นางพิมพิลาไลย ต่อมาเป็นนางวันทอง อาบน้ำที่ไหนบ้าง

[Wandee]

ขอเชิญ ทุกท่านมาคุยและถองกันตามอัธยาศัย


     ครานั้นนางพิมกับสายทอง                               อยู่ในห้องปักสะดึงกรึงไหม
ตะวันชายบ่ายคล้อยอโนทัย                                   จะลงไปอาบน้ำด้วยทันที
พร้อมด้วยข้าไทอยู่ก่ายกอง                                   กับนางสายทองผู้เป็นพี่
ถึงท่าผลัดผ้าด้วยยินดี                                         ลงน้ำซึ่งก็สีซึ่งเหงื่อไคล


     ข้าไทคือคนรับใช้ที่ไม่ใช่ทาส    สาว ๆ เหล่านี้มีถึง ๖ คน  ก็เล่นนำ้กัน คือเล่นไล่  มีตัวอยู่โยง ๑ ตัว
การเลือกตัวอยู่โยงนั้น คือมาล้อมวงกันแล้วร้องเพลงสั้น ๆ  ไปจบที่ใคร คนนั้นอยู่โยง

เพลงละเล่นนี้ เก่าจัง  ไม่เคยเห็นที่ไหน

สาว ๆ ร้องว่า  ปะเปิงเลิงแมวแอวออก   นอกซ่อนนางจันกระโต้งโห่ง
แปลว่าอะไรไม่ทราบ
ทราบว่า กระโต้งโห่งเป็นเสียงร้องของนกยูงซึ่งดังกังวาล

ขณะนั้นขุนช้างและบ่าวไพร่มาแอบพุ่มไม้ ดูสาวอาบน้ำ

[Wandee]

การสนทนานี้ก็เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นปัญญาสามารถ  ในระดับยวนตายวนใจ
เพื่อชวนให้ไปอ่าน ขุนช้างขุนแผน ต่อ
ถ้าเล่าหมดสิ้น  ก็คงไม่สนุก


ในการเล่นไล่จับนี้  บ่าวของขุนช้างหัวร่อ เพราะเห็นเสื้อผ้าที่รัดรึงหละหลวมของสาว ๆ

ผ้าของนางพิมก็ไพล่จากรักแร้  ซึ่งเป็นธรรมดา   ขนาดนางแก้วกิริยาที่ชื่อเรียบร้อยมากเวลาไปตลาดยังระวังตัว


เมื่อสาว ๆ ขึ้นจากน้ำแล้ว  ขุนช้างและบริวารก็เดินแซงมา

ขุนช้างร้องเพลงยาวกระทบว่า    โอ้เจ้าดวงดอกฟ้ามณฑาธาร


อ้ายโห้งก็ต่อเจ้านายว่า
พี่เห็นเจ้าเข้าหมายว่าของหวาน                        ดูกระเพื่อมตละเชื่อมซึ่งเต้าตาล


ใครเขียนเพลงยาวนี้หนอ  จะเป็นคนที่ชอบกินทองหยิบ ทองหยอด กระมัง

[Wandee]

เมื่อพลายแก้วเข้าหานางพิมครั้งแรกนั้น


     ครานั้นนางพิมนิ่มนวล                               ยียวนด้วยความพิสมัย
เสนหารึงรุมกลุ้มใจ                                       สนิทแนบหน้าในที่นอนนาง

(ยียวน   พจนานุกรมมติชน หน้า ๗๐๓  แปลว่า  ยั่ว,  ล่อ,  ชวนให้กำหนัด, ชวนให้ยินดี)



พัดวีวอนพลอดแล้วกอดแก้ว                             ไม่คลาดแคล้วเคลื่อนคลาไปห่างข้าง
ซับเหงื่อด้วยเนื้อสไบบาง                                 กระแจะจวงจันทร์นางละลายทา

ของหวานวอนให้เจ้าแก้วกิน                              คอยประคิ่นโต๊ะตั้งทั้งซ้ายขวา
ให้บุหรี่หมากพลูด้วยปรีดา                               แล้วซุบซิบสนทนาเสนาะใน


