เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: [1]
  พิมพ์  
อ่าน: 2841 มานีชูใจ
ภูมิ
บุคคลทั่วไป
 เมื่อ 29 ม.ค. 01, 10:16

จําไม่ได้ว่าอ่านเจอในกระทู้ไหนเลยเปิดกระทู้ใหม่ดีกว่า
*คุณเปี้ยวน่าจะทําsearch ได้แล้วนะครับ
เห็นว่ามีนิตยสารที่เมืองไทยลงเรื่องตอนจบ(หลังป๖)ของมานีชูใจ
เอามาเล่ากันฟังหน่อยซิครับ คนอยู่ต่างประเทศหาไม่ได้
สรุปย่อๆก็ได้ครับ
บันทึกการเข้า
เปี้ยว
พาลี
****
ตอบ: 321

วิชาการ.คอม, อาจารย์ภาคฟิสิกส์ มหิดล


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 1  เมื่อ 28 ม.ค. 01, 04:33

search คงไม่นานเกินรอครับ

เพื่อนผมส่ง มานีชูใจ หลังป. 6 มาให้ด้วยครับ
แต่ว่ามันเป็นไฟล์รูป เนื้อหาเยอะครับ
ถ้ามีเวลาผมจะทยอยๆพิมพ์เข้ามานะครับ
บันทึกการเข้า
เปี้ยว
พาลี
****
ตอบ: 321

วิชาการ.คอม, อาจารย์ภาคฟิสิกส์ มหิดล


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 2  เมื่อ 28 ม.ค. 01, 17:52

ตอนใหม่แต่งโดยคุณ รัชนี ศรีไพรวรรณ
ผมก็ไม่ทราบจะติดต่อผู้แต่งเรื่องอย่างไรครับ
ถ้าใครรู้จักโปรดบอกด้วยนะครับ
ระหว่างนี้ผมเอาเรื่องลงก่อนแล้วกัน ^_^
บันทึกการเข้า
เปี้ยว
พาลี
****
ตอบ: 321

วิชาการ.คอม, อาจารย์ภาคฟิสิกส์ มหิดล


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 3  เมื่อ 28 ม.ค. 01, 18:11

แล้ว...เราก็ได้พบกัน
(มานะ มานี พ.ศ. ๒๕๔๔)

รัชนี ศรีไพรวรรณ

          แพทย์หญิงมานี รักเผ่าไทย ออกจากห้องคนไข้คนสุดท้ายเมื่อเวลา 16.55 น.
พยาบาลที่รอหน้าห้องรายงานว่า มีสุภาพสตรีคนหนึ่งมาคอยพบอยู่ที่ห้องพักร่วมสอง
ชั่วโมงแล้ว มานีรู้สึกตื่นเต้นจนแทบระงับไม่ไหว เธอขอบใจนางพยาบาลคนนั้นพลางถอด
เสื้อคลุมและส่งเครื่องมือแพทย์ให้ แล้วรีบเข้าไปล้างมือในห้องน้ำที่อยู่ใกล้ที่สุด
มานีรู้ดีว่าสุภาพสตรีคนนั้นคือชูใจ ชูใจเพื่อนรักที่ไม่ได้พบกันเลยตลอดเวลา 17 ปี
แม้จะได้ส่งข่าวคราว โทรศัพท์ถึงกันและได้เห็นภาพถ่ายอยู่เสมอ ก็ไม่ดีใจเท่าจะได้
พบกันในวันนี้
          เมื่อเรียนจบชั้นประถมปีที่ 6 แล้ว พ่อของมานีก็ส่งเธอไปเรียนต่อระดับ
มัธยมศึกษาที่กรุงเทพมหานครเช่นเดียวกับมานะ ส่วนชูใจเรียนต่อที่โรงเรียนประจำอำเภอ
แล้วทั้งสองก็ไม่ได้พบกันอีกแล้ว เพราะย่าของชูใจเสียชีวิต แม่ของชูใจมารับเธอไปอยู่ด้วยที่
เพิร์ธประเทศออสเตรเลีย พ่อเลี้ยงของชูใจเป็นประธานบริษัทเครื่องหนังที่ร้ำรวย เขาเป็นหมัน
จึงรักชูใจเหมือนลูกแท้ๆ ของเขา ชูใจมีชีวิตที่สุขสมบูรณื เธอเรียนด้านการออกแบบเครื่องหนัง
และทำงานในบริษัทของพ่อเลี้ยงนั่นเอง และแต่งงานกับลูกชายรองประธานของบริษัท
ที่ทำงานอยู่ด้วยกัน
          วันนี้ชูใจมีโอกาสได้กลับมาประเทศไทย เพื่อไปร่วมฉลองพิธีการแต่งงานของปิติ
ที่จังหวัดลำปางในอีกสองวันที่จะถึงนี้ ปิติเรียนสำเร็จจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ได้พบ
กับเจ้าสาวของเขาระหว่างเรียนด้วยกัน เจ้าสาวของปิติเป็นลูกสาวชาวสวนของผู้มั่งคั่งของ
จังหวัดลำปาง
          เมื่อมานีผลักบังตาเข้าไป สุภาพสตรีที่นั่งกระวนกระวายอยู่โผเข้ามากอด ทั้งสอง
กอดกันแน่นหัวเราะพลางร้องไห้พลางด้วยความดีใจสุดขีด
          "มานีจ๋า ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน"
บันทึกการเข้า
เปี้ยว
พาลี
****
ตอบ: 321

