มาคุยเรื่องเหล้ากันบ้างดีกว่า เอิ๊ก...

[นกข.]

อย่าดูถูกแม่โขงนาคุณ เขาว่า แม่โขงเก่านาน รสดีไม่แพ้สก็อตช์ วิสกี้ แต่ผมก็ไม่เคยลอง

ที่ทราบก็คือ เหล้าแม่โขงไทยเป็นน้ำจัณฑ์ที่เจ้าชายญี่ปุ่น (องค์น้องมกุฏราชกุมารญี่ปุ่น) โปรดมาก เจ้านายพระองค์นี้มีชายาชาวญี่ปุ่นที่เป็นอดีตเด็กเรือเยาวชน ซึ่งเคยมาเมืองไทยและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ด้วย พระองค์ท่านเองก็เคยเส็จเมืองไทยหลายหน

ผมอยากลองชิมสุราผลสนครับ นึกไม่ออกว่าลูกสนมันจะมีเนื้อมีหนังให้เอามาดองเป็นเหล้าได้ยังไง เหล้านี้อยู่ในเรื่องของโกวเล้ง นักเขียนกำลังภายใน (ขี้เหล้า) รู้สึกว่าเหล้านี่จะเป็นเหล้าวัดเสียด้วย คือผู้หมักต้มกลั่นเป็นนักพรตหรือหลวงจีนนี่แหละ จะเป็นบั๊กเต้าหยินหรือโค้วกวยไต้ซือผมก็ลืมแล้ว ฟังชื่อเหมือนจะเป็นเหล้าเจ แต่ที่จริงขึ้นชื่อว่าเหล้า ก็ไม่ควรจะเกี่ยวกับนักบวชอยู่แล้ว

...ยกเว้นนักบวชฝรั่ง เพราะท่านฉันเหล้าได้ หรือว่าที่จริง เหล้า (องุ่นแดง) เป็นส่วนประกอบในศาสนพิธีสำคัญของทางคริสต์ หมายถึงพระโลหิตพระเยซู พระฝรั่งจึงรับเหล้าได้ไม่ผิดศีลของท่าน เหล้าฝรั่งดังๆ หลายขนาน มีที่มาจากในโบสถ์ด้วยซ้ำ ที่นึกออกตอนนี้เช่น เบเนดิกทีน เป็นต้น

[นกข.]

ตามความเห็นที่ 6 มีอีกคำครับ อะควา วิตี แปลว่าน้ำแห่งชีวาส เอ๊ย ชีวิต เหมือนกัน

[แจ้ง ใบตอง]

ใช่เจ้าชายอากิชิโน หรือเปล่าครับคุณ นกข. เพราะมหาวิทยาลัยผมได้ถวายปริญญาดุษฎีบัณฑิต กิตติมศักดิ์ สาขาประมงแด่ท่านเมื่องปี ๒๕๔๒ นี่เอง

[จ้อ]

ไวน์ขวดเป็นแสนนี่ไม่ทราบเหมือนกันครับ
ผมไม่เคยชิม อยูแถวๆ นี้ผมก็ชิมขวดละไม่กี่ปอนด์

ตอนที่ไปฝรั่งเศษกะจะซื้อไวน์ดีไวน์ดังมาฝากพี่ๆน้องๆ
มีไวน์แดงขวดหนึ่ง เจ้าของร้านแนะนำบอกว่าเจ๋งแจงๆ
ขวดก็ไม่แพง ( เท่าไหร่ ) นัก

มาแปลกใจตรงที่เจ้าของร้านบอกว่า ก่อนจะดื่มให้เปิดจุกก็อก
ทิ้งเอาไว้ก่อนอย่างน้อย 1 ชั่วโมง ผมก็เป็นงงว่าไวน์อะไรต้องเปิดไว้ก่อน
ตั้ง 1 ชั่วโมง เคยแต่เปิดปับก็ดื่มปุ๊บ ... เจ้าของร้านก็พยายามอธิบาย
เป็นภาษาอัังกฤษ ซึ่งผมก็ฟังสำเนียงไม่ออก พอพูดเป็นฝรั่งเศสผมก็ใบ้กิน
ก็เลยสรุปว่าเปิดก็เปิด ทำตามคำแนะนำ ปรากฎว่าใช้ได้ครับใช้ได้

ใครเป็นผู้เชี่ยวชาญ อยากถามว่าทำไมต้องเปิดไว้ก่อน 1 ชั่วโมงด้วยครับ

[พวงร้อย]

ไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญหรอกนะคะ

เคยได้ยินเค้าว่ามาว่า  พวกไวน์แดง  แบบใหม่ๆ ที่เค้าเรียกว่า  young wine น่ะค่ะ  ที่ควรเปิดให้ "กินลม" ก่อนซักชั่วโมง  ว่ากันว่าให้มันเกิด
oxydation น่ะค่ะ  รายละเอียดจำไม่ค่อยได้  มีเพื่อนเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องไวน์เล่าให้ฟังหลายทีแล้ว  แต่ทุกครั้งที่ฟังก็ล่อเข้าไปหลายแก้วแล้วค่ะ  
เลยจำไม่ค่อยได้ (เอิ๊กๆๆ)  ส่วนมากก็พวกไวน์แบบ คาร์แบเนต์ ซาวิญอง (cabernet savignon) น่ะค่ะ  
ไวน์พวกนี้ส่วนมากก็อายุแค่ปีสองปีก็เอามาชายแล้ว  ไม่บ่มนานเท่าไร  ไวน์ถ้าบ่มนานแล้วรสมันจะ "สุขุม" ขึ้นเยอะ  ไวน์เอ๊าะๆแบบนี้  
ถ้าไม่ให้มันกินลมแล้ว  จะมีความ "บาดคอ" อยู่หน่อย  พอกินลมไปหน่อยแล้ว มันจะสุขุมกลมกล่อมขึ้นค่ะ  ไวน์แดงฝรั่งเศสแบบไม่ค่อยแพง
คงจะเป็นคาร์แบเนต์มังคะ

ไม่ได้ไปค้นเหตุผลด้านเคมีหรอกค่ะ  เวลากินไวน์แล้วไม่ค่อยคิดเป็นวิทยาศาสตร์เท่าไหร่ (คิกๆๆ)

พวกไวน์ราคาแพงๆที่เก็บเป็นหลายๆสิบปีจนคอร์กเปื่อยหมดแล้วนี่  ก็ไม่ได้ดีเด่เลิศเลอมากกว่าอย่างปานกลางเท่าไรนักหรอกค่ะ  
ถ้าเก็บนานเกินไปแล้วมันไม่ค่อยจะเหลืออะไรมาก  เคยดื่ม vintage vine อายุสามสี่สิบปีแล้วก็ไม่เห็ฯจะประทับใจเท่าไหร่  
หาซื้อไวน์ราคาพอสมควรที่รสดีๆก็ยังพอมีหรอกค่ะ  ส่วนมากคนจะหลงเชื่อราคาคุยกันมากกว่า

มีเพื่อนเป็น wine consultant ชาวเยอรมัน แต่มาหากินที่อเมริกานานแล้วคนหนึ่ง  เล่าให้ฟังว่า  นายสตีฟ ฝอร์บ (Steve Forbes)
ที่เคยลงเลือกตั้งประธานาธิวดีอเมริกาน่ะค่ะ  เคยไปประมูลไวน์ที่ขึ้นชื่อมาชวดหนึ่ง ในราคา $7,500  คิดเป็นเงินไทยเอาเองละกัน  
พี่แกก็อยากอวดน่ะค่ะ  ว่ามีเทสต์หรูวิไลซื้อไวน์แพงๆมาประดับบารมีได้  ก็สั่งให้คนต่อตู้กระจก  
ตั้งขวดไว้ข้างใน(ไวน์เค้าต้องเก็บแบบวางขวดนอนค่ะ  ถ้าจะเก็บนานๆ) มีไฟส่องด้วยค่ะ  นานๆเข้า  ความร้อนจากไฟก็ทำให้จุกคอร์แห้งลงๆ  
จนมันฝ่อไปหมด  วันหนึ่ง  เจ้าจุกคอร์กก็หล่นปุลงไปแช่ในไวน์  ก็ต้องเททิ้งไปทั้งเจ็ดพันห้านั่นแหละค่ะ  กินไม่ได้แล้ว (หุยฮา)

[จ้อ]

แทงค์กิ้วครับ พี่พวงร้อย

เรื่องไวน์หมักนานเกิน เคยดูรายการบีบีซีครับ
เขาคนพบไวน์ที่หมักเอาไว้ตั้งแต่สมัยสมัยกลาง (หรืออาจจะเรเนซองต์ไม่แน่ใจ)
อยู่ในใหอย่างดี เรียกได้ว่าเก็บมาแล้ว หลายร้อยปีว่างั้นเถอะ

นักวิทยาศาสตร์ก็ตรวจสอบแล้วว่าไม่มีพิษ ดื่มได้ เขาก็เลยเชิญคนมีชื่อเสียง
บางคนไปนั่งชิมไวน์พระเจ้าเหากัน

ปรากฎว่าแต่ละคนที่ชิมทำหน้าหยีกันทั้งนั้น แล้วก็พากันบอกว่า หมัก 2ปีก็พอแล้ว

[อักกา]

สุราผลสนจะเหมือนยินที่แต่งกลิ่นด้วยจูนิเปอร์หรือเปล่า
สุนทรภู่ก็เป็นคอสุราเหมือนกันทั้งมีอาญาและนิราศเกี่ยวกับการเป็นผู้ดื่มเกินพอ ผมจำได้แต่ว่า ถึงโรงเหล้า....