ดิฉันอ่านมาถึงตอนนี้ก็อยากจะรู้เหลือเกินว่า บนโต๊ะ หรือพานนั้นใส่อะไรไว้บ้าง   พลายแก้วคงหิวเพราะตอนบ่ายและเย็นไม่ได้กินอะไรมา

ธรรมเนียมสมัยโน้น  จัดของใส่ต้องพูนสามชั้นจึงจะดูสวย

[Wandee]

เมื่อพลายแก้วจะลามาในยามเช้าตรู่


ถึงประตูหรุบหรู่ด้วยแสงเดือน                               นี่เนื้อเหมือนกรรมวิบากระบมใจ
แสงทองส่องฟ้ามาเหลืองเหลือง                             จะย่างเยื้องจากนางไม่ย่างได้
ทรุดนั่งพะวังพะว้าด้วยอาลัย                                 ประโลมจูบลูบไล้ไม่สมประดี
ปิดประตูอยู่เถิดนะน้องเอ๋ย                                   อย่าโศกเลยลุกเลื่อนออกจากที่
แสนสวาทไม่น้อยร้อยทวี                                     ยิ่งเหลียวหลังยิ่งมีอาลัยลาน

[เทาชมพู]

จำได้ถึงบทที่บรรยายได้สวยมากๆอีกตอน  คือเมื่ออาบน้ำฝักบัวด้วยกัน
รอคุณวันดีมาเล่าค่ะ

[Wandee]

นางพิมเป็นผู้หญิงที่งามทุกอิริยาบถ

พลายแก้วเปิดประตูเข้าไป

งามโศกตกแสกเมื่อยามเศร้า                                  ปิ้มประหนึ่งจะเข้าประคองขวัญ
งามทรงส่งศรีฉวีวรรณ                                          สารพันงามจริตน่าชิดชม


นางพิมอ้อนว่าถ้าคืนนี้พลายแก้วไม่มาจะผูกคอตาย

ชะกระไรใจคอแม่พิมเอ๋ย                                       จะละเลยทิ้งพี่เสียง่ายง่าย
จะให้พี่ต้องบวชไปจนตาย                                      ด้วยไม่หมายมีอื่นแล้วสืบไป

พลายแก้วนั้นรักนางพิมเหนือนางคนอื่นจริง  เรื่องราวของขุนช้างขุนแผนจึงเป็นเรื่องกินใจคนอ่านตลอดมา 
ถึงแม้นว่ารัก    พลายแก้วกำลังวางแผนจะรวบหัวรวบหางนางสายทองอยู่ในใจขณะนั้น

[Wandee]

เมื่อได้แอบอิงสวาทแล้ว   พลายแก้วชวนนางพิมไปอาบน้ำ   นางพิมก็จูงมือพาไปที่นอกชาน
นางศรีประจันได้ยินเสียงกระดานลั่น  ก็ร้องถามออกมาว่าใครหวา
พลายแก้วสะกิดพิมให้ตอบ   นางก็ตอบว่า ฉันเองคะออกมาจะอาบน้ำ

นอกชานนั้นเป็นพื้นที่ลดระดับจากหน้าห้องลงไปหน่อยหนึ่ง   ใช้ประโยชน์ได้สารพัด


ครั้นถึงอ่างวางอยู่ที่นอกชาน                            สองสำราญขึ้นนั่งบนเตียงต่ำ
จึงไขน้ำจากบัวตะกั่วทำ                                  น้ำก็พรำ่พรายพรูดูกระเด็น

น้ำนั้นอยู่ในถังสูงที่ข้าไทหาบมาใส่ไว้แต่วัน  น้ำเย็นตามธรรมชาติ
ความกล้าของหนุ่มในยามรักที่ขึ้นหาสาวรักนั้นมีมานาน  แต่คู่ไหนเล่าจะได้อาบน้ำกันกลางแสงจันทร์จากน้ำที่พรูพรั่ง


เจ้าพลายชักชายสไบห่ม                                  ฉันอายนมไฮ้หม่อมนะอย่าเล่น
ยังไม่เคยอาบน้ำตัวเปล่าเป็น                             เขาจะเห็นแล้วอย่ากวนฉันหน่อยเลย


ความละอายของสตรีที่เป็นสมบัติของตนที่เพิ่งได้เชยชมมาหยกๆ    คงเพิ่มความพิศวาทบาดจิตให้พลายแก้วนักหนา
สตรีเมื่อไร้ความอายแล้ว  ความงามก็ลดลง

