เรือนไทย
ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน
กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน
ส่งอีเมล์ยืนยันการใช้งาน?
ข่าว: การแนบไฟล์ กรุณาใช้ชื่อไฟล์ภาษาอังกฤษเท่านั้นครับ
หน้า: 1 ... 9 10 [11]
  พิมพ์  
อ่าน: 33255 รุ้ง จิตเกษม
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 150  เมื่อ 12 ก.พ. 10, 11:43

ดึงกระทู้รุ้งขึ้นมาอีก ไม่อยากให้ตกหน้าไป
รอคุณวันดี ว่ายุค 14 ตุลา 16 รุ้งคิดอย่างไร
บันทึกการเข้า
Wandee
หนุมาน
********
ตอบ: 4006


ความคิดเห็นที่ 151  เมื่อ 12 ก.พ. 10, 13:27

ถึงแม้ว่าวินจะไม่ได้เล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้รุ้งฟัง  รุ้งก็รู้ดีว่า
วินเป็นลูกผู้ชายชาตรี  พร้อมจะผจญกับโลกต่อไป
วินมีสายเลือดของรุ้งเต็มตัว  ประกายตาสีเหล็กที่แจ่มใสนั้นหม่นหมองอยู่เป็นเวลานาน

เวลาผ่านไป
วันหนึ่งรุ้งได้ยินวินหัวเราะอย่างแจ่มใสกึกก้อง
วินโผล่เข้าไปดูในห้องทำงานของวิน  และเห็นยุทธมาเยี่ยม

วินหันมามองบิดาของเขาแล้วพูดคำกลั้วหัวเราะออกมาว่า
"ยุทธมันบอกว่า เสกจะออกจากป่าแล้วครับ"
"อือม์...ทำไมล่ะ" 
"เสกมันบอกว่ามันทนวิจารณ์ตนเองไม่ไหวครับ" ยุทธตอบ ดวงตายิบหยีของยุทธมีประกายแจ่มใสปนขบขันเช่นกัน
บันทึกการเข้า
จูลิน
อสุรผัด
*
ตอบ: 29


ความคิดเห็นที่ 152  เมื่อ 17 ก.พ. 10, 18:20

กำลังค่อยๆอ่านถึงหน้า 4 ค่ะ สนุกดี

สรุปเท่าที่อ่านรู้สึกว่าคุณเทาชมพูเป็นคน realistic ค่ะ

ดิฉันเองมองตนเองเป็นคนเจ้าอุดมคติเหมือนกัน แต่ไม่เป็นแบบรุ้ง บางทีความโลภก็ทำให้อุดมคติหายไปเป็นระยะๆค่ะ อายจัง
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 153  เมื่อ 17 ก.พ. 10, 19:02

อ้าว ตายจริง
ดิฉันเขียนถึงรุ้ง  แต่คนอ่าน อ่านแล้วอยากวิจารณ์คนเขียน
แทนที่จะวิจารณ์พระเอก

ช่วยวิจารณ์รุ้งหน่อยซีคะ  ไม่งั้นคุณรุ้งจะน้อยใจแย่เลย


บันทึกการเข้า
จูลิน
อสุรผัด
*
ตอบ: 29


ความคิดเห็นที่ 154  เมื่อ 17 ก.พ. 10, 23:08

เวลาอ่านก็ต้องวิจารณ์คนเขียนสิคะ จะวิจารณ์ตัวละครที่คนเขียนวิจารณ์อีกทีมันรู้สึกแปลกๆค่ะ   ยิงฟันยิ้ม

ดิฉันไม่เคยอ่านเรื่องนี้ไงคะ (และยังไม่ทราบว่าจะมีโอกาสได้อ่านไหม) จึงไม่สามารถวิจารณ์ตัวละครได้ค่ะ เมื่ออ่านจนถึงหน้าที่ 11 แล้ว ก็อาจได้เพียง อืม เห็นด้วยความคิดตรงจุดนี้ ไม่เห็นด้วยกับจุดนี้ ยังไม่สามารถวิจารณ์ตัวละครได้ด้วยตนเองอยู่ดีค่ะ เพราะไม่ได้สัมผัสโดยตรง

