กาพย์-โคลง-กลอน และคติสอนใจ

[เพ็ญชมพู]

มีสองขามายืนบนผืนภพ         มีตาครบคู่สองมาส่องหน
มีสองแขนพิทักษ์รักษาตน       มีกมลไว้เพื่อเชื่อตนเอง

ผมจำบทเต็มๆไม่ได้  และจำผู้แต่งไม่ได้ด้วยใครทราบช่วยหน่อยครับ

เพื่อศักดิ์นักสู้

ไม่ต้องการ...                     ความสงสารปานใดจากใครสิ้น                     ไม่ชอบมีชีวิตติดแผ่นดิน                     โดยถูกหมิ่นถูกสมเพชเวทนา                     ไม่คิดง้อขอให้ใครช่วยเหลือ                     ความจุนเจือจากใครไม่เคยหา                     ไม่ชอบให้ใครกล่อมย้อมอุรา                     เรื่องพึ่งพาอาศัยไม่ต้องการ                     ไม่เคยหวังพลังใดจากใครหมด                     ทั้งศักดิ์ยศสดใสลาภไพศาล                     ไม่หวังให้ใครหนุนบุญบันดาล                     ชอบผลงานทุกอย่างสร้างด้วยตัว                     ไม่เคยหวังกำลังใจจากใครด้วย                     ยอดมอดม้วยมิให้ใครคุ้มหัว                     ไม่ชอบให้ใครประมาทว่าหวาดกลัว                     วานคนชั่วช่วยใดไม่เคยคิด                     ขอภูมิใจในศักดิ์ของนักสู้                     ขอเป็นผู้ทระนงความทรงสิทธิ์                     ขอจองหองผยองศรียิ่งชีวิต                     ขอมีจิตโอหังกำลังตน                     มีสองขามายืนบนพื้นภพ                     มีตาครบคู่สมองมาส่งหน                     มีสองมือถือพิทักษ์รักค่าตน                     มีกมลมาเพื่อเชื่อตนเอง                             วนิดา สถิตานนท์           หนังสือเรียนภาษาไทย หลักสูตรมัธยมศึกษาตอนปลาย พ.ศ. ๒๕๒๔

[เทาชมพู]

 

[เทาชมพู]

จากเพจ  วิถีแห่งพุทธะ

[เทาชมพู]

 

[เทาชมพู]

ถึงร่ำเรียนเพียรศึกษากว่าพันวัน
จะขยันอย่างไรไม่อาจสู้
ได้เรียนกับนักปราชญ์ราชครู
ท่านผู้รู้เที่ยงแท้ แค่วันเดียว

สุภาษิตญี่ปุ่น

[เทาชมพู]

จงเกื้อกูลฝันไว้มิให้หาย
หากว่าฝันมลายตายจากจิต
ถึงอยู่ก็ซังกะตายไร้ชีวิต
เหมือนนกปีกถูกลิดรอนจากกาย