จากเรื่อง Anna and The Kings ครับ

[แจ้ง ใบตอง]

นอกจากใช้ชื่อว่า "สหปาลีรัฐอเมริกา" แล้ว ยังเปลี่ยนไปใช้ชื่ออื่นๆด้วยครับ
อักษรย่อก็แตกต่างกันไป ผมเคยอ่านเจอในต่วยตูน แต่ตอนนี้ความจำเลอะเลือน
เต็มที ที่แน่ๆ ในช่วง พ.ศ.๒๔๖๕ ยังใช้ชื่อ สหปาลีรัฐอเมริกาอยู่ครับ
เพราะช่วงนั้นกรุงสยามได้ทำสนธิสัญญาส่งผู้ร้ายข้ามแดนกับอเมริกา ก็ยังระบุ
ชื่อประเทศว่า สหปาลีรัฐอเมริกา

[นกข.]

สหรัฐอเมริกา เป็น "ศัพท์ท่านวรรณ" คำหนึ่งในหลายๆๆๆๆๆ คำที่พระองค์วรรณฯ ทรงบัญญัติขึ้นครับ
ก่อนนั้น ร.6 ทรงบัญญัติให้ใช้ว่า สหปาลีรัฐอเมริกา ดูเหมือนจะมีสมเด็จพระมหาสมณเจ้าฯ แล้วใครอีก กรมพระสมมติฯ ทรงบัญญัติเสนอไว้ว่า สหการีรัฐอเมริกา บ้าง สหกรณรัฐ (สะ-หะ-ก-ะระ-นะ-รัด..)อเมริกาบ้าง เจ้านายอีกพระองค์หนึ่งซึ่งผมจำไม่ได้ว่าใคร ทรงเสนอให้ใช้ ประเทศรวมแห่งอเมริกา เลย ง่ายๆ ดี รายละเอียดมีอยู่ในคำอธิบายศัพท์ที่พระองค์วรรณฯ ท่านทรงเล่าไว้ครับ ของท่านเองนั้น ท่านเสนอคำใหม่คำนี้ หลังรัชสมัย ร.6 แล้ว (ในรัชกาลนั้นทางราชการใช้ตามพระราชนิยม คือ สหปาลีรัฐอเมริกา) ก็ถอดความออกมาจากภาษาอังกฤษตรงๆ ไม่มากไม่น้อยกว่าในภาษาอังกฤษเดิม ย่อว่า ส.ร.อ. เท่ากับ USA เมื่อทรงเสนอคำนี้ ก้เป็นที่ยอมรับใช้กันแพร่หลายทั่วไปทันที อย่างที่ท่านทรงใช้ศัพท์ว่า "ติด"  จึงเลยเป็นอันใช้คำว่า สหรัฐอเมริกา ผมไม่แน่ใจว่าเริ่มใช้มาแต่ครั้งไหน แต่รู้ว่าหลัง ร. 6 ลงมาแล้ว

คุณแจ้งครับ ช่วยแปลคำว่า Banana Republic เป็นภาษาไทยทีครับ

[แจ้ง ใบตอง]

คุณ นกข.ลองภูมิผมเล่นเสียแล้ว ผมเองภาษาอังกฤษนั้นอ่อนเอามากๆ
แต่ตอนนี้ก็อาศัยเรียนด้วยตัวเองไปเรื่อยๆ  Banana Republic
ถ้าผมแปลเป็นไทยคงยากครับ แต่จะเปลี่ยนให้เป็นคำจำกัดความก็จะได้ว่า
 "ประเทศไทย"เมื่อก่อนเลือกตั้ง"  จะรุนแรงหรือให้ร้ายประเทศเกินไปมั้ยครับ
 เพราะว่าน่าจะครอบคลุมความหมายของ Banana Republic ได้เกือบทั้งหมด

[ด.เด็ก]

Bannana Republicเคยมีผู้เรียกว่า สาธารณรัฐกล้วย หรือไง ผมชักเลือนๆเสียแล้ว จำได้ว่า ประเทศนี้อยู่ใต้สหรัฐฯลงมาแถบอเมริกากลางหรืออเมริกาใต้ แต่ที่แน่ๆคือรายได้หลักของประเทศนี้คือ กล้วยส่งออก ทำเงินให้ประเทศ แต่ผมว่า กล้วยที่อร่อยที่สุดในโลก คือ กล้วยหอมทอง ที่ปลูกแถวเพชรบุรี ส่งไปขายที่ญี่ปุ่น เพราะมีทหารญี่ปุ่นสมัยสงครามโลกครั้งที่๒ ที่เข้ามาอยู่ที่นั่นติดอกติดใจในรสชาติ และแนะนำคนไทยให้ส่งไปขายเรื่อยมาครับ......

