เพลงสายลม
ฉันคือสายลมกาลเวลา เดินทางมาด้วยชีวิตอันวูบไหว
ยังไม่รู้ปลายทางที่จะไป ด้วยปล่อยให้ล่องลอยโดยเสรี
ในความสุข เศร้า หวานของชีวิต ฉันไม่มีเข็มทิศหรือแผนที่
โอบกอดความเหงาเท่าที่มี มองไม่เห็นวันพรุ่งนี้ในจินตนา
บทเพลงที่ฉันบรรจงแต่ง จึงไม่มีปลายทางแห่งปรารถนา
จนฉันพบเธอ – ดารชา สายลมที่พัดมาก็เปลี่ยนไป
สัมผัสความเป็นดวงดาริกา สบตาก็สะท้านสะเทือนไหว
อบอุ่นและเยือกเย็นอยู่ในใจ เธอคือฝัน คือไฟ แห่งสายลม
หัวใจหยุดลงแล้วตรงนี้ หวานราวคำกวีค่อยคลี่ห่ม
การเดินทางยาวนานซึ่งซานซม จะสงบอยู่ ณ ร่มดาริกา
แม้เส้นทางไปถึงดาวจะยาวไกล ก็จะพัดพาใจ ล่วงไปหา
ไปด้วยกลีบดอกไม้ในดวงตา ซึ่งคัดจากสวนบุปผาในดวงใจ
ฝนที่ตกเป็นเสียงดนตรี ดารชา- คนดี ได้ยินไหม
โลกทั้งโลกเวลานี้ไม่มีใคร เราอยู่ในอ้อมกอดกันและกัน
ฉันอาจเคยทำเธอร่ำไห้ ขอให้มันผ่านไป เป็นเพียงฝัน
เราจะหลอมจิตวิญญาณการผูกพัน เริ่มต้นวัน ร่วมวิถี แต่นี้ไป
ครึ่งชีวิต ฉันพัดผ่านกาลเวลา มาหยุดนิ่ง ณ ดารชา ชั่วกาลสมัย
นี่คือสัญญาของฉัน โปรดมั่นใจ ครึ่งที่เหลือ และหัวใจ- ฉันให้เธอ
ธารี
13.55
30 สิงหาคม 2551
หมายเหตุ กลอนบทนี้ "ธารี" แต่งขึ้น เนื่องในการเสวนานวนิยายเรื่อง "ลมพัดผ่านดาว" ของว.วินิจฉัยกุล เมื่อวันที่ ๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๑
ขอขอบพระคุณมา ณ ที่นี้
