาอ่านไปเรื่อย ๆ         ยังไพเราะงามสง่าเสมอ

ความรู้สึกเมื่อเป็นเด็กเริ่มอ่าน กับความรู้สึกตอนนี้   เหมือนเดิมคือยังชอบอยู่

[Wandee]

     เมื่อพระดาบสทั้งสี่ มี พระอตันตา   วชิรามุนี   พระวิสูต  และพระมหาโรมสิงห์ อยู่ในหิมพานต์
ชุบกบที่สละชีพดื่มน้ำนมพิษนางนาค   ท่านเมตตาแถมความงามในสามโลกให้


นางกบสู้เสียชีวัน                      หาไม่เราท่านจะบรรลัย
อย่าเลยจะชุบขึ้นเป็นหญิง            จะจัดสิ่งที่งามประสมใส่
ให้สิ้นโฉมนางฟ้าสุราลัย              เลิศล้ำกว่าไตรโลกา

[Wandee]

     งามพักตร์ยิ่งชั้นมหาราช                               งามวิลาสล้ำนางในดึงสา

งามเนตรยิ่งเนตรในยามา                                   งามนาสิกล้ำในดุษฎี

งามโอษฐ์งามกรรณงามปราง                               ยิ่งนางในนิมาราศี

งามเกศยิ่งเกศกัลยาณี                                       อันมีในชั้นนิรมิต

ทั้งหกห้องท้องฟ้าไม่หาได้                                   ด้วยทรงลักษณ์วิไลไพจิตร

ใครเห็นเป็นที่เพ่งพิศ                                         ทั้งไตรภพจบทิศไม่เทียมทัน

[Wandee]

นักสิทธ์ทั้งสี่องค์   ปรึกษากันว่า  นางงามราวรูปวาดนี้   ควรเอาไปถวายพระอิศวร


จึงพานางเหาะไปไกรลาส



ขอถวายนงลักษณ์อัคเรศ                         แก่พระปิ่นโลเกศนาถา
เป็นข้าใช้ใต้เบื้องบาทา                           ไปกว่าจะสิ้นชีวี


     เมื่อนั้น                                        องค์อิศราเรืองศรี
ได้ฟังทั้งสี่พระมุนี                                  ยินดีก็รับนางไว้


นางกบเลยได้อยู่บนสวรรค์

พระอิศวร ประทานนางมณโฑ ให้กับพระอุมา

อันนางมณโฑนงลักษณ์                            นักสิทธิ์ทั้งสี่เอามาให้
เจ้าจงเมตตาเลี้ยงไว้                               เป็นข้าช่วงใช้ของเทวี


นางมณโฑมีความสุข  รับใช้พระอุมา  ไม่ทำให้ขัดเคือง   อะไรที่พระอุมาโปรดนางก็ทำเพื่อให้พระอุมาโปรด

บำเรอเป็นนิจนิรันดร                                ต่างเนครต่างกรอรไท

[เทาชมพู]

เคยเขียนไว้เป็นบทความ แค้นของกวี
ถ้าหากว่ากรมหลวงภูวเนตรไม่ได้นับผิด  ก็แปลว่ามีรามเกียรติ์อีกเวอร์ชั่นหนึ่ง ที่นางมณโฑ (หรือมนโท) มี ๖ สามีจริงๆ

[Wandee]

โอ!   ขอบคุณ คุณเทาชมพูที่กรุณาแนะนำค่ะ             รามเกียรติ์อีกเวอร์ชั่น

ตายจริง!       ตายแน่ ๆ   ไม่เคยคิดถึงมุมมองนี้


ถ้าจะคิดถึง สามี ๖ คน  ก็พอจะเถียงข้าง ๆ คู ๆ ไปได้

ทีนี้ ยักษ์ สี่  เชียวหรือ



เพื่อน ๆ ไม่มีใครที่อ่านวรรณคดี   อ่านโคลงกลอนมีบ้าง

[Wandee]

เก็บวรรณคดีใส่กล่องพลาสติค   เลยอ่านรามเกียรติ์เล่ม ๔ ไปพลาง ๆ

เคารพคำแนะนำของคุณเทาชมพู
ใจเลยไม่วุ่นวายต่อไป

คนเราจะมาจากกระบอกไม้ไผ่ไม่ได้  ต้องเจริญมาเพราะมีผู้สั่งสอนแนะนำ




ชมพูพาน เมื่อมาตามทศพินไปเฝ้าพระพรต
ทศพินกลัวแต่ตอบไปว่า

ตัวกูก็ชายชาตรี                                   กระบี่อย่าโอหังว่า
ซึ่งจะให้ไปเฝ้ายังพลับพลา                       ลงกาไม่ขึ้นกับพระพรต

ชมพูพาน คือเหงื่อของพระอิศวร      พาลีเลี้ยงเป็นโอรสตั้งแต่องคตยังไม่เกิด


ชมพูพานด่าทศพินว่า
จึ่งร้องว่าเหวยอ้ายทรยศ                         ไม่อัปยศไพร่ฟ้าเสนาใน
อันพระยาภิเภกเลี้ยงมึงมา                       เสน่หาดุจบุตรในไส้
ควรอกตัญญููไม่อายใจ                           ไอ้จัญไรด้านหน้าว่าตัวดี



ชมพูพานกำลังมันในอารมณ์  ด่าเพลิน   ที่จริงการพาดพิงถึงบิดามารดานั้นคนไทยถือนัก สู้ตาย


ชี้หน้าร้องว่าแก่กุมภัณฑ์                         อ้ายอาธรรม์ลูกหลายบิดา
แต่พาลีทศภักตร์แล้วมิหนำ                      ซำ้พระยาภิเภกยักษา
ทั้งหนุมานผู้ชาญฤทธา                           ยังว่าไม่สากับน้ำใจ

กูเห็นเอ็งนี้กตัญญู                                สู้ไปเมืองมลิวันได้
พาท้าวจักรวรรดิชาญชัย                         มาส่งให้มารดาถึงธานี

อ้ายลูกพ่อมากปากกล้า                          อหังการ์จะชิงชัยศรี
กับน้องสมเด็จพระจักรี                           มึงนี้จะม้วยชีวัน


พอจะนึกออกแล้วค่ะ    ว่าทำไมจึงพลอยนับ ท้าวมลิวัน ไปด้วย
น่าจะเป็นกลอนบทนี้เอง