ตอนนี้ดิฉันคงได้เป็นแฟนประจำเรือนไทยไปแล้วค่ะ มีอะไรสนุกๆแบบนี้ให้อ่านด้วย ตอนเว็บวิชาการเปิดใหม่ๆ คนเปิดส่งอีเมลมาเชิญชวนให้เข้าไปร่วมเขียนบทความ แต่ไม่เคยได้ให้ความร่วมมือใดๆทั้งสิ้น เพราะไม่มีปัญญาเขียน หลายปีผ่านไป ได้เข้ามาเพราะหน้าแปลภาษาอังกฤษที่เพื่อนเล่าให้ฟัง ก็ค่อยๆได้อ่านกระทู้ไปเรื่อยๆ ตามแต่เวลาจะอำนวย ดีค่ะ ได้เปิดโลกทัศน์ของดิฉันบ้าง ไม่งั้นวันๆนอกจากตำราแล้ว ก็ไม่ค่อยได้เห็นอะไรเลย ทั้งๆที่เป็นคนชอบอ่านมาตั้งแต่เด็ก..
บันทึกการเข้า
จูลิน
อสุรผัด
*
ตอบ: 29


ความคิดเห็นที่ 155  เมื่อ 18 ก.พ. 10, 23:31

อ่านจบ 11 หน้าแล้ว พบว่า สนุกดีจริงๆ มันน่าไปหาต้นฉบับมาอ่านนัก

ส่งชื่อ รุ้งจูเนียร์เข้าประกวด --> รอรุ้ง ค่ะ เพราะคนอ่านรอรุ้งอยู่ค่ะ  ยิงฟันยิ้ม

บันทึกการเข้า
จูลิน
อสุรผัด
*
ตอบ: 29


ความคิดเห็นที่ 156  เมื่อ 19 ก.พ. 10, 22:53

ค่อยๆรวบรวมว่า มีอะไรบ้างที่ไม่เห็นด้วยกับรุ้ง
เจอเข้าเรื่องหนึ่ง

รุ้งไม่ปรารถนาที่จะรับราชการอีก    เขาได้ลาออกเมื่อก่อนกบฏ เพราะไม่เลื่อมใสในนโยบายการศึกษาของรัฐบาล    และไม่มีทางใดที่ความเห็นของเขาจะได้รับการเอาใจใส่     เขาไม่สามารถทำงานในวิธีที่เขาไม่เลื่อมใส    และจะเป็นการน่าละอาย    ถ้าเขายอมเลิกล้มความเห็นเดิมเสีย   โดยเห็นได้ง่ายๆว่าต้องการเงิน

พ่อคู้ณ   ไม่นึกบ้างหรือว่าเงินที่ส่งคุณไปเรียนเมืองนอกน่ะ ไม่ใช่เงินส่วนตัวของคุณ   นึกบ้างหรือเปล่าว่าเป็นหนี้ประเทศชาติอยู่
และ 
ทำไมคุณถึงเอาความคิดของตัวเอง เป็นเกณฑ์มาตรฐานการศึกษาของสยาม ยังงั้นด้วยล่ะ     ไม่คิดบ้างหรือว่า วิธีที่คุณเลื่อมใส อาจจะไม่ถูกต้องก็ได้  ในเมื่อเป็นความคิดของคุณคนเดียว
วิธีคิดของรุ้ง ทำให้ดิฉันรู้สึกว่าการมองโลกของรุ้ง ในหลายๆเรื่องเหมือนฟิล์มเนกาตีฟ    มี ๒ สีให้เลือกเท่านั้นคือถ้ามันไม่ขาว ก็ต้องเป็นดำ
 

ซึ้งใจ แถวๆที่ดิฉันอยู่น่าจะมีคนคิดแบบอาจารย์มากกว่านี้ ทุกคนทำเหมือนประเทศเป็นหนี้ความเก่งของตนเอง คิดอยากจะทำอะไรก็ทำ ไม่นึกถึงส่วนรวมเอาเสียเลย ขนาดคนในวงการศึกษายังคิดเห็นแก่ตนแบบนี้ แล้วประเทศจะอยู่ได้อย่างไร
บันทึกการเข้า
จูลิน
อสุรผัด
*
ตอบ: 29


