ช่วยแปลบทละครอิเหนา ตอย ศึกกะมังกุหนิง หน่อยค่ะ (( มี 3 ย่อหน้า ))

[paparazzi]

เมื่อนั้น  พระองค์วงศ์อสัญแดหวา
จึงตอบว่าอันตัวจรกา   มิได้อยู่ดาหาธานี
เมื่อหลับตามารบให้ผิดเมือง  รี้พลตายเปลีองไม่พอที่
จะรบกันจรกาดังว่านี้   จงล่าเลิกโยธีถอยไป
แม้นไม่รู้แห่งเมืองจรกา  จะช่วยชี้มรรคาบอกให้
ถ้าขืนตั้งประชิดติดกรุงไกร  คงชิงชัยไม่ฟังท่านพาที
เมตตาว่าน้องเป็นสตรี   จะทอดทิ้งมารศรีเสียอย่างไร
ใช่นางเกิดในปทุมา  สุริยวงศ์พงศานั้นหาไม่
จะมาช่วงชิงกันดังผลไม้   อันจะได้นางไปอย่าสงกา ฯ

เมื่อนั้น   ท้าวกะหมังกุหนิงใจกล้า
จึงว่าเรายกโยธา   หมายมาจะชิงพระบุตรี
ถึงจะรับของสู่ระตูไว้   ยังมิได้ทำการภิเษกศรี
จรกาไม่มาก็ยิ่งดี  ไม่มีผู้หวงแหนเกียดกัน
สุดแท้แต่นางอยู่ที่ไหน   เราก็จะชิงชัยที่นั่น
อันชิงนางอย่างนี้ไม่ผิดธรรม์   ธรรมเนี่ยมนั้นมีแต่บุราณมา
สุดแต่ใครดีก็ใครได้   การอะไรของเจ้าผู้เชษฐา
จงยกทัพกลับคืนไปพารา   เบื้องหน้าจะได้สืบสุริย์วงศ์ ฯ

เมื่อนั้น   ระเด่นมนตรีตอบตามประสงค์
ซื่งจะให้เรายกจตุรงค์  คืนคงกรุงไกรนั้นไม่ควร
อับอายไพร่ฟ้าประชาชน   เสนีรี้พลจะแซ่สรวล
หรือหมายไม่สมคะเนเรรวน   จึงชวนพูดจาหย่าทัพ
อย่าฟักพูดอุบายให้ตายใจ  ท่านมิยกคืนไปก็ไม่กลับ
รึ้พลจะพลอยย่อยยับ   เรากับระตูมาสู้กัน
จะได้ลองฤทธีผีมือ   ให้ลือชื่อในชวาเขตขัณฑ์
หรือรักตัวกล้วจะม้วยชีวัน   บังคมคัลจะให้คืนไปพารา ฯ



ขอบคุนล่วงหน้าน๊าค่ะ ^^

[pornpan Vaddhanayon]

อิเหนาเป็นโอรสท้าวกุเรปันกับประไหมสุหรี มีน้องสาวชื่อนางวิยะดา นางบุษบาเป็นะดาท้าวดาหากับประไหมสุหรี มีน้องชายชื่อสียะตรา เป็นวงค์อสัญญแดหวา ซึ่งถือว่าสูงศักดิ์กว่าพวกระตู ท้าวกุเรปันหมั้นหมายนางบุษบาให้อิเหนา ท้าวดาหาหมั้นหมายนางวิยะดาให้สียะตรา หมายจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน เผอิญอิเหนาเป็นตัวแทนท้าวกุเรปันไปเผาย่าที่เมืองหมันหยา จึงได้ตกหลุมรักนางจินตหราะดาท้าวหมันหยา ไม่ยอมกลับมาทำพิธีแต่งงานกับนางบุษบาและประกาศยกเลิกการหมั้นหมายนางบุษบา เพราะอิเหนามีนางผู้เป็นที่รักสามนางอยู่เมืองหมันหยา คือนางจินตหรา นางสะการะวาตี และนางมาหยารัศมี ท้าวดาหากริ้วอิเหนามากจึงประกาศว่าถ้าใครมาขอนางบุษบาจะยกให้ ระตูจรกาจึงให้ช่างมาวาดรูปนางบุษบามาให้ดู ช่างแอบวาดภาพนางบุษบาได้ 2 ภาพขณะที่นอนหลับระหว่างทาง องค์ประตาระกาหลาเห็นว่าจรการูปชั่วตัวดำต่ำศักดิ์ไม่คู่ควรกับนางบุษบาจึงลักภาพนางบุษบาไปทิ้งไว้ในป่าแล้วดลใจให้วิหยาสะกำโอรสระตูท้าวกระหมังกุหนิงมาพบภาพนางบุษบาก็คร่ำครวญชวนชบสลบไปด้วยหลงรักนาง ท้าวกระหมังกุหนิงจึงสืบทราบว่าเป็นธิดาท้าวดาหาจึงให้ทูตส่งเครื่องบรรณาการมาสู่ขอถถ้าไม่ได้จะทำสงครรามเพื่อช่วงชิงนางบุษบามาให้วิหยาสะกำให้จงได้ เผอิญจรกาได้มาสู่ขอก่อนและท้าวดาหาก็ยินยอมยกให้ตามที่ประกาศไว้ จึงเป็นที่มาของเรื่อง ศึกกระหมังกุหิง

