มะปรางเป็นผลไม้ผิวบาง ช้ำง่าย การสลักลวดลายบนผิวจึงทำได้ยาก ต้องใจเย็นและฝึกหัดอยู่นาน กว่าจะทำได้
โบราณถือเป็นวิชาของสาวชาววัง นอกเหนือจากอื่นๆ เช่นจีบพลูยาว ละเลงขนมเบื้อง
เคยอ่านเรื่องปอกมะปรางริ้วในหนังสือเมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก ตอนนั้นก็นึกไม่ออกว่า มะปรางริ้วหน้าตาเป็นอย่างไร เพิ่งจะมาเคยเห็นเมื่อ ๒-๓ ปีที่ผ่านมา บอกได้คำเดียวว่า เห็นแล้ว ไม่อยากกิน อยากเก็บไว้ดูมากกว่า สวยงามนัก คนทำได้นี่ต้องมือเบา ใจเย็นมาก
จีบพลูยาว (ยาวคืบหนึ่ง) ผู้ใหญ่ท่านเคยทำให้ดู ดูเหมือนง่าย พอเอาเข้าจริงทำยากเหมือนกัน ต้องเลือกใบพลูที่จะเอามาจีบทีละใบ
ฝีมือการเรือนของสตรีสมัยก่อน ยังมีอีกอย่างหนึ่ง คือ การเจียนหมากที่เรียกว่า หมากจำปาถอด ท่านผู้ใหญ่ท่านทำให้ดูครั้งเดียว งง เพราะหาที่แกะเอาเนื้อหมากออกมาไม่เจอ พอท่านเฉลยถึงได้ร้องอ๋อ ซ่อนได้แนบเนียนมาก
