เทพปกรณัมกรีก: ตำนานเทพเจ้าอพอลโล

[Mnemosyne]

นอกจากเฮอร์คิวบากับคาซานดรา คนรักของอพอลโลก็ยังมีอีกมากมาย

อพอลโลเคยลอบได้เสียกับเจ้าหญิงลิวโคเทีย (Leucothea) ซึ่งเป็นมนุษย์ธรรมดา

ลิว โคเทียเป็นบุตรีของ ออร์คามุส (Orchamus) มีพี่สาวชื่อ ไคลเทีย (Clytia) โดยแรกอพอลโลได้ปลอมตัวเป็นแม่ของนางเพื่อหาทางเข้าหาลิวโคเทีย ถึงห้องนอน
ลิวโคเทียนั้นได้แอบบอกความลับนี้ให้พี่สาวได้รู้
ไคล เทียนั้นรู้เจ้าก็อิจฉาเป็นอันมากเพราะนางก็แอบปองรักอพอลโลเช่นกัน นางจึงทรยศความไว้ใจของน้องสาวนำเรื่องไปฟ้องพ่อ พอออร์คามุสผู้เป็นบิดาทราบเข้าก็โกรธมากที่บุตรีลักลอบได้เสียกับชายหนุ่ม จึงได้สั่งจับลิวโคเทียฝังทั้งเป็น

อพอลโลทราบข่าวก็พิโรธมาก และไม่ยอมให้อภัยไคลเทีย ไคลเทียซึ่งหลงรักอพอลโลโศกเศร้าจนตรอมใจตาย
อพอลโลเห็นใจจึงเปลี่ยนนางให้เป็นดอกทานตะวันเพื่อที่นางจะได้หันหน้ามองตามท่านซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งแสงสว่างตลอดเวลา

Leucothea (1862) โดย Jean Jules Allasseur (1818-1903)
ปัจจุบันอยู่ ณ พิพธพัณฑ์ลูร์ฟ กรุงปารีส

[Mnemosyne]

รูปปั้นไคลเทีย โดย Charles Towneley
กลีบดอกไม้ข้างๆสื่อถึงนางที่คอยมองตามอพอลโลดั่งดอกทานตะวันหันตามดวงอาทิตย์

[Mnemosyne]

ถัดจากลิวโคเทียก็ยังมีมาร์เพสซา (Marpessa)
เธอหลงรัก กับอพอลโลแต่ไอดาส (Idas) มาหลงรักเธอและลักพาตัวเธอไป ซูสพยายามจะให้ความเป็นธรรมกับคนรักทั้งสองและเธอโดยการให้เะอเลือกว่าจะ อยู่กับใคร
สุดท้าย เธอเลือกไอดาสแทนที่อพอลโลด้วยเหตุว่าเธอเป็นเพียงมนุษย์หากอพอลโลเป็น เทพเจ้าผู้เป็นอมตะ หางนางแก่ชราลงอพอลโลคงจะเบื่อและหมดรักในตัวเธอ เธอจึงได้ไปครองรักอย่างสงบสุขกับไอดาส

อพอลโลยังได้เคยไปหลงรักพรายน้ำนามว่า คาสทาเลีย (Castalia)
คาสทาเลียไม่มีใจให้อพอลโลเธอจึงวิ่งหนีจนสุดท้ายเธอได้กระโจนหนีลงไปยังบ่อน้ำพุที่เดลฟี
น้ำพุนี้จึงถูกตั้งชื่อว่าคาสทาเลียตามเธอตั้งแต่นั้นมา
เชื่อว่าน้ำพุบ่อนี้มีความศักดิ์สิทธิ์ น้ำจากน้ำพุจะถูกนำมาชำระล้างวิหารแห่งอพอลโลและมีสรรพคุณในการให้แรงบันดาลใจแก่นักกวี

คนรักอีกนางหนึ่งของอพอลโลคือไซรีน (Cyrene)
แอ ริสเทอุส (Aristaeus) บุตรของอพอลโลกับไซรีนนั้นได้ชื่อว่าเป็นเทพเจ้าอุปถัมภืของการปศุสัตว์ การทำสวนผลไม้ การล่าสัตว์ และการเลี้ยงผึ้ง
เชื่อว่าแอริสเทอุสเป็นผู้สอนให้มนุษย์รู้จักการรีดนมวัวและทำผลิตภัณฑ์จากนม สอนการใช้ตาข่ายดักสัตว์ และสอนการปลูกต้นโอลีฟอีกด้วย