[แจ้ง ใบตอง]

Banana Replublic น่าจะแปลได้หลายอย่างครับ เช่น
๑. ประเทศที่ปลูกกล้วย (อาจรวมถึงพืชอย่างอื่นด้วย)แล้วได้ผลผลิตดี สามารถส่งเป็นสินค้าออกได้
เหมือนที่คุณ ด.เด็ก อธิบายไว้ แต่ดูเหมือนจะแปลตรงไปหน่อยครับ
๒. ประเทศที่ด้อยพัฒนา ล้าหลัง
๓. เป็นคำดูถูกประเทศเล็กๆ ที่มีรัฐบาลด้อยประสิทธิภาพ  ต้องบากหน้าไปขอกู้ยืมเงินจากต่างประเทศ

ผมลองถามเพื่อนที่เป็นอเมริกันดูแล้ว น้ำหนักจะไปตกอยู่ที่ข้อ ๒,๓ มากกว่าข้อ ๑ ครับ คงต้องรอให้
คุณ นกข.มาเฉลยอีกที ว่าข้อใดจะตรงใจที่สุด

[นกข.]

ถ้าเลขาธิการสมาคมชาวสวนกล้วยว่าเองแล้ว ผมจะกล้าไม่เชื่อได้ยังไงครับ

ผมเข้าใจว่าบาบาน่ารีพับลิก ที่ใช้กันอยู่ มีความหมายใกล้เคียงกับที่คุณแจ้งว่าแหละครับ สื่อไปทางระบบการเมืองการบริหารที่มั่วๆ ส่งเดช ไม่เป็นโล้เป็นพายด้วย แต่ประวัติความเป็นมาของศัพท์ ไม่ทราบเหมือนกัน

และยังไม่เห็นมีคำแปลไทยที่เหมาะใจ จะว่าประชาธิปไตยครึ่งใบ หรือก็ยังไม่สะใจพอ-

[สะใภ้จ้าว]

คือว่าผมเพิ่งอ่านหนังสือเรื่อง แอนนากับพระเจ้ากรุงสยาม มาอ่ะครับ แล้วไปค้นหากระทู้เก่าๆ เลยขุดขึ้นมา คงไม่ว่าอะไรนะครับ ที่ว่า แอนนาในเรื่องนั้น ดูเหมือนไม่ค่อยจะเป็นไปตามจริงสักเท่าไหร่ เพราะในเรื่องดูเหมือนว่า จะทำให้เธอเป็นนางเอกที่แสนดี แล้วที่ว่าภาพยนตร์เรื่อง Anna and The King นั้น ผมก็เคยอ่านบทความเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นจริงสักเท่าไหร่ เพราะผมยังไม่เคยดูภาพยนตร์เรื่องนี้เหมือนกัน เค้าเล่าว่า ภาพยนตร์เรื่องนี้บิดเบือนความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์ไปหลายประการ และที่สำคัญในเรื่องนี้ก็เหมือนกับจะอธิบายให้รู้ว่า ถ้าไม่มีแอนนาประเทศสยามก็คงตกเป็นเมืองขึ้นของฝรั่ง ...ผมก็ไม่ทราบแน่ใจนักว่า แอนนาเธอจะกุเรื่องออกมาทำไม ในเมื่อมันไม่เป็นความจริง แล้วอีกอย่างนึงก็คือ แอนนาในเรื่องที่ผมอ่านมานั้น เธอยังบอกว่า เธอเป็นผู้ปรานีต่อทุกคน มีความหยิ่งในศักดิ์ศรี อยากให้ทุกคนลองไปอ่านเรื่องนี้ดูนะครับ "Anna and The King of Siam" ถ้าคุณมีความคิดเห็นอย่างไร ก็มาคุยกันในกระทู้นี้นะครับ ส่วนรูปที่ใส่มาข้างล่างนี้ ก็คือรูปของ นางแอนนา เลียวโนเวนส์ ครูอังกฤษผู้สอนภาษาให้กับเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินของไทยในสมัยรัชกาลที่ ๔

