ส่วนอักษรวรรคนาสิก กับ เศษวรรค ก็แก้ปัญหาโดยการเพิ่ม อักษรนำ "ห" และ "อ" ครับ
สามัญ จัตวา ตัวอย่างเสียงจัตวา (เทียบกับวิธีผันของวรรคอักษรกลาง)
ง หง- เหงา
ญ หญ- หญิง
น หน- หนักหนา
ม หม- หมา
ย หย- หยาม, อยาก
ร หร- หรา
ล หล- หลาย
ว หว- หวาย
จากนั้น ก็จัดระบบการผันเสียง ของอักษรกลุ่มใหม่ ให้คาบเกี่ยวกับเสียง ตรี ของวรรคอักษรกลาง
อักษรกลาง กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า
อักษรสูง คา ค่า ค้า
อักษรต่ำ ข่า ข้า ขา
งา ง่า ง้า
หง่า หง้า หงา
ดังนั้น วรรคอักษรสูงจึงถูกสร้างขึ้นมาเพื่อแก้ปัญหา "ไม่มีไม้ตรี" ในภาษาไทสุโขไทย
แล้วทำไม ไม่มีไม้ตรี ไม้จัตวา ในภาษาไทสุโขทัย ? นั่นก็เพราะว่า ศัพท์ที่อยู่ในระดับเสียงนี้ ไม่มีใช้ในอักษรกลาง อีกประการหนึ่ง ชุดอักษรที่สุโขทัยดัดแปลงมาจากอักษรขอม ก็มีเพียงพอ
ส่วนถ้าถามต่อว่า แล้วทำไมต้องเอา "ห" นำ เพื่อทำเป็นเสียงจัตวา ? ก็คงตอบได้ว่า "ห" เป็นอักษรที่เป็นเสียงนาสิกที่ชัดเจนที่สุด และเหตุที่ต้องใช้ ห นำ เพราะ "อักษรขอมมีไม่พอ"