รูปสลักหินอ่อนของนางไซรีน AD 120-150

[Mnemosyne]

นอกจากสาวๆที่กล่าวมาแล้วนั้น อพอลโลก็ยังมีความรักกับชายด้วยกันอีกด้วย

ชายหนุ่มคนแรกคือไฮยาซินธัส (Hyacinthus) เจ้าชายแห่งสปาร์ตา
ไฮยาซินธัสเป็นชายหนุ่มรูปงามที่เก่งในการกรีฑามาก
มิใช่อพอลโลจะหลงรักชายหนุ่มรูปนี้เพีงผู้เดียว เซเฟอร์ เทพเจ้าแห่งสายลมตะวันตกก็ตกหลุมรักกับไฮยาซินธัสเช่นกัน

ด้วย ความริษยาอพอลโล เมื่ออพอลโลเล่นขว้างจักรอยู่กับไฮยาซินธัส เซเฟอร์จึงเป่าลมทำให้จักรที่อพอลโลขว้างพุ่งใส่ศีรษะของไฮยาซินธัส อพอลโลรีบรุดเข้าไปหาร่างที่ทรุดฮวบลงนั้นแต่ช้าไป ไฮยาซินธัสนั้นสิ้นลมหายใจเสียแล้ว ทำให้อพอลโลโศกเศร้าเป็นที่ยิ่ง

เพื่อให้ไฮยาซินธัสมีชีวิตอันเป็นอมตะ อพอลโลจึงเสกให้ดอกไม้งอกขึ้นบริเวณที่หยาดโลหิตของไฮยาซินธัสตกกระทบพื้นดิน

ดอกไม้นั้นคือดอกไฮยาซิน (hyacinth) นั่นเอง
ว่ากันว่าน้ำตาแห่งความโศกเศร้าหยดลงบนดอกของดอกไฮยาซิน ทำให้เป็นรอยหยดน้ำบนกลีบน้อยๆของดอกไฮยาซินนั้น

รูป The Death of Hyacinth โดย Jean Broc
รูปนี้อพอลโลกำลังประคองร่างไร้ลมหายใจของไฮยาซินธัสไว้ในวงแขน จักรที่ขว้างไปปลิดชีวิตเจ้าชายหนุ่มนั้นตกอยู่ทางซ้าย

[Mnemosyne]

นอกจากไฮยาซินธัส อพอลโลก็ยังหลงรักชายหนุ่มอีกหนึ่งคนคือ ไซพาริซัส (Cyparissus)

ไซพาริซัสเป็นลูกหลานของเฮอราคลีส (Heracles-Greek: Hercules-Roman)
อพอลโลด้วยความหลงใหลในตัวไซพาริซัสก็ได้ให้กวางศักดิ์สิทธิ์แก่ไซพาริซัสเป็นของแทนใจ
กวางนั้นได้เป้นเพื่อนเล่นให้เด็กหนุ่มเรื่อยมา
จนกระทั่งวันหนึ่งเจ้ากวางน้อยได้ไปหลบนอนอยู่ใต้ร่มไม้ ไซพาริซัสนั้นไม่เป็นได้ซ้อมพุ่งแหลนแล้วพลาดไปโดนเจ้ากวางตาย

ไซพาริซัสเสียใจมากจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ เขาได้ขออพอลโลให้น้ำตาของเขาหลั่งไหลเพื่อเจ้ากวางน้อยไม่มีที่สิ้นสุด
อพอลโลจึงเปลี่ยนร่างชายหนุ่มผู้โศกเศร้าให้กลายเป็นต้นไซเปรส (cypress) ซึ่งเป็นต้นไม้แห่งความเสียใจ
เพราะยางของมันจะเกาะเป็นหยดคล้ายน้ำตาอยู่ข้างต้นเสมอ

รูปปั้นใน National Park Seminary จำลองมาจากรูปปั้น Ciparisso ณ Accademia กรุง Florence ประเทศ Italy
โดย Antonio Puccinelli
ไซพาริซัสร่ำไห้อาลัยเจ้ากวางเพื่อนยาก