[นิลกังขา]

 การที่คนๆ หนึ่งจะกุเรื่องขึ้นมาทำไม เมื่อมันไม่เป็นความจริง

มีเหตุผลมากมายครับ ที่คนๆ หนึ่งจะกุเรื่องขึ้นมาโดยที่ไม่เป็นความจริง การที่เรื่องหนึ่งไม่เป็นความจริงนั้น ไม่ได้แปลว่าจะเป็นการห้ามไม่ให้คนๆ หนึ่งกุเรื่องขึ้น  

ที่ว่ามานี้ เรายังไม่ได้ลงรายละเอียดเฉพาะเรื่องเลยนะครับว่า ในกรณีแอนนา ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร เธออาจจะพูดจริงก็ได้พูดเท็จก็ได้ พูดจริงครึ่งเท็จก็ได้ ผมยังไม่ได้ฟันธง ตอนนี้ผมเพียงแต่ตั้งข้อสงสัยเล่นๆ ถึงตรรกะเบื้องต้นเท่านั้น

ว่ากันว่า แต่ไม่ทราบว่ามีหลักฐานแค่ไหน เจ้านายไทยพระองค์หนึ่ง ซึ่งผมจำไม่ได้ว่าใคร อดีตศิษย์ครูแอนนา เมื่อทรงโตขึ้นแล้วได้ทรงเรื่องหนังสือของครู และมีพระหัตถเลขาทรงต่อว่าไปว่าทำไมครูเขียนอะไรเลอะเทอะยังงั้นเล่า? ครูแอนนาก็ทูลว่า การเขียนเป็นนิยายก็ต้องใส่สีตีไข่บ้าง ไม่ยังงั้นขายหนังสือไม่ออก

ผมเองเคยได้ยินเรื่องที่ว่านี้ อาจจะมีท่านผู้อื่นที่มีหลักฐานเป็นเรื่องเป็นราวมากกว่านี้ หรืออาจจะเป็นเรื่องไม่จริงก็ได้ แต่อย่างน้อยเรามีสมมติฐาน (รอการพิสูจน์) 1 ข้อแล้วที่ถามว่าครูแอนนาเธอจะโกหกทำไม ตอบว่า เป็นไปได้ว่าเธอจะโกหกเพื่อให้หนังสือขายได้ คำตอบนี้จะผิดจะถูกก็เป็นอีกเรื่อง แต่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ผมยกตัวอย่างขึ้นแสดงให้เห็นว่า ครูแอนนาเธอสามารถโกหกได้ เท่านั้นเอง

บางเรื่องเธอก็อาจไม่ได้โกหก แต่เข้าใจผิด ก็เป็นไปได้อีกนั่นแหละ

ว่าเฉพาะเรื่องตรรกะล้วนๆ อีกนิด ผมออกนึกถึง circular reasoning หรือ tautology ซึ่งวิชาตรรกวิทยาว่าเป็นการอ้างเหตุผลพลาด ว่า "ครูแอนนาจะโกหกทำไม เมื่อครูแอนนาเธอบอกเองว่าเธอไม่โกหก เธอเป็นคนดี มีเมตตา..."

ประเด็นอยู่ตรงที่ว่า ก็เพราะตัวครูแอนนาเธอบอกว่ายังงั้นไว้เองน่ะสิครับ จึงใช้เป็นเหตุผลสนับสนุนว่าเธอไม่โกหก ไม่ได้ เพราะเท่ากับบอกว่า เหตุผลที่เราเชื่อว่าครูแหม่มไม่โกหก เป็นคนดี เพราะครูแหม่มบอกว่าแกไม่โกหก แกเป็นคนดี ซ.ต.พ. QED ซึ่งสำหรับผมมันไม่ ซตพ. ครับ