วิชาการ.คอม, อาจารย์ภาคฟิสิกส์ มหิดล


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 4  เมื่อ 29 ม.ค. 01, 00:34

          "ฉันก็เหมือนกันจ๊ะ ชูใจ เธอน่าจะชวนปีเตอร์มาด้วย " มานีพูดถึงสามีของชูใจ
ชูใจคลายวงแขนออก จ้อมมองเพื่อนรักทั้งๆที่น้ำตามยังนองหน้า "ปีเตอร์หรือจ๊ะ เขาอยากมา
จะแย่ แต่ตอนนี้ไม่ว่าง คราวหน้ามานีแต่งงาน ฉันพาเขามาด้วยแน่ "
          มานีหัวเราะ ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาให้ชูใจและตนเอง จูงเพื่อนไปนั่งที่เก้าอีก "ฉันคง
ไม่มีวันนั้นหรอกจ๊ะ "
          "อะไรกัน? เธอนะทั้งสวย ทั้งดี จันทรเขาเล่าให้ฟังหมดแล้วล่ะ "
          "อ้าวไปพบจันทรกับเพชรมาแล้วหรือ นี่เธอมานานแล้วซี ไหนว่าจะนอนพัก
ซักงีบ เครื่องลงเมื่อตีสี่ไม่ใช่หรอ"
          "ใครจะไปงีบลงล่ะจ๊ะ หัวใจมันร้ำร้องอยากพบเพื่อนๆ อากับอาสะใภัไปหาฉันที่
โรงแรมเมื่อแปดโมง ฉันก็เลยมากับอา ไปบ้านอา ไปกราบคุณแม่ของเธอ คุณพ่อยังไม่กลับ
จากทำงาน ไปบ้านปิติเจอแต่แม่ของปิติเหมือนกัน แล้วก็ไปบ้านจันทรกับเพชร ร้านของเขา
ใหญ่โตดีนะ น้าของเขาก็มอบให้จันทร์กับเพชรดูแล ร้าน ลูกคนเล็กของเขาน่ารักนะ อีกสอง
คนไปโรงเรียนเลยยังไม่ได้พบ ถ้าฉันไม่มีทางจะมีลูกได้ ฉันจะขอลูกของจันทรไปเลี้ยง ไม่รู้
เขาจะให้หรือเปล่า " ชูใจคุยจ้ออย่างมีความสุข
          "คงให้นะ เพราะจันทรกับเพชรก็รักและไว้ใจชูใจมาก เออ...เสียดายครูไพลิน
กับคุณอาทวีปย้ายไปอยู่ที่อื่นเสียแล้ว เธอเลยไม่ได้พบ"
          "นึกถึงความหลังแล้วมีความสุขจัง ถ้าย่ายังอยู่ก็ดีนะ ยายของปิติก็เสียแล้ว
พี่มานะอกแล้วยังหาใหม่ไม่ได้หรือจ๊ะ ติดยศพันตรีแล้วไม่ใช่หรือ กลับมาเยี่ยมบ้านบ่อยไหม
แล้วพี่เขาจะไปลำปางกับเราไหมจ๊ะ "
          มานีหัวเราะเบาๆ "พี่มานะเขามีคนรักใหม่แล้ว แต่ไม่รู้จะแต่งงานกันเมื่อไหร่
อาจจะได้พาปีเตอร์มาเร็วๆนี้ก็ได้นะ วันนี้วันศุกร์พี่มานะมาไม่ได้ พรุ่งนี้เขาจะมาแต่เช้า
ไปกับเราด้วย"
          "พี่วีระซินะ น่าสงสาร คนดีๆ ไม่น่าจะเป็นอย่างนี้เลย" ชูใจรำพึงอย่างสลดใจ
          " เขามีภรรยาไม่ดีจ๊ะ เลยกลายเป็นคนขี้เมาหยำเป เสียสติ เลอะเลือน เพชรต้อง
ดูแลลุงกับป้าแทน เพชรเป็นคนดีมาก ฐานะของเขาดีทีเดียว น้องๆก็ได้เรียนสูงๆทุกคน"
บันทึกการเข้า
เปี้ยว
พาลี
****
ตอบ: 321

