เรื่องเล่าของคุณยายสี่แผ่นดิน ข้าหลวง(รุ่นเล็ก)ในสมเด็จเจ้าฟ้าวไลยอลงกรณ์ฯ

[ponl]

คุณยายเขียนเล่าเรื่องได้ละเอียดจังเลยครับ  อ่านแล้วเพลินมากครับ

[thotrotfai]

ขออนุญาตลงประกาศให้คุณยายด้วยนะครับ

เมื่อวันที่ 05 พ.ค.2554 ที่ผ่านมา เป็นวันคล้ายวันเกิด อายุครบ 90 ปี ของคุณยายเยาวัยนาฎ ชินะโชติ ผู้เขียนเรื่องที่ผมนำมาลงไว้ข้างต้นนี้ เนื่องในโอกาสนี้ท่านได้ทำกิจกรรมที่เกี่ยวกับการกุศลมากมาย รวมถึงการจัดพิมพ์หนังสือประวัติสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ซึ่งฉบับเดิมเป็นหนังสือจากการบันทึกของ มหาอำมาตย์ตรี พระยาทิพโกษา (สอน โลหนันทน์) ไว้ด้วย คุณยายท่านมีความประสงค์จะแจกและจัดส่งให้ทุกท่านฟรีเพื่อเป็นธรรมทาน ท่านใดสนใจที่จะขอรับหนังสือเล่มนี้หรือมีเรื่องราวอะไรที่ต้องการจะสอบถามหรือพูดคุยกับคุณยาย โทรศัพท์แจ้งชื่อที่อยู่ของท่านกับคุณยายได้เองโดยตรงที่เบอร์นี้เลยนะครับ

02-4210126

คุณยายท่านยินดีตอบข้อสงสัยที่เกี่ยวกับเรื่องที่ท่านเขียนไว้ทุกคำถามครับ 

[thotrotfai]

เนื่องจากได้รับแจ้งจากคุณยายว่า ระบบการทำงานของหูคุณยายบกพร่อง จึงให้แจ้งชื่อที่อยู่ ฝากไว้ในอีเมล์นี้ได้เลยครับ ผมจะนำส่งให้คุณยายต่อเอง

thotrotfai@gmail.com

[jo]

ขอบพระคุณมากครับที่นำบทความดีๆของคุณยายท่านมาแบ่งปันกัน เป็นสิ่งเลอค่าสำหรับผู้ชอบประวัติศาสตร์และพระประวัติของเจ้านายในอดีตมากๆครับ

[atsk]

อ่านแล้วนึกถึง คุณย่าเนื่องเลยครับ

ขอบคุณเจ้าของกระทู้   ที่นำเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้อ่านครับ


ผมมีข้อสงสัยนิดหนึ่งตรงที่ว่า   "ผลไม้สำคัญที่จัดถวายไม่ได้ และนำเข้าวังสุนันทาไม่ได้เด็ดขาดคือ “ทุเรียน” ใครนำเข้าประตูวังจะมีโทษ ถูกโขลนจับ "

ผมสงสัยว่า  ที่ไม่จัดถวายเพราะไม่โปรด หรือเปล่าครับ   แล้วที่ว่าห้ามนำเข้านี่ ห้ามนำเข้ามาในตำหนักของทูลกระหม่อมท่านพระองค์เดียวหรือห้ามนำเข้าวังสวนสุนันทาเลยครับ


เหตุที่ถามก็เนื่องจากว่า  ผมอ่านชีวิตในวังของคุณย่าเนื่อง ซึ่งอยู่ในวงสวนสุนันทาเหมือนกัน แต่ทำไมท่านถึงนำทุเรียนเข้ามาได้  ดังเนื้อความว่า   

"ถึงหน้าทุเรียนท่านย่าให้ป้าหมูซื้อทุเรียนอย่างเปียกงอมเป็นปลาร้ามาทำน้ำกะทิทุเรียน    กินกับข้าวเหนียวแจกกันในครอบครัวของท่าน  .....................
................ท่านอาสงสารข้าพเจ้า.............ไปตลาดเทเวศร์ ไปตีกองเหมามาจากตลาดใส่เข่งมาตั้งไว้หน้าห้องให้ข้าพเจ้าฉีกกินให้สะใจ "