แต่ถ้าหากมีหลักฐานอื่นที่เป็นอิสระจากครูแอนนาเอง พูดถึงครูแหม่มไว้ เช่นสมมติว่าหมอปลัดเลคนร่วมสมัยกับครูเอ่ยถึงครูไว้ด้วย ก็น่าเอามาใช้ประกอบการพิจารณาได้

[เทาชมพู]

 ตอบคุณสะใภ้จ้าว

ขอให้เข้าใจว่าเรื่องที่แอนนาเขียน กับประวัติของแอนนาขณะมาทำงานในสยามมันคนละเรื่องกันนะคะ
พียงแต่ใช้ชื่อนางเอกคนเดียวกัน    กล่าวถึงสมเด็จพระจอมเกล้าฯเหมือนกัน
แต่เนื้อเรื่องอีกมากที่ใส่สีใส่ไข่ระบายความเท็จ  

ตอนชรา แอนนาไปอยู่ในอเมริกา เขียนเรื่องสั้นขาย เลี้ยงชีพ
เธอก็เอาประสบการณ์ในสยามเป็นพื้นหลังมาเขียนให้โลดโผนถูกใจคนอ่านซึ่งไม่มีความรู้เรื่องตะวันออก
ชื่อ Romance of the Harem กับ  A English Governess in the Court of Siam
คนอ่านสนุกกันมาก ว่าตื่นเต้นแปลกตาดี

ต่อมา มากาเร็ต แลนดอน เอาสองเรื่องนี้มาเป็นภูมิหลังในการเขียน "นิยาย" ชื่อ Anna and The King of Siam
ไม่ใช่ตัวแอนนาเขียนถึงชีวประวัติตัวเองนะคะ

ขอให้เตือนใจตัวเองว่ามันนิยายค่ะ   นิยาย  ย้ำ

มีฝรั่งเขาวิเคราะห์ข้อจริงข้อเท็จในเรื่องนี้ไว้แล้ว  ลองใช้ google ค้นดูก็จะเจอ

[เทาชมพู]

 ไปหามาให้แล้ว  แต่คุณต้องแปลเอาเองค่ะ


 http://www.thaistudents.com/kingandi/owens.html



The Truth About Anna Leonowens



Anna Leonowens is world famous as the governess in the Court of Siam due to the popularity of the musical The King and I.

Many people believed that they were watching a true story. Not only regarding the antics of the King but also the importance of Anna in the court.

The film, starring Yul Brynner, so insulted the Thai people, that it was banned from being shown in Thailand on grounds of historical and cultural distortions.

Now, a remake of the movie is being filmed.

Can Hollywood make amends for past misdeeds or will history repeat itself? (PICTURE: King Mongkut)



It proved easy for historians to demolish Anna as a trustworthy historian because both her books are filled with glaring errors.

Even the title of the most famous is inaccurate for, as King Mongkut's correspondence makes clear, she was hired not as a governess, which implies a broad range of duties, but merely as a teacher of English.

In the text she makes elementary blunders regarding Thailand's past, offers an explanation of Buddhism that is either hopelessly confused or shamelessly lifted from other writers, and identifies a picture of Prince Chulalongkorn (her most prominent student) as that being of a princess.

Though she claims to have spoken fluent Thai, most of her the examples she offers are incomprehensible even with all possible allowances made for clumsy transliterations.



Her worst errors occur in The Romance of the Harem, when, one historian suggests, "her store of pertinent facts were running low."

In this she claims that the King threw wives who displeased him into underground dungeons below the Grand Palace and, most horrific, that he ordered the public tourture and burning of the consort and a monk with whom she had fallen in love, a spectacle Anna claims to have witnessed with her own eyes.



But there were no underground dungeons at the Grand Palace or anywhere else in Bangkok, and there could not have been in that watery soil. Nor was there any public burning, or, if there was, it escaped the attention of every other foreign resident, many of whom also wrote accounts of the same period.

Anna simply invented such tales, perhaps to add some spice to what would otherwise have been a rather tepid work, just as she also exaggerated her own influence.



New light has thrown doubt on the authenticity of not only the story but also of Anna's background.

 

ฯลฯ

[นพณัฐ]

banana republic is the brand of clothes?