วิชาการ.คอม, อาจารย์ภาคฟิสิกส์ มหิดล


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 5  เมื่อ 29 ม.ค. 01, 00:44

          "ตอนเขากับจันทรแต่งงานกัน ไม่มีใครบอกฉันเลย" ชูใจตัดพ้อ
          "เขาไม่ยอมให้บอกจ๊ะ มีสตังค์แล้วจะพาลูกๆไปเยี่ยมเธอเอง"
          "ขอให้จริงเถอะ เธอก็เหมือนกัน บอกว่าจะไป จะไป ไม่เห็นไปสักที" ชูใจควักค้อน
"เพิร์ธนะน่าอยู่น่าเที่ยวนะ ฉันไปเที่ยวมาหลายแห่งแล้ว ไม่ชอบใจเท่าเพิร์ธเลย ฉันชอบไปทำบุญ
ที่วัดโพธิญาณกับแม่บ่อยๆ บางทีพ่อก็ไปด้วย พ่อเลี้ยงของฉันเป็นพุทธศาสนิกชนไป
แล้วรู้มั้ย"
          "มานีหัวเราะชอบใจ "ชูใจยังใช้ภาษาไทยได้ดีอยู่นะ จากไปตั้งสิบกว่าปีแล้ว"
          "ฉันพูดภาษาไทยกับแม่เสมอ แต่เรื่องเขียนนี่สิ ต้องขอบใจมานีที่เขียนจดหมาย
ไปให้นะ ฉันใช้อยู่เสมอเวลาเขียนจดหมายถึงเธอ ม่ายงั้นคงเหมือนกับโคลงโลกนิติที่ว่า
อักขระห้าวันหนี เลยจ๊ะ"
          "ชูใจหัวไหมจ๊ะ" มานีถามด้วยความเป็นห่วง
          "ไม่หรอกจ๊ะ ก่อนมาหาเธอ จันทรเขาทำก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ให้ทาน อร่อยจังเลย
ไม่ได้ทานนานแล้ว"
          "เย็นนี้เราก็จะไปทานข้าวที่บ้านจันทร เธอจะกลับไปค้างที่โรงแรมหรือเปล่าจ๊ะ"
          "เรื่องอะไร" ชูใจค้อน "ฉันเตรียมกระเป๋ามาแล้ว นอนกับเธอ พรุ่งนี้เราก็ไป
ลำปางกันเลย เพชรเขาจะขับรถพาไป แต่ทางโรงแรมเขาบริการเอง"
          "ปิติคงตื่นเต้นดีใจมากนะ นี่คงอยากจะมาหาพวกเราเต็มแก่ ถ้าไม่ติดว่าจะต้อง
เป็นเจ้าบ่าว"
          "ฉันโทรไปหาเขาแล้ว" ชูใจพูดยิ้มๆ "ดีใจมากเลย เสียงเอะอะโล้งเล้งตามเคย
นี่เดี๋ยวคงโทรมาหาพวกเรา
บันทึกการเข้า
เปี้ยว
พาลี
****
ตอบ: 321