และ

 " แม่แดงอ่าง คนเชิญเครื่องเห็นคุณๆข้าหลวง บ่นกันนัก อยากกินทุเรียน  ออกประตูวังไปหาซื้อเองไม่ได้ พวกข้าหลวงก็พากันไปยุให้แม่แดงอ่าง ซื้อทุเรียนเข้ามาขายในวังจะมีคนมาซื้อกินเยอะ 
แม่แดงอ่างมองเห็นทางจะรวย ก็ตกลงทันที.......................ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า คุณๆข้าหลวงบอกข่าวโจษจันรู้กันทั่วไป  ......"


   ผมก็เลยสงสัยครับ   ว่าห้ามนำเข้าวังจริงๆ หรือ ห้ามนำเข้าตำหนักของทูลกระหม่อมท่านพระองค์เดียว  ครับ   



ความจริงอยากจะโทรไปหาท่าน ไปคุยกับท่าน และขอรับหนังสือจากท่านด้วย   แต่คุณเจ้าของกระทู้บอกไว้ในกระทู้ก่อนหน้าว่า  ระบบการทำงานของหูคุณยายบกพร่อง ก็เลยขอถามในนี้   ขอบพระคุณมากครับ

[tb]

 ;Dเมื่อวานไปเจอคุณยายมาแล้วและได้หนังสือมาแล้วครับ ณ.เวลานี้ยังไม่เชื่อเลยว่าคุณยายอายุ90ปีแล้วท่าทางท่านยังกระฉับกระเฉงอยู่เลย หรือเป็นเพราะการทำบุญกุศลมากมายจึงทำให้คุณยายยังคงมีความผ่องใสในหน้าตาและผิวพรรณ และความทรงจำของคุณยายข้าพเจ้าว่ายังคงมีอะไรดีๆอีกมากที่จะเป็นประโยชน์แก่เว็บเรือนไทยวิชาการแบบนี้ อยากให้คุณทศพลช่วยบอกคุณยายทีว่าอยากอ่านเรื่องเกี่ยวกับในวัง หรือเรื่องราวในอดีตที่น่าสนใจ รอด้วยใจยินดีปรีดาครับ กราบขอบพระคุณคุณยายอีกครั้งเรื่องหนังสือด้วยครับ
 ด้วยความเคารพอย่างสูง อนุชิต

[thotrotfai]

เรื่องที่ผมนำมาลงนี้เป็นเรื่องที่คุณยายเยาวัยนาฎ ชินะโชติ ท่านเขียนไว้เพื่อแจกเพื่อนๆในรุ่นราวคราวเดียวกับท่าน ผมอ่านดูแล้วเห็นว่าน่าสนใจดี จึงขออนุญาตท่านนำมาลงไว้ให้ท่านสมาชิกได้อ่านบ้างครับ


สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาสิริโสภาพัณณวดีในความทรงจำของฉัน                                   โดยเยาวัยนาฎ  ชินะโชติ


   สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี เป็นเจ้าฟ้าพระองค์แรกที่เข้ามาศึกษาในโรงเรียนราชินี (ล่าง) พระองค์เป็นพระราชธิดาพระองค์เดียวในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่๖  ได้เสด็จเข้าเรียนหลังจากโรงเรียนเปิดเทอมแรกไปแล้วและได้เรียนในชั้นประถมปีที่๒ ทรงได้เลขประจำตัว ๑๘๔๗ คุณครูประจำชั้นคือ ม.จ.หญิงพงษ์ประพันธ์ วิสุทธิ แต่ในหนังสือ “พิกุลแก้ว” ที่โรงเรียนราชินีจัดทำขึ้นฉลองอายุ ๑๐๕ ปี ท่านผู้หญิงอิศรา บูรณศิริ เขียนไว้ว่า สมเด็จหญิงฯ ได้เข้าเรียนในชั้นประถมปีที่ ๓ ซึ่งท่านผู้หญิงอิศราฯ ได้เรียนชั้นเดียวกับสมเด็จหญิงฯด้วย