[เทาชมพู]

ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง
มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย

ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ
พระสรรเพชญ์โพธิญาณประมาณหมาย
ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย
ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป

ท่านบอกว่ารู้ทั้งรู้ว่าสุราไม่ดี  แต่จะให้ถึงกับไม่ยอมใกล้กราย เห็นแล้วก็ต้องแกล้งเมิน...มันก็เกินป๊ายยยย
เพราะยังงี้ละมังคะ  เลยไม่พบประวัติว่าท่านเลิกเหล้าตั้งแต่เมื่อไร

[นกข.]

ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
เมาเกินแก้ เห็นแต่ แม่เรไร - -
quote มาผิดครับ  ขออภัย...
- - ถึงเมาเหล้า เช้าสาย ก็หายไป
แต่เมาใจ นี้ประจำ ทุกค่ำคืนฯ

ใช่เจ้าชายอกิชิโนจริงๆ ครับ โปรดเสวยแม่โขงนะ เจ้าญี่ปุ่นพระองค์นี้น่ะ

มีภาษิตละตินว่า อิน วิโน เวอริตาส แปลว่า อันความจริงนั้นรู้ได้ในสุรา... เมาเข้าไปแล้วนิสัยแท้จริงออก หรือถูกมอมเมาเข้าไปแล้วก็ปากโป้ง เปิดเผยความลับอะไรๆ ที่เวลาไม่เมาไม่พูดออกไปหมด เพราะฉะนั้นที่ผม (แกล้ง) เผลอหลุดกลอนออกไป 1 บาทนี่ มาจากความจริงส่วนลึกของหัวใจนะครับ ขอวอนให้แม่หญิงเห็นจายพี่ด้วย.. เอิ๊ก -

[นกข.]

จำเป็นไหมว่ากวีต้องขี้เมา? ทางจีน มีกวีที่เขียบบทกวีเก่งเป็นเลิศ แต่ก็เมาแอ๋เหมือนกัน คือ หลี่ไป๋หรือหลี่ป๋อ หรือลี้แป๊ะในสำเนียงแต้จิ๋ว แล้วยังมีกวีขี้เมาอีกหลายคน

จำบทกวีจีนได้ลางๆ บทหนึ่ง ของหลี่ไป๋หรือไม่ไม่แน่ใจ พูดถึงการตั้งวงกินเหล้าของกวี แต่ตอนนี้กวีเหลืออยู่ตัวคนเดียวไม่มีเพื่อน เหงาก็เหงาอยู่ แต่ไม่เป็นไรวะ ยังครึกครื้นได้เสมอ - ชูจอกเชิญจันทร์เจ้าร่วมร่ำดื่มก็ได้ มีผู้ร่วมวงสุราตั้งสามแน่ะ คือตัวกวีเอง เงาของกวี แล้วก็พระจันทร์บนฟ้า...

ถ้าจำไม่ผิด หลี่ไป๋ตอนตายก็เมาตกน้ำตาย บรรยายทื่อๆ อย่างนี้ไม่โรแมนติก ตามประวัติหรือตำนานเขาว่า เทพกวีหลี่ไป๋หลังจากดื่มเมรัยจนครึกครื้น เดินร้องเพลงข้ามสะพาน เหลือบเห็นเงาดวงเดือนสะท้อนดวงอยู่ในผืนน้ำ ก็ว่า - อา .. จันทร์เจ้าอุตส่าห์เสด็จลงมาหา เอื้อมแขนโผเข้าไขว่คว้าเงาสกาวเดือนในห้วงนที ... เลยจมน้ำหายไป คืนสู่สวรรค์ตามเดิม (เพราเดิมหลี่ไป๋เป็นเทพกวีลงมาเกิด)

แต่ตามข้อเท็จจริง ก็คือเมาตกน้ำตายนั่นแล...

[ภูมิ]

ต่อให้จบ บทดื่มเหล้าเดียวดายใต้เเสงจันทร์
แต่ทว่า พระจันทร์ เจ้าก็ไม่ดื่มอยู่เเล้ว เงา เจ้าก็เพียงแต่ล้อเลียนเรา
อย่างไรก็ดี เราได้แต่ชื่นชมฤดูใบไม้ผลิกับเพื่อนทั้งสอง
เราร้องเพลง จันทร์ก็เต้นประกอบ เราเต้นรํา เงาก็รําตาม
เราสามร่วมดื่ม พอเมาก็แยกจาก
ความสัมพันธ์อันดีตลอดไป หวังว่าจะพบกันใหม่ที่ทางช้างเผือก