[Wandee]

อนิจจาอยู่แต่เจ้ากับตัวพี่                              ไม่มีใครเห็นดอกเจ้าพิมเอ๋ย
อาบทั้งผ้าไม่น่าจะเย็นเลย                             พลางก็เผยผ้าน้องออกจากทรวง
พระจันทร์ลอยลีลาเวหาห้อง                           สอดส่องต้องเต้าดูขาวช่วง
น้ำกระทั่งหลั่งไหลกระทบทรวง                        ดังเพชรร่วงหลุบต้องกระจายพราย

เจ้าพลายยิ้มพลางทางพาที                            เจ้าพิมพี่ผุดผ่องดังเดือนฉาย
พี่จะช่วยสีขี้ไคลให้สบาย                               มิให้ระคายเนื้อน้องเท่ายองใย

นางพิมนั่งใกล้เจ้าพลายแก้ว                           ยิ้มแล้วเหยียดแขนออกยื่นให้
เจ้าพลายกอดรัดถนัดใน                               โลมไล้ลูบเล่นละมุนมือ

[Wandee]

นางพิมยิ้มเพราะพึงใจในคำชมว่าผิวผุดผ่องเท่านั้นหรือ

นางรู้ตัวดีว่าเป็นคนสวย  กระจกไม่ได้หลอก  แต่เมื่อชู้รักมายืนยันว่าเขาเห็นว่านางช่างงามผุดผ่องในแสงจันทร์
ความรักในตัวพลายแก้วเพิ่มขึ้น

จริตในการปรุงแต่งนั้นมาสู่หญิงทุกคนตามธรรมชาติ  เป็นการสนองและเสนอในขณะเดียวกัน

นางถึงเหยียดแขนให้เป็นการยั่วสวาท


ไฮ้อะไรไม่พอที่นี่มาทำ                                จะสีแขนมาขยำอย่างนี้หรือ
กระดี้กระเดียมจ้านรำคาญครือ                       ปัดมือหม่อมนี้จูจี้จริง


วรรณคดีมิได้มีไว้บำเรอท้าวธิราชผู้มีบุญเท่านั้น           คนไทยทุกชั้นวรรณะก็เสพความงามได้เท่าเทียมกัน

[Wandee]

อาบน้ำแล้วก็มาทาแป้ง ผสมน้ำกระแจะ   ทาแล้วก็คงพัดวีกันให้แป้งแห้งแล้วทาใหม่


นางพิมผู้รู้รสรัก  เล่นเป็นเด็กใจน้อย

ขอจูบนิดนั่นประทิ่นกลิ่นอะไร                              นางอายใจหลบหน้าไม่พาที
ผินหน้ามาเถิดจะทาให้                                      จะอายกันไปไยไม่พอที่
แก้มขวาจงทาเข้าให้ดี                                       อย่าจู้จี้แก้มฉันนี้คนจน


ความรักพิศวาทเป็นครูโดยธรรมชาติ ฉะนี้แล

[Wandee]

อาบน้ำในลำธาร


ขุนแผนรับวันทองมาจากเรือนขุนช้าง


มาถึงเนินผาท่าต้นไทร                                         น้ำเปี่ยมสระใสสะอาดนัก
ที่ธารแก่งแรงไหลมาคักคัก                                    เป็นชะงักชะง่อนผาน่าสำราญ
บัวไสวใบบังระบุดอก                                          เผยออกกลิ่นชวยห้วยละหาน
ต้นไม้สูงสะพรั่งบังริมธาร                                      ที่ดอกบานแล้วก็หล่นละอองลง
พระพายชายพัดมาเชยชื่น                                     หอมรื่นรอบในไพรระหง
จักจั่นสนั่นเสียงเสนาะดง                                      รับวันทองน้องลงจากหลังม้า



ชักชวนวันทองน้องยา                                           ผลัดผ้าโผลงในท้องธาร
ว่ายกระทุ่มเที่ยวท่องในท้องน้ำ                                 ผุดดำปรีดิ์เปรมเกษมศานต์
หัวร่อระริกซิกซี้กันสำราญ                                       บัวบานเกสรอ่อนละออ



นางรำพึงถึงตัว....