พระกิจวัตรของสมเด็จหญิงฯ   
   ในตอนเช้า สมเด็จหญิงฯเสด็จมาโดยรถยนต์พระที่นั่งหลวงสีเหลือง ปักธงประจำพระองค์ที่ด้านซ้ายของรถ แล่นเข้าประตูโรงเรียนมาจอดภายในโรงเรียน มีคุณข้าหลวงตามเสด็จ ๒ ท่าน  ท่านหนึ่งเป็นหญิงกลางคนอายุประมาณ ๕๐ ปี นุ่งผ้าโจงกระเบนสีเรียบร้อยไม่ฉูดฉาด ค่อนข้างอ้วน ผิวคล้ำ ตัดผมทรงหญิงโบราณ อีกท่านหนึ่งอายุประมาณ ๓๐ กว่า นุ่งผ้าถุงตามสมัยใหม่ ดัดผมสวย ค่อนข้างท้วม ผิวไม่คล้ำ ทั้งสองท่านถือของใช้พะรุงพะรัง มีกระติกน้ำร้อน น้ำเย็น กระโถนบังพระคน (ถ่ายปัสสาวะ) กาน้ำชำระล้าง ผ้าขนหนูและของใช้เบ็ดเตล็ดอีกหลายสิ่ง

   ทางโรงเรียนจัดห้องพักถวายเพื่อทรงพักผ่อน มีฉากเตี้ยกั้นตรงประตูเพื่อมิให้นักเรียนมารบกวน ปกติจะประทับพักในห้องและจะเสด็จเข้าห้องเรียนเมื่อระฆังตีบอกเวลาชั่วโมงเรียน

   ในตอนกลางวันจะมีรถนำเครื่องเสวยมาถวาย ก็จะประทับเสวยในห้องนี้ บ้างครั้งจะทรงให้นักเรียนที่ท่านโปรดเข้าเฝ้า แล้วประทานผลไม้ให้ ดิฉันได้เคยเข้าเฝ้ารับแอปเปิ้ล ประทานให้ ๒ ครั้ง ครั้งละ ๑ ผล ดิฉันเคยชักชวนให้เสด็จออกจากห้องประทับไปสนามหญ้าเพื่อวิ่งเล่นออกกำลังกาย  ก็ไม่เสด็จออก ไม่โปรดวิ่งเล่นให้เหงื่อออก ประทับอยู่แต่ในห้องพักกับคุณข้าหลวง นักเรียนก็ไม่กล้าเข้าไปเฝ้าเพราะพูดราชาศัพท์ไม่ถนัด ทำให้สมเด็จหญิงไม่มีเพื่อนเล่น แต่ที่ตำหนักในวังสวนสุนันทา มีเด็กหญิงอายุน้อยๆที่ดิฉันเคยพูดด้วย ๓ คน เป็นเด็กเรียบร้อยคล่องแคล่ว สะอาดสะอ้าน คอยเฝ้าใกล้ชิดสมเด็จหญิงตลอดเวลา

   ตอนเย็นใกล้โรงเรียนเลิก รถยนต์หลวงพระที่นั่งจะเข้ามาจอดคอยรับเสด็จกลับ ระยะทางที่สมเด็จหญิงจะต้องทรงพระดำเนินจากห้องพักมาที่รถยนต์พระที่นั่งใกล้ประมาณ ๕๐ เมตรเท่านั้น แต่สมเด็จหญิงก็ทรงเหนื่อย คุณข้าหลวงบอกว่าเป็นการออกกำลังกายบ้าง เพราะอยู่ที่วังไม่มีโอกาสทรงพระดำเนินไกลๆเลย

   ตำหนักสมเด็จเจ้าฟ้าเพ็ชรรัตนฯ ในปีนั้น พ.ศ.๒๔๗๓-๒๔๗๔ อยู่ที่วังสวนสุนันทา (ทรงย้ายตำหนักบ่อยครั้ง) เข้าประตูวังสวนสุนันทา ด้านหลังพระที่นั่งอัมพรสถาน (ประตูวังสวนสุนันทามีหลายประตู) ตั้งอยู่เป็นตำหนักแรกซ้ายมือ ปัจจุบันตำหนักนี้เป็นสถานที่ราชการไปแล้ว ถัดเข้าไปเป็นตำหนักเจ้านายอื่น ๒ ตำหนัก จนถึงสวนหงส์ เป็นตำหนักพระปิตุจฉาเจ้าฟ้าวไลยอลงกรณ์ กรมหลวงเพชรบุรีราชสิรินธร ทรงเป็นพระราชธิดาองค์ที่ ๔๓ ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕

   ในขณะที่สมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตน์ฯ ทรงศึกษาที่โรงเรียนราชินี ดิฉันได้เข้าเฝ้าบ่อยครั้ง คุณข้าหลวงสองท่านจะคอยฟังว่าดิฉันกราบทูลสมเด็จหญิงฯว่าอะไรบ้าง และจะถามว่าดิฉันลูกใคร อยู่ที่ไหนและอื่นๆ ครั้นได้ทราบว่าดิฉันอยู่ในวังสวนสุนันาตำหนักทูลกระหม่อมสมเด็จพระปิตุจฉา เจ้าฟ้าวไลยอลงกรณ์ฯ เป็นข้าหลวงในทูลกระหม่อม ฯก็พอใจ และนับแต่นั้นมาไม่สนใจฟังว่าดิฉันจะกราบทูลอะไร ต่อสมเด็จหญิงอีก  ดิฉันเคยทูลชวนให้สมเด็จหญิงเสด็จไปเฝ้าทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าวไลยอลงกรณ์ฯ ที่พระตำหนัก พระองค์รีบยกพระหัตถ์ขึ้นโบกว่า “ โอยไม่เอาด้วยหรอก” รับสั่งต่อว่า “กลัวทูลกระหม่อมฯ”

   ตอนเย็นโรงเรียนเลิก นัดเรียนข้าหลวงในทูลกระหม่อมฯกลับเข้าวังสวนสุนันทา เดินจากประตูวังสู่บ้านพักในตำหนักสวนหงส์ ต้องผ่านตำหนักสมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตน์ฯ พระองค์เสด็จกลับถึงตำหนักก่อน พวกนักเรียนในทูลกระหม่อมมีประมาณ ๓๐ คน ต้องคอยกันจนกว่าจะขึ้นรถครบ จึงมาถึงวังช้า เวลาเดินเข้าประตูจึงเป็นกลุ่มใหญ่ มองไปที่ตำหนักสมเด็จเจ้าฟ้าฯ จะเห็นพระองค์ประยืนอยู่ที่พระแกลโบกพระหัตถ์ให้ ดิฉันก็โบกมือตอบ พี่ผู้ใหญ่ก็ตีมือดิฉันที่โบกตอบ แล้วว่า “ ไม่ต้องโบกตอบสมเด็จท่าน จำไว้”  ตอนเย็นบางวันหลังจากอาบน้ำทานอาหารแล้ว นั่งทำการบ้านอยู่ จะมีข้าหลวงสมเด็จเจ้าฟ้าฯมาตามให้ไปเฝ้า ก็ดีใจ รีบวิ่งตามไปเฝ้าทันที ทรงประทานขนม ผลไม้ มาให้รับประทาน
   สมเด็จเจ้าฟ้าฯ ทรงเรียนอยู่ที่โรงเรียนราชินีไม่นาน ประมาณ ๑ ปี ก็เสด็จไปรักษาพระองค์และศึกษาต่อที่ประเทศอังกฤษนานหลายปี ดิฉันได้รับฟังข่าวและเห็นภาพต่างๆของสมเด็จฯท่านจากหนังสือพิมพ์ไทย เมื่อเสด็จกลับมาประเทศไทย ประทับที่วังถนนสุขุมวิทตลอดมา ดิฉันได้แต่ติดตามข่าวสมเด็จเจ้าฟ้าฯจากหนังสือพิมพ์ แต่ก็มิได้ไปเข้าเฝ้าเลย ด้วยเกรงว่าจะทรงจำไม่ได้ เพราะว่าไม่ได้เฝ้านานมาก ประมาณ ๒๐ ปี แต่ก็ยังประทับใจจดจำพระกรุณาหลายสิ่งหลายอย่างที่ได้ประทานให้เสมอมา