ความคิดเห็นที่ 157  เมื่อ 19 ก.พ. 10, 23:14

"เพราะดนตรีเป็นภาษาสวรรค์ ส่วนถ้อยคำและโคลงฉันท์เป็นเพียงภาษามนุษย์"

ตรงนี้ตัวแทนของรุ้งขอมั่วเอาคำของอุไรวรรณที่กล่าวตอบรุ้ง ว่าทำไมความสามารถในทางประพันธ์จึงเป็นเหตุขัดขวางให้รู้รสดนตรี เพลงที่มีความไพเราะห์ด้วยตัวของมันเอง ถ้าใส่เนื้อร้องลงไปเมื่อไร ก็เป็นการทำลายคุณค่าเมื่อนั้น

ตรงนี้ผมเห็นใจอุไรวรรณนะครับ นักดนตรีมีโสตสัมผัสที่ละเอียดอ่อนไม่เหมือนใคร มิฉะนั้นบีโธเฟนจะแต่งซิมโฟนีหมายเลข9ยามที่หูหนวกสนิทได้หรือ นักดนตรีฟังเพลงหนี่งแล้ว บางคนจะหลับตาเห็นไปทั่วท้องฟ้ามหาสมุทรสุดจักรวาล แต่พอกวีเอาเนื้อร้องไปลงบรรยายชมจันทร์ แม้จะซาบซึ้งตรึงจิตเพียงใด ก็เท่ากับไปล้อมกรอบมโนภาพของเขาไว้แค่นั้นเอง เขาย่อมไม่ชอบแน่

ส่วนรุ้งน่ะ เออออห่อหมกไปด้วยเพราะเห็นมีคำไขอยู่ในชีววิทยาที่รุ้งศึกษาผ่านตา ตามเนื้อความที่ท่านอาจารย์ยกมา ตัวแทนของรุ้งไม่ทราบหรอกครับว่า ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ตอนเรียนชั้นมัธยมก็สอบวิชาชีววิทยาตก แต่ถ้าถามหลักการว่าทำไมจึงเชื่อ ไม่ทราบว่าที่วิสัชนาไว้ข้างบนจะพอรับได้หรือเปล่า

ส่วนในเรื่องสมมตินั้น ถ้ามีคนบรรยายเล่าเรื่องทะเลเรื่องเดียวกัน พร้อมกัน ให้คนสองคนฟัง คนหนึ่งเป็นกวี อีกคนหนึ่งเป็นคีตกวี เป็นทะเลอันตาร์กติก ไม่เคยไปเคยเห็นด้วยกันทั้งคู่ แต่ผลิตผลงานจากความบรรดาลใจมาเสนอผู้ชมจนได้ เราเสพย์แล้วก็ต้องให้ค่าก่อนซีครับ ว่าของใครโดนใจ รู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมากว่ากัน

ผมว่ารุ้งคงไม่กล้าลงความเห็น ไม่ว่าจะโดยหลักชีววิทยาหรือหลักใดก็ตาม ว่าครูเอื้อประสาทไวกว่าสุนทรภู่ เพราะครูเอื้อเป็นนักดนตรี สุนทรภู่เป็นกวี ต้วแทนของรุ้งคงไม่ต้องให้ปากคำในเรื่องนี้นะครับ

ระหว่างรอรุ้ง อ่านตรงนี้แล้วไม่คล้อยตาม ดิฉันอาจเป็นสันดานชอบกลนัก คืออันว่าเพลงรัก ดิฉันก็รู้ว่าเพลงรัก จากนั้นอะไรที่ท่วงทำนองคล้ายกัน ก็จะฟังแล้วเป็นเพลงรัก เพลงปลุกใจก็ต้องเคยได้รับประสบการณ์มาแล้วว่าเป็นเพลงปลุกใจ จึงจะคิดตามได้เป็นเช่นนั้น

อันว่าฟังคลื่นกระทบฝั่งไปสิบรอบ ไม่บอกว่าคลื่นกระทบฝั่ง ดิฉันก็ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงคลื่น