วิชาการ.คอม, อาจารย์ภาคฟิสิกส์ มหิดล


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 6  เมื่อ 29 ม.ค. 01, 01:08

          "ถ้าเช่นนั้น เราไปบ้านจันทรกันดีกว่านะ" มานีพูดพลางลุกขึ้นหยิบกระเป๋าถือ
"เดี๋ยวจะวานให้รถโรงพยาบาลไปส่ง เพราะฉันไม่มีรถ ใช้แต่จักรยาน"
          "ไม่ต้องหรอกค่ะ ท่านรองผู้อำนวยการผู้แสนมัธยัสถ์ ฉันมีรถตู้ของโรงแรมมาส่ง
และคอยรับใช้อยู่ตลอดเวลา ตามคำสั่งของท่านแด๊ด..เอ้ย..ของพ่อ พ่อจองโรงแรมให้และสั่งให้
โรงแรมบริการทุกอย่าง ของฝากของเธอก็อยู่ในรถ ฉันมีกระเป๋าถือเก๋ๆ ที่ฉันออกแบบเองมา
ฝากเธอด้วละ"
          "เฮ้อ..คนมีสตังค์ละก็ เนรมิตอะไรได้ทุกอย่างนะ" มานีพูดยิ้มๆ
          "ชดเชยกับที่ฉันเคยลำบากเมื่อเล็กๆไงล่ะ แหม คิดถึงย่าจังเลย"
          "เธอสั่งงานไว้เรียบร้อยแล้วหรือ จะพักร้อนตั้งอาทิตย์เชียวนะ เห็นจันทรบอกว่า
เธอเป็นหมอที่เอาใจใส่ห่วงงานมาก แม้จะมีตำแหน่งเป็นถึงรองผู้อำนวยการแล้วก็ตาม
คนทั้งอำเภอรักเธอ ชอบเธอมากนี่ เมื่อตอนโรคฉี่หนูระบาด เขาว่าเธอไม่ได้หลับได้นอนเลยนี่
ใช่มั้ยจ๊ะ"
          "จ๊ะ ตอนนั้นแย่หน่อย หมอ พยาบาล เหน็ดเหนื่อยกันทุกคน ตอนนี้ค่อยยังชั่ว
ถ้าเธอมาตอนนั้น หรือปิติแต่งงานตอนนั้น ฉันคงลำบากใจเหมือนกัน"
          "เมื่อทั้งสองขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว รถคันงามก็ออกจากโรงพยาบาลมุ่งไปสู่ตัวเมือง
มานีกับชูใจนั่งคุยไปตลอดทาง สมกับความรักความคิดถึงที่มีต่อกัน มิตรภาพอันอบอุ่น
เมื่อเยาว์วัยหวนกลับมาสู่หัวใจของคนทั้งสอง ชูใจจ้องมองเพื่อนรัก แล้วพูดเบาๆว่า
"แล้วเราก็ได้พบกันนะ มานี แต่อีกไม่กี่วันเราก็ต้องจากกัน"
          "แล้วเราก็จะได้พบกันอีกไม่ใช่หรือชูใจ ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่
เราก็จะได้พบกันแน่แน่นอน"
          "แน่นอนจ๊ะ มานี เราจะได้พบกัน " ชูใจตอบพร้อมกับยิ้มอย่างเป็นสุข
เมื่อนึกถึงเวลาแห่งความเบิกบานที่จะได้อยู่กับเพื่อนรักตลอดสัปดาห์นี้
แล้ว...เราก็ได้พบกัน


บันทึกการเข้า
เปี้ยว
พาลี
****
ตอบ: 321

วิชาการ.คอม, อาจารย์ภาคฟิสิกส์ มหิดล


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 7  เมื่อ 29 ม.ค. 01, 01:09



http://vcharkarn.com/reurnthai/uploaded_pics/RW321x007.jpg'>
บันทึกการเข้า
ภูมิ
บุคคลทั่วไป
ความคิดเห็นที่ 8  เมื่อ 29 ม.ค. 01, 01:46

ขอบคุณมากครับที่กรุณาพิมพ์มาให้

อ่านจนเเล้ว
ความเห็นเเรกก็คือ (ความเห็นนี้นอกเรื่องไกลเยอะเลย อย่าว่ากันเลยนะครับ ผมรู้สึกจริงๆ)
จบหมอมา๕ปี(๑๗-(มัธยม ๖+หมอ๖))เป็นรองผู้อํานวยการเเล้ว
แต่เท่าที่เคยฟังจากเพื่อนที่จบแพทย์ก็ว่าสําหรับโรงบาลในชนบทก็ไม่แปลก
เพื่อนหมอบางคนทํางานใช้ทุนปีที่๓ก็ต้องรับผิดชอบเกือบเท่าผู้อํานวยการเเล้ว
ทําให้รู้สึกว่าแพทย์ยังขาดเเคลนอีกมาก
บันทึกการเข้า
ภูมิ
บุคคลทั่วไป
ความคิดเห็นที่ 9  เมื่อ 29 ม.ค. 01, 01:47

พิมพ์ผิด ->อ่านจบเเล้ว
บันทึกการเข้า
แจ้ง ใบตอง
บุคคลทั่วไป
ความคิดเห็นที่ 10  เมื่อ 29 ม.ค. 01, 22:16

ขอบคุณคุณเปี้ยวครับ ตกลงวีระนี่
ล้มเหลวในชีวิตใช่ไหมครับ น่าสงสารจัง ผมดูว่าเค้าน่าจะมีอนาคตดีที่สุด คุณพ่อที่เป็นทหารก็ตาย ต้องอาศัยอยู่กับลุง ถ้าคุณรัชนี แต่งให้วีระล้มเหลว ก็น่าจะใจร้ายเกินไป
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.076 วินาที กับ 19 คำสั่ง