   ด้วยใจจงรักเทอดทูนพระองค์อยู่ในหัวใจตลอดกาล ขอตั้งจิตอธิษฐาน ขอให้สมเด็จเจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดาสิริโสภาพัณณวดี ได้เสด็จสู่สรวงสวรรค์ สบายพระทัยหมดห่วงใยใดๆ เสวยสุขเกษมศานต์ตลอดกาลนานชั่วนิจนิรันดร

                                                                        เยาวัยนาฎ  ชินะโชติ
                                                                       ผู้จงรักภักดีในพระองค์อย่างยิ่ง

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

:บทความนี้ เขียนขึ้นจากความทรงจำเมื่ออายุ ๑๐ ปี เขียนเสร็จเมื่อ ๓๐ กันยายน พ.ศ.๒๕๕๔ อายุ ๙๐ ปี ๔ เดือน:

[เทาชมพู]

คุณยายมีบุญอย่างยิ่ง อายุ 90 ปี  ยังจำรายละเอียดได้   เขียนหนังสือได้สละสลวย อ่านแล้วจับใจมากค่ะ
ถ้านับตามอายุ  คุณยายคงจะเป็นนักเรียนรุ่นใหญ่กว่าสมเด็จเจ้าฟ้าฯ ประมาณ 4 รุ่น   เพราะปีนี้คุณยายอายุ 90 แล้ว

น่าเสียดายที่คุณยายท่านไม่ได้ไปเข้าเฝ้าที่วังรื่นฤดี    อาจจะพบกรมวัง หรือคุณข้าหลวงที่พอทราบว่าคุณยายเคยเรียนในร.ร.ราชินีสมัยสมเด็จเจ้าฟ้าฯทรงพระเยาว์  เคยเข้าเฝ้าเป็นประจำ  ก็อาจจะพาตัวเข้าเฝ้าพระองค์ท่านอีกสักครั้ง

[atsk]

"มองไปที่ตำหนักสมเด็จเจ้าฟ้าฯ จะเห็นพระองค์ประยืนอยู่ที่พระแกลโบกพระหัตถ์ให้ ดิฉันก็โบกมือตอบ พี่ผู้ใหญ่ก็ตีมือดิฉันที่โบกตอบ แล้วว่า “ ไม่ต้องโบกตอบสมเด็จท่าน จำไว้” "

คุณยายน่ารักจัง อ่านแล้วยิ้มเลยครับ

ขอให้คุณยายสุขภาพแข็งแรง เล่าเรื่องต่างๆให้พวกเราได้ฟังกันอีกนะครับ
ขอบคุณคุณยายและเจ้าของกระทู้ครับ

[V_Mee]

เรื่องห้ามนำทุเรียนเข้าวังนั้น  เท่าที่ท่านผู้ใหญ่เล่าให้ฟัง  เป็นเพราะล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ ๕ และ ๖ ไม่โปรดเลยครับ  สมเด็จเจ้าฟ้าฯ ในพระโกศก็ไม่โปรดทุเรียนเช่นเดียวกัน

[thotrotfai]

คุณยายเยาวัยนาฎ ชินะโชตฺิ ได้ถึงแก่กรรมลงแล้ว เมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2556 สิริอายุรวม 91 ปี 11 เดือน 10 วัน

ฌาปนกิจ ณ เมรุวัดราษฎร์บำรุง ถนนเพชรเกษม 69 แขวงหลักสอง เขตบางแค กรุงเทพมหานคร เมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2556

ขอผลานิสงส์แห่งกุศลที่ข้าพเจ้าเคยสร้าง จงเป็นพลังปัจจัยให้ดวงวิญญานของคุณยายจงไปสู่สุขคติด้วยเทอญฯ

ด้วยความเคารพรักและอาลัย

ทศพล สกลนาวิน

[เทาชมพู]

ขอแสดงความเสียใจกับลูกหลานของคุณยายด้วยค่ะ
ขอให้คุณยายไปสู่สุคติ

[นางมารน้อย]

เพิ่งได้เข้ามาตามอ่าน ขอแสดงความเสียใจด้วยกับลูกหลานของคุณยายค่ะ