อนิจจาครานี้นะตัวกู                                             มาอ้างว้างค้างอยู่ในป่าใหญ่
จะเป็นเหยื่อเสือสางที่กลางไพร                                 เอาป่าไม้เป็นเรือนเหมือนป่าช้า
นี่จะอยู่อย่างไรไม่เล็งเห็น                                       ตายเป็นก็คงป่นอยู่กลางป่า
มิได้คิดถึงตัวจะมา                                              ไม่รู้ว่าจะเป็นเช่นนี้เลย


ขุนแผนพามาด้วยความรัก                                      ก็ประจักษ์ใจจริงไม่นิ่งเฉย
แต่ทุกข์ยากอย่างนี้ยังมิเคย                                     อกเอ๋ยเกิดมาพึ่งจะพบ


อกเอ๋ยเกิดมาเป็นสตรี                                           พอที่เป็นสุขไม่สุขได้
ไม่รักอายร่ายชมภิรมย์ไป                                       เพราะไม่ครองใจจึงได้แค้น
เสียแรงรูปงามนามก็เพราะ                                      ละมุนเหมาะใจชั่วนี่เหลือแสนนี้เหลือแสน
ที่ดีดีสิ้นในดินแดน                                               ชั่วเล่าใครจะแม้นก็ไม่มี



จะเคืองขุ่นขุนแผนก็ไม่ได้                                        เขารักใคร่จริงจังไม่ห่างเหิน
ไปจากกันนานช้าน่าจะเพลิน                                     หมางเมินลูกเมียเขาก็มี
สู้บากหน้ามาตามด้วยความรัก                                  ลอบลักเข้าป่าพากันหนี
ไม่กลัวความลามลุกคลุกคลี                                     เอาชีวีแลกน้องวันทองมา




             เพราะจับใจ   อ่านดัง ๆ  คงจะคลายร้อนได้บ้าง                                         

[SILA]

           ได้จังหวะนำภาพฝีมืออ.จักร หาได้จากในเน็ทมาประกอบครับ

[Wandee]

ขอบคุณ คุณ SILA  ค่ะ

ขุนแผนนั้น  อกอ่อนสะเอวบาง  เนื้อน้อยนิ่ม ๆ  อกเลี่ยนตลอดคาง  แบบบาง

เมื่อจะขึ้นเรือนขุนช้างนั้น  ขุนแผนแต่งตัวมาเต็มที่

ใส่กางเกง ม่วงดวงวิหค      นุ่งยกทอง จีบไว้สวย  ที่จริงผ้ายกนี่จีบยาก กระปุกกระปุยออกจะตายไป
เสื้อในเป็นเสื้อยันต์
เสื้อนอกเป็นดอกช่อฉลุทอง

โพกผ้าประเจียดด้วยนะคะ

เครื่องประดับนั้นขอข้ามไป

เห็นฉุยฉายพลายชุมพลทีไร  ขำที่ใส่เสื้อยันต์ไว้ข้างนอกทุกที  อิอิ

[SILA]

         รูปขุนแผนพานางพิมออกจากเรือนขุนช้าง โดยครูเหม (หนังสือสารคดี ฉบับ เหม เวชกร) ครับ

ขุนแผนนั้น  อกอ่อนสะเอวบาง  เนื้อน้อยนิ่ม ๆ  อกเลี่ยนตลอดคาง  แบบบาง

           พระลอที่ครูเหมวาดก็อกอ่อนเอวบาง ต่างจากพระเอกยุคนี้ที่กล้ามเนื้อกำยำ ล่ำสัน

[Wandee]

นางวันทองยังมีฉากอาบน้ำที่ ยั่วยวนชวนสบาย อีกหนึ่งแห่ง


     รอนรอนอ่อนแสงพระสุริยง                              ชักม้าเลียบลงตรงน้ำไหล
ครั้นถึงธารท่าชลาลัย                                         ชวนวันทองน้องให้ลงจากม้า
ปลดอานม้าพลางเปลื้องเครื่อง                               แล้วชวนนางย่างเยื้องลงสู่ท่า
ต่างกินอาบซาบเย็นเส้นโลมา                                บุษบาบานช่ออรชร