[Mnemosyne]

บกันไปแล้วนะคะสำหรับเรื่องราวตำนานเทพเจ้าอพอลโล
ตอนนี้มีเรื่องราวรักเข้ามาหวังว่าคงจะสนุกสนานกับความรักอันโลดโผนของท่านเทพองค์นี้
อาจจะรู้สึกแปลกๆกันหน่อยที่ท่านมีคนรักเป็นชายด้วย
แต่ที่จริงก็ไม่นับว่าแปลกมากนัก เพราะแม้แต่ซูสผู้พ่อเองก็ยังมีเรื่องราวตำนานความรักกับชายหนุ่มอยู่บ้างเช่นกัน

สุดท้ายก็อดนำรูปมาฝากกันอีกไม่ได้ค่ะ

รูปนี้ถ่ายเองกับมือเลยค่ะ ที่ Museum of Fine Art ที่บอสตัน
เป็นรูปที่อยู่ตรงข้าม Apollo and the Muses โดย John Singer Sargent ที่แปะไว้เป็นรูปแรกในกระทู้ที่แล้ว

มั่น ใจว่าเป็นอพอลโลเพราะมีหงส์และพิณที่เป็นสัญลักษณ์ประจำตัว มีลำแสงสาดส่องตามสมญาเทพเจ้าแห่งแสงสว่าง และที่สำคัญ ยังถือมงกุฏใบลอเรลไว้ในมืออีกด้วยค่ะ

[Mnemosyne]

ต้องขอโทษผู้อ่านด้วยค่ะ ที่ตอนเอามาแปะเบลออย่างหนัก
มีข้อความผิดลำดับและซ้ำอยู่หลายที่ คงทำให้สับสน
พยายามจะหาทางแก้อยู่สองสามวันแล้วค่ะ แต่มึนๆ เหมือนจะแก้ไขไม่ได้
อยากจะลบปรับปรุงข้อความหรือลบกระทู้แล้วลงใหม่ทั้งหมดให้ถูกต้อง
ใครทราบวิธีรบกวนแนะนำด้วยนะคะ

[เทาชมพู]

แก้ไขข้อความ   ดูที่คำว่า แก้ไข ตรงขอบบน นะคะ
เจอเว็บนี้ เอามาให้อ่านค่ะ
http://www.gay-art-history.org/gay-history/gay-literature/gay-mythology-folktales/homosexual-greek-mythology/homosexual-greek-mythology.html

[Mnemosyne]

หาคำว่าแก้ไขตรงขอบบนไม่มีเลยค่ะ
ลองคลิกทุกไอคอนแล้วนะคะนี่

[เทาชมพู]

เห็นหรือยังคะ  ตรงที่วนไว้ด้วยสีแดง

[Mnemosyne]

ขอบพระคุณมากเลยค่ะที่แคปจอมาให้ดู
ไม่งั้นคงหงุดหงิดอีกนานมากเลยว่าทำไมหาไม่เจอ
บนจอทางนี้ไม่ขึ้นเลยค่ะ

คือ make sure แล้วว่า sign in
แล้วก็ลองทั้ง firefox และ internet explorer

แถบเดียวที่มีคือปุ่มอ้างถึงค่ะ
ไม่มีปุ่มลบทิ้ง แก้ไข หรือแยกกระทู้อย่างที่กรุณาส่งมาให้ในรูปเลยค่ะ

ถ้าจะลงใหม่ทั้งหมดแล้วแจ้งลบอันที่ผิดพลาดอันนี้จะพอทำได้ไหมคะนี่


ขอบพระคุณอีกครั้งสำหรับลิงค์อ่านเพิ่มเติมที่แนะนำนะคะ

[Mnemosyne]

หาวิธีแก้ไม่ได้ แล้วก็ลืมไปนาน
เอาลิงค์ของบล็อกมาแปะให้แทนค่ะ
จะได้ตามไปอ่านกันได้แบบไม่สับสน

http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=mneme&date=05-10-2009&group=10&gblog=3

[CrazyHOrse]

สมาชิกทั่วไปจะสามารถแก้ไขข้อความได้ภายในเวลาจำกัดครับ อาจารย์เป็นผู้ดูแล จึงสามารถแก้ไขข้อความได้โดยไม่จำกัดเวลาครับ