ดิฉันจึงเห็นว่า ความสามารถของผู้ประพันธ์ก็สำคัญ แต่มันขึ้นอยู่กับประสบการณ์ของผู้สัมผัสด้วย ว่าชำนาญการด้านไหน จะสามารถเสพอะไรได้อรรถรสมากกว่ากัน
บันทึกการเข้า
proudtobethai
มัจฉานุ
**
ตอบ: 79


ความคิดเห็นที่ 158  เมื่อ 22 มิ.ย. 10, 18:21

สวัสดีค่ะ
เข้ามาอ่านเรื่องนี้ได้ไม่นาน อ่านจนหน้าสุดท้ายแล้ว นิยายการเมืองเรื่องนี้ ยังไม่มีบทสรุปเลยค่ะ

รบกวนผู้เขียนทุกท่านด้วยเถอะค่ะ เห็นใจคนอ่านด้วยนะคะ อิอิอิ เหมือนเวลาดูละครแล้วไม่ได้ดูตอนจบ
ยังไงยังงั้นเลยค่ะ แล้วรุ้งกับวิน จะเป็นยังไงต่อไป จะรออ่านไปเรื่อยๆนะคะ  อายจัง
บันทึกการเข้า
เทาชมพู
เจ้าเรือน
หนุมาน
*****
ตอบ: 33584

ดูแลเรือนไทย วิชาการ.คอม


เว็บไซต์
ความคิดเห็นที่ 159  เมื่อ 22 มิ.ย. 10, 18:46

คนสุดท้ายที่เขียนชีวิตของรุ้งและวินค้างไว้ คือคุณวันดี   คนที่จะต่อได้ก็ย่อมเป็นคุณวันดี   ดิฉันต่อไม่ถูก
เพราะดิฉันวางชีวิตของวินไว้เป็นอีกแบบหนึ่ง    ขืนไปต่อเข้า ลายผ้าจะออกไปคนละแบบ
ก็ต้องรอคุณวันดีมาพิจารณาคำขอของคุณ proud ฯ ละค่ะ
บันทึกการเข้า
proudtobethai
มัจฉานุ
**
ตอบ: 79


ความคิดเห็นที่ 160  เมื่อ 22 มิ.ย. 10, 19:31

มานั่งรอคุณวันดีอย่างใจจดใจจ่อค่ะ  ยิ้ม

ตอนนี้คอมพิวเตอร์มีปัญหาบ่อยๆ ไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสเข้ามาอ่านได้อีกครั้งเมื่อไหร่ค่ะ
แต่ยังไงก็จะเข้ามาติดตามตอนต่อไปแน่นอนค่ะ
บันทึกการเข้า
Wandee
หนุมาน
********
ตอบ: 4006


ความคิดเห็นที่ 161  เมื่อ 23 มิ.ย. 10, 14:48

ขอประทานโทษค่ะ   เพิ่งผ่านมา


รุ้งกับวินก็เข้าใจกันเพราะสายเลือดแล้วย่อมมีสายสัมพันธ์

วินแต่งงานกับเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย  และมีลูกชาย ๑ คน  ลูกสาว ๑ คน  นำความร่าเริงมาให้รุ้ง ผู้ที่บากบั่นผ่านถนนชีวิตอย่างเข้มแข็ง

หลานชายของรุ้งเป็นนักดนตรีระดับโลก

ลูกสาวเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย

รุ้งร้องเพลงได้ดังก้องแล้วค่ะ      เพลงโปรดคือ ชีวิตนี้คือความฝัน

จบแล้วค่ะ

(เรื่องที่บรรยายมานี้  คิดว่าใกล้ความจริงทีเดียว เพราะเพื่อน ๆ ของวินนั้น  ดิฉันรู้จักมากกว่าสองคน)
บันทึกการเข้า
proudtobethai
มัจฉานุ
**
ตอบ: 79


ความคิดเห็นที่ 162  เมื่อ 24 มิ.ย. 10, 10:12

ขอบพระคุณ คุณวันดี นะคะ ที่กรุณาต่อตอนจบให้  ยิ้ม
บันทึกการเข้า
หน้า: 1 ... 9 10 [11]
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006, Simple Machines
Simple Audio Video Embedder

XHTML | CSS | Aero79 design by Bloc หน้านี้ถูกสร้างขึ้นภายในเวลา 0.058 วินาที กับ 19 คำสั่ง