[pornpan Vaddhanayon]

[/color
ท้าวกระหมังกุหนิงจึงชวนท้าวล่าส่ำน้องชายมาช่วยทำสงครามเพื่อชิงตัวนางบุษบาให้วิหยาสะกำ ท้าวกุเรปันจึงส่งสานส์ให้อิเหนามาช่วยรบที่เมืองดาหา เมื่อท้าวกระหมังกุหนิงได้ปะทะกับอิเหนาก็ถามถึงจรกาที่ว่าเป็นคู่หมั้นนางบุษบาอยู่ไหน ตนจะต่อสู้กับจรกา อิเหนาจึงว่าท้าวกระหมังกุหนิงมารบผิดเมืองถ้าไม่รู้ว่าจรกาอยูไหนจะชี้ทางบอกให้แต่ถ้าไม่ล่าทัพกลับไปก็จะต้องสู้รบกันเพราะนางบุษบาเป็นผู้หญิงอิเหนามีศักดิ์เป็นพี่ก็ต้องออกมาช่วยต่อสู้ ใช่ว่านางเกิดในดอกบัวไม่มีพวกพ้องเสียเมื่อไร และนางก็ไม่ใช่ผลไม้ทั่ใครอยากได้จะได้มาช่วงชิงไปนั้นไม่มีทาง
ท้าวกระหมังกุหนิงจึงตอบว่า  สาเหตุที่ยกทัพมานี้เพราะต้องการจะได้ตัวนางบุษบาให้แก่วิหยาสะกำ ถึงแม้ว่าท้าวดาหาจะรับของหมั้นของจรกาแต่ก็ยังไม่ได้ทำพีธีแต่งงานยิ่งขณะนี้จรกาไม่อยู่ก็ไม่น่าจะมีใครกีดกัน ไม่ว่านางบุษบาจะอยู่ที่ไหนก็จะตามไปชิงนางมาให้ได้ เป็นธรรมเนียมที่มีมาแต่ก่อนกาลใครดีใครได้ไม่ใช่กงการอะไรของพี่ชายที่จะมายุ่งด้วย ขอให้ยกทัพกลับไปซะจะได้มีชีวิตสืบทอดสมบัติครองเมืองต่อไปในภาคหน้า

[pornpan Vaddhanayon]

อิเหนาจึงกล่าวว่าเมื่อยกกองทัพออกมาแล้วจะให้ยกทัพกลับคืนนั้นไม่สมควรจะเป็นที่อับอายไพร่ฟ้าประชาชนจะหัวเราะเยาะว่าเกรงกลัวข้าศึกศัตรู หรือว่าท้าวกระหมังกุหนิงผิดหวังไม่คาดคิดว่าจะมาสู้รบกับอิเหนาจะมีชัยชนะได้แน่หรือ จึงมาพูดชวนให้เลิกรบเสียเถิด อย่ามาพูดให้ยากเลยถ้านไม่ล่าทัพกลับไปจะต่อสู้แพ้หรือชนะก็ไม่มีวันที่จะยกทัพกลับ แล้วท้าให้ท้าวกระหมังกุหนิงออกมาสู้รบกันตัวต่อตัวเหล่าทหารทั้งสองฝ่ายจะได้ไม่ต้องล้มตาย จะได้เป็นการลองฝีมือในการสู้รบให้เป็นที่ประจักษืไปทั่วแผ่นดินชวา หรืว่าถ้าท่านรักตัวกลัวตาย ก็ยอมแพ้เสียแต่โดยดียอมขอขมาลาโทษ(กราบไหว้ขอชีวิต) ก็จะไว้ชีวิตให้ล่าทัพกลับเวียงชัย (เป็นการกล่าวท้าทายเพื่อยั่วยุให้คู่ต่อสู้โกรธและไม่มีทางปฏิเสธที่จะเลือกอย่างอื่น)
ในที่สุดเมื่อทั้งสองต่อสู้กันตัวต่อตัวด้วยหลากหลายอาวุธแสดงให้เห็นว่าท้าวกระหมังกุหนิงมีฝีมือในการรบเช่นกัน จนเมื่อต่อสู้ด้วยใช้กริชท้าวกระหมังกุหนิงก้าวเท้าพลาดจึงถูกอิเหนาสังหารด้วยกริชตายในสนามรบ วิหยาสะกำต่อสู้กับสังคามาระตาและต้องอาวุธทวนตายในสนามรบเช่นกัน ท้าวล่าส่ำจึงยอมแพ้อิเหนาก็ให้นำศพท้าวกระหมังกุหนิงและวิหยาสะกำไปทำพิธีที่บ้านเมืองตน
เป็นอันสิ้นสุดสงครามท้าวกระหมังกุหนิง
ขอโทษค่ะน้องท้าวกระหมังกุหนิงไม่ใช่ท้าวล่าส่ำนะคะขออภัยอย่างยิ่งชื่อท้างประหมันกับท้างปาหยัง ท้าวล่าส่ำเป็นพี่ชายจรกาค่ะอย่าจำผิดนะคะ
พรพรรณ วัฑฒนายน